Een gesprek met Tamara, Davina en Britt over hun glorietijd, hun grote comeback en self-love.
M-kids: ‘We krijgen dat ideaalbeeld dat slank zijn gelijkstaat aan gelukkig zijn nog steeds te vaak door ons strot geramd’
Tamara (35), Davina (35) en Britt (34) oftewel de M-kids maakten dit jaar na achttien (!) jaar hun grote comeback, tot grote vreugde van vele fans. ‘We hebben geen ruzie zoals velen beweerden’, vertellen ze in een interview over toen, nu en self-love.
‘Indianendans’, ‘Halloween’ en ‘Funky Monkey’ zijn maar enkele van de grote hits die de M-kids scoorden begin jaren 2000. Hun liedjes klinken nog steeds door de boxen op menig fuiven en zelfs tijdens huwelijksfeesten worden de iconische danspasjes uit de videoclips bovengehaald. Afgelopen zomer hielden ze plots, tot grote vreugde van de fans, een reünie. ‘We kregen de vraag voor een reünie al een paar keer’, vertelt Tamara. ‘Het was eigenlijk nooit het goede moment, er was altijd wel een iemand van ons drietjes die niet kon of die het niet zag zitten. Toen Qmusic het nog eens vroeg naar aanleiding van De Foute Party kwam het voor ons alle drie perfect uit!’
Kriebelde het om nog eens op een podium te staan?
Davina: ‘Ik denk dat elk meisje droomt om een keertje op een podium te staan. Maar wij deden dit al in een ver verleden (lacht). We genoten daar ook met volle teugen van, maar het hoefde voor ons niet meer zoals bij de M-kids op zo’n grote schaal te zijn.’
Hadden jullie zenuwen, want het was tenslotte bijna 20 jaar geleden dat jullie optraden?
Britt: ‘We deden vroeger zo veel shows, dus je zou denken van niet. Maar we waren op van de stress! Als kind sta je daar niet altijd bij stil, maar als volwassene weet je dat alle ogen in het publiek op jou gericht zijn en dat je geen foutjes mag maken!’
Davina: ‘Gelukkig zijn we met drie. We weten als er iets zou foutlopen op het podium dat we op elkaar kunnen terugvallen en dat voelt eigenlijk wel heel vertrouwelijk. We maken het nu wel een pak bewuster mee. Als kind zit je vol energie en ga je mee met alles wat op je pad komt. Als dertiger drie optredens na elkaar doen, zal er ook al meer inhangen (lacht). Ik ben blij dat ik na een optreden terug in mijn zetel mag kruipen.’
We waren in het begin echt wel een beetje bang hoe mensen zouden reageren. We hadden schrik dat ze onze muziek nu misschien te kinderachtig zouden vinden.
Hadden jullie verwacht dat jullie comeback zo’n succes zou zijn?
Davina: ‘Totaal niet! We zagen wel af en toe op Facebookpagina’s opduiken die een reünie van de M-kids wilden. Maar we stonden er nooit bij stil dat zoveel mensen onze hits nog helemaal uit het hoofd kennen en zo enthousiast zijn om ons nog eens aan het werk te zien. Dat verwarmt mijn hart!’
Tamara: ‘We waren in het begin echt wel een beetje bang hoe mensen zouden reageren. Wie vroeger naar onze muziek luisterde, is ondertussen net als ons ook een dertiger. We hadden schrik dat ze onze muziek nu misschien te kinderachtig zouden vinden. Maar de reacties waren zo positief!’
Doet het deugd dat jullie hits nog altijd zo leven?
Davina: ‘Natuurlijk! Dat is de droom van elke artiest. Als we terug luisterden naar onze cd’s viel ons wel op dat we op die jonge leeftijd echt wel goeie nummers hadden! Die zijn echt heel sterk.’
Britt: ‘Ze hebben ook een stevige beat en daardoor kunnen die wel heel lang meegaan. Ik ben nog nooit naar een trouwfeest gegaan waar ze “Indianendans” níet draaiden (lacht).’
Hoe voelt het om naast Natalia en al die andere BV’s te staan op pakweg ‘Tien Om Te Zien’?
Davina: ‘Het grappige is dat toen wij in 2005 in het Sportpaleis optraden, Natalia óns voorprogramma was. Nu zou het andersom zijn (lacht).’
Britt: ‘Vroeger pasten wij helemaal thuis in dat BV-plaatje, maar nu voelen we ons toch wel buitenbeentjes. We beschouwen ons niet als BV’s. Wij zijn daar heel nuchter in.’
Het grappige is toen wij in 2005 in het Sportpaleis optraden dat Natalia óns voorprogramma was. Nu zou het andersom zijn (lacht).
Hoe kijken jullie terug op die begin jaren 2000, was dat de leukste tijd van jullie leven?
Britt: ‘We maakten op hele jonge leeftijd al heel wat mee. Wie staat er op zijn tiende al in het Sportpaleis?! We vlogen van het ene naar het andere optreden met een helikopter en ontmoetten Hollywoodsterren. Nu is ons leven wel iets meer doorsnee (lacht). Maar dat wil zeker niet zeggen dat het minder leuk is. Ik vind het zelfs aangenaam nu het iets rustiger is.’
Maakten jullie rare dingen mee met fans?
Davina: ‘We werden heel goed beschermd. Het enige vreemde dat ik me kan herinneren, is dat enkele fans na een optreden fans een stukje van ons haar wilden knippen zodat ze een aandenken hadden, maar daar gingen we niet mee akkoord!’
Britt: ‘Ik kan me wel herinneren dat sommige fans als we naar het podium liepen tussen de dranghekken ons iets te lang bleven vasthouden of aan ons haar trokken. Dat was als kind best wel overweldigend.’
Konden jullie een mooi spaarcentje aan de kant zetten?
Tamara: ‘Omdat optreden toen onder kinderarbeid viel, mochten wij geen geld verdienen. Die centjes werden dus voor ons aan de kant gezet en pas toen we achttien werden, kregen we dat spaargeld. Dat was een handig bedrag om ons leven mee op te starten, zo gingen we ermee studeren.’
Britt: ‘Het is niet zo dat we met dat geld een villa met een zwembad konden kopen (lacht).’
We bouwden alle drie een leven op, en ik wil dat niet plots helemaal op z’n kop zetten.
Hielden jullie in al die jaren contact met elkaar of verloren jullie elkaar wat uit het oog?
Davina: ‘We hebben geen ruzie, zoals velen beweerden. Oké, we hebben elkaar jaren niet gesproken, maar dat is omdat we uit elkaar groeiden omdat we elk ons eigen leven gingen leiden, niet omdat we niet meer overeenkwamen.’
Zijn jullie blij dat dit contact terug hersteld is?
Britt: ‘Absoluut! We hebben elk ons eigen leven, maar we willen elkaar daar wel meer bij betrekken. We merkten toch dat we elkaar echt gemist hadden en het voelt goed om elkaar opnieuw vaak te zien.’
Mogen we een M-kids 2.0 verwachten?
Britt: ‘We treden heel graag op en we zijn graag met onze drietjes samen, maar we willen niet terug élk weekend ergens optreden. We bouwden alle drie een leven op, en ik wil dat niet plots helemaal op z’n kop zetten. Ik ben graag thuis bij mijn kindjes, die gaan niet blij zijn als ik altijd weg ben. We bekijken dus elke aanvraag die binnenkomt.’
Davina: ‘Je zal ons ook niet op kermissen of Chirofuiven zien optreden. Dat klinkt misschien arrogant, maar als we dan eens buitenkomen, moet het wel de moeite zijn om onze dagelijkse routine voor aan de kant te schuiven.’
Tamara: ‘Klopt. We willen speciale dingen doen waar we van de eerste keer veel mensen kunnen bereiken. Het publiek moet ons niet direct beu worden (lacht). Ik sta ook heel graag voor de klas en ik zie die kindjes zo graag, ik zou het niet over mijn hart krijgen om die plots niet meer te zien omdat de juf altijd moet optreden.’
We moeten dus nog geen nieuwe muziek verwachten?
Britt: ‘We zeggen niet volmondig ja, maar we zeggen ook nog niet nee. We bekijken het dag per dag en we zullen zien.’
Wat doen jullie nu eigenlijk als beroep?
Tamara: ‘Ik sta in het onderwijs bij de jongste kleutertjes.’
Davina: ‘Ik werk als douane declarant in de haven van Antwerpen.’
Britt: ‘Ik ben mama van twee kinderen, dat is al een fulltime job (lacht). En daarnaast werk ik in een supermarkt.’
Hoe reageren je kindjes op hun bekende mama?
Britt: ‘Mijn jongste is drie en beseft het nog allemaal niet zo goed. De oudste is tien en zij is vooral onder de indruk dat ik al die bekende artiesten zie. Zo wil ze koste wat het kost Camille ontmoeten. Wat ík op dat podium doe, doet er niet toe.’
Werden jullie nog vaak herkend op straat?
Britt: ‘Apart eigenlijk bitterweinig, maar als we met ons drie op straat liepen, dan hoorde je toch af en toe iemand fluisteren of zijn hoofd omdraaien.’
Tamara: ‘Nu is dat natuurlijk weer helemaal anders. We worden niet om de twee meter tegengehouden voor een selfie, maar je merkt toch dat mensen ons opnieuw herkennen.’
We krijgen dat ideaalbeeld dat slank zijn gelijkstaat aan gelukkig zijn nog steeds te vaak door ons strot geramd.
Bij Flair staat self-love centraal: hebben jullie veel zelfliefde?
Davina: ‘Ik heb dagen dat ik me heel zelfzeker voel en andere periodes dat ik niet zo goed in mijn vel zit. In dat laatste geval probeer ik echt te achterhalen waarom dit zo is en probeer ik de touwtjes in handen te nemen om daar verandering in te brengen. Ben ik bijvoorbeeld onzeker omdat ik woorden had met iemand, dan spreek ik die persoon daarop aan en babbelen we dat uit. Voel ik me onzeker omdat een bepaald kledingstuk niet meer goed past, dan gooi ik dat gewoon weg.’
Britt: ‘Als mama van twee kinderen is mijn lichaam enorm veranderd, en ik was daar niet op voorbereid. Allebei mijn kindjes wogen boven de vier kilogram en ik ben zelf niet groot, dus dat was pittig. Ik heb het lang moeilijk gehad met die vetjes en striemen. Ik liet me te veel beïnvloeden door het ideaalbeeld van de slanke vrouw, maar ik kwam tot besef dat élk lichaam mooi is. Zolang je je maar goed voelt, straal je dat ook uit. Ik zette twee perfect gezonde kinderen op de wereld, ik heb een man die me graag ziet en familie die me volledig omarmt, dus ik voel me oké met een maatje meer.’
Tamara: ‘Ik was een tijd geblesseerd aan mijn heup waardoor ik niet meer kon bewegen. Het enige wat ik kon doen, was naar de kine gaan en terug in de zetel kruipen. Daardoor kwam ik heel wat kilootjes bij. In het begin voelde ik me daar onzeker over, maar ik besef nu stilaan dat ik dat eigenlijk niet erg vind. Waarom moeten we allemaal per se mager zijn? Ik ben ook gelukkig met enkele vetrolletjes!’
Waarom zijn we zo streng voor onszelf?
Davina: ‘De media werken aan diversiteit. Zo komen de laatste tijd bijvoorbeeld al wat meer volslanke dames op tv, maar het is nog niet voldoende. We krijgen dat ideaalbeeld dat slank zijn gelijkstaat aan gelukkig zijn nog steeds te vaak door ons strot geramd.’
Tamara: ‘Ik hoor dat al bij de kindjes op de school waar ik juf ben. Zij noemen elkaar al dik, dus dat toont hoe dat stereotiepe schoonheidsideaal echt nog leeft. Zelfs op heel jonge leeftijd.’
Britt: ‘Mijn dochter van tien zegt soms als dat ze zichzelf dik vindt! En zij zit zelfs nog niet in haar pubertijd! We zien nog te weinig voorbeelden van échte vrouwen in de media. Ik probeer het er bij mijn dochters in te peperen dat ze gelukkig moeten zijn met hoe ze zijn, maar dat is niet simpel als ze continu dat ideaalplaatje voorgeschoteld krijgen.’
