'Met de helft van het zelfvertrouwen van sommige veertigjarige mannen, zou alles me lukken!'
Laurien Vereecken (28) over debuutroman ‘Sex and the Shitty’: ‘Als iedereen meer zelfliefde had, zouden we zoveel macht wegnemen van mensen die ons klein willen houden’
Van een boek met een hoog Flairgehalte gesproken! ‘Sex and the Shitty’ – we know, wat een geweldige naam – is de debuutroman van Laurien Vereecken (28). Ze startte heel Carrie-gewijs met columns op haar eigen blog onder diezelfde coole naam en kreeg plots een boekdeal die haar grote droom als schrijfster werkelijkheid maakte. Wij spraken met de auteur over de seks én de shitty in haar leven.
Laurien Vereecken (28) is columniste voor haar eigen blog, stand-up comedian – of naar eigen zeggen gewoon goed in open mic, maar wij vinden haar hilarisch – én schreef nu ook haar eerste boek ‘Sex and the Shitty’. Wat je van die roman kan verwachten? Hoofdpersonage Merel is single, iets wat in essentie niet speciaal is, maar tijdens de zoveelste babyshower weleens zo voelt. Merel gaat op dates (soms), swipet op apps (met frisse tegenzin) en staat open voor de liefde (als open dicht zou kunnen betekenen), maar niemand lijkt haar aandacht vast te kunnen houden. Tot ze de leuke Nina ontmoet.
‘Sex and the Shitty’… Wat een naam!
‘Daarvoor moet ik een vriendin van mij bedanken! Tijdens mijn studies was ik helemaal in mijn “Sex and the City”-fase, maar zij vond (en ik ook!) dat “Sex and the Shitty” toch nog een tikkeltje beter bij mij paste (lacht). Die naam koos ik toen dus uit voor een projectje voor het vak creatief schrijven, maar ik durfde er nooit verder mee te gaan. Mijn eerste stap was om columns over mijn dating- en liefdesleven te schrijven voor het blad van de school, zo’n beetje Carrie-gewijs, en dat vond ik keitof! Maar verder durfde ik er niet echt iets mee te doen.’
Waarom niet?
‘Ik wilde supergraag een échte schrijver zijn, met diploma en alles. Ik deed een ingangsexamen voor het Conservatorium maar daar twijfelden ze aan mijn literaire insteek. Misschien lag het aan mijn stijl, maar ik was waarschijnlijk gewoon nog niet goed genoeg. Ik was heartbroken, vertrok naar Australië en liet hier alles achter. Daar kreeg ik opeens wél de moed om mijn verhalen online te gooien. Als mensen er dan commentaar op zouden hebben, was ik tenminste aan de andere kant van de wereld om die te vermijden (lacht).’
In Australië kreeg ik opeens wél de moed om mijn verhalen online te gooien. Als mensen er dan commentaar op zouden hebben, was ik tenminste aan de andere kant van de wereld om die te vermijden.
Hoe waren die reacties dan?
‘Gelukkig superpositief! Ik kreeg hele toffe en lieve berichtjes binnen en die motiveerden me om te blijven schrijven. Ze waren zelfs zó positief, dat er op een gegeven moment een berichtje binnenkwam van een uitgeverij met de vraag of ik geen boek wilde schrijven. En laat dat nu net mijn allergrootste droom zijn!’
En die droom kwam dan opeens uit. Hoe voelt dat?
‘Niet normaal! Ik moet wel zeggen dat het even eng was, want als je dromen uitkomen, wat dan? Dan moet je op zoek naar iets nieuws, toch? En ik vond een boek schrijven eigenlijk een prima droom om nog even bij te houden. Maar uiteindelijk waagde ik die sprong. Ik heb wel al wat traantjes laten vloeien, puur omdat ik het zo overweldigend vind. Voor mij voelt het soms een klein beetje aan als een kindje krijgen, en nu het boek uit is, is het tijd voor de babyborrel. Ik ben trots op mezelf, maar zou liegen als ik zeg dat ik me niet afvraag wat de lezers ervan gaan denken.’
Wat wil je liefst dat de lezers denken of voelen?
‘Ik wil mensen graag laten lachen en entertainen. Ik breng graag het ongecompliceerde, toffe, chille maar wel op een échte manier. Mensen kunnen er ook echt het datingleven anno 2023 in herkennen. Want dat is niet makkelijk, er zijn zoveel mensen die denken dat ze niet goed genoeg zijn, dat het probleem bij hen ligt. Ze gaan naar babyborrels en trouwfeesten, maar krijgen zelf soms niet eens antwoord op een sms’je. Dan heb je nog die generatie van ouders die aan je kop lopen te zeuren. Dat is gewoon niet tof. Het is soms slordig en rommelig en dat is oké. Er is niets fundamenteel verschrikkelijk aan jou, je bent gewoon top.’
Er zijn zoveel mensen die denken dat ze niet goed genoeg zijn, dat het probleem bij hen ligt. Ze gaan naar babyborrels en trouwfeesten, maar krijgen zelf soms niet eens antwoord op een sms’je.
Is Merel, het hoofdpersonage, gebaseerd op jou?
‘Half! (lacht) Daarom vond ik het tijdens het schrijfproces ook zo moeilijk om haar andere kantjes te geven die ik niet per se ben of niet meer ben. Ik heb nu bijvoorbeeld helemaal andere denkpatronen dan vroeger, maar dat is ook omdat ik al veel meer heb meegemaakt dan pakweg Merel. Zij zal daar ooit ook wel geraken. Doordat het zo op mezelf en een vermengeling van vrienden van me is gebaseerd, denk ik wel dat het net herkenbaar is. We komen zo’n identiteitscrisis of liefdesproblemen allemaal weleens tegen.’
Geeft het boek dan stiekem ook wat datingadvies?
‘Wie ben ik om advies te geven (lacht)! Dat zou zijn als in die ene scène in “Sex and the City”: “It”s like the blind leading the blind.” Ik heb die zoektocht naar wie ik ben en mijn seksualiteit ook meegemaakt, maar ik heb geen antwoorden. Niemand heeft antwoorden, als je ‘t mij vraagt.’
Heb je lang in de knoop gelegen met je seksualiteit?
‘Zo’n vier à vijf jaar geleden durfde ik mijn Bumbleprofiel pas actief open te zetten voor vrouwen. Het heeft even geduurd voor ik die stap wilde zetten, want ik voelde me ergens schuldig. Ik had schrik om een plaats in te nemen in een community die niet van mij was, omdat ik zo lang die biseksuele gevoelens voor mezelf had gehouden. Ik dacht: is het niet wat laat om daarmee af te komen? Ik had het nu toch al zo lang kunnen rekken. Dat allemaal terwijl ik wíst dat ik welkom was in de queer-community, want wie vindt het nu niet fantastisch dat je nieuwe inzichten kan ontdekken over jezelf? Maar toch speelden die schuldgevoelens een grote rol, ook omdat ik al die moeilijke momenten als tiener precies zo makkelijk had kunnen skippen. Dan nog al dat pinkwashing en queerbaiting, ik wilde gewoon écht zeker zijn van mijn stuk voor ik die plaats innam.’
Ik had schrik om een plaats in te nemen in een community die niet van mij was, omdat ik zo lang die biseksuele gevoelens voor mezelf had gehouden. Ik dacht: is het niet wat laat om daarmee af te komen?
Ben je momenteel single?
‘Dat is de grote mop. Ik ben quasi mijn hele leven single geweest, maar nu ik er een boek over schreef, viel ik met mijn gat in de boter. Mijn partner steunt me echt, ik heb soms het gevoel dat ik het boek niet eens meer verdien omdat ik nu zo gelukkig ben (lacht). Maar goed, tijd voor een nieuw hoofdstuk!’
Vond je in ‘Sex and the City’ een beetje je inspiratie?
‘Ergens wel, ergens ook niet. Ik kijk supergraag, maar veel dingen houden geen steek. Die zotte appartementen, megadure schoenen en hun levensstijl… Het is dubbel. The only thing they’re doing is looking for a man, denk je soms. Langs de ene kant zijn de vrouwen vrijgevochten, langs de andere kant kunnen ze zich zo hechten aan van die losers! Daarbovenop doen ze af en toe ook uitspraken waarvan je denkt: niet oké.’
Maar je lijkt soms wel een beetje de Carrie van Vlaanderen?
(lacht) ‘Ik heb een paar supertoffe jassen zoals een lange, roze in nepleer met wat nepbont aan. Op zo’n momenten zou ik haar wel kunnen zijn! Verder zie ik de gelijkenis dat zij ook haar oven nooit gebruikt, enkel om schoenen in op te bergen. Maar daarom is het bij mij shitty en niet city: ik draag een ongestreken hemd en plukte mijn broek vandaag van de grond.’
Bij Flair staat self-love centraal: heb je veel zelfliefde?
‘Ik zou zelfs té veel zeggen, maar dat bestaat niet. Op uiterlijk vlak kan ik wel echt zeggen dat het prima is hoe ik ben. Maar ik vind het zo’n jammerlijk concept dat ons is aangepraat dat mensen mooi of lelijk kunnen zijn. Als iedereen van zichzelf zou kunnen zeggen dat ie knap is en die persoon ervan overtuigd is dat er niemand op de wereld dat kan weerleggen, dan zouden we zoveel macht wegnemen van mensen die ons klein willen houden.’
Is die zelfliefde ooit anders geweest?
‘Ik heb ooit mijn neus laten opereren. Mijn tussenschot stond scheef waardoor ik intern problemen had. Ik heb dat toen laten rechtzetten voor de functionaliteit ervan, maar daardoor ziet die er ook wel beter uit. Voor mijn operatie leek die iets groter, mijn neus stond anders in mijn gezicht en dat was hetgeen waar mensen soms grapjes over maakten. Maar als ik daar intern geen last van zou gehad hebben, had ik de operatie waarschijnlijk ook niet gedaan. Ik kan zo’n commentaar makkelijk van me afduwen.’
Vergelijk jij jezelf met bijvoorbeeld mensen op sociale media?
‘Qua uiterlijk écht niet, maar misschien wel een beetje met mensen die een leuk talent hebben. Als ik zo iemand tegenkom die kan zingen, muziek maakt of zotte dingen schrijft denk ik: kon ik dit ook maar. Langs de andere kant gun ik hen dat dan ook wel heel hard.’
Zelfliefde slaat ook op mentaal welzijn. Heb jij bepaalde dingen waar je mee worstelt?
‘Ik ben een overdenker. Dat in combinatie met mijn flapuit-gehalte zorgt er weleens voor dat ik véél te hard nadenk over iets wat ik zei. Was dat verkeerd? Mocht dat niet? Maar dat slaat even goed op mijn prestaties. Heb ik mijn job wel goed gedaan? Kan ik het eigenlijk wel? Daar kan ik dan echt van wakker liggen. Ik heb een tijdje paniekaanvallen gehad en ging toen naar de psycholoog om te achterhalen waarom ik me net zo onzeker of wankel voel.’
Terwijl je zo zelfzeker bent over je uiterlijk, schuilt er dan toch wat onzekerheid in je?
‘Prestatiegewijs wel. Maar het is als jonge vrouw ook niet altijd makkelijk. Soms denk ik: met de helft van het zelfvertrouwen van sommige veertigjarige mannen, zou alles me lukken! (lacht).’
Met de helft van het zelfvertrouwen van sommige veertigjarige mannen, zou alles me lukken!
Als je een self-lovetip kon geven aan alle vrouwen ter wereld, welke zou dat dan zijn?
‘Ik probeer mezelf er altijd aan te herinneren dat als mensen je met één adjectief moeten beschrijven, ze nooit zouden kiezen voor mooi of lelijk. Kies er eentje uit waarvan je wil dat mensen het voor je zouden gebruiken en neem daar genoegen mee. Voor mij zou dat grappig of lief zijn, nooit mooi!’
Waarom moeten we ‘Sex and the Shitty’ lezen?
‘Niet lezen, gewoon kopen! Het is een prima boek voor op je kast (lacht)! Grapje, het boek is ideaal als je je even wil amuseren en verbondheid wil voelen in een wereld vol chaos waarin je er soms precies alleen voor staat. De ondertitel van het boek is ‘We doen ook maar gewoon ons best’, een titel die ik koos voor de wereld, want we zouden allemaal wat liever mogen zijn voor elkaar. Maar stiekem ook een beetje voor mezelf, want als anderen het boek dan slecht vinden, sust die ondertitel me toch wat (lacht).
Je kan ‘Sex and the Shitty’ hier bestellen.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
