Oscar Willems (33): ‘Ik zou heel ongelukkig zijn als ik elke dag door sociale media zou scrollen’

Oscar Willems (33) bekend van onder meer ‘Spitsbroers’ en ‘Lisa’ speelt momenteel mee in de nieuwe, interactieve serie ‘Assisen’. ‘Ik moest voor de auditie een dans voorbereiden, maar ik kan helemaal niet dansen’, lacht de acteur.

In de nieuwe fictiereeks ‘Assisen’ wordt balletdanseres Eveline (Violet Braeckman) beschuldigd van de moord op haar mentor. Zes afleveringen lang kan je als kijker de rechtszaak volgen waarin haar advocaat en het Openbaar Ministerie iedereen uitgebreid verhoren. Naast de steengoede cast en geweldige verhaallijn, is het interactieve luik van deze reeks helemaal nieuw. De kijkers thuis beslissen namelijk of Eveline veroordeeld wordt of niet. De uitslag van die publieksjury zie je in de zevende aflevering. In de achtste aflevering wordt dan weer duidelijk of de kijkers het bij het rechte eind hadden. Oscar Willems speelt regieassistent Jonas. ‘Ik moest voor de auditie een dans voorbereiden, maar ik kan helemaal niet dansen’, lacht Oscar. ‘Mijn zus deed vroeger ballet en wat ik me daarvan vooral herinnerde, is dat je een kaarsrechte houding moet hebben. Dus ik heb me mogelijks door de auditie geluld (lacht).’

Hoe ging dat in z’n werk?

‘Ze stuurden een nummer door en ik heb uren in mijn tuin staan oefenen. Eenmaal op die auditie bleek dat ik de specifieke choreo uit dat nummer moest nadoen, maar ik had daar dus mijn eigen interpretatie op gemaakt (lacht). Gelukkig was dat voldoende, omdat mijn rol niet de grootste danser is. Ik heb eigenlijk maar een halve dansscène.’

Heb je veel raakvlakken met je personage?

‘Jonas’ job is heel belangrijk, daar haalt hij veel voldoening uit. Dat herken ik ook! Acteren is de plek waar ik het meeste openbloei.’

Waarom acteer je zo graag?

‘Het geeft me een enorm gevoel van vrijheid, hoewel dat contradictorisch lijkt omdat je moet doen wat er in het script staat. Hoe je dat precies doet, bepaal jij en het resultaat ziet er altijd anders uit. Bij acteren bouw je samen met je tegenspeler(s) iets dat je niet kan zien, enkel kan voelen en dat maakt het ongelooflijk prikkelend en spannend.’

Je bent de laatste jaren niet meer van televisie weg te slaan. Wat is je sterkte?

‘Zoals ik eerder al zei: ik kan me blijkbaar heel goed binnenlullen op audities (lacht). Nee serieus, ik durf me volledig te smijten in scenes, ook op audities. Ook als er van mij iets gevraagd wordt dat ik niet kan of durf, ga ik honderd procent voor wat ze van mij verwachten. Maar het heeft ook veel te maken met geluk. Je moet in het plaatje passen van wat de regisseur voor ogen heeft voor een bepaalde rol. Ik heb al veel meer audities niet gehad, dan wel. Als je om feedback vraagt, is het meestal gewoon omdat die andere acteur beter in dat plaatje past. Zo werkt het nu eenmaal. Verder word je, zoals in elke job, terug of meer gevraagd als ze tevreden zijn van je werk. Soms is het zo simpel als dat.’

Je werkt ontzettend hard. Moet je soms eens aan de rem trekken?

‘Ja. Ik stevende nog nooit op een burn-out af maar bij “Lisa” maakte ik wel duidelijk dat mijn rol op termijn mocht ophouden. Die draaiperiode was heel fijn, maar ook heel intens en zwaar. Door af te spreken dat ik nog maximum een half jaar zou doorgaan, kon ik me nog volledig smijten en stoppen op een hoogtepunt. Ik ben ook vertrokken voor het een te zware job werd of me te veel was. Wat mij verder nog helpt is om tussen projecten door bezig te zijn met circus en straattheater. Dat is zo anders dan op een set staan en ik laad daar helemaal van op.’

Zou je werkelijk alles overhebben voor een rol?

‘Ja. Ik volgde voor “Spitsbroers” een heel zwaar dieet en sportte toen als een maniak. Ik speelde ook eens een rol van iemand die volledig ontspoord was en dan heb ik voor de camera met een tondeuse volledig mijn haar afgeschoren. Ik zie zo’n dingen onmiddellijk zitten als het de rol naar een hoger niveau tilt. Maar moesten ze me gevraagd hebben om als Jonas in “Assisen” vijftig kilo bij te komen, dan zou ik daar wel mijn vragen bij gehad hebben, want dat draagt niks bij aan die rol.’

Als je luidop mag dromen: wat is je droomrol?

‘Ik vind fysieke rollen heel leuk. Als ik dan zou mogen kiezen, zou ik een boksfilm geweldig vinden. Verder zou ik ook weleens een ridder willen spelen of in een oorlogsprent meedoen. Zolang ik me maar volledig kan smijten!’

Je speelt vaak een knappe gast waar vrouwen voor in zwijm vallen. Streelt dat je ego?

‘Niet per se. Het draait me vooral rond de rol en hoeveel vlees eraan hangt. Ik beschouw mezelf niet als een knappe gast. Ik bekijk die personages dan ook niet als een soort Romeo’s, maar als mannen die allemaal een rugzakje hebben en een bepaald traject afleggen.’

Bij Flair staat self-love centraal. Heb je veel self-love?

‘Daar is nog werk aan, maar ik heb het gevoel dat dat bij mij sterk afhangt van periode tot periode. Iedereen heeft verschillende borden die hij in de lucht probeert te houden. Als je het gevoel hebt dat dit allemaal lukt, dat het goed gaat in je privéleven, op je werk en je zelfs nog tijd vindt om bij je oma langs te gaan, dan voel ik me goed. Maar onvermijdelijk valt er weleens zo’n bord naar beneden, en dan zit je minder goed in je vel. Ik had dat bijvoorbeeld weleens tijdens “Lisa”.’

Vertel.

‘We draaiden per dag ontzettend veel scènes en dat betekent dat ik veel tekst uit mijn hoofd moest leren. Ik had dagen dat het me niet lukte omdat ik gewoon met nog tien andere dingen bezig was, en op die momenten had ik het gevoel dat ik veel beter kon en dat ik tekortschoot.’

Je klinkt streng voor jezelf.

‘Dat moet ik af en toe zijn. Ik heb tonnen respect voor mensen die iets willen verwezenlijken en daar de volle driehonderd procent voor gaan en zich dan ook door niks of niemand laten tegenhouden om dat doel te bereiken. Ik kan dat helaas niet zo goed! Ik heb de neiging om te snel op te geven als iets niet lukt. Ik durf dan met excuses af te komen zoals: het is te moeilijk, ik kan het niet of mijn rug doet pijn. Ik besef dat van mezelf en ik probeer daar aan te werken.’

Heb je bepaalde complexen op uiterlijk vlak?

‘Als ik in de spiegel kijk, zeker als ik me een periode zoals bijvoorbeeld tijdens de feestdagen goed liet gaan, dan beginnen mijn wangen af te hangen. Dan lijk ik een beetje op een bulldog. Maar sinds kort ben ik terug beginnen boksen bij “The Bulldogs” van Daniëlla Somers en daar voel ik me dan ook helemaal op mijn plaats (lacht).’

Vind je het nog vreemd om naar jezelf te kijken op televisie?

‘Enorm! Ik zie mezelf namelijk dingen doen, die Oscar in real life nooit zou doen. Ik zie mezelf acteren en dat blijft toch wat awkward. Terwijl ik dat bij anderen net zo hard bewonder.’

Ben jij vatbaar voor al die perfecte plaatjes op Instagram?

‘Enorm. Dat is ook de reden dat ik geen sociale media heb. In eerste instantie is dat omdat ik niet veel te delen heb. Ik snap niet dat mensen de nood voelen om met de buitenwereld te delen wat ze als ontbijt eten of welke outfit ze aan hebben. En als ik dan eens meekijk met vrienden dan zie je vooral alle dingen die anderen wel hebben en jij niet en daar word je gewoon niet vrolijk van. Ik zou heel ongelukkig zijn als ik elke dag door sociale media zou scrollen.’

Ben je gevoelig voor negatieve reacties?

‘Sowieso. Net omdat mijn beroep zo belangrijk voor mij is, komt het ook binnen als er kritiek op komt. Ik leerde wel om geen belang te hechten aan negatieve commentaar als het van mensen komt wiens goede raad ik ook niet zou opvolgen. Het raakt me enkel als het van mensen komt die ook in het vak zitten of me nauw aan het hart liggen.’

Self-love slaat ook op mentaal welzijn. Zijn er bepaalde dingen waar je mee worstelt?

‘Ik heb het gevoel dat het niet zo goed gaat met de wereld en dat de toekomstperspectieven niet zo positief zijn. De vraag is wat ík daarmee doe… Ik worstel daar echt mee. Ga ik nog vlees eten? Kan ik nog fast fashion kopen? Neem ik nog het vliegtuig om op reis te gaan? Het is onmogelijk om op al die vlakken altijd het juiste te doen. Je kan het leed van de wereld niet op je eentje oplossen, maar het bezorgt me wel de nodige stress. Daardoor begin ik ook na te denken of ik überhaupt wel kinderen wil.’

Vertel.

‘Ik zie veel mensen in mijn omgeving aan kindjes beginnen, maar ik weet niet of ik dat zelf ook wil. Je bent plots verantwoordelijk voor een leven, terwijl ik het soms zelfs al moeilijk vind om mijn eigen leven deftig vorm te geven. Ik vergeet als ik het druk heb soms een hele dag om iets te eten. Ik ga niet van mijn sus gaan, maar dat kan je natuurlijk niet maken met een kindje.’

Tot slot: waarom moeten we zeker kijken naar ‘Assisen’?

‘Het interactieve concept is nieuw en dat is heel prikkelend! Verder is het scenario top en zijn de acteerprestaties ongelooflijk straf. Hoe alles in beeld is gebracht, sleept je volledig mee in het verhaal. Ik vind het dus op elk vlak een pareltje. Als er nu een serie wordt gemaakt, moet die concurreren met duizenden andere reeksen op evenveel streamingdiensten en platformen. Dat is niet makkelijk, maar geloof me: “Assisen” is de moeite waard.’

‘Assisen’ zie je elke woensdag om 20u35 op Play4 en GoPlay.

Lees ook:

• Veerle Dejaeger (22): ‘Onze maatschappij hecht veel te veel waarde aan uiterlijk. Je waarde wordt vaak bepaald door je uiterlijk, dat vind ik heel problematisch.’
• Violet Braeckman (26) uit ‘Assisen’: ‘Ik hou meer van taartjes dan van mijn buikspieren’
• ‘#LikeMe’-actrice Lotte De Clerck (23): ‘Mijn grootste onzekerheid is mijn lijf’