‘Een goede gezondheid is zoveel meer waard dan gelijk welk schoonheidsideaal.’
Ruth Beeckmans (42): ‘Ik vertel mijn dochters niet enkel hoe mooi ze zijn. Ik leg ook de nadruk op hoe sterk, slim en grappig ze zijn.’
In een nieuw seizoen van ‘Een Echte Job’ leren vijf BV’s opnieuw de kneepjes van de verpleegkunde. Ruth Beeckmans (42) is een van hen. ‘Ik ben van geen enkele soort van lichaamsvocht dat ik zou kunnen tegenkomen als verpleegster vies’, vertelt de actrice.
Ruth Beeckmans, Helmut Lotti, Zita Wauters, Manu Van Acker en Tine Embrechts trekken naar het UZ Leuven, één van de grootste ziekenhuizen van Europa. Onder begeleiding van hun gepassioneerde mentoren leren ze de kneepjes van het vak en ontdekken ze de zorg in al haar uitdagende, emotionele en soms onverwachte facetten. Ruth Beeckmans staat als stagiaire op de afdeling abdominale chirurgie, waar patiënten worden verzorgd na operaties aan de maag, darmen of andere delen van de buik. ‘Ik twijfelde om mee te doen’, vertelt ze. ‘Ik zag de vorige seizoenen en het sprak me zeker aan om zelf eens te doen, maar tegelijkertijd vroeg ik me ook af of ik dit wel zou kunnen.’
Wat trok je over de schreef?
‘Hoe langer ik erover nadacht hoe meer dat mijn zin om mee te doen, mijn angst om te falen oversteeg. En angst is nooit een goede leidraad in het leven, dus ik ben blij dat ik deze kans met beide handen greep.’
Ben je blij met je afdeling?
‘Enorm! Ik had geen grote voorkeur voor een bepaalde afdeling. Toen ik de afdeling abdominale chirurgie kreeg, wist ik niet wat dit allemaal zou inhouden, maar uiteindelijk vond ik het heel interessant! Als mens kan je hier veel betekenen, want de patiënten liggen er vaak heel lang en hebben er nood aan om hun verhaal even te doen of hun angsten te delen.’
Kan je tegen bloed?
‘Daar heb ik helemaal geen probleem mee. Ik heb een heel onstuimige vijfjarige dochter die regelmatig valt, maar gelukkig kwam ze nog niks ernstig tegen. Verder ben ik eigenlijk van geen enkele soort van lichaamsvocht dat ik zou kunnen tegenkomen als verpleegster vies.’
Verpleegkundigen hebben een gave om dat los te laten en die knop om te zetten. Ik vind dat lastig! Ik zou dat meenemen naar huis en dat zou op mij wegen.
Zou je in real life verpleegster kunnen zijn?
‘Het sociale aspect ligt me, het luisteren naar de patiënten en hun klankbord zijn. Maar die hoge werkdruk vind ik mentaal heel heftig. Zorgkundigen zijn echt helden en ze hebben een roeping, anders hou je dat niet vol.’
Zou je tegen al die miserie kunnen?
‘Verpleegkundigen hebben een gave om dat los te laten en die knop om te zetten. Ik vind dat lastig! Ik zou dat meenemen naar huis en dat zou op mij wegen.’
Wat zijn je sterke punten als verpleger?
‘Het sociale aspect. Ik voel goed aan als een patiënt even nood heeft aan een babbeltje in plaats van dat je louter zijn of haar wonde verzorgt. Verder schrikken dingen die anderen misschien vies of griezelig vinden mij niet af. Ik ben daar redelijk immuun voor. Dat komt omdat ik heel goed besef dat die mensen daar al op hun meest kwetsbaarste liggen, dus hen nog eens extra gêne bezorgen door te tonen dat je iets vies vindt, helpt hen echt niet. In een ziekenhuis zouden mensen zich niet moeten schamen, dus ik wil hen zeker dat gevoel niet geven.’
En wat zijn net je zwakke punten?
