Niels Destadsbader (34): ‘Ik lig soms wakker van het feit dat ik nog altijd geen papa ben’

Niels Destadsbader (34) is een van de drie coaches in de gloednieuwe dansshow ‘The greatest dancer van Vlaanderen’. ‘Het optreden moet iets met mij doen‘, vertelt de zanger. ‘Dat kan gaan van mij ontroeren tot mij de slappe lach bezorgen.‘

Siska Schoeters en Aster Nzeyimana presenteren de gloednieuwe dansshow ‘The greatest dancer van Vlaanderen’. Daarin mag werkelijk iedereen letterlijk zijn beste beentje voorzetten: of je nu 9 of 99 jaar bent, ballet of ballroom verkiest of alleen of in groep danst. De dansers komen tijdens de audities terecht in een dansstudio waar ze hun routine voor een grote spiegel uitoefenen. Achter die spiegel zit een publiek dat bestaat uit maar liefst zevenhonderd (!) mensen die alles kunnen volgen op een groot scherm. Als 75 % van hen ja stemt, dan gaat de spiegel open en mag de danser door naar de volgende ronde. Er is dit keer geen jury, maar er zijn wel drie topcoaches. Annabelle Lopez Ochoa is een van de meest gevraagde choreografes in de hele wereld, choreografe en danseres Laurien Decibel danste al met de grootste popsterren en Niels Destadsbader sluit dit indrukwekkende rijtje af.

Niels als coach bij een dansprogramma in plaats van een zangprogramma. Dat heeft een woordje uitleg nodig.

‘Snap ik (lacht). Ze vroegen me in eerste instantie wel om het programma te presenteren. Het is een buitenlands format, maar ik kende het niet. Toen ik wat afleveringen opzocht, leek het me nog leuker om als coach te fungeren. Ze stonden daar gelukkig voor open. Het heet een danscoach, maar in mijn geval is coach uiteraard een betere benaming. Ik laat me vooral leiden door mijn gevoel en of een optreden me kan raken, en daarvoor hoef ik helemaal geen danser te zijn.’

Ben je achteraf gezien blij met je keuze?

‘Absoluut. Ik zat daar heel goed als coach. Siska en Aster doen het ook heel goed als presentatoren, ook al is het een atypische combinatie. Aster is sportjournalist, maar hij heeft bakken talent om ook andere dingen zoals dit te doen. Een paar jaar geleden zou een sportjournalist nooit een show als deze mogen presenteren bij de VRT, maar die zou ook geen oorbellen of ringen mogen dragen. Ik ben blij dat er wat meer inclusiviteit komt op televisie.’

Ben je op een feestje steevast de tooghanger of toch de ster op de dansvloer?

‘Ik ben de vervelende gast die, ook al heb je al drie keer gezegd dat je niet wil dansen, je toch meetrekt van de tafel op de dansvloer. Ik sta ook meestal als een van de eersten te dansen omdat ik dat heel leuk vind. Ik was eens getuige op een trouw en de bruid kwam me vragen om weer te gaan zitten aan tafel omdat het hoofdgerecht nog moest komen (lacht).’

Je hebt tijdens je shows ook dansers op het podium. Waarom?

‘Ik vind dat het Nederlandstalige muziek stoerder maakt. Die coole dansers tillen je performance naar een hoger niveau. Ik heb ook graag mensen op het podium waar ik fan van ben. Ik heb dat met een gitarist, maar ook met dansers. Die mensen zijn topsporters! Als ik meedans met goede dansers, heb ik bovendien het gevoel dat ik ook heel goed kan dansen (lacht). Het durft tijdens de choreografie weleens gebeuren dat ik een verkeerde stap zet, maar zij passen zich daaraan aan waardoor dat helemaal niet opvalt. Zij maskeren mijn beperkingen.’

Waarom dans je eigenlijk zelf mee?

‘Ik wil het publiek laten zien dat ik echt mijn best doe voor hen. Als mensen een ticket kopen, wil ik dat ze waar krijgen voor hun geld. Mijn fans weten dat ik geen professionele danser ben, dus dat geeft ook een extra amusementswaarde. Ze weten gelukkig niet hoelang ik bezig was met oefenen.’

Zit je dan zo veel uren in dansschool?

‘Ja. Ik leer dit niet tussen de soep en patatten. Ik ben snel weg met de telling en het ritme omdat ik een artiest ben, maar ik vind het vreselijk moeilijk om al die pasjes te onthouden. Ik was nooit een goeie student, maar ik heb wel een enorme drive. Ik zal dus thuis na de repetities voor mijn badkamerspiegel blijven oefenen tot ik het onder de knie heb. Er is niks zo lullig als mensen die op jou moeten wachten. Ik zou het vreselijk vinden als de dansers de volgende dag niet verder kunnen met de routine omdat ik het nog niet door heb.’

Je hebt al ervaring met dansprestaties te quoteren, want in ‘Belgium’s Got Talent’ zaten er ook veel dansacts, dus je weet vast wel op wat je moet letten?

‘Ik kan daardoor wel beter inschatten of het echt bijzonder is of niet. Maar nog meer dan in welk ander dansprogramma ook heeft “The Greatest Dancer” naast dat showgehalte ook heel veel human interest. Het gaat over veel meer dan enkel dansen. Je leert de dansers echt kennen en ze raken je met hun verhaal. Het is niet altijd de beste danser die zijn been in z’n nek kan leggen die doorgaat, maar diegene die je raakt en je een krop in de keel bezorgt. Zo doet een bejaard koppel nog een keertje hun openingsdans. Die gaan het programma niet winnen, maar je wordt er wel blij van!’

Moet je letten op wat je zegt, want je zit wel tussen twee dansexperten?

‘Ja. Al hebben zij dat op hun beurt ook omdat zij het niet gewend zijn om in zulke grote shows op tv te komen. We kunnen dus nog heel wat bijleren van elkaar. Bovendien is een mening heel subjectief. Als ik iets geweldig vind, maar de rest niet, wil dat niet per se zeggen dat ik er niks van ken. Dat is gewoon míjn gevoel. Het is ook verfrissend om tussen twee ervaren rotten in het vak iemand als ik te zetten, want ik zal een beetje de ogen van de kijker zijn die net zoals ik niet superveel weet van dans.’

Op wat ga jij dan vooral letten?

‘Het optreden moet iets met mij doen. Dat kan gaan van mij ontroeren tot mij de slappe lach bezorgen. Die combinatie vind je ook echt terug in de show: een lach en een traan.’

Moet je als coach ook mensen teleurstellen?

‘Als ze niet door zijn, gaat de spiegel niet open en krijgen we hen ook niet te zien. Ik dacht wel een paar keer: waarom hebben jullie niet gestemd?! In die gevallen ging ik even achter de schermen om ze te troosten. Ik hoop dat dit hen steun gaf, want zo’n performance is natuurlijk maar een momentopname.’

Je moet na de vijf auditie-afleveringen drie acts kiezen. Was dat een moeilijke keuze?

‘Het zijn niet de dansers die een coach kiezen, maar andersom. Het was dus vooral moeilijk om Laurien en Annabelle ervan te overtuigen dat bepaalde dansers beter in mijn team thuishoorden. Zij hadden natuurlijk ook een zwak voor de leukste persoonlijkheden en de beste dansers. Maar ik gooide al mijn charmes op tafel en ik heb een topteam! Ik geloof echt dat wij kunnen winnen.’

Met die dansers werk je verder voor de shows. Hoe gaat dat in z’n werk?

‘Ik heb weinig kaas gegeten van danstechniek, daarvoor krijg ik gelukkig hulp van Roy Julen die ook mijn Sportpaleisshows in elkaar steekt. Ik ben op mijn beurt veel meer bezig met het verhaal dat de dansers willen vertellen en hoe we dat via dat kleine schermpje tot bij de mensen thuis kunnen brengen. Ik leer ze ook omgaan met de druk en het hele mediacircus dat erbij komt kijken. Ik peper hen goed in dat ze zich niet van de wijs moeten laten brengen door negatieve commentaren, maar ook het omgekeerde: dat ze niet moeten beginnen zweven als ze de hemel in worden geprezen. Je bent maar zo goed als je laatste show, dat leerde ik ondertussen ook wel.’

Is het de bedoeling dat je dansers rekruteert voor jouw eigen optredens?

‘Zeker. Ik heb natuurlijk al supergoede dansers waar ik een heel goede band mee opbouwde, dus ik ga die niet zomaar buitenzetten. Ik heb wel al zeker bij een tweetal acts het gevoel dat die perfect bij een bepaald liedje van mij zouden passen.’

Bij Flair staat self-love centraal. Heb jij veel self-love?

‘Ik ben wel blij met mezelf. Dat gaat zowel over hoe ik eruitzie, maar vooral over wat ik elke dag mag doen. Ik ben heel dankbaar voor alle kansen die ik krijg. Daar haal ik mijn geluk uit, waardoor ik automatisch beter in mijn vel zit. Het is tof als je een compliment van een mooie vrouw krijgt dat je er goed uitziet, maar het is nóg toffer om te horen dat je iemand inspireert.‘

Heb je bepaalde complexen op uiterlijk vlak?

‘Ik heb een aardbeivelletje op mijn bovenbenen, dus je ziet allemaal rode puntjes. Vroeger vond ik dat verschrikkelijk waardoor ik geen shorts durfde te dragen. Nu maakt me dat niks meer uit. Van zo’n dingen lig ik echt niet meer wakker. Er zijn mensen die door een ongeval een been kwijtraakten of door een brandwonde grote littekens hebben. Zij hebben recht tot klagen, ik niet.’

Hoe komt het volgens jou dat we zo hard zijn voor onszelf?

‘Sociale media spelen daar zeker een grote rol in. Er wordt een bepaald beeld gecreëerd van hoe de perfecte man of vrouw er hoort uit te zien, maar dat is zever! Het is niet normaal hoeveel jonge vrouwen ik de laatste maanden zag met opgespoten lippen en botox. Die dingen zijn doodnormaal geworden en ik vind dat wat overbodig. Maar omdat je niks anders meer ziet op sociale media begin je jezelf sneller in vraag te stellen.’

Ben jij vatbaar voor picture perfect plaatjes op Instagram?

‘Nee. Ik ben heel gelukkig met het leven dat ik mag leiden. Ik snap wel dat dit een bepaalde druk met zich meebrengt. Ik zie in mijn omgeving ook dat mensen sneller uit elkaar gaan door sociale media. Als ik vroeger een onbekende knappe vrouw zag, kon ik die niet bereiken of ik moest op haar afstappen om haar telefoonnummer te vragen. Nu kan je in één klik contact met haar maken via Instagram. Die grenzen vervagen enorm.’

Raken negatieve comments jou nog?

‘Ja. Al hangt het er wel van af hoeveel dt-fouten erin staan (lacht). Het is logisch dat mensen een mening over je hebben als je in de kijker staat. Niet alles wat ik doe, is ook per se goed. Dat maakt je net menselijk. Opbouwende kritiek kan ik dus zeker wel smaken. Ik heb er pas problemen mee als het persoonlijk wordt of ze mijn familie viseren. Ik kweekte sowieso wel al een dikker vel. Maar of je nu vijf of vijftig jaar meedraait, het blijft lastig.’

Self-love slaat ook op mentaal welzijn. Zijn er bepaalde dingen waar jij mee worstelt?

‘Ik slaap altijd iets minder goed de avond nadat de eerste aflevering van een nieuw programma op tv kwam. Eigenlijk zou je je niks mogen aantrekken van kijkcijfers als jíj blij bent met het eindresultaat, maar het is natuurlijk tof om te weten dat veel mensen keken én het goed vonden. Daarnaast kan ik ook weleens wakker liggen van het feit dat ik 34 jaar ben en nog altijd geen papa ben, terwijl ik dat wel héél graag wil zijn. Gaat het er ooit nog van komen? Zo niet, ga ik dan wel even gelukkig zijn?‘

Wat doe je als je daarover begint te piekeren?

‘Het probleem is, en dat is een werkpuntje voor mezelf, dat ik heel snel in de bres spring voor mensen en altijd klaarsta voor familie en vrienden als ze me nodig hebben. Maar zelf zal ik niet snel over mijn gevoelens en emoties praten. Als ik me onzeker of verdrietig voel, zal ik eerder alleen thuis in de zetel blijven hangen dan gezelschap opzoeken om erover te babbelen. Ik heb gewoon het gevoel dat er veel meer mensen zijn met grotere problemen en zorgen dan die van mij, dus ik wil hen daar dan ook niet mee lastigvallen.’

Tot slot: waarom moeten we zeker kijken naar ‘The greatest dancer van Vlaanderen’?

‘Het is de perfecte ontspanning na een drukke werkweek. Je zal goed lachen, maar ook ontroerd worden. Je hoeft zelfs niet per se van dans te houden, want het gaat over de mensen achter de danser of danseres en hun prachtige verhalen. Het is een authentiek programma en het ziet er ook nog eens fantastisch uit!’

Het is misschien nog wat vroeg, maar denk je dat hier een vervolg wordt aan gebreid?

‘Je hoopt als je een programma maakt natuurlijk altijd dat er een tweede seizoen komt en ik ben ervan overtuigd dat we voor een heel lange periode vertrokken zijn met dit format.’

‘The greatest dancer van Vlaanderen’ kan je vanaf 4 februari elke zaterdag om 20u20 zien op Eén en VRT MAX. 

Lees ook:

• Ruth Beeckmans (40) presenteert ‘Verliefd, Verloofd, Getrouwd in 24u’: ‘Ik kan mensen echt op het hart drukken dat ze die grote liefde moeten koesteren’
• Elodie Ouedraogo (41) doet mee aan ‘Over De Oceaan’: ‘Ik heb een paar bange nachten gehad’
• Mona Mina Leon (26) speelt hoofdrol in ‘1985’: ‘De consumptiemaatschappij praat ons complexen aan’