‘Ik hou van body realism. We moeten ons lijf gewoon iets minder belangrijk vinden.’
Sarah Vandeursen (40): ‘Mijn zelfliefde hangt niet af van hoeveel kilo’s ik bijkom op vakantie of tijdens de feestdagen’
Sarah Vandeursen (40) speelt een van de hoofdrollen in de nieuwe film ‘Skunk’. ‘Het is de eerste keer in m’n leven dat ik een niet-komische rol speel, dus het was pittig’, zegt de actrice.
‘Skunk’ is gebaseerd op het gelijknamige boek van Geert Taghon over zijn jarenlange ervaring in de forensische jeugdpsychiatrie. De film volgt Liam (Thibaud Dooms), een verwaarloosde tiener die opgroeit in een gezin waar drugs en geweld de hoofdrol spelen. Zijn destructieve thuis wordt al snel ingeruild voor een jeugdinstelling die tevens haar eigen regels en misbruiken heeft. Ook al vindt hij troost bij zijn begeleiders, toch blijft het verleden hem achtervolgen. ‘Het is de eerste keer in m’n leven dat ik een niet-komische rol speel, dus het was pittig’, vertelt Sarah Vandeursen. ‘Liam zit in heel slechte thuissituatie van verwaarlozing en mishandeling, en ik speel zijn mama.’
Was het een drempel om zo’n rol neer te zetten?
‘Ik was toch wel wat onzeker. Ik vroeg ook aan de maker waarom hij net míj hiervoor koos, want ik moest geen auditie doen. Hij vertelde me dat ik iets rauw over me heb, en dat heeft dat personage nodig.’
Dat gaf je waarschijnlijk wel zelfvertrouwen.
‘Zeker. Maar tegelijkertijd bracht het ook heel wat druk met zich mee, want ik wilde niemand teleurstellen. Het is ook een hele belangrijke film die over dingen gaat die helaas écht gebeuren, dus ik wilde het niet verpesten en het heel goed doen.’
‘Skunk’-collega Boris: Boris Van Severen (35): ‘Ik stel me vaak de vraag of ik het wel goed doe als papa’
Is het zwaar om zo’n heftige rol te spelen?
‘Ik had schrik dat de film wel een mentale weerslag op me zou hebben, want ik kan snel over m’n grenzen gaan omdat ik het té goed wil doen. Koen (Mortier. red.), de regisseur, stelde me gelukkig enorm op m’n gemak en zei dat hij ervoor zou zorgen dat ik niet te ver zou gaan. Verder was er ondanks het zware thema veel liefde én humor op de set, dat maakte die intense draaidagen ook draaglijker. Wat ik wel enorm onderschatte, was de fysieke impact.’
Vertel.
‘Het was heel koud tijdens de opnames en ik moest veel hysterische scènes spelen, en het is lichamelijk enorm vermoeiend om steeds over je toeren te zijn. Ik was tijdens repetities vaak al kapot! Ik moest ook een paar keer vechten en er is een scène waarin ik een overdosis neem. Dat is fysiek allemaal heel pittig!’
Hoe probeer je je in zo’n rol in te leven?
‘Het voelde voor mij precies alsof ik voor de eerste keer écht moest acteren omdat deze rol zo ver van me afstaat. Bij mijn andere personages herkende ik er altijd wel een stukje van mezelf in, in “Skunk” totaal niet. Ik ben natuurlijk geen geschoolde actrice, dus het was wel even zoeken naar hoe ik me in die rol moest inleven. Beetje bij beetje kreeg ik er meer vertrouwen in en ik ben tevreden met het eindresultaat. Ik schrok soms van mezelf als ik het hoofdpersonage moest mishandelen. Ik dacht: ga ik er nu niet over? Het voelde heel fout. Maar dat betekende eigenlijk gewoon dat ik mijn personage goed neerzette.’
Het voelde voor mij precies alsof ik voor de eerste keer écht moest acteren omdat deze rol zo ver van me afstaat.
Komt zo’n film als ‘Skunk’ extra hard binnen omdat je zelf mama bent?
‘Absoluut! Ik snap niet dat je je eigen kind zo slecht kan behandelen. De vrouw die ik speel maakte zeker ook zelf erge dingen mee, maar dat is nooit een excuus om je zelf zo vreselijk te gedragen!’
Wat is doel van ‘Skunk’?
‘We moeten in onze vrije tijd niet de hele tijd verpletterd worden door alle vreselijke dingen die in onze wereld gebeuren, het is al zo heftig momenteel. Maar als we – volledig terecht – al enorm inzitten met wat zo ver weg gebeurt, dan moeten we zéker ook even stilstaan bij wat zich heel dichtbij, namelijk in heel wat Vlaamse huiskamers afspeelt. Kinderen zijn onze toekomst, maar het systeem blijkt jammer genoeg vaak te falen, want er zijn niet genoeg middelen voor de jeugdzorg. Hopelijk kan deze film onze ogen openen en die dialoog toch wat aan te zwengelen. Het lijkt een documentaire en dat zorgt ervoor dat het stevig binnenkomt.’
Heb je nog een bepaalde droomrol op je bucketlist staan?
‘Eigenlijk niet. Ik ben zo dankbaar voor deze kans en ik denk dat elke actrice deze rol had willen spelen. Dit was echt een droom die uitkwam. Ik kon eens een volledig andere kant van mezelf laten zien. Ik sta zeker open om meer zulke rollen te spelen. Al hoop ik ook dat ze me vanaf nu niet altijd als de hysterische moeder casten.’
Body positivity is niet echt mijn ding. Ik hou meer van body realism. We moeten ons lijf gewoon iets minder belangrijk vinden.
Vond je het vreemd om jezelf in dat soort rol op tv te zien?
‘Ik vond het verschrikkelijk! Het was heel confronterend. Ik ben ook benieuwd naar de reactie van mijn dochter, want zij heeft mij nog nooit zo gezien.’
Bij Flair staat self-love centraal: heb je veel zelfliefde?
‘Ik kan zeker zeggen dat ik mezelf ondertussen graag zie. Ik ben met de jaren eindelijk mild geworden voor mezelf en daardoor ook voor mijn omgeving. Ik durf mijn fouten ook toe te geven en zo erken ik dat ik mens ben en dat iedereen de bal eens kan misslaan. Verder is body positivity niet echt mijn ding.’
Hoezo?
‘Ik hou meer van body realism. Ik geloof niet dat je iedere dag euforisch kan zijn over je lichaam en we mogen daar ook niet naar streven, want dan leggen we de lat weer veel te hoog. We moeten ons lijf gewoon iets minder belangrijk vinden.’
Heb je bepaalde complexen op uiterlijk vlak?
‘Nu niet meer. Er zijn natuurlijk nog dagen dat ik minder in m’n vel zit, maar omdat ik veel minder belang hecht aan dat lijf, wegen die ook niet zo hard door op mijn gemoedstoestand. Ik hou van mijn lijf, maar dat wil niet zeggen dat ik het altijd fantastisch vind. Zolang ik het maar elke dag respecteer. Dat was voor mij natuurlijk ook een zoektocht. Zo vond ik het vroeger vreselijk dat ik kleine borsten had. Maar nu kan ik daar perfect mee leven en zie ik er zelfs de voordelen van in: ik ga nooit hangborsten hebben. Dat vind ik eigenlijk al een belangrijke vorm van zelfliefde, dat mijn zelfliefde niet afhangt van hoeveel kilo ik bijkom tijdens de feestdagen of op vakantie.’
Dat vind ik eigenlijk al een belangrijke vorm van zelfliefde, dat mijn zelfliefde niet afhangt van hoeveel kilo ik bijkom tijdens de feestdagen of op vakantie.’
Jij staat in de schijnwerpers. Voelde je als actrice ooit de druk om aan een bepaald ideaalbeeld te voldoen?
‘Eigenlijk totaal niet. Ik heb altijd mezelf mogen zijn en ik ben daar heel dankbaar voor. Er is me nooit gezegd geweest om me meer te schminken of me op een bepaalde manier te kleden, dat zou trouwens ook nooit gepakt hebben bij mij. Ik weet dat schoonheid niet mijn grootste handelsmerk is als actrice, maar ik kan mezelf wel aantrekkelijk vinden.’
Je werd vorig jaar veertig. Had je het daar moeilijk mee?
‘Totaal niet. Ik zou niet meer terug willen naar mijn twintiger- of dertigerjaren. Ik heb nu veel meer rust gevonden en ik zit beter dan ooit in mijn vel. Ik kijk zelfs al uit naar mijn vijftigste, want ik hoor dat het alleen maar beter wordt!’
Snap je de drive die velen hebben om er jeugdig te willen blijven uitzien?
‘Toch wel. Zeker in de showbizzwereld merk je als vrouw dat je met een jaartje meer op de teller minder gevraagd wordt. Ik denk dat we als vrouw die drive minder zouden hebben als we die druk van de maatschappij niet meer zouden voelen om er voor eeuwig vijfentwintig te blijven uitzien. Representatie is dus superbelangrijk en media spelen daar een hele grote rol in.’
Ik heb een dochter die vijftien is, dus ze zal binnenkort beginnen uitgaan. Ik hou mijn hart al vast! Daar kijk ik niet naar uit, maar als ouder moet je je kind ook leren loslaten en ze vooral vertrouwen.
Peper je die self-love er ook in bij je tienerdochter?
‘Absoluut! Ik wil niet vatbaar zijn voor stereotiepe ideaalbeelden zodat ze tenminste al ziet dat ik daar niet wakker van lig. Ik zal nooit zeggen dat ik te dik ben of mijn rimpels laten wegspuiten. Ik wil het goede voorbeeld geven. Ik hou mijn hart soms vast als ik de beeldcultuur zie op sociale media. De stereotiepe schoonheidsidealen overheersen toch nog steeds op Instagram en TikTok. Gelukkig zijn er wel enkele idolen die daar een dikke f*ck you naar geven zoals Billie Eilish.’
Is mama zijn en acteur zijn makkelijk te combineren?
‘Dat valt goed mee. We hebben co-ouderschap en als mijn dochter bij mij is, is zíj mijn grootste prioriteit en probeer ik in de mate van het mogelijke mijn werk daaraan aan te passen. Ze is vijftien, het gaat niet meer lang duren of ik ben ze kwijt, dus ik wil er nu nog volop van genieten!’
Ben je veranderd sinds je mama werd?
‘Uiteraard. Al zou ik eigenlijk niet meer weten hoe ik daarvoor was. Het ding is wel dat je nooit meer onbezorgd bent. Ik heb een dochter die vijftien is, dus ze zal binnenkort beginnen uitgaan. Ik hou mijn hart al vast! Daar kijk ik niet naar uit, maar als ouder moet je je kind ook leren loslaten en ze vooral vertrouwen. Ze weet dat als ze iets uitspookt, hoe erg het ook is, dat ze mij altijd mag bellen. Ik vind het vooral belangrijk dat ze eerlijk is tegen mij.’
Hoe ben je als mama?
‘Ik ben een mix van de serieuze mama en de lolbroek. Ik wil niet te streng zijn, maar ook niet te los, want een kind heeft wel grenzen nodig. Ik probeer daar gewoon mijn gevoel in te volgen. Ik maak ook fouten en als mama durf ik dat ook toe te geven aan haar, want als ouder heb je absoluut niet alle wijsheid in pacht.’
Ik wil niet voor de rest van m’n leven gereduceerd worden tot slachtoffer, want dat past totaal niet bij mij. Het is helaas ongewild een deeltje van me, maar dat ben ik niet als persoon.
Self-love slaat uiteraard ook op mentaal welzijn: zijn er nog bepaalde dingen waar jij mee worstelt?
‘Ik voel me eerlijk gezegd al een jaar, mede dankzij geweldige therapie, heel stabiel. Ik leerde beter omgaan met mijn gevoelens waardoor ik als ik nu op bepaalde struikelblokken bots niet compleet tilt sla, maar die kan plaatsen.’
Dat is geweldig om te horen, want je had het vroeger niet altijd makkelijk vertelde je onlangs in een podcast.
‘Klopt. Ik sprak eenmalig over het feit dat ik als negenjarig meisje verkracht werd, maar ik wil daar niet verder over uitweiden in elk interview. Ik wilde door dat publiekelijk te maken gewoon tonen dat je je daar nooit voor moet schamen, want als slachtoffer treft je geen enkele schuld en ik wilde laten zien dat je dit echt wel kan verwerken. En als een soort reminder naar justitie, ik krijg namelijk als ik het nieuws volg iets te vaak het gevoel dat de straffeloosheid bij seksueel geweld nogal groot is. Maar ik wil niet voor de rest van m’n leven gereduceerd worden tot slachtoffer, want dat past totaal niet bij mij. Het is helaas ongewild een deeltje van me, maar dat ben ik niet als persoon.’
Hoeveel puntjes op tien zou je je leven momenteel geven?
‘Zeker een negen! Dat verbeterpuntje zit nergens, ik wil gewoon niet te euforisch overkomen (lacht). Het is momenteel allemaal prima.’
Tot slot: waarom moeten we zeker naar ‘Skunk’ gaan kijken?
‘Het is een heel belangrijke film die zowel jong als oud gezien moet hebben. Het is een stomp in je maag, maar we mogen onze ogen hier absoluut niet voor sluiten. Plan desnoods achteraf iets heel fijn om wat tegengewicht te bieden, maar start zeker die dialoog.’
‘Skunk’ speelt momenteel in de Belgische bioscoopzalen.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