‘Ik ben een chaoot! Ik vergat heel vaak handschoenen aan te doen terwijl alles natuurlijk steriel moet zijn.’
Dingen die anderen misschien vies of griezelig vinden, schrikken mij niet af. Ik ben daar redelijk immuun voor.
Waren het zowel fysiek als mentaal heel zware weken?
‘Absoluut! Als actrice heb ik ook een onregelmatig beroep, dus die shiften hakten er niet zo zwaar in. Al voelde ik het wel in m’n rug en benen van hele dagen lang recht te staan. Het was vooral mentaal moeilijk, zeker eenmaal ik thuis was, kwam alles wat er die dag gebeurde binnen. Maar ik heb er tegelijkertijd ook enorm van genoten! Het klinkt misschien raar, maar als klein meisje droomde ik er al van om ooit eens een operatie te mogen meemaken en nu kon dat. Dat is uniek!’
Gaf het veel voldoening?
‘Zeker! Ik ontmoette veel mooie, moedige en straffe mensen op mijn afdeling. Ik besefte nog maar eens hoe sterk een mens kan zijn! Het deed deugd dat ik er op mijn beurt voor hen kon zijn of iets kon betekenen voor hen.’
Wat vond je het mooiste moment?
‘Er was een papa die de diagnose kreeg dat hij kanker had. Dat was een beer van een vent die het altijd gewend was om voor zijn gezin te zorgen, maar nu kon dat logischerwijs even niet en dat maakte hem heel emotioneel. Het pakte me dat ik zo’n sterke man, zo kwetsbaar zag en dat hij dit ook durfde te tonen. Er was ook een vrouw die daar al een tijdje lag en we gaven haar een douche. Zij had daar zo veel deugd van en het was mooi om te zien dat je iemand zo blij kan maken met zoiets kleins. Het was alsof haar zorgen even allemaal letterlijk wegspoelden.’
En wat het moeilijkste moment?
‘Ik had eigenlijk geen momenten dat ik even moest wegstappen of dat ik het niet meer aankon, ik kon alles wel een plaatsje geven. Bij het naar huis rijden, kwam het wel soms binnen. Maar op het moment zelf moet je je als verpleegster sterk houden.’
Alles wat ik doe is met Gary in m’n hoofd en hart, maar in zo’n omgeving des te meer. Ik dacht dus op sommige momenten zeker aan hem. Tijdens de opleiding sloeg ik de reanimatie over omdat dat toch te dichtbij kwam.
Leerde je iets bij over jezelf?
‘Dat deze job me eigenlijk redelijk afging, veel natuurlijker dan ikzelf verwacht had! Ik kon het allemaal goed aan en stond nauwelijks met m’n mond vol tanden. Ik moest één keer een wonde verzorgen waar ik het wel wat moeilijker mee had, maar dat was puur omdat ik geen fouten wilde maken. Je werkt met échte mensen, niet met poppen waar je op oefent. Gelukkig werd ik enorm goed begeleid door mijn stagebegeleidster.’
Gaan we als kijkers een andere Ruth te zien krijgen?
‘Ik blijf altijd mezelf, maar ik denk dat je wel een evolutie zal zien. De eerste shiften was ik veel bedeesder omdat ik nog wat aftoetste wat er kon in die omgeving. Naarmate je wat langer meedraait, merk je bij welke patiënten je weleens een mopje kan maken omdat het de situatie wat luchtiger maakt. Het is wel een light versie van Ruth. Ik zoek niet voortdurend de humor op, wat ik in andere programma’s natuurlijk wel doe.’
Je verloor je man enkele jaren geleden abrupt aan hartfalen. Doe je dit ook een stukje voor hem, want je weet hoe belangrijk zorg is?
‘Alles wat ik doe is met Gary in m’n hoofd en hart, maar in zo’n omgeving des te meer. Ik dacht dus op sommige momenten zeker aan hem. Tijdens de opleiding sloeg ik de reanimatie over omdat dat toch te dichtbij kwam.’
Kijk je nu met andere ogen naar de zorg na dit avontuur?
‘Ik heb alleen maar nóg meer bewondering voor verpleegkundigen. Ze werken zó hard, maar worden toch nog niet genoeg geapprecieerd. Ze verdienen allemaal een standbeeld!’
Een goede gezondheid is zoveel meer waard dan gelijk welk schoonheidsideaal.
Vind je het vreemd om jezelf in beeld te zien in een realityprogramma?
‘Alles wat ik doe, is een uitvergrote versie van de échte Ruth. Ik ga dus niet helemaal anders overkomen in “Een Echte Job”, dan wanneer ik bijvoorbeeld in een spelprogramma zit.’
Bij Flair staat self-love centraal: heb jij veel zelfliefde?
‘Ik ben redelijk oké met wie ik ben. Ik ben blij met hoe ik eruitzie en alles wat ik mag doen. Ik heb geen reden om te klagen.’
Heb je bepaalde complexen op uiterlijk vlak?
‘Elke mens heeft dagen dat ie liever niet in de spiegel kijkt, da’s menselijk. Maar een goede gezondheid is zoveel meer waard dan gelijk welk schoonheidsideaal.’
Ik ben een mama die met complimentjes strooit, maar ik vertel ze niet enkel hoe mooi ze zijn. Ik leg ook de nadruk op hoe sterk, slim en grappig ze zijn.
Ben je vatbaar voor stereotiepe schoonheidsidealen of perfecte plaatjes?
‘Ik ben daar te oud voor geworden (lacht). Maar ik vind het natuurlijk ook fijn als ik mooi opgemaakt ben en een mooie outfit aanheb. Dat is een leuker plaatje, dan wanneer ik ‘s morgens opsta en per ongeluk een foto met m’n selfiecamera trek. Maar ik besef wat écht belangrijk is en dat is niet welke kledingmaat je hebt.’
Geef je die self-love mee aan je dochters?
‘Absoluut! Ik ben een mama die met complimentjes strooit, maar ik vertel ze niet enkel hoe mooi ze zijn. Ik leg ook de nadruk op hoe sterk, slim en grappig ze zijn. Ik heb twee dochters en je merkt dat de oudste zich toch wel al laat beïnvloeden door sociale media. Ik probeer daarin mee te gaan, want het kan inspirerend werken. Maar ik hou het ook wat tegen, want ze mogen niet denken dat dat de maatstaf is waar ze naar moeten streven.’
Ik ga soms over m’n grenzen heen zonder het goed door te hebben. Dat is ook omdat mijn werk me veel geluk brengt.
Self-love slaat uiteraard ook op mentaal welzijn: zijn er bepaalde dingen waar jij soms mee worstelt?
‘Ik ben soms vatbaarder voor stress dan ik zelf besef. Na een drukke periode als ik even verlof heb, val ik meestal ziek omdat mijn lichaam dan aanvoelt dat het even te veel was. Ik ga soms over m’n grenzen heen zonder het goed door te hebben. Dat is ook omdat mijn werk me veel geluk brengt.’
Is de combinatie van mama en een fulltime job soms pittig?
‘Dat is zeker niet evident, maar ik mag mijn beide handen kussen, want ik heb een goed netwerk van familie en vrienden die me daarbij helpen. Ik ben daar heel dankbaar voor!’
Wat is jouw ideale me-time?
‘Gewoon in de zetel liggen zonder prikkels, dus zonder tv of radio! Dat vind ik zalig. Of in de natuur wandelen, dat doet wonderen voor mijn mentaal welzijn.’
Kreeg je al te maken met negatieve comments?
‘Zeker, maar gelukkig zijn dat er niet veel. Ik schrik daar soms heel hard van! We hebben zoveel anti-pestacties voor jongeren, maar volwassenen zijn ook heel gemeen voor elkaar.’
Tot slot: waarom moeten we zeker kijken naar ‘Een Echte Job’?
‘Het is een steengoed programma. Je steekt er ook iets van op en de zorg wordt in de kijker gezet, en zij verdienen àlle aandacht!’
‘Een Echte Job’ zie je elke maandag om 20u40 op VTM en VTM GO.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
