‘Ik date al zes jaar niet meer uit schrik om opnieuw afgewezen te worden.’
Margo (26) uit ‘De maagdenclub’ heeft vulvodynie: ‘Mijn partner heeft me bedrogen omdat we geen penetratieseks konden hebben’
Margo (26) heeft vulvodynie en doet haar verhaal in ‘De maagdenclub’, het nieuwe programma van Lidewij Nuitten dat het taboe rond maagd zijn op volwassen leeftijd wil doorbreken. ‘Ik ben die schaamte eerlijk gezegd voorbij, want ik kan er niets aan doen dat mijn lichaam niet werkt zoals het hoort’, vertelt Margo.
Margo is een van de leden van Lidewijs maagdenclub in het gelijknamige VRT 1-programma ‘De maagdenclub’. ‘Toen ik zeventien was, wilde ik voor de eerste keer seks hebben, maar het lukte niet omdat het enorm veel pijn deed’, vertelt Margo. ‘Ik ging naar de gynaecoloog en hij besloot na zijn onderzoek dat alles inwendig in orde was. Volgens hem had ik vaginisme en zat het allemaal tussen mijn twee oren. Ik moest me gewoon wat meer ontspannen. Hij schreef me een verdovende zalf voor waardoor ik wel zonder problemen seks zou kunnen hebben.’
Hielp dit enigszins een beetje?
‘Totaal niet. Ik bleef pijn hebben bij penetratie en zelfs een tampon inbrengen, was heel lastig. Op mijn twintigste besloot ik toch nog eens naar een andere gynaecoloog te gaan. Zij luisterde echt naar mijn verhaal en stelde de juiste vragen. Ze deed een wattenstaaftest waarbij ze met een wattenstaaf inwendig op een aantal klassieke pijnpunten duwde en ik moest een pijnscore geven op tien. Op basis daarvan kreeg ik de diagnose vulvodynie.’
Leer programmamaakster Lidewij beter kennen: Lidewij Nuitten (31): ‘Ik dacht lang dat ik abnormaal was en dat mensen me zouden uitlachen omdat ik nog maagd ben’
Vond je het jammer dat je eerst niet serieus werd genomen?
‘Zeker! Er is nog te weinig kennis over vulvodynie. Ik had er persoonlijk ook nog nooit van gehoord voor ik de diagnose kreeg. Ik heb geluk dat mijn huidige gynaecoloog er veel over weet, maar ik vind het heel gek dat er nog velen zijn die dit beroep uitoefenen en er niets over weten. Er mag wel wat meer educatie komen over dit onderwerp.’
Ik kreeg medicatie, smeerde zalfjes, deed bekkenbodemspieroefeningen bij de kinesist, ging langs bij een seksuoloog en onderging zelfs een operatie. Ik ben ondertussen al zes jaar in behandeling.
Wat is de mogelijke oorzaak van vulvodynie?
‘De oorzaak is nog niet gekend. Ze weten niet goed hoe dit ontstaat. Sommige vrouwen ontwikkelen het na de bevalling terwijl anderen zoals ik het al ontdekken omdat ze pijn voelen bij het inbrengen van een tampon, het dragen van een strakke broek, tijdens het fietsen of wanneer ze de eerste seks hebben.’
Kan dit verholpen worden?
‘Er bestaat helaas geen mirakeloplossing. Bij mij startten ze met medicatie en zalf. De pijn werd minder, maar was wel nog enorm aanwezig. Ik deed bekkenbodemspieroefeningen bij de kinesist, ging langs bij een seksuoloog en onderging zelfs een operatie. Ik ben ondertussen al zes jaar in behandeling.’
Heb je het gevoel dat het beter is?
‘Het is dubbel. Mijn pijnscores zijn veel minder dan in het begin. Waar ik toen een acht had, zit ik nu nog op twee. Maar dat wil tegelijkertijd zeggen dat ik wel nog steeds pijn heb. Ze zitten nu op het punt dat ze eigenlijk niet meer weten wat ze nog kunnen doen om het beter te maken omdat ik al veel behandelingen had en nog steeds pijn heb. Ik kan ervoor kiezen om nóg een operatie te laten uitvoeren of botox te laten inspuiten, maar dat laatste heeft weinig slaagkansen. Maar omdat ze ten einde raad zijn, overwegen ze dit, want ze weten niet of het anders ooit nog beter zal worden.’
Dat lijkt me echt een lijdensweg. Sta je soms op het punt om het op te geven?
‘Ik probeer positief te blijven én vooral hoop te hebben. Het gaat niet enkel om mijn eigen genot, maar vooral ook over wat ik kan bieden aan mijn toekomstige partner. Ik wil mijn man dat later niet ontzeggen en ik heb nu nog geen grote kinderwens, maar ik wil die optie wel open houden om ooit natuurlijk te kunnen bevallen. Of dit al of niet genezen kan worden, heeft dus een grote invloed op mijn toekomst.’
Mijn partner heeft mij bedrogen en gaf onder andere als reden: als ik het bij jou niet kan krijgen, ga ik het wel bij iemand anders halen.
Probeerde je ondertussen in die zes jaar dat dit traject bezig is intiem te zijn met een man?
‘Ik had een partner toen ik op mijn twintigste mijn diagnose kreeg. We probeerden ondanks de vulvodynie wel om penetratieseks te hebben, maar dat was gewoon onmogelijk. Mijn partner heeft mij bedrogen en gaf onder andere als reden: als ik het bij jou niet kan krijgen, ga ik het wel bij iemand anders halen. De relatie is uiteindelijk stukgelopen, maar niet enkel omwille hiervan.’
Dat komt je zelfvertrouwen natuurlijk niet ten goede.
‘Klopt. Daarom ben ik de laatste zes jaar bewust niet aan het daten omdat ik weet dat dit toch op een teleurstelling uitdraait. Ik heb schrik om opnieuw afgewezen te worden als ze weten hoe de vork aan de steel zit. Die vulvodynie maakt me heel onzeker en ik ben bang dat ik geen volwaardige partner kan zijn.’
Leer een ander lid uit ‘De maagdenclub’ beter kennen: Spero (30) uit ‘De maagdenclub’: ‘Ik masturbeer niet’
Probeer je op andere manieren je genot te zoeken door bijvoorbeeld te masturberen?
‘Ja. Ik ontdekte eigenlijk pas een jaar geleden dankzij enkele vriendinnen dat er ook seksspeeltjes zijn die gericht zijn op de clitoris, en die dus niet ingebracht moeten worden. Ik kende dat helemaal niet! Ik kan klaarkomen zonder penetratie, een hele nieuwe wereld ging voor mij open (lacht). Toch moet ik ook hier voorzichtig mee omspringen, want het doet soms al pijn als ik gewoon opgewonden ben.’
Babbel je open over je vulvodynie of voel je toch nog een bepaalde schaamte?
‘Het laatste jaar ben ik daar heel open over, maar vroeger totaal niet. Het deed gewoon al pijn om daarover te babbelen omdat ik me zo anders voelde en ook wel bang was dat mensen me zouden uitlachen. Nu ben ik eerlijk gezegd die schaamte voorbij, want ik kan er niets aan doen dat mijn lichaam niet werkt zoals het hoort. Ik vind het belangrijk dat we daarover babbelen zodat niemand zich nog alleen voelt! Mensen die ik soms al jaren ken sturen me dat ze zich herkennen in mijn verhaal en dat doet deugd.’
Was het toch een drempel om dit voor heel tv-kijkend Vlaanderen te doen?
‘In het begin was ik er heel enthousiast over, want ik wil dit taboe echt doorbreken. Maar ik las al enkele negatieve reacties op sociale media en die temperen die vreugde toch een beetje. Dat is jammer, maar ik sta er nog altijd voor de volle honderd procent achter, want ik wil dit echt bespreekbaar maken.’
Ik weet dat seks bij het leven hoort, maar penetratieseks wordt toch vaak enorm overschat.
Waarom is maagd zijn als volwassene nog zo’n groot taboe denk je?
‘Omdat we al van kleins af aan voortdurend geconfronteerd worden met seks in series, films, reclames en noem maar op. De maatschappij verwacht dat we allemaal seks hebben en hoe zotter de standjes, hoe liever mensen erover stoefen op café. Daardoor voel je je al snel een seut als je hier niet over kan meepraten. Ik weet dat seks bij het leven hoort, maar penetratieseks wordt toch vaak enorm overschat.’
Bij Flair staat self-love centraal: hindert vulvodynie je in je zelfliefde en zou je jezelf liever zien als je dit niet had?
‘Ja, deels wel. Ik voel me minder vrouw hierdoor omdat er iets aan mijn vrouwenlichaam niet werkt. Dat zorgt er automatisch voor dat ik met niet zo’n lieve blik naar mezelf kijk. Verder heb ik een eetstoornis waardoor ik heel wat kilo’s bijkwam en ik nog moet wennen aan mijn nieuwe lichaam. Dat zorgt er ook voor dat ik me momenteel niet zo lekker in m’n vel voel. Ik ben daar wel in aan het groeien.’
Onze generatie is echt nog opgegroeid met het stereotiepe ideaalbeeld dat slank zijn gelijk staat aan schoonheid. Stapje voor stapje leer ik dat élk lichaam mooi is, ook dat van mij.
Vertel.
‘Ik durf nu de kledij te dragen die ik mooi vind in plaats van altijd terug te grijpen naar losse dingen. Zo droeg ik onlangs een crop top, ik was supertrots op mezelf! Ik voel me zoveel gelukkiger als ik mezelf niet voortdurend moet verstoppen!’
Keigoed! Hoe kon je die klik maken?
‘Onze generatie is echt nog opgegroeid met het stereotiepe ideaalbeeld dat slank zijn gelijk staat aan schoonheid. Media spelen daar duchtig op in en hebben een grote invloed op de manier waarop we naar onszelf kijken. Daarom ontvolgde ik alle Instagramaccounts die me een slecht gevoel gaven over mezelf. Dat is een kleine ingreep, maar wel eentje met een heel groot effect! Als je elke dag geconfronteerd wordt met duizenden, vaak bewerkte, foto’s van zogenaamde perfecte lijven, dan ga je jezelf daar automatisch mee vergelijken. Ik merk door enkel inspirerende accounts te volgen dat ik veel vrolijker door het leven ga en steviger in mijn schoenen sta. Stapje voor stapje leer ik dat élk lichaam mooi is, ook dat van mij.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
