Het pleegouderschap komt ook met uitdagingen: 'We raken ook weleens gefrustreerd, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn.'
Lore en Willem gaven pleegzorg aan minderjarige vluchteling Ouzi: ‘Hij staat mee op het geboortekaartje’
Vandaag is de laatste dag van Week van de Pleegzorg. Daarom willen we het pleegverhaal van Lore (27), haar man Willem en de oorspronkelijk Guineese Ouzi (19) extra in de verf zetten. Drie jaar geleden bood het koppel pleegzorg aan de toen minderjarige, maar al snel werd het een verhaal van familiale liefde en engagement met de bijhorende bezorgdheden als pleegouders.
Met oog op een buddyproject waren Lore en Willem oorspronkelijk op zoek naar een niet-begeleide jongere die ze om het weekend onder hun vleugels konden nemen. Ze namen daarvoor eerst contact op met erkende jeugdhulp Minor-Ndako, maar met een verhuis op komst – en dus een tijdelijk gebrek aan stabiliteit – besloten ze het engagement even op de lange baan te schuiven.
We zaten in ons eigen coconnetje en wilden die verbreden door nieuwe mensen en andere culturen te leren kennen.
Nadat Lore en Willem in West-Vlaanderen een evenwicht vonden in hun nieuwe huisje, gingen ze aankloppen bij Pleegzorg Vlaanderen. ‘We zaten in ons eigen coconnetje, onze eigen bubbel, en die wilden we verbreden door nieuwe mensen en andere culturen te leren kennen‘, motiveert Lore. Zo kwamen ze na enkele vragenlijsten en gesprekken met Pleegzorg Vlaanderen in aanmerking als pleeggezin en werden ze in 2019 gematcht met Ouzi.
Verlegen jongen
Ouzi kwam vanuit Guinee op tienjarige leeftijd naar België, waarna hij in een voorziening terechtkwam in Brugge. ‘De anderen rondom hem gingen dan in het weekend naar huis. Maar omdat hij geen thuis had om naartoe te gaan, was hij er vaak alleen‘, vertelt Lore, ‘Daarom wilden we graag om de twee weekends tijd met hem doorbrengen bij ons thuis.’
In het begin had Ouzi tijd nodig om aan ons te wennen.
Al snel bleek het goed te klikken tussen de drie. ‘Elke keer dat we onze agenda’s bij elkaar legden, was Ouzi het eerstvolgende weekend dat we voorstelden vrij.’ Ook de persoonlijkheid van Ouzi kwam – tot genoegen van Lore en Willen – helemaal tot bloei. ‘In het begin was hij nogal verlegen en had hij tijd nodig om aan ons te wennen. Maar al snel merkten we dat hij voor enorm veel ambiance, sfeer en gezelligheid in huis kon zorgen.‘
Echt ouderschap
Net voor de tweede lockdown in 2020, trok Ouzi zes maanden lang in bij het koppeltje om even rust te zoeken. Voor Lore en Willem voelde dat helemaal niet vreemd aan: ‘Tijdens de zomer hadden we elkaar al zoveel gezien en voelde hij echt aan als familie. Het was voor ons dus een logische keuze om hem hier langdurig op te vangen’, legt Lore uit.
We raken ook weleens gefrustreerd, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn.
Maar dat inwonen gaat niet zonder de bijhorende bezorgdheden als pleegouders. ‘Ouzi botste op dat moment ook wel aan tegen de moeilijkheden van het volwassen worden’, begint Lore. ‘Soms zien we dat hij het voor zichzelf wat moeilijker maakt en dan raken we weleens gefrustreerd. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn.‘ De ouderrol die Lore en Willem op zich nemen is dus toch even wennen. ‘We zijn niet zoveel ouder dan Ouzi, dus is het voor ons wat zoeken in hoeverre we hem moeten helpen of hem zélf bepaalde zaken moeten laten ondervinden.’
Familie
Intussen woont Ouzi nu als negentienjarige op zichzelf, maar uit het oog blijkt niet uit het hart. ‘Hij heeft de sleutel van het huis en is altijd welkom hier. We horen hem dan ook dagelijks via berichtjes en hij komt vaak langs voor een babbeltje.’
Lore en Willem verwelkomden recent hun eigen zoontje Kamiel, en daar werd Ouzi dan ook zoveel mogelijk bij betrokken. ‘Toen we in verwachting waren van onze zoon, was het voor Ouzi alsof zijn broertje op komst was. Ouzi stond dan ook mee op het geboortekaartje. Hij verlangt er echt naar om met hem dingen te gaan doen en hem te leren voetballen.’
‘Ik denk dat het voor Ouzi belangrijk was om deel te kunnen uitmaken van een gezin‘, zegt Lore, ‘Onder zijn vrienden noemt hij ons ook zijn pleegouders.’ Intussen kan Ouzi er zeker van zijn dat hij een gezin heeft om op terug te vallen wanneer hij verder opgroeit hier in België. ‘We hopen dat hij kan slagen in wat hij doet en zijn vele, soms onrealistische, dromen kan waarmaken‘, wenst Lore hem toe.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
