Lize Feryn (30): ‘Ik denk dat je gelukkiger wordt als je jezelf niet te serieus neemt en met jezelf kan lachen’

Lize Feryn (30) speelt een van de hoofdrollen in het nieuwe sketchprogramma ‘Dansaertvlamingen’. ‘Ik ben de laatste jaren veel minder streng geworden voor mezelf’, zegt de actrice.

Sara Leemans woonde vroeger in de Dansaertwijk in hartje Brussel, de place to be voor de hippe, Vlaamse Brusselaar. Sara steekt graag de draak met deze typetjes op haar Instagrampagina ‘Dansaertvlamingen’. In Flair vertelde ze dat ze dit project in een fictiereeks of een sketchprogramma wilde gieten, en een dik jaar later werd die droom realiteit. Het resultaat kan je aanschouwen in de gelijknamige reeks op Streamz. ‘Ik volgde de Instagrampagina al een tijdje’, vertelt Lize Feryn die meespeelt in de serie. ‘Ik moet er niet mee schaterlachen, maar wel gniffelen omdat het zó herkenbaar is.’

Heb je zelf zulke typetjes in je vriendenkring of reken je jezelf tot de meerwaardezoekers?

‘Ik denk dat mensen uit mijn generatie er allemaal wel een beetje schuldig aan zijn. We gaan heel graag natuurwijntjes drinken op een terrasje in ‘t stad of drinken een matcha latte in een koffiebar waar er een koersfiets aan de muur hangt, maar niemand weet eigenlijk waarom (lacht). De personages in het sketchprogramma zijn natuurlijk een uitvergroting hiervan.’

Wie speel jij in de reeks?

‘Ik speel verschillende typetjes. Zo is een van mijn personages trots dat ze in een multiculturele buurt woont omdat ze helemaal achter diversiteit staat, maar eigenlijk merk je dat er in haar straat alleen maar witte mensen met een bakfiets leven. Een ander personage stoeft dan weer graag met hoe vaak ze op reis gaat, maar ze vertrouwt de plaatselijke keuken dan weer niet. Ze eet liever de pad Thai van bij haar om hoek.’

Vind je het tof om met veel humor te spelen of heb je liever rollen met wat meer pak aan?

‘Ik vind de afwisseling heel leuk. Ik weet dat dat een cliché antwoord is, maar dat is wel de waarheid. Heel wat acteurs vrezen om getypecast te worden, dus het is dan heel fijn om te zien dat je gevraagd wordt voor heel uiteenlopende rollen. Ik heb al een paar historische reeksen mogen doen, wat ik geweldig vind. Maar ik vind het even tof om mijn gekke kantje boven te halen in deze reeks.’

Zelfspot staat in ‘Dansaertvlamingen’ centraal. Vind je dat ook belangrijk in het leven?

‘Natuurlijk. Ik denk dat je gelukkiger wordt als je jezelf niet te serieus neemt en met jezelf kan lachen. Ik merk dat ik daar toch vrolijker van word.’

Mensen die je volgen op je sociale media weten dat je geregeld eens een foto post met een dubbele kin of een gekke pose. Doe je dat bewust?

‘Ja. Ik vind dat minder eng dan een geposeerde foto delen. Ik vind het makkelijker om grappig dan mooi te zijn. Ik heb ook liever dat mensen me grappig vinden, dan knap.’

Heb je trucjes om niet in de lach te schieten op de set tijdens de opnames van zo’n komische reeks?

‘Dat is echt niet makkelijk! Ik moet me heel hard concentreren. Zeker omdat de regisseur Jan Boon zelf keihard zit te gniffelen achter zijn monitor tijdens de scènes. Dat maakt de sfeer op de set natuurlijk wel geweldig, en geloof me: er zijn heel wat bloopers (lacht). Je moet gewoon zien dat je daar niet in overdrijft, want je zit met een strak tijdschema en je kan niet elke scène twintig keer opnieuw doen.’

Heb je op professioneel vlak nog een rol die je keigraag zou willen vertolken?

‘Ik zou het tof vinden om een komisch personage te spelen in een serie die verschillende seizoenen meegaat zoals “Friends” of “New Girl”. Dat heb je in ons land niet zo vaak. Als je zolang met elkaar op de set staat, word je op den duur zelf een hechte vriendengroep en dat lijkt me geweldig.’

Spreekt een carrière in het buitenland je nog aan?

‘Als dat voor een eenmalig project is wel. Maar ik ben niet van plan om naar Hollywood te trekken om daar achteraan de rij te staan met nog honderden andere getalenteerde actrices. Terwijl ik hier in België wél mooie kansen krijg. Ik zou ook niet alles kunnen achterlaten hier, denk maar aan mijn familie, vrienden en Aster uiteraard.’

Bij Flair staat self-love centraal. Heb je veel self-love?

‘Ik merk dat ik het moeilijk vind om dat uit te spreken. We leerden altijd om beleefd te zijn en ik link dat met niet te veel stoefen over jezelf. Als je zegt dat je jezelf mooi vindt, klinkt dat in mijn hoofd als stoefen terwijl ik wel besef dat het net goed is om dat over jezelf te kunnen zeggen. Zelfliefde betekent voor mij vooral dat ik niet te hard mag zijn voor mezelf en met iets ouder te worden lukt dat wel beter.’

Je was/bent model: is dat een toxische omgeving voor je self-love?

‘Je moet zeker stevig in je schoenen staan. Je wordt als model namelijk vaak op je minpuntjes gewezen. Ik ben ook een people pleaser, maar ik besef meer en meer dat je nooit iedereen kan tevredenstellen. Eenmaal je dat doorhebt, kan je je daar ofwel keihard in opjagen of gewoon bij neerleggen. Als je dat tweede doet, kan ik je verklappen dat het leven een pak aangenamer wordt. Dat is een grote bevrijding voor jezelf!’

