Saar-Niragire De Groof (34) uit ‘Dansaertvlamingen’: ‘Ik ben het gewend om zware rollen te spelen. Dit was een uitdaging.’

Saar-Niragire De Groof (34) kan je momenteel aan het werk zien in het sketchprogramma ‘Dansaertvlamingen’ op Streamz. ‘Ik was heel blij dat ze me hiervoor vroegen, want ik ben het gewend om zware rollen te spelen op tv en in het theater. Dit was bijgevolg echt een uitdaging, maar ik vond het heel fijn om te doen’, vertelt de actrice.

Saar-Niragire kan je kennen uit onder meer ‘Red Light’ en ‘#LikeMe’. ‘Ik denk altijd goed na voor ik een rol aanneem’, aldus Saar. ‘Ik speel het liefst personages waarbij ik voel dat ik dankzij mijn acteerwerk een verschil kan maken.’

Kende je Dansaertvlamingen voor je in reeks meespeelde?

‘Eerlijk? Nee. Ik deed wel m’n research als ik de rol had. Maar in eerste instantie vond ik het wat vreemde humor. Ik kende de bewuste Dansaertwijk in Brussel ook totaal niet, misschien daarom (lacht).’

Nu je het fenomeen kent: heb je zelf zulke typetjes in je vriendenkring of reken je jezelf tot de meerwaardezoekers?

‘Ik heb best wel veel vrienden die in dat plaatje passen en ik ben in sommige gevallen ook wel een meerwaardezoeker. Zo durf ik een vliegticket boeken om naar een trouw van een vriend te gaan in het buitenland. Als je daarover nadenkt, is dat wel decadent.’

Wie speel jij in de reeks en heb je gelijkenissen met je personage?

‘Ik speel eigenlijk vier personages. De grootste rol is die van Elo. Wij zijn allebei heel droog en to the point. Silke is een vensterbank designer, zij ontwerpt eigenlijk bullshit waar je niks mee bent. Ik ken dat, want ik verzamel ook onnodige dingen. Ik vertolk ook een recruitingsagent en iemand met een appartement aan zee.’

Vind je het tof om met veel humor te spelen?

‘Ja. Ik was heel blij dat ze me hiervoor vroegen, want ik ben het gewend om zware rollen te spelen op tv en in het theater. Dat ligt me ook goed omdat ik in mijn persoonlijke leven ook best al wat woelige watertjes heb doorzwommen. Dit was bijgevolg echt een uitdaging, maar ik vond het heel fijn om te doen. Ik voelde tijdens het spelen dat het me wel lag! Ik leerde bovendien een andere kant van mezelf kennen.’

Vertel.

‘Zelfspot staat centraal in de reeks en ik moet dat meer proberen doen, want ik neem mezelf regelmatig te serieus. Deze serie hielp me om dat in te zien dat ik dingen wel wat meer mag loslaten.’

Heb je trucjes om niet in de lach te schieten op de set tijdens het opnemen van een komische reeks?

‘Focussen op een bepaald punt in de ruimte. Zo probeerde ik zo onopvallend mogelijk naar een vaas of een schilderij te kijken (lacht). Dat lukte niet altijd, want er zijn heel wat bloopers!’

Heb je op professioneel vlak nog een grote droom?

‘Ik had nooit gedacht dat ik in een komische reeks zou spelen, maar kijk nu maar naar “Dansaertvlamingen”. Ik verlegde mijn grenzen en ik ben heel blij met het resultaat. Ik wil dus rollen spelen waarin ik mezelf kan uitdagen. Zo zou een rol waarvoor ik moet duiken of veel in het water zitten, me opnieuw uit mijn comfortzone trekken, want ik vind zwemmen verschrikkelijk!’

Is het in de Vlaamse acteerwereld knokken voor een rol?

‘Ja. Heel wat rollen gaan steeds naar dezelfde mensen. Dat is jammer! Ik heb ook het gevoel dat ik door mijn huidskleur harder moet knokken. In de tv-wereld is dat veel meer het geval dan in het theater, daar is er wel plaats voor twee mensen van kleur. Ik zou heel blij zijn als er eens een reeks of tv-show zou zijn met meer dan één persoon van kleur.’

Heb je ook soms het gevoel dat je getypecast wordt?

‘Zeker. Soms willen ze absoluut iemand van kleur en ik vind dat dubbel. Langs de ene kant is dat goed, want het zorgt voor diversiteit. Maar langs de andere kant zit je als acteur vaak met de vraag of je nu echt puur om je talent bent gekozen of niet. Ik neem soms rollen niet aan als ik merk dat het puur is omdat ze iemand met een andere huidskleur nodig hebben. Ik zou blij zijn als ik word gecast voor een tv-reeks waarin meer dan twee zwarte acteurs op het zelfde niveau de hoofdrollen spelen.’

Mag er wat meer diversiteit komen in de Vlaamse acteerwereld?

‘Absoluut. We zijn al op de goede weg en er worden mooie stappen genomen, maar het moet nog meer!’

Bij Flair staat self-love centraal: heb je veel self-love?

‘Hmm er is nog een beetje werk aan. Er zijn altijd verbeterpuntjes, maar in het algemeen ben ik tevreden met wie ik ben. Als ik er een percentage op moet plakken, zie ik mezelf voor 85 % graag.’

Op wat slaat die 15 % dan?

‘Ik ben heel tevreden met mijn lichaam. Ik sport vier keer in de week, want ik hou van een afgetraind lichaam, dus ik werk er hard aan om in conditie te blijven en er goed uit te zien. Maar ik heb enkele tanden die wat meer naar voren steken. Ik weet dat dat iets heel klein is, maar dat stoort me enorm. Door ouder te worden zie ik zelf ook meer rimpels en plekjes op m’n huid.’

Hoe probeer je dat toch te omarmen?

‘Ik knoop vooral in m’n oren dat iedereen wel iets heeft wat hij of zij graag anders had gezien. Terwijl die zogenaamde imperfecties ons net heel mooi en uniek maken.’

Hoe komt het volgens jou dat we zo streng zijn voor onszelf?

‘We vergelijken ons voortdurend met anderen terwijl we enkel perfecte beelden zien. Op sociale media zorgen filters ervoor dat je alle oneffenheid of dergelijke kan wegfilteren. Niet te vergeten dat vele van ons zijn opgegroeid in een maatschappij waar het ideaalbeeld heel anders was als nu. Ik merk gelukkig wel dat er een tegenbeweging ontstaat waarbij zelfs grote modemerken modellen inhuren die niet in dat stereotiepe ideaalbeeld passen en dat juich ik toe!’

Ben jij vatbaar voor al die perfecte plaatjes op sociale media?

‘Ik geef eerlijk toe dat ik wel bezig ben met het juiste licht of de juiste pose als iemand een foto van me trekt. Dat zit er zodanig ingebakken, terwijl ik weet dat ik dat niet moet doen. Het is sterker dan mezelf.’

Kreeg je al te maken met negatieve comments?

‘Nog niet zo erg als vele andere acteurs en actrices die ik ken. Ik denk hoe bekender je wordt, hoe meer mensen zich bemoeien met je leven.’

Kreeg je al te maken met racisme in real life?

‘Ja. Al uit zich dat meer in micro-racisme. Daarmee bedoel ik dat mensen geen gemene racistische opmerkingen recht in mijn gezicht maken, maar ik merk het aan hoe ze zich gedragen of welke boodschap er zit achter wat ze vertellen.’

Ga je daar tegenin?

‘Meestal trek ik m’n mond open of probeer ik het heel subtiel recht te zetten. In andere gevallen als er iemand tegenover je zit waarvan je denkt: dit gaat toch niks uithalen, dan laat ik het aan me voorbijgaan. Soms ben ik ook te moe om mensen te heropvoeden, want dat is wat ik voortdurend moet doen. Dat vreet zoveel energie!’

Self-love slaat ook op mentaal welzijn. Zijn er bepaalde dingen waar jij mee worstelt?

‘We zijn een “modern family”. Ik ben grotendeels opgevoed door twee vrouwen, een broer is transman en van Roemenië, mijn biologische zus is samen met mij geadopteerd uit Rwanda en dan heb ik nog vijf andere broers en zussen. Dat was vroeger tijdens het opgroeien niet altijd makkelijk en we kenden heel wat moeilijke momenten. Alles wat ik daardoor meemaakte en het verlies van mijn moeder weerspiegelt zich tot op de dag van vandaag in hoe ik als persoon ben. Acteren is hiervoor de perfecte uitlaatklep. De rollen die ik speel, helpen bij dit verwerkingsproces. Schrijvers schrijven iets van zich af en ik speel iets van me af. Al heeft acteren ook wel z’n nadelen.’

Vertel.

‘Het blijft een heel onzekere job. Ik kan er soms van wakker liggen dat het financieel niet goed gaat omdat ik even geen projecten heb. Ik koos voor mijn passie, maar je wordt niet gewaarschuwd hoe zwaar dit emotioneel kan doorwegen en daar bots ik regelmatig op.’

Hoe probeer je hiermee op te gaan?

‘Veel babbelen! Dat is een gouden tip: blijf niet alleen met je problemen zitten, maar deel je zorgen met anderen. Ik praat hier dan ook vaak over met vrienden en ik ga in therapie. Verder helpt het mij ook om me af te reageren tijdens het sporten.’

Tot slot: waarom moeten we zeker kijken naar ‘Dansaertvlamingen’?

‘Het is een heel herkenbare serie over hoe onze hedendaagse maatschappij in elkaar zit. De personages zijn allemaal verbonden met elkaar en er zit een rode draad in de sketches. Dat is een groot verschil met andere sketchprogramma’s. Bovendien zit er heel wat diversiteit in, en dat is ook een groot pluspunt!’

Lees ook: