‘Een stuntman wordt soms gezien als een waaghals, iemand met spieren maar zonder brains. Maar kennis is belangrijk in onze job.’
Olivier Bisback werkt als stunt double van Jean-Claude Van Damme
Wat als je dagelijks leven bestaat uit kickboksen, vechten met zwaarden, in brand worden gestoken, van een schip vallen of torenhoog de lucht in worden gekatapulteerd? Wij spraken met stuntmensen die elke dag hun leven wagen voor hun job. Zo ook stuntman Olivier die werkt als stunt double van Jean-Claude Van Damme.
Olivier: ‘Ik was zo’n elf jaar toen ik van mijn ouders één cassette mocht uitkiezen in de videotheek. Het werd “The Way of the Dragon”, met Bruce Lee in de hoofdrol. Ik heb die film honderden keren bekeken. Daarna ging ik de gevechten naspelen in de tuin. Mijn moeder schreef me vervolgens in voor taekwondolessen. Andere gevechtssporten volgden en jaren later trok ik naar de stuntschool in Seattle.
Een stuntman wordt soms gezien als een waaghals, iemand met spieren maar zonder brains. Niets is minder waar. Kennis is heel belangrijk in onze job. Ik heb een masterdiploma in sport en weet dus heel wat over anatomie, biomechanica en trainings- en voedingsleer. Bovendien heb ik een graduaat in talen: ik spreek vloeiend Frans, Engels en Duits.
Naast kennis is ook kunde belangrijk. Thuis heb ik een trainingszaal waarin ik elke dag train: enerzijds hard skills als boksen, martial arts, acrobatie en stunttraining, maar ook pilates, yoga, balans, lenigheid en meditatie. Om al die skills te onderhouden, train ik 15 à 25 uur per week. Natuurlijk moet ik daar veel voor opofferen. Een positieve instelling is ook cruciaal. Als je in de winter bij tien graden onder het nulpunt voor de vierde keer van een gebouw springt en je weet dat de take al goed zit, maar de regisseur onzeker is en je dus voor de vijfde keer moet vallen, zeg ik met een brede glimlach: “No problem.” In de filmstudio in Lint was ik ooit met opnames bezig toen ik een telefoontje kreeg: “Kan je over drie uur vanuit Zaventem naar Argentinië vertrekken?” Toen gaf ik hetzelfde antwoord.’
Niet meer uitgenodigd
‘Ik ben al stunt double geweest voor Jean-Claude Van Damme, Nikolaj Coster-Waldau en Gérard Depardieu. Om Depardieu te dubbelen kreeg ik een fatsuit aan, want je vindt niet zo makkelijk een stuntman van 160 kilo die van een trap kan vallen. Onlangs werd ik gecast voor een reclamespotje waarin ik Tarzan moest spelen. Daarvoor ben ik dan weer zes kilo afgevallen, want Tarzan heeft zichtbare buikspieren.
Ik heb tijdens mijn carrière ook al heel wat blessures opgelopen. Zo brak ik mijn hiel, scheurde mijn achillespees af, brak ik ribben en liep ik snijwonden en een hersenschudding op. De dokter vertelde me onlangs: “Je hebt het lichaam van iemand van 32, maar de gewrichten van iemand van 70.” Ook een normaal sociaal leven leiden is niet echt makkelijk. Vroeger werd ik vaak uitgenodigd voor een barbecue, maar omdat ik omwille van mijn job zo vaak last minute moest afzeggen, word ik nu minder vaak gevraagd. Gelukkig vormt de filmwereld voor een groot deel mijn sociaal leven.
Op “JCVD”, de eerste film die ik met Jean-Claude Van Damme draaide en waarin ik samen met hem vecht, ben ik best trots. Ik vocht met hem in mijn onderbroek en kon dus onmogelijk bescherming dragen. In een bepaalde scène moest hij mij heel hard in mijn buik trappen en moest ik vallen. Deden we dat twintig, dertig of veertig keer? Ik ben de tel kwijt. “Ça va?” vroeg hij na een tijdje. “Oui, oui, ça va”, zei ik. “Il est fort, Bisback, très fort”, zei Van Damme. Ik ben daarna met een chauffeur van Luxemburg naar Brussel gebracht. Elke put in de weg heb ik gevoeld. Zodra ik thuis was, raakte ik de auto zelfs niet meer uit. Ik heb in mijn leven nog nooit zoveel klappen gekregen als die dag. De volgende dagen zag ik bont en blauw.
Een andere scène die ik nooit zal vergeten, speelt zich af in een film van regisseur Brian De Palma. Ik moest van een dakgoot springen en twintig meter lager op een marktkraampje vallen. Net voor het filmen had iemand nog een kratje verplaatst. De hoek van dat kratje is bij de val dwars door mijn leren vest in mijn oksel gegaan. Pijnlijk...
Mijn gevechtsscène in de lift met Matthias Schoenaerts voor de film “Rundskop” is ook een hoogtepunt. Matthias moest vechten als een op hol geslagen stier. Ik zei: “Ga ervoor, Matthias, alles geven.” Maar dat heb ik toch ook een paar dagen gevoeld! Ik kan je verzekeren dat ik intussen veel littekens heb, elk met hun eigen verhaal. Toch ben ik dankbaar dat ik heb kunnen meewerken aan honderden films en tv-series. Ik hoop er nog lang mee door te kunnen gaan.’
Tekst: Arkasha Keysers
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