We zien nog te weinig voorbeelden van échte vrouwen in de media. Ik probeer het er bij mijn dochters in te peperen dat ze gelukkig moeten zijn met hoe ze zijn, maar dat is niet simpel als ze continu dat ideaalplaatje voorgeschoteld krijgen.
Hebben jullie bepaalde complexen op uiterlijk vlak?
Britt: ‘Ik heb standaard wallen onder mijn ogen, of ik nu twintig of twee uur geslapen heb. Als ik naar foto’s kijk, is dat het eerste wat me opvalt. Voorlopig ga ik daar niets aan laten veranderen. Maar als ik me zou storen aan bepaalde rimpels in de toekomst, dan sluit ik niet uit dat ik dat zou verhelpen. Enkel omdat dit míjn keuze is, ik zou dit nooit doen voor iemand anders.’
Davina: ‘Ik heb eczeem. Ik heb sommige plekken zoals in mijn hals waar die uitslag weg is, maar waar nog steeds een rode plek achterblijft omdat mijn huid daar heel dun is geworden. Het jeukt niet of doet geen pijn, maar het gaat niet meer weg.’
Tamara: ‘Mijn buik. Ik eet zo graag! Ik weiger dan ook op dieet te gaan, want daar zou ik gewoon ongelukkig van worden.’
Nog iemand die je zeker moet volgen: Niet Nu Laura (33): ‘Het internet kan hard zijn voor vrouwen boven de 35. Het is nooit goed: ze hebben of te veel rimpels of te veel botox.’
Hoe probeer je die toch te omarmen?
Davina: ‘De rode plek in mijn hals bedek ik af en toe omdat het net een zuigzoen lijkt (lacht). Maar voor de rest trek ik me dat eigenlijk niet meer aan, want het jeukt niet en doet geen pijn, dus heb ik er geen problemen mee.’
Tamara: ‘Ik twijfel soms of ik wel dat ene snoepje of dat ene stukje taart zou eten, maar dan besef ik dat dat stuk taart me meer geluk brengt dat een platte buik.’
Britt: ‘Ik probeer naar het geheel te kijken in plaats van naar die paar zogenaamde minpuntjes.’
Kregen jullie al te maken met negatieve reacties?
Britt: ‘We lazen sinds onze reünie hier en daar een vreemde reactie. Meestal zijn dat mensen die heel onzeker zijn over zichzelf en dat projecteren door negatieve zaken online te posten of te reageren. Dat is jammer.’
Ik twijfel soms of ik wel dat ene snoepje of dat ene stukje taart zou eten, maar dan besef ik dat dat stuk taart me meer geluk brengt dat een platte buik.
Self-love slaat ook op mentaal welzijn: zijn er dingen waar jullie mee worstelen?
Britt: ‘Ik kan wakker liggen van de problemen van mijn kinderen. Als mijn oudste dochter vertelt dat ze gepest wordt op school, dan breekt mijn hart. Voor de rest probeer ik alles zo snel mogelijk van me af te zetten door te praten, vooral met mijn verloofde. We zijn elkaars klankbord.’
Tamara: ‘Ik krijg vooral stress van m’n job. Als er conflicten zijn tussen de kindjes, dan moet ik die proberen oplossen op een manier dat beide partijen tevreden zijn. Dat is niet evident, en zeker niet als de ouders zich beginnen te moeien.’
Davina: ‘Bij mij is dat ook vooral werkgerelateerd. In de haven moet alles snel, maar grondig gebeuren, dus ik lig soms wakker over hoe ik nog efficiënter kan werken.’
Hoe proberen jullie die gedachtemolen te doen stoppen?
Davina: ‘Tamara en ik wonen samen, dus wij praten over alles met ons tweetjes. Dat is een goede tip: praat erover in plaats van alles op te kroppen, anders blijft het aan je vreten. Verder helpt het om een klassieke ladies night te houden waarbij we een goede film opzetten en een wijntje uitschenken.’
Wat brengt jullie toekomst?
Davina: ‘Een combinatie van ons oude, rustige leventje met af en toe wat optredens, dat zou ideaal zijn. De gulden middenweg!’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