Heb je nog bepaalde complexen op uiterlijk vlak?

‘Ik ben de laatste jaren veel minder streng geworden voor mezelf. Er zijn natuurlijk dingen die ik graag anders zag. Zo had ik graag een wat minder scherpe borstkas gehad. Wat ik nog steeds niet zo tof vind aan mezelf, is dat je mijn ribben op mijn borstkas heel goed ziet. Ik zou daar graag wat meer vet of borsten hebben om dat te verbergen. Maar ik weet dat ik gezond en gelukkig ben, en dat is het allerbelangrijkste, dus ik wil niet zagen over details.’

Je krijgt soms commentaar dat je te mager bent. Raakt dat je?

‘Iedereen die me een beetje kent, weet dat ik veel eet! Ik trek me dus echt niet aan wat mensen die me niet kennen over me zeggen, want ze hebben daar eigenlijk geen zaken mee. Ik geloof er ook echt in als je zélf goed in je vel zit, dat je ook geen commentaar geeft op hoe anderen eruitzien.’

Je worstelt met haaruitval en postte daar ook al eerlijk over op Instagram.

‘Ik deelde een tijdje geleden een filmpje dat ik een soort poeder op mijn haar deed dat camoufleerde dat mijn hoofdhuid zichtbaar was door mijn dunne haartjes. Daar kwam toen zó veel reactie op van vrouwen die met hetzelfde worstelden, maar die zich daarover schaamden en daar niet over durfden praten! Ik vind het jammer dat dit zo een taboe is, want je kan er werkelijk niks aan doen! Ik deed later tricopigmentatie waarbij je hoofdhuid getatoeëerd wordt met natuurlijk afbreekbare pigmenten en deelde dit ook op m’n socials. Het is eng om je zo kwetsbaar op te stellen, maar ik hoop dat ik op die manier dat taboe toch een beetje uit de wereld kan helpen. Er zijn trouwens nog weinig dingen waar ik me over schaam net omdat ik er meer over durf babbelen. Als je open over alles praat, dan merk je heel snel dat heel veel mensen zich herkennen in dingen waar jij je vroeger over schaamde, dus dat die gêne voor niets nodig is.’

Hoe komt het volgens jou dat we zo streng zijn voor onszelf?

‘Mensen vergelijken zich te gemakkelijk met anderen. Je ziet altijd kleine dingen aan jezelf die anderen zelfs niet eens opmerken en ondertussen vergeet je naar het totaalplaatje te kijken. Het is ook net boeiend dat iedereen er verschillend uitziet. Beeld je eens in dat iedereen er krak hetzelfde zou uitzien, hoe saai zou dat zijn?!’

Ben jij vatbaar voor al die perfecte plaatjes op sociale media?

‘Ik zit relatief weinig op sociale media en ben niet zo’n scroller. Maar ik kan me wel voorstellen dat dit voor tieners echt heel schadelijk kan zijn. Wij spiegelden ons aan het populairste meisje op school in onze gemeente, maar jongeren van nu vergelijken zich met de rest van de wereld.’

Daarom is het tof dat mensen zoals jij ook échte foto’s plaatsen van zichzelf op die kanalen.

‘Als mensen blij worden van mijn instagramfoto’s, dan ben ik daar ontzettend gelukkig mee!’

Je bent zopas dertig geworden. Had je daar moeite mee?

‘Ik was me daar al zo lang op aan het voorbereiden, dat ik het die laatste maanden zelfs vreemd vond dat ik nog steeds 29 was (lacht). Het is grappig dat ik als kind dacht dat dertigers héél oud waren, maar nu ben ik er zelf eentje. Ik heb me nog nooit zo rustig gevoeld in m’n hoofd, dus ik ben liever dertig dan vijfentwintig.’

Wat heeft je daarbij geholpen?

‘Samen zijn met Aster speelde daar een belangrijke rol in. Hij kan heel goed relativeren en trekt zich van niets of niemand iets aan. Hij doet gewoon z’n eigen ding en dat is echt een grote troef, zeker in de mediawereld. Door dat bij hem te zien en te merken hoe rustig hij daardoor door het leven gaat, heb ik dat stilletjesaan overgenomen.’

Is dat jullie geheim voor een goede relatie: elkaar aanvullen?

‘Je moet altijd uitgaan van de beste bedoelingen van de andere. Wij kunnen ook weleens ruzie maken, maar ik weet uit de grond van mijn hart dat Aster het beste met mij voor heeft en ik met hem. Al de rest zijn dus dingen die je makkelijk kan uitpraten. We zien elkaar verder heel graag, we hebben dezelfde humor en we doen dezelfde dingen graag. Dat helpt ook.’

Self-love slaat ook op mentaal welzijn. Zijn er bepaalde dingen waar je mee worstelt?

‘Ik kan nog moeilijk naar het nieuws kijken omdat ik al die vreselijke beelden niet kan loslaten. Ik kan echt wakker liggen van al die mensen die hun geliefden of huis verloren door de aardbevingen of oorlogen.’

Maakt je job als actrice je soms onzeker?

‘Ik heb daar een zekere rust in gevonden. Het blijft een onzekere job, maar dat maakt het tegelijkertijd ook spannend. Ik zal altijd superblij zijn als ik opnieuw een rol te pakken heb en mag gaan werken. Er zal nooit sleur in komen en dat is ook veel waard.’

Tot slot: waarom moeten we zeker kijken naar ‘Dansaertvlamingen’?

‘Het is gewoon een heel plezante serie! Het zijn niet de standaard sketches waar al zo veel moppen over gemaakt zijn. Als je eens goed wil gniffelen, dan is dit de perfecte reeks voor jou.’

Lees ook: