De cartooniste tekende de allereerste Streamz-animatiereeks ‘Hamsters’.
Niet Nu Laura (33): ‘Het internet kan hard zijn voor vrouwen boven de 35. Het is nooit goed: ze hebben of te veel rimpels of te veel botox.’
Laura Janssens (33), beter bekend als Niet Nu Laura, is de cartooniste en het creatieve brein die de allereerste Streamz-animatiereeks ‘Hamsters’ bedacht.
‘Hamsters’ vertelt het verhaal van twee hamsters Philippe (Yemi Oduwale) en Giovanni (Rik Verheye) die een knotsgek stel vormen. De eerste is de rust zelve en doet niks liever dan in de zetel voor tv chipjes eten, terwijl de laatste een perfectionist en een neuroot is. Hij streef een picture perfect leven na, maar dat loopt natuurlijk niet altijd zoals hij dat zou willen. De situaties waarin ze verzeild raken, kan je nu zien op Streamz. ‘Het productieproces vloog voorbij, dus ik had niet altijd tijd om er goed bij stil te staan’, vertelt Laura. ‘Het was ook een leerschool voor mij, want ik teken cartoons en animaties zijn een pak langer. Het was heel wat experimenteren, soms weer een verhaal weggooien en helemaal opnieuw beginnen. Maar nu het eindelijk op Streamz staat, ben ik zo fier als een gieter!’
Hoe kwam het idee om je comics in een reeks te gieten?
‘Een dikke twee jaar geleden stapte een producer op me af. Stef en ik maakten eerder al een kleine animatie, maar daar kwam verder niets uit. Ik maakte ondertussen veel cartoons met de hamsters en Stef contacteerde me opnieuw om dit keer daar een animatiereeks van te maken. We zaten samen hoe we het zouden aanpakken en gingen uiteindelijk zelf naar Streamz met ons idee.’
Ben je blij met de twee topacteurs die de stemmetjes inspreken?
‘Enorm! We wisten heel snel dat we Rik Verheye wilden voor het inspreken van de stem van Giovanni. Die is daar perfect voor! Voor Philippe moest we iets langer zoeken omdat ik een contrasterende stem wou. Giovanni klinkt energiek en wat nerveus, Philippe moest dan weer een mooie dragende stem hebben. Uiteindelijk kwamen we bij Yemi Oduwale terecht en ook dat is een match made in heaven. Ik hou van het samenspel tussen die twee stemmen.’
Heb je ze ontmoet en wel wat gefangirld?
‘Ik woonde alle opnames van de Vlaamse stemmen bij, want ondertussen is er ook een Waalse coproductie met Franse stemmen. Ik zat mee in de studio om te regisseren en werd betrokken bij alles. Fangirlen is een groot woord, maar ik was toch onder de indruk. Er is een aflevering waarin Jelle De Beule een gastrol heeft en ik vond het spannendste om hem te ontmoeten omdat ik opgroeide met “Neveneffecten”, dus een keigrote fan ben. Ze zeggen altijd: “Ontmoet nooit je idolen”. Maar dat viel gelukkig heel goed mee!’
Had je zelf veel inspraak in het hele proces?
‘Ja. Dat was bij de eerste afleveringen wat zoeken voor de animatiestudio omdat ze veel aanpassingen moesten maken, maar de hamsters zijn natuurlijk mijn baby’s. De animaties vertrekken ook vanuit het mopje in mijn cartoons en daarrond maakte ik een nieuw verhaal. Ik moest natuurlijk ook luisteren naar hen, want niet elk idee dat ik in m’n hoofd had, kon gerealiseerd worden in animatie omdat het anders werkt dan een cartoon. Het was soms compromissen sluiten en vooral veel bijleren.’
Wat voor mij wel hielp is om in plaats van zelfliefde vooral zelfrespect na te streven. Aanvaarden dat ik niet elk rimpel of elk vetrolletje van mijn lijf graag zie, maar beseffen dat je maar één lichaam hebt, dus dat je daar wel zorg voor moet dragen.
Hoe is het om je illustraties tot leven te zien komen?
‘Heel gek! Ik stond als ik de hamsters tekende er nooit bij stil dat ze ooit zouden moeten lopen. Animatie bestaat natuurlijk uit bewegende beelden, dus we waren zeker twee weken bezig om uit te zoeken hoe we die het best zouden laten stappen. Er komt veel meer bij kijken dan je in eerste instantie zou denken. Daardoor geeft het ook zo veel voldoening om nu naar het eindproduct te kijken.’
Hoe kwam jij überhaupt op het idee om twee hamsters actuele en hilarische situaties te laten vertolken?
