'Het is vaak aftellen tot mijn loon wordt gestort.'
Paula (25) praat open over haar financiën: ‘Ik heb momenteel geen spaargeld’
De beleefdheid zegt dat je een vrouw niet naar haar getallen vraagt. De leeftijd, cupmaat en financiën zijn verboden terrein, maar niet voor ons. Paula (25) is lichtadviseur en praat open over haar financiën.
‘Sinds een paar maanden ben ik aan de slag als lichtadviseur. Mijn job houdt in dat ik tachtig procent van de tijd offertes maak voor elektriciens die bepaalde lampen, armaturen en/of drivers willen bestellen. De overige twintig procent hou ik me bezig met lichtstudies. Dat wil zeggen dat ik probeer uit te pluizen of er voldoende licht is in bepaalde ruimtes en/of er meer lampen voorzien moeten worden en welke dat dan het best zouden zijn. Maar eerlijk? Ik haal totaal geen voldoening uit mijn job. Ik heb deze functie alleen maar aangenomen omdat ik al een maand thuis zat zonder werk en graag weer iets omhanden wilde hebben, en er waren geen andere opties. Bovendien had mijn huidige werkgever de functieomschrijving veel mooier verwoord dan het in werkelijkheid is. Lichtadviseur was zogezegd een creatieve job, maar offertes opstellen is nu niet bepaald erg inventief.’
Niet minder dan € 2000
‘Het is een 9-tot-5-job, wat betekent dat ik mooie werkuren heb en tijdens het weekend vrij ben, maar dat is dan ook het enige voordeel. Ik wist op voorhand ook niet hoeveel ik zou verdienen. Het interimkantoor beweerde dat het meer dan € 1800 netto zou zijn, maar dat is jammer genoeg niet het geval, waardoor mijn flexi-jobs dus niet meer als extra worden gebruikt, maar wel voor het hoognodige dienen. Ik vind dat niemand minder dan € 2000 netto zou mogen verdienen. In de tijden waarin we vandaag leven is het onmogelijk om met minder rond te komen. En ik woon dan nog bij mijn ouders en hoef nog geen huur te betalen. Ik ben dan ook aan het uitkijken naar ander werk. Gelukkig heb ik nog mijn flexi-jobs in een kledingwinkel en in een frituur, twee omgevingen waar ik me veel gelukkiger voel. Maar omdat ik er een voltijdse job mee combineer, is de verhouding tussen werk en privé soms ver te zoeken.’
Vicieuze cirkel
‘Mijn papa heeft het pensioen van een zelfstandige, wat het minimum is, en mijn mama is mindervalide. Haar uitkering bedraagt slechts € 1500 per maand. Met dat bedrag kunnen we vaak niet eens de maandelijkse dokterskosten, ziekenhuisbezoeken en medicatie betalen. We krijgen iets meer dan de helft terugbetaald via de ziekenkas, maar je moet het toch altijd eerst zelf zien te betalen en het geld dat we terugkrijgen, gebruiken we voor de aankoop van nieuwe medicatie, met als gevolg dat het in feite een vicieuze cirkel is. De vaste kosten van mijn ouders en mij komen neer op een bedrag van € 4800. Mijn ouders verwachten niet dat ik kost en inwoon betaal, maar ik betaal waar nodig weleens wat facturen en draag onder meer bij in onvoorziene kosten, zoals de aankoop van een nieuwe warmteboiler met een prijskaartje van maar liefst € 8000.’
Even slikken
‘Op dit ogenblik slaag ik er niet in om op maandbasis iets opzij te zetten, met als gevolg dat ik geen spaargeld heb. Een spijtige realiteit voor een 25-jarige, want dat betekent ook dat ik geen mogelijkheid zie om ooit zelf een eigendom te kopen. Ik heb geen eigen inbreng en ook een huis of appartement huren is voor mij geen optie. Als vriendinnen het hebben over hun toekomstplannen en daarvoor hun spaarrekening aanspreken, moet ik altijd even slikken. Het is vaak aftellen tot mijn loon wordt gestort, om zo facturen te kunnen betalen of naar de supermarkt te kunnen gaan om boodschappen te kopen. Ik hoop in de toekomst te kunnen sparen en zo mijn rekening te zien groeien, want dat zorgt toch wel voor veel meer mentale rust en – hopelijk – minder stress dan ik vandaag heb.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
