Sinds 2020 is Lore kandidaat-gerechtsdeurwaarder.
Lore (33): ‘Ik zie elke dag met mijn eigen ogen hoe snel iemand in een neerwaartse spiraal kan belanden’
Geen mens krijgt graag slecht nieuws op zijn bord en niemand brengt zo’n boodschap met plezier over, maar iemand moet het doen. Sinds 2020 is Lore (33) kandidaat-gerechtsdeurwaarder en zo ook professionele slechtnieuwsbrenger.
Lore: ‘Ik, gerechtsdeurwaarder? Geruime tijd was er geen haar op mijn hoofd dat deze job nog maar overwoog. Tijdens mijn opleiding rechten was het verplichte kost om een dag mee te lopen met een gerechtsdeurwaarder. Ik heb toen zoveel honden en agressieve mensen gezien dat het voor mij snel duidelijk was dat ik zou gaan voor een carrière als strafpleiter.
Oei
Maar het leven neemt soms rare kronkels en wendingen. De advocatuur viel anders uit dan gedacht en nadat ik tijdens de zomer van 2016 opnieuw een aantal dagen in een gerechtsdeurwaarderskantoor had meegedraaid, was ik wel overtuigd van het feit dat dit mijn beroep is. Wanneer iemand vraagt wat ik professioneel doe, krijg ik vaak een oei als reactie. Nochtans brengen mijn collega’s en ik meestal geen nieuw nieuws. Dikwijls gaat het over zaken waarvan men al op de hoogte is, zoals wanneer ze bijvoorbeeld veel te snel hebben gereden en gedagvaard worden voor de politierechtbank.
Wanneer iemand vraagt wat ik professioneel doe, krijg ik vaak een oei als reactie.
Doorgaans bestaat de job van kandidaat-gerechtsdeurwaarder uit een combinatie van baan- en kantoorwerk. Ik focus tegenwoordig fulltime op baanwerk, want ik hou van rechtstreeks contact met mensen. Ik wil hen net graag uitleggen waarom ik bij hen aanbel met een slechte of geen al te positieve boodschap, wat er in de dagvaarding staat die ik hen overhandig, waarom ze uitgenodigd worden voor de rechtbank en waaraan ze zich mogen verwachten. Soms biedt mijn job ook verrassingen, zoals het toezien op een correct verloop van wedstrijden. Maar ik kom ook bij mensen om een inventaris op te maken van hun inboedel als onderpand van onbetaalde rekeningen.’
Schieten op de pianist
‘De ene dag stel ik dus vast of een wereldrecordpoging wel volgens de regels verloopt, de andere dag bied ik iemand hulp met het afbetalen van zijn of haar schulden. Het is alleszins nooit onze bedoeling om iemand uit hun woonst te zetten of een inboedel te gelde te maken. Een gerechtsdeurwaarder probeert vooral menselijke oplossingen te zoeken door te luisteren en in dialoog te gaan. Dat is met voorsprong de rode draad van mijn beroep.
Sommige mensen bedanken mij, anderen schelden mij uit of zijn apathisch en gaan verder met wat ze aan het doen waren terwijl ik beslag leg. Voor elk van deze reacties valt wel iets te zeggen en natuurlijk is het menselijk dat we soms worden gezien als de verpersoonlijking van een probleem. Schieten op de pianist is ons bijgevolg niet vreemd, maar dan is het vooral een kunst om zelf rustig en beleefd te blijven, maar tegelijkertijd correct maar kordaat op te treden indien nodig.
Ik kom in contact met tienermoeders en ervaar hoe moeilijk het voor hen is om tegelijk mama te zijn en hun leven te beheren met alle lasten, ook de financiële, die erbij komen kijken.
Ik voel vrij snel aan wie aan de andere kant van de deur staat. Soms zijn dat personen met een (heel) kort lontje, al dan niet met een palmares aan strafbare feiten achter hun naam. Tijdens beslagen, opladingen en uithuiszettingen worden we meestal wel vergezeld door de politie, iets waarvoor ik enorm dankbaar ben. Maar evengoed kom ik in contact met tienermoeders en ervaar ik hoe moeilijk het voor hen is om tegelijk mama te zijn en hun leven te beheren met alle lasten, ook de financiële, die erbij komen kijken. Ik zie bijvoorbeeld ook regelmatig hoe mensen opdraaien voor de schulden van een ex-partner. Of hoe drugs veel kapotmaken, zowel mentaal als lichamelijk, en het relaties onder spanning zet en maatschappelijke problemen veroorzaakt. Ik zie elke dag met mijn eigen ogen hoe snel iemand in een neerwaartse spiraal kan belanden.
Domino-effect
Eén tegenslag kan al leiden tot een domino-effect en dat besef heeft invloed op mijn eigen gedrag. Zodra ik een factuur of boete krijg, betaal ik ze altijd onmiddellijk. Ik krijg wel vaker te horen dat er helemaal geen aanmaning of brief is aangekomen, maar dan wonen die mensen wel in een appartementsgebouw zonder dat hun naam op de bel of brievenbus wordt vermeld. In dat geval is het niet zo evident om iemand te bereiken. Sommigen legen ook zelden tot nooit hun brievenbus, wat natuurlijk kan leiden tot minder aangename verrassingen. Dat is meteen ook de reden waarom mijn huisnummer zo duidelijk wordt verlicht (knipoog).’
Tekst: Marijke Clabots
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
