Shauni (29) uit ‘Gestrand op Honeymoon Island’: ‘Ik kan echt hangry zijn, dat is een lelijk kantje van mij’

Shauni (29) is een van de singles die blind in het huwelijksbootje stapte met een wildvreemde en daarna samen gedropt werd met hem op een onbewoond eiland in ‘Gestrand op Honeymoon Island’. ‘Ik heb me ingeschreven omdat ik een boost nodig had in mijn romantisch leven’, zegt Shauni.

In het nieuwe VTM 2-programma ‘Gestrand op Honeymoon Island’ worden acht singles professioneel gekoppeld aan een wildvreemde. Nadat ze met hun kersverse partner in het huwelijksbootje stappen, moeten ze samen proberen te overleven op een onbewoond eiland. ‘Ik heb me vooral ingeschreven omdat ik een boost nodig had in mijn romantisch leven’, zegt Shauni. ‘Er kwam een dikke laag stof op (lacht). Ik ben klaar voor de ware liefde, maar dat was in mijn dagelijkse leven moeilijk te vinden. Daarnaast wilde ik eens uit mijn comfortzone stappen en mezelf herontdekken.’

Waarom had je moeite met een partner te vinden in real life?

‘Een partner vinden die oprecht is en waar ik me op m’n gemak bij voel en alles aan kan vertellen, is zeldzaam. Of toch in de vijver waar ik viste. Ik vind daten ook niet zo fijn, want je moet telkens vanaf nul beginnen en je energie opnieuw steken in die eerste date en die basisvragen stellen om elkaar te leren kennen. Dat is niets voor mij.’

Overwoog je ooit om aan ‘Blind Getrouwd’ mee te doen?

‘Nee. Trouwen is voor mij niet essentieel voor een goede relatie. In dit programma kwam het in combinatie met dat avontuur en het was vooral dat laatste dat me aansprak. Ik ben grote fan van survivalprogramma’s. Verder ben ik ook klaar voor de liefde, dus daarom schrok dat trouwen me niet af. Ik vond het ook interessant om mijn liefdesleven eens in de handen van experten te leggen, want ik kende nog niet veel successen.’

Gaf je op voorhand goed aan wat je wel en zeker niet wilde in partner?

‘Ja. Er waren veel selectierondes, maar dat was een goede zaak. Op die manier leerden ze mij namelijk echt goed kennen en konden ze mee aanvoelen waar ik echt nood aan had, in plaats van puur wat ik verlangde van een partner. Wat je wil is niet altijd wat je nodig hebt.’

Wat verwacht jij van je partner?

‘Hij moet oprecht, betrouwbaar en loyaal zijn. En verder vind ik een eerlijke en open communicatie heel belangrijk. Qua uiterlijk had ik niet echt specifieke eisen, want van een schoon bord alleen kan je niet eten (lacht). Ik kijk vooral naar het innerlijke. Rode vlaggen zijn voor mij dominante, egoïstische en onbetrouwbare mannen die geen empathie hebben.’

Heb je daar nare ervaringen mee in het verleden?

‘Helaas wel. Ik ben vroeger al belogen en bedrogen geweest, dus dat wil ik absoluut vermijden in de toekomst.’

Schrok je omgeving van je deelname?

‘Er waren vrienden die mij dit onmiddellijk zagen doen en anderen vielen compleet uit de lucht omdat ik mezelf van nature een beetje op de achtergrond hou. Ze verwachten dus niet dat een introvert persoon meedoet aan een zo’n tv-programma.’

Na de trouw begon het survivalgedeelte onmiddellijk: ben jij een echte survivor?

‘Ik kon dat moeilijk inschatten, want ik heb nog nooit in die situatie gezeten. Maar ik heb ik mijn leven altijd gewerkt voor wat ik wilde bereiken en dat ging niet altijd zonder slag of stoot. Ik ging soms een stap vooruit en drie achteruit, dus ik heb echt moeten knokken voor waar ik nu sta. In dat opzicht voel ik me wel een strijder, want ik geef niet snel op.’

Had je je enigszins voorbereid thuis?

‘Ik keek voor er van dit avontuur sprake was al naar veel survivalprogramma’s. In een klein paniekmomentje enkele dagen voor we vertrokken, zocht ik wel enkele video’s op over hoe ik vuur maakte of een vis fileerde. Dat laatste is voor mij niet evident.’

Hoezo?

‘Ik had nog nooit vis gegeten, want ze vertelden mij dat ik er allergisch voor was. Uiteindelijk, na verder onderzoek speciaal voor dit avontuur, bleek het om een intolerantie te gaan. Mijn eerste ervaring daarmee was dus op het eiland omdat het niet anders kon. Ik nam wel een pilletje, maar voor hetzelfde geld werd ik heel misselijk, wat niet zo handig is op een onbewoond eiland. Dat was dus heel spannend!’

Waar had je het meeste schrik voor?

‘Alle dieren en insecten op het eiland, maar dat viel heel goed mee! Bram had eigenlijk meer schrik dan ik voor spinnen, dus ik moest ze vangen als ze in ons bed zaten (lacht).’

Wat vond je het moeilijkste op het eiland?

‘Ik had niet gedacht zoveel moeite te hebben met honger! Ik kan dus blijkbaar echt hangry zijn, dat is een lelijk kantje van mij. Ik ben dan kortaf en stiller. Je had niet veel voedselvoorraad, dus je moest vindingrijk zijn en echt zoeken naar eten. Dat had ik onderschat.’

Wat viel beter mee dan verwacht?

‘Ik dacht dat het langer ging duren om me op mijn gemak te voelen bij mijn partner. We zagen elkaar tijdens de selecties in België amper dertig seconden op voorhand en in die tijd was het enige wat we vertelden aan elkaar welke drie voorwerpen we zouden meenemen naar een onbewoond eiland. Ik kende Bram dus totáál niet! Maar het was helemaal niet awkward. Integendeel: toen onze blikken kruisten aan het altaar, voelde ik me gerustgesteld. Ik was blij met wie voor me stond en hij ook, dus dat zorgde voor een goede sfeer.’

Wat was het leukste?

‘Dat avontuur delen met iemand. Ik zou nooit op m’n eentje meedoen aan een survivalprogramma, maar om dit mee te maken met je potentiële levenspartner vond ik heel uniek. Bram en ik hebben dat ook heel goed gedaan, ik vind dat wij allebei een schouderklopje verdienen.’

Had je geen probleem met het gebrek aan luxe?

‘Ik leerde op het eiland dat ik dat echt kan missen. Tot mijn grote verbazing! En de dingen waar ik wel belang aan hecht zoals een deftig toilet, dat maakten we gewoon zelf. Je leert zo echt genieten van de simpele dingen en momenten eenmaal terug thuis.’

Vond je het lastig dat je je niet kon opmaken en verzorgen?

‘Ik schmink me sowieso niet vaak, omdat dat zo veel tijd in beslag neemt. Het paste ook niet op het eiland om met veel make-up rond te lopen. Je had dat daar niet nodig, want je gaat back to basics. Je leert elkaar op die manier ook op de meest natuurlijke manier kennen. Wat ik wel miste, waren mijn verzorgingsproducten. Ik heb een redelijk vette huid, waardoor ik snel puistjes krijg als ik mijn gezicht niet twee keer per dag reinig. Uiteindelijk kon het geen kwaad dat ik die niet meehad, want ik stond vól rode puntjes door insectenbeten.’

Wat miste je het meeste van thuis?

‘Het gezelschap van mijn familie, vrienden én mijn hondjes. Ik woon momenteel weer even thuis omdat ik aan het verbouwen ben. Daardoor zitten we nu met vijf honden samen, maar die komen allemaal heel goed overeen waardoor het een gezellige beestenboel is. Toen ik van dit avontuur thuiskwam, vernam ik helaas dat een van mijn eigen hondjes stierf toen ik weg was. Hij was dertien jaar oud, dus het was van ouderdom en hij was in goed gezelschap, maar toch kwam dit heel hard aan.’

Wat miste je totaal niet?

‘Mijn gsm. Ik vond het heerlijk om eens enkele weken niet bereikbaar te zijn. Het was enkel ons tweetjes en zo leerden we elkaar ook in alle rust kennen, zonder invloeden van buitenaf. Thuis zou je in bepaalde situaties sneller de handdoek in de ring gooien, maar hier was je verplicht om dingen uit te praten.’

Hadden Bram en jij onmiddellijk een goeie klik?

‘Ja. We waren heel spraakzaam en konden heel goed lachen met elkaar. We spraken ook af dat we veel samen gingen doen in plaats van ieder onze eigen weg op te gaan op dat eiland. Zo schep je wel snel een hechte band. We gaven elkaar ook de ruimte als we eens een momentje voor onszelf nodig hadden.’

Jullie moesten direct het bed delen. Was dat ongemakkelijk?

‘Ik vond dat op voorhand in mijn gedachten enger dan in werkelijkheid. We voelden ons allebei op ons gemak bij elkaar. We zijn tenslotte ook twee volwassen mensen, dus naast elkaar liggen is niet zo een big deal!’

Hadden jullie bepaalde struikelblok(ken)?

‘Niet zozeer als koppel. We hadden natuurlijk wel mindere momentjes, maar dat maakte onze band niet minder sterk. Mijn grootste struikelblok was ikzelf. Ik leerde mezelf namelijk echt beter kennen op het eiland. Ik slaagde er zo in om mijn minder mooie kantjes te omarmen, maar dat was pittig. Thuis cijferde ik me weg en leefde ik op automatische piloot, waardoor ik nooit stilstond bij wie ík echt was. Mijn omgeving zei onmiddellijk na terugkomst dat ik was opengebloeid en als een betere versie van mezelf terugkwam. Ik straal veel meer dan vroeger dankzij dit avontuur!’

Wat is de mooiste eigenschap van Bram?

‘Zijn engelengeduld! Zowel met mij, maar ook in het algemeen. Bram is iemand die urenlang naar de sterren kan kijken in de hoop een vallende ster te zien. Dat is superschattig! Ik leerde van hem echt meer te genieten van die kleine momenten.’

Wat vond je dan weer het meeste irritante?

‘Wat voor kleine wrevel zorgde was de verschillende kijk op eten. Hij vond dat we voorzichtig moesten zijn met de hoeveelheid per dag. Wat logisch is als je niet weet wat en vooral óf er nog zal komen. Ik maakte daar voor ons beiden wel een prioriteit van om voldoende voeding binnen te hebben. We spraken daar een keer heel uitvoerig over en dankzij die open communicatie slaagden we er opnieuw in om elkaar beter te begrijpen waardoor die strubbelingen ook snel weer voorbij waren.’

Moest je wennen aan die camera’s?

‘Ik was eigenlijk vrij snel op m’n gemak omdat ik een open boek ben. Ik heb niks te verbergen en zo zie je ook de meest oprechte versie van iemand. Als je je anders voordoet zodat iemand je leuk zou vinden, dan val je later toch door de mand. You like me or you hate me, punt. Ik zou het zelf ook niet fijn vinden als iemand een maskertje zou opzetten.’

Vond je het vreemd om naar jezelf te kijken op tv?

‘Ja! Ik schrok van wat ik er soms allemaal uitfloep! Dat is de keerzijde als je een open boek bent: je houdt geen blad voor je mond en het komt er allemaal uit (lacht). Maar dat maakt me wie ik ben. Mijn omgeving herkende me ook volledig in die eerste afleveringen en dat vind ik wel belangrijk.’

Bij flair staat self-love centraal: zie jij jezelf graag?

‘Ik kom van ver, ik had daar vroeger veel moeite mee. Ik merk nog altijd dat ik me onwennig voel als ik een complimentje krijg. Maar het is al veel beter dan vroeger en ik heb mezelf echt leren aanvaarden. Aan dit programma meedoen, was zoals ik eerder zei ook een goede zelfvertrouwenboost, want ik leerde mezelf beter kennen én omarmen.’

Hoe komt het dat je vroeger slecht in je vel zat?

‘Als tiener kreeg ik weleens een opmerking naar mijn hoofd geslingerd, natuurlijk raakt dat je op die leeftijd. Als je van nature wat introverter bent, maakt dat je wel onzeker.’

Heb je bepaalde complexen op uiterlijk vlak?

‘Ik ben heel trots op mijn rondingen, maar ik hou niet zo van mijn bovenbenen. Ik leerde wel om uit te spelen waar ik wél trots op ben, waardoor ik zelfzeker in een bikini kan rondlopen. Ik denk altijd: kin omhoog, borsten vooruit en gewoon gaan (lacht). We moeten ons meer focussen op ons totaalplaatje in plaats van wakker te liggen van enkele minpuntjes.’

Ben je vatbaar voor perfecte plaatjes op sociale media?

‘Ik kan dat goed relativeren omdat ik mezelf niet snel vergelijk met anderen. Iedereen is uniek. Je kan geen appelen met peren vergelijken. Zo is dat ook met mensen. Het perfecte lijf is een utopie.’

Self-love slaat ook op welzijn. Zijn er bepaalde dingen waar je mee worstelt?

‘Ik werk nog altijd aan mijn zelfvertrouwen. Het is al een pak beter dan vroeger, maar ik heb nog steeds de neiging als ik mensen niet ken om me op de achtergrond te houden of niet voor mijn eigen mening op te komen.’

Tot slot: waarom moeten we zeker kijken naar het programma?

‘Het is een unieke combinatie! Iemand leren kennen terwijl je ook tracht te overleven. Iedereen heeft snel een mening klaar, maar wat wij daar hebben gedaan, is niet evident. Ik ben dan ook echt trots op team Brauni en alle andere deelnemers.’

‘Gestrand op Honeymoon Island’ zie je elke dinsdag om 21u30 op VTM 2.

Lees ook: