‘Maar dat kon me niks schelen, want iedereen ziet er voortdurend onuitgeslapen en onverzorgd uit (lacht).’
Riadh Bahri (35) in ‘Over De Oceaan’: ‘Ik zie er soms enorm mottig uit’
Journaalanker Riadh Bahri (35) is een van de matrozen die meedoet aan het derde seizoen van ‘Over De Oceaan’. ‘Ik miste mijn werk geen seconde! Dat was voor mij dé ontdekking van de reis’, vertelt hij.
Ex-Miss België Celine Van Ouytsel, tv-persoonlijkheid Jeroom Snelders, journalist Riadh Bahri, actrice Clara Cleymans, presentatrice Kat Kerkhofs en viroloog Steven Van Gucht zeilen in het derde seizoen van ‘Over De Oceaan’ met de catamaran Initials BB van het Canarische eiland Lanzarote naar het Caraïbische eiland Martinique. Kapitein Piet maakte plaats voor nieuwe kapitein Sigrid, een ervaren zeilster die met haar eigen zeilboot bezig is aan een solovaart rond de wereld.
‘Ik zei al ja nog voor ze me belden’, lacht Riadh. ‘Ik zag de eerste twee seizoenen en vond dat fantastisch. Ik wist als ze me ooit zouden bellen met de vraag om mee te doen dat ik zonder enige twijfel zou toestemmen. Willem stuurde me een berichtje of hij me even mocht bellen en ik stuurde terug: “Ja, ik doe mee!” (lacht).’
Wat sprak je er zo in aan?
‘Ik ben van nature een vrij grote seut. Ik ga heel graag op reis, maar avontuurlijke reizen zijn niet echt voor mij weggelegd. Met een boot een oceaan oversteken stond dus zeker niet op m’n bucketlist, maar het is een once in a lifetime kans. Verder was ik benieuwd hoe het zou zijn om eens een maand niet met m’n werk bezig te zijn.’
Ben je zo een workaholic?
‘Ik begon om m’n 21ste als journalist op de nieuwsdienst, dus ik ken niks anders dan dat. Ik ging voor de eerste keer in m’n volwassen leven eens níet met nieuws bezig zijn. Ik was echt nieuwsgierig of ik het zou missen.’
En?
‘Ik miste mijn werk geen seconde! Dat was voor mij dé ontdekking van de reis. Ik ben al vijftien jaar journalist voor het nieuws en iedereen die mijn kop ziet, identificeert me ook onmiddellijk met het nieuws. Dat is een groot deel van mijn identiteit geworden. Op de boot merkte ik dat ik kan bestaan zonder mijn werk. Dat is toch een verademing.’
Ik miste mijn werk geen seconde! Dat was voor mij dé ontdekking van de reis. Het nieuws is een groot deel van mijn identiteit geworden. Op de boot merkte ik dat ik kan bestaan zonder mijn werk. Dat is toch een verademing.
Wat schrok je het meeste af?
‘Ik had enorm veel angst van zeeziekte! Ik heb daar uren over opgezocht en gelezen, en ik zat zeker honderd keer samen met mijn huisarts om daar over te babbelen. Helaas kreeg ik als enige advies: je moet het ondergaan en uiteindelijk gaat het over.’
Ben je een waterrat?
‘Eigenlijk wel. Ik bracht mijn zomers als kind door in Tunesië omdat mijn papa daar geboren werd. Ik zat dus jarenlang van eind juni tot eind augustus met mijn voetjes in de Middellandse Zee. Ik hou van de zee! Maar ik had nog nooit eerder op een boot gezeten, of toch niet zo lang. Ik zat weleens op vakantie een halve dag op een zeilboot van vrienden, maar dat kan je niet vergelijken met het avontuur dat we in “Over De Oceaan” meemaakten.’
Heb je je op een of andere manier toch wat proberen voorbereiden?
‘We kregen met de hele crew verplichte zeil- en veiligheidstrainingen. Verder las ik een boek van iemand die de wereld ging rondzeilen, maar die raakte vermist, dus dat was misschien niet zo’n goed plan. Ik bekeek ook heel wat YouTube-video’s over zeilboten die in stormen terechtkomen, dat was ook niet zo slim. Voor de rest wilde ik het wat op me laten afkomen, want je kan er zo veel over lezen of opzoeken, uiteindelijk zal je eigen ervaring toch nog anders zijn.’
Iedereen krijgt een taak, was je blij met die van jou?
‘Absoluut. Navigatie is op m’n lijf geschreven. In mijn vrije tijd vlieg ik, dus ik vind het sowieso leuk om met kaarten bezig te zijn. Kat was de weervrouw en om de paar dagen belden we samen met weerman Tom om te vragen wat de weersvoorspellingen waren en of ik op basis daarvan onze koers moest aanpassen. Dat gaf me wel wat macht, want we doorkruisten verschillende tijdzones. Ik besliste wanneer de klok werd verzet, dus ik kon bijgevolg bepalen of iemand een uur langer kon slapen of net een uur langer werken en ik stond open voor omkoping (lacht).’
Niels en ik zijn ondertussen bijna acht jaar samen, waardoor je onvermijdelijk in de sleur van het leven terechtkomt en af en toe vergeet hoe het voelt om verliefd te zijn. Maar zo eens drie weken weg zijn van elkaar deed me toch beseffen dat ik hem nog steeds supergraag zie!
Had je veel heimwee?
‘Ik had meer heimwee naar mijn man Niels dan ik had verwacht! Dat viel me toch enorm zwaar. Hij maakte een playlist voor me met nummers die hem aan mij deden denken, en ik luisterde daar heel vaak naar. We zijn ondertussen bijna acht jaar samen, waardoor je onvermijdelijk in de sleur van het leven terechtkomt en af en toe vergeet hoe het voelt om verliefd te zijn. Maar zo eens drie weken weg zijn van elkaar deed me toch beseffen dat ik hem nog steeds supergraag zie!’
Ervoer hij dat ook zo?
‘Absoluut. Toen ik terug bereik had en mijn gsm aanzette, sloeg die echt tilt van alle sms’jes die ik kreeg. Maar de enige die ik meteen wilde lezen, waren de berichten van Niels. Hij stuurde vaak: “Ik mis je!”, “Ik ga naar bed, maar het voelt niet goed om alleen te gaan slapen” of “Je mag nu echt wel terugkomen!”.’
Ben je bang geweest tijdens de reis?
‘De dag dat we in de open oceaan mochten zwemmen, waren we echt nog maar een kwartiertje terug aan boord, we waren ons ons nog aan het afdrogen, toen we een familie orka’s zagen. Ik zag toen aan de reactie van Willem dat we geluk hadden dat we niet meer in het water zaten. Ik zag op voorhand ook verschillende filmpjes van orka’s die boten aanvielen en ze zo laten zinken, dus toen was ik toch niet volledig op m’n gemak. Verder had ik ook een avond schrik toen we in een onweer belandden. We hadden allemaal onze reddingsvest aan en zaten aan elkaar vastgeklikt, want we wisten niet wat we konden verwachten. Later tijdens de reis als we door slecht weer vaarden, maakte ik van die gelegenheid gebruik om me eens te wassen met zoet water (lacht). Je raakt dus aan alles gewend.’
Ik zie er soms enorm mottig uit! Maar iedereen, behalve natuurlijke schoonheid Celine, ziet er voortdurend onuitgeslapen en onverzorgd uit (lacht). Het kon ons echt niet schelen!
Had je een probleem met het gebrek aan privacy, want je leeft met twaalf mensen op een kleine ruimte?
‘Ik had daar op voorhand wat stress voor! Ik wist dat we allemaal grote persoonlijkheden waren, die wel wat ruimte inpakken. Maar tot mijn grote verbazing liep dit als een fluitje van een cent. We hadden zo’n fijne groep en hadden allemaal zoveel respect voor elkaar. Natuurlijk had iedereen weleens een off day of een dag waarop je je ziek voelde of veel heimwee had, maar iedereen gaf je toen de nodige ruimte. We hadden geen enkele discussie of ruzie. Dat is toch gek, want een groep onbekenden op een kleine ruimte zetten en ze alles afnemen wat ze gewend zijn, is normaal een recipe for disaster.’
Had je moeite met het gebrek aan luxe?
‘Het enige waar ik op vloekte, was mijn haar! Ik heb krullen en die liggen nooit goed als ik net uit m’n bed kom. Mensen met krullen zullen dit snappen, terwijl anderen misschien zullen denken dat ik een ijdeltuit ben. Maar ik verzorg mijn krullen normaal met speciale producten, ik steek daar dus wel wat werk in! Gelukkig kon ik dit snel loslaten omdat niemand op de boot bezig was met zijn of haar looks. Ik zie er soms enorm mottig uit! Maar iedereen, behalve natuurlijke schoonheid Celine, ziet er voortdurend onuitgeslapen en onverzorgd uit (lacht). Het kon ons echt niet schelen!’
In “Het Journaal” of andere programma’s zoals “De Slimste Mens ter Wereld” of “Café De Mol” zien mensen me eendimensionaal. Nu zal je me ook af en toe humeurig of emotioneel zien.
Wat was voor jou het allermooiste moment van de hele reis?
‘Het mooiste moment was toen we van de boot mochten springen en zwemmen in de open oceaan. Ik schreef die exacte coördinaten op en zoek dat soms nog eens op Google Maps op. We zwommen echt in het midden van die grote, blauwe plas met vijfduizend meter diepte onder je. Op die plaats zwom er waarschijnlijk nog nooit eerder iemand en je voelt je een speldenprik groot op deze wereld. Dat was uniek! Verder was de sterrenhemel echt ongelooflijk mooi!’
En wat was dan weer het minst toffe moment?
‘De drie dagen dat ik ziek was! Ik hield een dagboek bij op de boot en als ik nu lees wat ik toen schreef als ik ziek in die kajuit lag, dan lijkt het alsof ik stervende was. Alles was vreselijk, ik voelde me gevangen, wilde naar huis en dacht dat ik ging doodvallen.’
Gaan we als kijkers een andere Riadh leren kennen?
‘Sowieso. Je zal de zieke versie leren kennen, en ik bevestig het cliché dat een man die ziek is tien keer erger is dan een vrouw die ziek is omdat we zogezegd niks gewoon zijn (lacht). In “Het Journaal” of andere programma’s zoals “De Slimste Mens ter Wereld” of “Café De Mol” zien mensen me eendimensionaal. Nu zal je me ook af en toe humeurig of emotioneel zien. Je kan op die boot namelijk niet acteren of een maskertje opzetten, dat is onmogelijk.’
Heb je, naast het feit dat je je werk wel echt even naast je neer kan leggen, nog nieuwe dingen ontdekt van jezelf?
‘Dat ik verslaafd ben aan mijn smartphone! Dat is hallucinant! Terwijl je dat stomme toestel echt snel vergeet als je het niet meer kan gebruiken. Als ik met vrienden op weekend ben, lopen we toch nog met die telefoon rond omdat we dat gewend zijn. Maar hier was die smartphone nutteloos en leg je die weg, en dan geniet je echt wel veel meer van het moment. We speelden úrenlang UNO, keken naar de zonsondergang of babbelden gewoon. Heerlijk! Helaas val je eenmaal thuis snel terug in je oude gewoontes. Vanaf we terug ontvangst hadden op de boot, was de drang te groot om mijn man te horen!’
Ik ga bijna elke dag sporten omdat het mijn uitlaatklep is en het mijn mentale gezondheid enorm goed doet, als ik er daardoor ook beter uitzie dan tien jaar geleden, dan is dat mooi meegenomen. Maar dat laatste mag niet je focus zijn, want als die sixpack binnen een tiental jaar verdwijnt, moet je jezelf nog altijd even graag zien.
Je doet de eerste keer mee aan een realityprogramma. Vind je het vreemd om op die manier naar jezelf te kijken?
‘Eigenlijk niet! Ik vind het vreemder om naar mezelf te kijken als ik “Het Journaal” presenteer, want dan zit ik in een bepaalde rol. In “Over De Oceaan” ben ik gewoon mezelf, dus dat ben ik gewend.’
Bij een nieuwsanker denken velen aan een saaie piet, maar jij blijft lekker jezelf. Kreeg je daar ooit kritiek op?
‘Nee. Mijn bazen zouden me nooit laten doen wat ik nu doe, zoals aan “De Slimste Mens ter Wereld” of “Over De Oceaan” meedoen, in de jaren negentig. Toen hadden nieuwsankers nog groot ontzag bij kijkers, kijk maar naar Martine Tanghe. Maar de tijden zijn veranderd. Ik zal nooit een Martine worden. Het is niet omdat ik een dwaze mop vertel in een ander programma dat mensen met niet meer serieus nemen als ik het nieuws voorlees. Waar ik wel op let, is dat ik zo weinig mogelijk meningen vorm over politiek of maatschappelijke problemen omdat dit anders mijn job zou ondermijnen. Het enige waar ik me wél over uitspreek is racisme en homofobie omwille van mijn afkomst en mijn geaardheid.’
Bij Flair staat self-love centraal. Heb jij veel zelfliefde?
‘Zelfliefde is een werk van elke dag. Dat is zoals de Sagrada Família, het is nooit af (lacht). Ik ga nog naar een therapeut. Ik vind dat even belangrijk als mijn jaarlijkse fysieke check-up bij de dokter. Ik ga ook vijf keer per week sporten. Niet om te beantwoorden aan een bepaald schoonheidsideaal, maar om mezelf goed in m’n vel te voelen. Ik ben namelijk niet zo’n fan van ouder worden. Dat wil niet zeggen dat ik me zal laten volspuiten met botox. Ik heb geen probleem met wie dat wel doet, maar dat is niks voor mij. Ik probeer er gewoon voor te zorgen dat mijn borstkas niet begint te hangen op mijn veertigste.’
Ben je dan totaal niet vatbaar voor stereotiepe ideaalbeelden?
‘Natuurlijk wel! Ik ben nog altijd jong en homo, én ik zit op sociale media. Ik krijg dagelijks foto’s te zien van perfecte lijven, want in de gay community zijn mannen overdreven gefocust op uiterlijkheden en is de Griekse adonis het streefdoel. Ik heb een periode gehad dat ik net geen honderd kilo woog en die beelden hebben me eerlijk gezegd wel beïnvloed om terug in vorm te raken. Ik ga dus bijna elke dag sporten omdat het mijn uitlaatklep is en het mijn mentale gezondheid enorm goed doet, als ik er daardoor ook beter uitzie dan tien jaar geleden, dan is dat mooi meegenomen. Maar dat laatste mag niet je focus zijn, want als die sixpack binnen een tiental jaar verdwijnt, moet je jezelf nog altijd even graag zien.’
Mijn haar is aan het uitdunnen. Terwijl het mijn grootste nachtmerrie is dat ik mijn krullen kwijtraak. Ik ga naar een schoonheidskliniek om fillers in mijn hoofdhuid te laten spuiten, want dat helpt om mijn haar terug dikker te krijgen.
Heb je nog bepaalde complexen op uiterlijk vlak?
‘Mijn haar is aan het uitdunnen. Terwijl het mijn grootste nachtmerrie is dat ik mijn krullen kwijtraak. Ik ga naar een schoonheidskliniek om fillers in mijn hoofdhuid te laten spuiten, want dat helpt om mijn haar terug dikker te krijgen. Ik vind het ook niet zo leuk dat ik grijs word. Ook in mijn baard krijg ik grijze haartjes, maar die kleur ik bij met mascara. Wel met waterproof mascara, want anders als je iemand kust hangt zijn of haar gezicht vol met zwarte vegen (lacht). Mijn man zegt dat ie grijs haar mooi vindt en ik geef hem gelijk, maar ík ben er nu nog niet klaar voor.’
Self-love slaat uiteraard ook op mentaal welzijn: zijn er bepaalde dingen waar jij soms mee worstelt?
‘Ik heb ADHD. Die diagnose verklaart veel dingen die foutlopen in mijn leven en waarom ik zo een chaotische persoon ben. Ik heb heel veel stilte en rust nodig om de chaos van mijn brein te kunnen uitschakelen. Zo doe ik ademhalingsoefeningen voor ik ga slapen, anders blijft die gedachtemolen maar malen. Ik luister naar klassieke muziek om te kalmeren of blijf soms tien minuutjes langer ik mijn auto zitten voor ik ergens binnenstap.’
Ik heb ADHD. Die diagnose verklaart veel dingen die foutlopen in mijn leven en waarom ik zo een chaotische persoon ben. Ik heb heel veel stilte en rust nodig om de chaos van mijn brein te kunnen uitschakelen.
We leven in een maatschappij waar iedereen zomaar zijn mening online gooit. Kreeg jij al te maken met negatieve reacties?
‘Sowieso. Ik trek de lijn bij homofobie en racisme. Als iemand me stuurt dat ik “Het Journaal” slecht presenteerde, dan raakt dat me niet. Ik heb graag dat mensen me positieve feedback geven. Taalfouten die ik volgens kijkers maakte, schrijf ik zelfs op in een boekje. Ik kan er maar uit leren. Maar als iemand reageert: “Vuil janet!” op mijn foto, dan zet ik die persoon te kakken voor mijn volgers. Wat anderen van me denken heeft geen invloed meer op hoe ik mezelf zie.’
Je schreef een boek ‘Uit de kast in de kast’ om die holebihaat aan te kaarten. Heb je het gevoel dat het betert?
‘Zolang er mensen zijn, zal er altijd onverdraagzaamheid zijn. We zullen helaas nooit naar 100 % verdraagzaamheid evolueren. Ik schrik er dus niet meer van dat ik zulke haatcomments lees. Ik kreeg zelfs al met fysiek geweld te maken en werd bespuwd. Het cynische is dat ik dit al gewend ben en me er bijgevolg niet meer druk over maak. Ik zal mijn man Niels zelden in het openbaar een hand geven of kussen. Ik ontwijk ook bepaalde buurten of straten, pas mijn gedrag aan en let op welke kledij ik draag. Ik kan niet overal 100 % mezelf zijn en ik legde me daarbij neer.’
Tot slot: waarom moeten we zeker naar ‘Over De Oceaan’ kijken?
‘Er wordt niks in scène gezet of geacteerd, het is een heel authentiek programma en dat is de kracht van “Over De Oceaan”. Verder leer je mensen die je dacht te kennen vanop tv toch op een hele andere manier kennen.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
