‘Op een bepaald moment zag ik mezelf op tv en ik zag er echt ongelukkig uit! Die sprankel in mijn ogen was verdwenen.’
Niels Destadsbader (35): ‘Ik verzwaarde, ging veel uit en zette mijn wekker niet, want ik had geen reden om op te staan’
Niels Destadsbader presenteert het nieuwe muziekprogramma ‘Ik vraag het aan’. ‘Ik ben ferm uit mijn comfortzone getreden’, vertelt hij.
In ‘Ik vraag het aan’ nodigt Niels Destadsbader elke week enkele bekende gezichten – waaronder Erik Van Looy, Siska Schoeters, Kristel Verbeke, Stephanie Planckaert en Danira Boukhriss Terkessidis – uit, die onthullen welk liedje een speciale betekenis of een bijzondere herinnering heeft voor hen. Daar kan een emotioneel, maar ook een grappig verhaal achter zitten. Een verrassende artiest brengt vervolgens een eigen versie van het nummer met een liveband. Mensen in het publiek kunnen op hun beurt verrast worden door Niels die een speciale versie van hun eigen favoriete song brengt. ‘Met muziek kunnen zelfs mensen die niet goed over hun gevoelens kunnen babbelen toch tonen hoe ze zich voelen. Het is een manier waarop je mensen op een totaal andere manier kan leren kennen. Het is heel herkenbaar en verbindend. Het grappige is dat wat een heel gewoon liedje lijkt voor jou, voor iemand anders net heel veel kan betekenen. Als we BV’s opbelden om mee te doen met het programma kregen we eigenlijk geen “nee” te horen, of het was omdat ze agendagewijs écht niet konden.’
Welk lied heeft voor jou een speciale betekenis of blijvende herinnering, en waarom?
‘Ik kies dan toch “When Suzanna Cries” van Espen Lind. Niet omdat ik dit het beste nummer vind dat ooit werd gemaakt, maar er hangt een mooi verhaal aan vast. Het was namelijk het liedje waarop ik voor de allereerste keer slowde op de schuimparty in Deerlijk. Toen de intro startte, moest je naar het mooiste meisje van de klas spurten, dat was Magalie, in de hoop dat ze met jou wou dansen. Magalie was een kop groter dan ik, maar het waren de mooiste drie minuten in mijn toen nog prille leven (lacht). Dat moment ga ik nooit vergeten en elke keer als ik dat liedje hoor, vraag ik me af hoe het nog met Magalie is.’
Wat is eigenlijk je aller-, aller-, allerlievelingslied?
‘”Als de muren konden praten” van Will Tura. Ik wou dat ik dat zelf had geschreven, want die tekst is zo ongelooflijk mooi.’
Hoop je als jij liedjes maakt, dat die ook iets speciaal kunnen betekenen voor mensen?
‘Ik hoop mensen toch wat te kunnen inspireren. Ik vind het een groot compliment als je een nummer van mij oplegt en er superblij van wordt. Maar tegelijkertijd spelen mensen “Hey pa” op begrafenissen en dat is een even mooi compliment, wat ze halen er steun en troost uit. Sommige fans laten zelfs een zinnetje uit een liedje tatoeëren, dat is toch geweldig.’
Je zingt ook zelf liedjes voor nietsvermoedende mensen in het publiek: gaan we jóu ook eens op een andere manier zien?
‘Absoluut! Het meest logische en vertrouwde voor mij zou zijn om alle liedjes in het Nederlands te zingen, maar je moet vertrekken vanuit de sterkte van het verhaal en als daar net een nummer bijhoort dat volledig uit mijn comfortzone ligt, dan moet ik het toch proberen. Dat heb ik ook gedaan, want bijna de helft van de nummers is níet in het Nederlands. Ik ben ferm uit mijn comfortzone getreden.’
Kan je alles aan qua genre, of heb je toch gezweet op sommige nummers?
‘Als je mij zou vragen om heavy metal te zingen, wordt het moeilijk. We hebben af en toe goed gelachen tijdens de repetities, want ik sloeg de bal weleens mis (lacht). Maar ik doe het vooral om die persoon een mooi moment te bezorgen, dus ik hoop dat we daarin slaagden.’
Ik zat in de hoek waar de klappen vielen en ik kon niets anders dan het gewoon maar ondergaan. Het voelde onterecht en niet eerlijk.
Het was de laatste tijd wat stiller rond jou: nam je bewust een kleine mediapauze?
‘Ja. Er is de voorbije twee jaar heel wat geschreven over mij en dat was niet altijd zo prettig. Ik werd er niet bepaald gelukkig van. Ik moest voor mezelf kiezen en wat meer uit de schijnwerpers stappen.’
Kweek je een olifantenvel na al die jaren in de showbizz mee te draaien?
‘Goh je kweekt wel een olifantenvel, maar als je in het oog van de storm blijft zitten, moet zelfs “een olifant” even gaan zitten. Ik zat in de hoek waar de klappen vielen en ik kon niets anders dan het gewoon maar ondergaan. Als je een fout maakt en op de blaren moet zitten, is dat ook niet fijn, maar je weet waarom. Maar nu voelde het onterecht en niet eerlijk. Ik kreeg veel berichtjes van collega’s om te vragen of alles oké was en dat ze het wonderbaarlijk vonden dat ik er toch bleef staan. Maar ik wil nu het liefst antwoorden op het veld en hoop dat ze binnenkort zeggen dat “Ik vraag het aan” een fantastisch programma is!’
Doen zo’n slechte kritieken je soms twijfelen aan jezelf?
‘Sowieso! Je kan dat niet tegenhouden. Op een bepaald moment gaf ik een show en zag ik een man iets zeggen tegen zijn vrouw. Waarschijnlijk vroeg hij gewoon of de achterdeur dicht was, maar ik dacht automatisch dat ze bezig waren over míj.’
Ik verzwaarde. Ik ging veel meer uit om gewoon weg te zijn, niet per se om me te amuseren. Ik zette mijn wekker niet, want ik had niet echt een reden om op te staan.
Heeft dit inbreuk gehad op je self-love?
‘Toen ik me slecht voelde, verzorgde ik me een pak minder. Ik verzwaarde. Ik ging veel meer uit om gewoon weg te zijn, niet per se om me te amuseren. Ik zette mijn wekker niet, want ik had niet echt een reden om op te staan. Zo kom je in een vicieuze cirkel terecht, want je voelt je daardoor nog slechter. Tot ik me op een bepaald moment op tv zag en dacht: o my god! Ik zag er echt ongelukkig uit! Die sprankel in mijn ogen was verdwenen.’
Hoe gaat het nu met je?
‘Ik zit in een veel betere flow. Ik verzorg me opnieuw, sport meer en kon me volledig focussen op dit nieuwe programma. Van dat laatste word ik echt gelukkig! Ik mocht me weer omringen met superlieve mensen en kreeg terug complimentjes die ik al een hele tijd niet meer gehoord had.’
Hoeveel punten op tien zou je je leven momenteel geven?
‘Een 7,5. Dat is goed hé! Ik hoop als het programma goed scoort dat ik naar een 8 kan gaan. Voor de rest hoop ik dat ik nog veel leuke dingen mag doen met de mensen die ik graag zie, en dat ik en vooral mijn ouders gezond mogen blijven. Dan gaan we al richting de 9 op tien. Als ik dan op amoureus vlak nog grote stappen kan zetten, dan gaan we richting de 10.’
Ik heb wel wat last van bindingsangst. Dat ligt totaal niet aan de persoon in kwestie, maar aan mij. Dan vraag ik me af: is dit het nu? Ik blijf twijfelen of er niemand beter rondloopt voor mij en omgekeerd.
Maak je je soms zorgen over de gezondheid van je ouders?
‘Goh ja ze beginnen toch op een leeftijd te komen dat ze af en toe wat kwaaltjes krijgen en dat het allemaal niet meer zo vlotjes als vroeger gaat. Als mijn vader zegt dat zijn rug wat pijn doet, dan denk ik: oké, het zal wel meevallen. Omdat hij dat sowieso sneller zegt. Maar mijn mama spreekt nooit over pijn, dus als zij zegt dat ze last heeft, weet ik dat het serieus is!’
Je maakte er nooit een geheim van dat je een grote kinderwens hebt. Voelt dit nog steeds als een gemis?
‘Een gemis is niet het juiste woord, het is eerder een verlangen. Een verlangen dat hopelijk ooit wordt ingevuld. Maar misschien ook een verlangen dat achteraf niet groot genoeg blijkt, dat kan ook. Ik heb een heel grote nieuwsgierigheid naar wat het is om papa te zijn en op het juiste moment wil ik zeker een kindje krijgen. Maar het hangt wat af van hoe je leven loopt. Als je verliefd wordt op iemand die veel jonger is, dan heb je tijd. Maar stel dat ik samen zou zijn met iemand die tien jaar ouder is, dan is dat weer een andere zaak.’
Mensen denken dat je maar een vriendin voor te kiezen hebt, want ze liggen aan je voeten. Ben jij kieskeurig op dat vlak?
‘Ik heb wel wat last van bindingsangst. Dat ligt totaal niet aan de persoon in kwestie, maar aan mij. Dan vraag ik me af: is dit het nu? Ik blijf twijfelen of er niemand beter rondloopt voor mij en omgekeerd.’
Ik kan gezond jaloers zijn op iemand die een heel mooi lijf heeft. Dat moet niet extreem gespierd zijn, maar gewoon strak en wat afgetraind.
Vind je het na al die jaren nog vreemd om naar jezelf te kijken op tv?
‘Nee. Ik was daar vrij snel over. Ik vind het vreemder om mezelf te horen. Als ik in de auto zit en er komt een liedje van mij op de radio, dan is dat toch nog steeds raar. Een stapje verder is wanneer je in de supermarkt wandelt en ze draaien net je schijf. De overtreffende trap is wanneer je op restaurant zit en de eigenaar zet bewust een nummer van je op (lacht). Dan kan ik ook wel onder tafel kruipen! Dan is het afwachten of ze het bij één song houden of de hele cd draaien.’
Ben jij vatbaar voor perfecte plaatjes op sociale media of stereotiepe ideaalbeelden zoals dat een man onder meer gespierd moet zijn?
‘Ik volg enkel accounts van familie en vrienden, ik kijk dus eigenlijk weinig naar wat compleet onbekende posten. Het gebeurt weleens dat er een foto voorbijkomt waarvan ik denk: stel je voor dat ik zo brede armen of schouders zou hebben?!’
Heb je bepaalde complexen?
‘Ik kan gezond jaloers zijn op iemand die een heel mooi lijf heeft. Dat moet niet extreem gespierd zijn, maar gewoon strak en wat afgetraind. Laurent, Gugá, is zo een voorbeeld. Wij gaan soms samen tennissen en tussen de eerste en tweede set verwisselt hij áltijd van T-shirt. Dan denk ik: ik hou mijn T-shirt wel aan (lacht). Dat is geen complex, maar ik zou wel willen wisselen van lijf met hem. Ik weet dat ik ook strakker zou kunnen staan, maar je moet daar zo veel moeite voor doen en ik ben wel gelukkig met hoe ik er nu uitzie.’
Tot slot: waarom moeten we zeker naar ‘Ik vraag het aan’ kijken?
‘Het is een leuke manier om mensen waarvan je denkt dat je ze al een beetje kent vanop tv, toch van een volledig andere kant te zien. Je zal ook heel veel nieuwe muziek leren kennen én je mag ook kijken om mij een beetje te steunen (lacht).’
‘Ik vraag het aan’ zie je elke woensdag om 20u45 op VRT 1 en VRT MAX.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