‘In de eerste lockdown in 2020 werd er heel veel gesproken over hamsteren. Ik maakte een cartoon rond woordmopjes en daar maakten de hamsters deel van uit. Ze sloegen onmiddellijk aan als een soort lockdownmascottes, maar ook daarna toen ze andere avonturen beleefden, bleven ze heel populair. Vroeger maakte ik cartoons die vanuit mijn eigen persoonlijkheid vertrokken, maar de hamsters staan iets verder van me af en dat is net leuk. Ik kan ze dingen laten zeggen die niet per se uit mijn mond zouden komen.’
Op welke van de twee hamsters lijk jij het meeste?
‘Ik ben een mooie mix van beiden. Ik kan nerveus zijn en overdenken zoals Giovanni, maar ik eet ook graag chips zoals Philippe (lacht).’
Wat hoop je dat mensen opsteken uit je cartoons en nu de serie?
‘Veel van mijn werk is intuïtief en komt voort uit wat er op dat moment in mij leeft. Maar bij de hamsters wil ik mensen vooral laten lachen. Ik wil dat ze zich herkennen en dat kan al lachend zijn, maar ook soms troostend. Ik hoop dat mensen naar de hamsters kijken zoals wij vroeger naar “Samson” of “De Smurfen” keken. Ik wil de nostalgie van cartoons terugbrengen naar twintigers en dertigers.’
Als vrouw in de dertig heb ik wel wat schrik om ouder te worden. Het internet kan dan ook bijzonder hard zijn voor vrouwen die ouder zijn dan 35. Het is nooit goed: ze hebben of te veel rimpels of ze spuiten te veel botox.
Is het zoals je cartoons ook een beetje een aanklacht op de picture perfect-maatschappij?
‘Dat zit er zeker in, maar tegelijkertijd zit er veel zelfspot in, want ik vind dat we onszelf allemaal wel een beetje mogen relativeren. Zo is er een aflevering dat de hamsters op reis zijn om te relaxen, maar Giovanni is drukker bezig met alles vast te leggen op camera in plaats van te genieten van het moment. Zo ben ik ook wel een beetje. Ik bezoek tempels en doe toffe activiteiten, maar tegelijkertijd wil ik toch ook zeker een foto waar ik mooi op sta zodat ik die op m’n socials kan posten.’
Wil dat zeggen dat jij vatbaar bent voor al die perfecte plaatjes?
‘Ik kan daar meestal doorzien. Ik hou ook meer van accounts die puur zijn, en niet zo afgelikt. Maar tegelijkertijd heb ik niet zélf het zelfvertrouwen om niet zo flatterende foto’s van mezelf online te gooien om de realiteit te tonen.’
Laat je je soms leiden door stereotiepe schoonheidsidealen?
‘Als vrouw in de dertig heb ik wel wat schrik om ouder te worden. Het internet kan dan ook bijzonder hard zijn voor vrouwen die ouder zijn dan 35. Het is nooit goed: ze hebben of te veel rimpels of ze spuiten te veel botox. Je wordt ook geconfronteerd met zoveel filmpjes van mensen die amper twintig zijn die al een tienstappen skincareroutine hebben om rimpels tegen te gaan terwijl ze bij wijze van spreken zelfs nog niet volgroeid zijn. Het wordt een moeilijke strijd om te aanvaarden dat ik ouder word én om me daar comfortabel bij te voelen. Ik hoop dat me dat zal lukken. Jammer hé, want iedereen wordt oud.’
Heb je veel self-love?
‘Dat is zeker al een zoektocht geweest en ik zie nog steeds niet alles aan mezelf graag. Wat voor mij wel hielp is om in plaats van zelfliefde vooral zelfrespect na te streven. Aanvaarden dat ik niet elke rimpel of elk vetrolletje van mijn lijf graag zie, maar beseffen dat je maar één lichaam hebt, dus dat je daar wel zorg voor moet dragen. Iedereen wordt ouder en iedereen schommelt weleens in gewicht, dus stop met jezelf af te breken.’
Heb je bepaalde complexen op uiterlijk vlak?
‘Ik ben een hele slechte slaper en dat reflecteert zich in bijna permanente donkere kringen en er moe uitzien, daar erger ik mezelf wel soms aan. Zeker omdat ik er dan nog ouder uitzie en ik heb het sowieso al lastig met ouder worden. Ik zal dus niet snel een foto posten waar die donkere kringen heel erg zichtbaar zijn, maar dat valt ook onder dat zelfrespect. Je hoeft niet iets online te gooien als je er niet oké mee bent.’
Waarom zijn we zo streng voor onszelf?
‘Het zit sowieso al in de mens om zich voortdurend met anderen te vergelijken. Vroeger deden we dat door naar de chique auto van onze buur te kijken, maar door sociale media zien we van miljoenen mensen over de héle wereld met welke mooie auto ze rondrijden. Als je daar te veel in opgaat, kan dat een heel negatief gevoel met zich meebrengen. Ik probeer dat te tegen te gaan door net het positieve te benadrukken. Zo geef ik vanaf ik op sociale media of in reallife iets tof zie, een compliment. Beter die persoon luidop een compliment geven dan je in stilte ermee vergelijken of dat op jezelf reflecteren.’
Zou het al helpen als we meer diversiteit zouden zien in de media?
‘Absoluut. Dat juich ik enorm toe! Het is heel verfrissend om verschillende gezichten terug te zien op tv die een goede weerspiegeling zijn van ons huidig straatbeeld. Zo kan iedereen zichzelf op het scherm herkennen.’
Probeer jij je steentje daar aan bij te dragen met je cartoons?
‘Ik vraag me soms af of ik dat wel genoeg doe. De hamsters zijn natuurlijk hamsters. En de cartoons die ik maak over mezelf vertrekken vanuit mezelf, maar ik ben een witte vrouw van in de dertig, dus dat is ook heel beperkt qua diversiteit. Als ik als freelance cartoonist voor klanten werk of boeken illustreer, probeer ik daar wel heel hard rekening mee te houden. Ik blijf daar zelf in bijleren.’
Vertel.
‘Ik gaf onlangs een lezing op een school en ik had het daar net over diversiteit. Ik toonde een grote cartoon met allerlei figuren op. Een jongen stak plots zijn hand op en zei: “Ik zie niemand in een rolstoel”. Hij zat zelf in een rolstoel en ik vond dat een heel terechte opmerking. Ik ben heel blij dat hij me daarop wees, want ik pak dat nu mee in mijn tekeningen.’
We zitten nog te veel vast in die mal, die generaties geleden voor ons is gegoten waarbij we dat huisje, tuintje en kindje moeten krijgen om gelukkig te zijn. Terwijl geluk toch heel subjectief is en je vooral zélf bepaalt waar je gelukkig van wordt.
Ben je bang voor eventuele negatieve reacties op de animatiereeks?
‘Die zullen er ongetwijfeld wel zijn en dat zal op het moment zelf wel even pieken. Al zijn er wel twee verschillende soorten commentaar: die bedoeld om iemand te kwetsen en opbouwende kritiek. Uit dat laatste kan ik nog iets leren, maar die eerste moeten we gewoon negeren.’
Self-love slaat natuurlijk ook op mentaal welzijn: zijn er bepaalde dingen waar jij mee worstelt?
‘Ik leef heel hard in mijn hoofd. Ik ben grote piekeraar! Ik kan soms wakker liggen van dingen die ik een maand geleden deed of zei. Ik vergelijk mijn hoofd in een van mijn cartoons met die stoel in je slaapkamer die vol kleren ligt. Die kleren zijn dan mijn gedachten. Ik probeer die soms weg te stoppen tot later en dat wordt dat een hele hoop! Het probleem is dat we in onze huidige maatschappij vaak geen tijd hebben om bij al die kleine dingen te blijven stilstaan, want we moeten maar blijven presteren.’
Voel je die druk enorm?
‘Zeker en vast. Ik had dat al in mijn twintigerjaren. Er is meer aandacht voor jongeren die ambitieus zijn en het ver schoppen, maar tegelijkertijd zorgt dat voor een druk dat we al heel jong grootse dingen moeten verwezenlijken. Ik ben al voorbij de dertig en heb nu pas mijn eigen animatiereeks, maar eigenlijk doet die leeftijd er toch niet toe? Ik keek nog nooit naar een reeks of las een boek waarbij ik me afvroeg: hoe oud zou die maker zijn? Of die nu 26 of 62 zijn, who cares? Op privévlak lijkt het ook vaak dat je tegen je dertigste alles op orde moet hebben, maar niks is minder waar. We zitten nog te veel vast in die mal, die generaties geleden voor ons is gegoten waarbij we dat huisje, tuintje en kindje moeten krijgen om gelukkig te zijn. Terwijl geluk toch heel subjectief is en je vooral zélf bepaalt waar je gelukkig van wordt.’
Wat is je ultieme self-love-tip?
‘Zoals ik eerder al zei, hielp het mij enorm door self-love te veranderen door zelfrespect, dat is al een pak makkelijker om naar te handelen. Het is verder heel oké om je even rot te voelen. Mensen willen vaak een onmiddellijke oplossing zoeken wanneer ze zich slecht voelen, maar het is eigenlijk normaal om dat even te voelen en vrede te nemen met die emotie. Neem je tijd voor je het probeert op te lossen.’
Tot slot: waarom moeten we zeker naar de reeks kijken?
‘Omdat ik er heel hard aan gewerkt heb (lacht). Ik hoop dat mensen het grappig vinden, zich zullen herkennen en zich ook in een aantal afleveringen getroost en gezien voelen.’
‘Hamsters’ zie je vanaf 2 november exclusief op Streamz.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
