‘Door m’n grauwe huid lijken mijn tanden ook grijzer. Ik heb dus niet de witte tandpastasmile zoals heel wat BV’s.’
Nona Van Braeckel (24): ‘Ik ben heel bleek! Als ik geen bronzer gebruik, vragen mensen me standaard of ik ziek ben.’
Nona Van Braeckel (24) doet de socials bij Studio Brussel en was afgelopen festivalzomer niet van je smartphoneschermpje weg te slaan. ‘Door mijn video’s op StuBru denken mensen dat ik outgoing ben, maar eigenlijk ben ik heel introvert’, vertelt ze.
Nona Van Braeckel, als de naam geen belletje doet rinkelen, dan sowieso wel haar supertoffe content voor Studio Brussel waar ze al twee jaar werkt. ‘Ik groeide op met Studio Brussel, dus dat ik nu voor hen mag werken, is echt een droom die uitkomt’, vertelt ze. ‘Ze zijn ook keilief, ze luisteren echt naar m’n input en geen idee is té gek. Ik ben met mijn gat in de boter gevallen (lacht).’ Nona schaart zich nu achter een project waarbij VRT en de Vlaamse overheid de Vlamingen meer wil laten fietsen. Om dat in de verf te zetten, doet ze zelf 21 dagen langs alles met de fiets. ‘Ik hou van een uitdaging’, zegt ze. ‘Ik was toevallig ook net beginnen fietsen als nieuwe hobby. Ik kocht mijn koersfiets enkele weken voor ik de vraag kreeg om mee te doen met “‘”21 dagen fietsen”. Verder merk ik dat fietsen enorm veel doet voor m’n mentale gezondheid.’
Vertel.
‘Je kan niet bezig zijn met je smartphone of andere dingen die je afleiden. Het enige wat je moet doen, is focussen op de weg en trappen. Ik vind fietsen de ideale manier om m’n hoofd leeg te maken.’
Merk je nog meer voordelen aan fietsen?
‘Het is sowieso beter voor het milieu, maar ook voor je stresslevel, want je hebt zelf meer onder controle wanneer je ergens geraakt. Je bent niet afhankelijk van die miserabele files op de weg of vertragingen bij het openbaar vervoer. Het is goed voor je conditie, want je bent in beweging. Ik heb een bureaujob en ik merk aan m’n lijf sinds in begon te werken dat mijn fysiek achteruitging. Het is goed voor je gezondheid, want je bent in de buitenlucht. Ik heb in de winter standaard een vitame D-tekort omdat ik te weinig buitenkom. Ik fiets tot slot samen met mijn huisgenoten en dat bracht ons echt dichter bij elkaar. We gaan nu sneller op zondag eens een toertje doen en babbelen over onze afgelopen week in plaats van aan onze gsm vastgelijmd te zitten in de zetel.’
Heb je ook al nadelen ondervonden?
‘Je kan niet veel spullen meepakken, het is soms gevaarlijk op de openbare weg als zwakke weggebruiker en het is niet zo leuk om de regen en de koude te trotseren. Maar die nadelen wegen zeker niet op tegen alle voordelen!’
Heb je nog dromen op professioneel gebied?
‘Ik zou heel graag radio maken, ik studeerde dat ook. Sociale media doe ik al sinds mijn veertiende, en ik doe dat heel graag. Maar mijn ideale job zou bestaan uit in het weekend een eigen radioprogramma presenteren en in de week video’s maken. Ik zou ook graag MC zijn, maar afgelopen weekend moest ik iets zeggen voor een groot publiek en ik merkte dat ik dat heel moeilijk vond! Ik heb bij mijn video’s niet door hoeveel mensen daarnaar kijken, maar toen stonden ze in levenden lijve vlak voor mij en vond ik dat heel eng (lacht).’
Ik kan echt genieten van de saaie dingen! In mijn bed kruipen om 22u ‘s avonds, dat zijn de beste avonden.
Bij Flair staat self-love centraal: heb je veel zelfliefde?
‘Ik zit al van m’n veertiende op sociale media en ik kreeg al veel shit over me heen. Daardoor leerde ik om mezelf op te peppen, in mezelf te blijven geloven en bouwde ik beetje bij beetje aan m’n zelfvertrouwen en self-love. Het is niet omdat een paar mensen wat je doet niet leuk vinden, dat je het niet kan én dat andere mensen jouw content niet leuk zouden vinden. Mijn job bij Studio Brussel is daar het mooiste bewijs van. Pas op, ik ben nog steeds heel introvert hoor.’
Die indruk geef je nochtans totaal niet op sociale media.
‘Ik groeide daarin. Mijn papa overleed enkele jaren geleden en ik was de oudste dochter. Mijn mama was even helemaal van de kaart. Als we dus ergens naartoe gingen, nam ik het woord of probeerde ik alles te regelen. Ik wilde die last uit haar handen nemen waardoor ik uit mijn schulp móest kruipen. Door mijn video’s op Studio Brussel denken mensen dat ik heel outgoing ben, maar eigenlijk ben ik nog altijd introvert. Ik creëerde gewoon een extravert masker waardoor ik me comfortabel voel in de sociale omgang met anderen, maar ik moet daarna wel even op m’n eentje mijn batterijen opladen door in mijn boekje te schrijven of te lezen. Ik kan echt genieten van de saaie dingen! In mijn bed kruipen om 22u ‘s avonds, dat zijn de beste avonden.’
Heb je soms momenten dat die introverte jij de bovenhand neemt?
‘Absoluut. Er waren afgelopen festivalzomer dagen dat ik vastzit in mijn introverte zelf en dat het me enorm veel moeite kost om mensen aan te spreken of ze te vragen om mee te doen aan een filmpje. Mijn job rijmt soms niet helemaal met m’n persoonlijkheid. Maar ik zorg er wel voor dat het werkt.’
Mijn job rijmt soms niet helemaal met m’n persoonlijkheid. Maar ik zorg er wel voor dat het werkt.
Je werd vroeger soms uitgelachen met je YouTube-video’s. Wat zorgde ervoor dat je toch verder content bleef maken?
‘Ik dacht er nooit aan om te stoppen omdat video’s maken mijn passie is. Ik leerde via YouTube ook vrienden kennen die die passie delen en bij wie ik altijd terecht kan. Ik had in het begin eerlijk gezegd ook niet door dat ze me uitlachten en gemene comments lachte ik weg. Dat was mijn coping mechanisme. In het vierde middelbaar veranderde ik van school omdat het té erg werd.’
Nu krijg je waarschijnlijk complimenten van de mensen die vroeger achter je rug spraken.
‘Deze zomer werd ik verschillende keren op festivals aangesproken of zelfs geknuffeld door mensen uit het middelbaar die zeiden dat ik keigoed bezig was, maar die mij vroeger wel het leven zuur maakten en me enorm kwetsten. Het is lief dat ze me nu steunen, maar ik vind dat toch wat dubbel. Ik hoef die mensen niet meer in m’n leven.’
Self-love slaat ook op uiterlijk vlak. Heb je bepaalde complexen als je in de spiegel kijkt?
‘Ik zit comfortabel in m‘n lichaam. Als ik in de spiegel kijk, dan heb ik niet het lichaam waar ik van droom. Maar ik lig daar niet wakker van. Als ik dan toch iets moet opnoemen dan is het m’n huidskleur. Ik moet eigenlijk niet klagen, want ik ben wit en bijgevolg nog steeds geprivilegieerd. Maar ik ben heel bleek! Ik was daar vroeger heel onzeker over en durfde zelfs geen rokjes dragen. Nu kan ik dat beter loslaten, maar als ik geen bronzer gebruik, vragen mensen me nog steeds standaard of ik ziek ben. Door m’n grauwe huid lijken mijn tanden, die ik supergoed verzorg, ook grijzer. Ik heb dus niet de witte tandpastasmile zoals heel wat BV’s. Daarom overwoog ik ook al om mijn tanden te bleachen.’
Ik ben heel bleek! Ik was daar vroeger heel onzeker over en durfde zelfs geen rokjes dragen. Nu kan ik dat beter loslaten, maar als ik geen bronzer gebruik, vragen mensen me nog steeds standaard of ik ziek ben.
Wil dat zeggen dat je als Gen-Z’er toch nog vatbaar bent voor stereotiepe schoonheidsidealen en perfecte plaatjes?
‘Ik zou heel graag zeggen dat ik er lak aan heb, maar ik ben er helaas ook vatbaar voor. Dat is de reden dat mensen ook trends volgen. We beslisten enkele jaren geleden dat skinny jeans niet meer hip waren, maar als Hailey Bieber morgen een exemplaar draagt, dan willen we er binnen de kortste keren weer allemaal eentje. Mensen willen er standaard bijhoren en daarom vergelijken ze zich ook automatisch met anderen.’
Zou dat je zo ver drijven dat je cosmetische ingrepen zou overwegen?
‘Ik ga niet snel teruggrijpen naar fillers of botox. Ik heb daar niks tegen, want iedereen moet sowieso doen waar ie gelukkig van wordt. Maar ik vind ouder worden écht een cadeau en ik vind het niet erg als mensen dat aan mijn gezicht zien.’
Je ziet jezelf voortdurend opduiken op internet. Moet je stevig in je schoenen staan om niet heel zelfkritisch te worden?
‘Ik kan dat beter loslaten net omdat ik al zolang filmpjes van mezelf maak. Het maakt me niet zoveel uit als mijn haar eens slecht ligt of ik een dubbele kin heb. Ik heb ook het gevoel dat de mensen me omarmen zoals ik ben. Ze zien me als the girl next door, ik hoef er niet altijd perfect uit te zien. Het zou ook vreemd zijn als ik op de feed van Studio Brussel plots altijd volledig opgemaakt en met perfect gestyled haar zou verschijnen.’
Het maakt me niet zoveel uit als mijn haar eens slecht ligt of ik een dubbele kin heb. Ik heb ook het gevoel dat de mensen me omarmen zoals ik ben. Ze zien me als the girl next door, ik hoef er niet altijd perfect uit te zien.
Self-love slaat uiteraard ook op mentaal welzijn: zijn er dingen waar jij soms mee worstelt?
‘Ik heb veel stress. Je ziet dat letterlijk aan m’n gezicht. Als ik veel zenuwen heb, krijg ik acne. Ik zit ook veel in m’n hoofd, ik ben een echte piekeraar. Ik maak me vaak al zorgen nog vóór iets moet gebeuren of plaatsvinden. Terwijl meestal alles wel vlot verloopt en ik me dus voor niks druk maakte.’
Wat helpt om die gedachtemolen een halt toe te roepen?
‘Schrijven! Mama leerde me altijd als mijn hoofd volzit om het op te schrijven en dan is je hoofd terug leeg. Sinds de dood van m’n papa schrijf ik naar hem, maar vroeger deed ik dat naar mezelf. Ik heb al dagboeken van sinds ik kan schrijven. Dat hoeft niet onmiddellijk tot een oplossing te leiden, maar het helpt om wat je dwarszit al eens neer te schrijven.’
Je verloor je papa en maakte daar een prachtige podcast ‘Na de rouwstoet’ over. Hielp dat in je verwerkingsproces?
‘Absoluut! Ik kreeg zoveel reacties van anderen die hetzelfde meemaakten. Dat deed immens veel deugd en ik voelde me zo begrepen. Ik kan ook over alles babbelen met mijn beste vriendin, maar zij zal nooit begrijpen waar ik doorging omdat ze het zélf niet meemaakte. Lotgenoten spreken me tot op de dag van vandaag hier nog altijd over aan. Zo kwam er een zanger van een metalband, een beer van een man, op Graspop backstage naar me toe. Ik wist niet waarom hij mij per se wilde spreken. Achteraf bleek dat hij ook naar m’n podcast luisterde en hij bedankte me met tranen in z’n ogen. Toen besefte ik nogmaals dat dit een enorm universeel thema is, maar dat we er toch nog te weinig over babbelen.’
De laatste reis waar mijn papa nog bij was, zat ik de hele dag door te facetimen met m’n lief in plaats van leuke dingen te doen met ons gezin. Ik nam het te vanzelfsprekend dat mijn ouders er wel voor altijd zouden zijn.
Wordt het verdriet en gemis ooit draaglijker?
‘Ik vergelijk het met een zware steen die je meesleurt. In het begin voel je die voortdurend, maar naarmate de jaren vorderen, word je sterker en is het makkelijker om die mee te dragen. Die steen is er nog elke dag, maar hij verplettert me niet meer op elk moment van de dag.’
Zorgt het verlies van je papa ervoor dat je nu nog meer van het leven geniet?
‘Ik ben veel dankbaarder voor alles en ik geniet meer, zeker van de kleine dingen, omdat ik weet dat het leven ook heel snel voorbij kan zijn. Ik zou er alles voor over hebben om hem terug bij ons te hebben, maar ik ben blij dat ik ook de positieve keerzijde van z’n verlies kan inzien. Mijn familie werd onderling ook veel sterker. Ik wou dat ik vroeger al besefte hoe belangrijk familie is.’
Was dat niet het geval?
‘We hadden een heel warm gezin, maar zoals elke tiener was ik liever bij mijn lief of vrienden dan bij mijn familie. De laatste reis waar mijn papa bij was, zat ik de hele dag door te facetimen met m’n lief in plaats van leuke dingen te doen met ons gezin. Ik nam het te vanzelfsprekend dat mijn ouders er wel voor altijd zouden zijn.’
Ben je bang om andere geliefden te verliezen?
‘Mijn mama wordt dit jaar ouder dan mijn papa ooit is geworden, en ik ben heel bang dat haar iets zou overkomen. Ze moet nog maar hoesten of ik begin me al zorgen te maken. Ik ben veel bezorger geworden.’
Zo schreef ene Ingrid onder mijn video van Tomorrowland dat “Studio Brussel om zeep is met al die huppeltrutten die er werken”. Ik zag dat zij samen met haar dochter op haar profielfoto stond en reageerde vriendelijk: “Ik hoop dat je dochter nooit zulke commentaren moet krijgen”.
Heb je als twintiger soms schrik voor de toekomst nu alles zo duur is geworden?
‘Ik laat alles wat op me afkomen. Ik heb door het overlijden van m’n papa al een mooi spaarcentje staan dankzij zijn erfenis, dus ik maak me ook niet echt zorgen over geld. Al zou ik hém uiteraard veel liever terug hebben, dan dat geld op m’n rekening zien staan. Toch ben ik realistisch en weet ik dat het zelfs met die voorsprong moeilijk blijft om een huis te kopen!’
Kreeg je al te maken met negatieve reacties?
‘Ik zit bij StuBru niet meer in m’n eigen, veilig online coconnetje waardoor er ook veel meer ruimte is voor haatcomments omdat ik een veel groter publiek bereik. Zo schreef ene Ingrid onder mijn video van Tomorrowland dat “Studio Brussel om zeep is met al die huppeltrutten die er werken”. Ik zag dat zij samen met haar dochter op haar profielfoto stond en reageerde vriendelijk: “Ik hoop dat je dochter nooit zulke commentaren moet krijgen”.’
Raken zulke comments jou?
‘Op een dag dat ik niet zo goed in m’n vel zit, kunnen negatieve reacties me echt wel dieper duwen. Ik heb gelukkig goeie vrienden waar ik altijd mee kan babbelen en die dat weerleggen. Ik zou dat gewoon zelf nooit doen, dus ik snap niet waarom mensen dit wél doen. Ik maakte onlangs een video dat ik me echt kut voelde door al die negatieve reacties en daar kreeg ik dan weer heel wat lieve reacties op, dus misschien moet ik leren om gewoon meer belang te hechten aan de lieve comments en de internettrollen te negeren.’
Volg de avonturen van Nona tijdens ’21 dagen fietsen’ op VRT MAX.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
