‘Ik heb maat 40, dat is een van de meest voorkomende maten en op wereldvlak gezien zelfs een relatief kleine maat.’
Siska Schoeters (41): ‘Ik ben een normale vrouw, maar ze kijken nog altijd naar mij als die iets dikkere’
Siska Schoeters (41) presenteert het vijfde seizoen van ‘Durf te vragen’. We spraken met haar over het nieuwe seizoen en self-love. ‘Mijn grootste stress als alleenstaande mama is de opvang van m’n kinderen’, vertelt ze.
In het vijfde seizoen van ‘Durf te vragen’ ontvangt Siska Schoeters opnieuw elke week een straffe groep mensen waar we stiekem heel veel vragen voor hebben, maar die we niet altijd recht in hun gezicht durven te stellen. Onder anderen vrijmetselaars, dragqueens, brandwondenpatiënten, mensen met een dwangstoornis, ouders die een kind verloren, fetisjisten, hoogbegaafde jongeren en ex-gedetineerden antwoorden eerlijk op alle vragen. Hun openhartige antwoorden geven een unieke, verrassende en soms confronterende inkijk in hun leef- en denkwereld. Siska trekt er met sommige getuigen ook een dagje op uit.
‘Ik had nooit verwacht dat het programma zo’n succes zou worden’, zegt Siska. ‘We vroegen ons na elk seizoen af of we er wel nóg eentje zouden kunnen maken, maar er blijken nog genoeg onderwerpen waar veel vragen over zijn. Het zijn dit keer ook weer een voor een thema’s waarvan je echt snapt waarom we ze kozen. Ik ben dus heel blij dat ik dit al een vijfde keer mag doen.’
Was jij zo’n kind dat alles altijd wou weten?
‘Ik denk dat élk kind dat in zich heeft. Nieuwsgierigheid is iets heel menselijk. Dat gaat er met de tijd een beetje uit omdat je ouders, je leerkrachten of omgeving je vertelt dat je bepaalde dingen niet mag vragen omdat het ongepast is. Dat is eigenlijk jammer.’
Wat is de sterkte van het programma?
‘De eerlijkheid en het feit dat we dit met heel veel respect doen. We tonen dat het helemaal geen freaks zijn, maar mensen net zoals jij en ik. We zijn eigenlijk allemaal hetzelfde: een verpakking van vel met daarin vlees, bloed, botten en heel veel water.’
Wat is het doel van het programma?
‘Elke mens op deze aardbol heeft vooroordelen. Als je zegt dat je dat niet hebt, dan lieg je. Iedereen vormt automatisch een mening over iemand anders als je die een allereerste keer ziet. Maar je mag je niet laten leiden door die vooroordelen, want die drijven ons uit elkaar. Door verschillende onderwerpen bespreekbaar te maken, willen wij die vooroordelen en taboes toch proberen doorbreken. Leef en laat leven, is echt mijn motto.’
Slagen jullie in je opzet?
‘Ik ga niet zeggen dat wij wereldverbeteraars zijn, maar ik hoorde toch dat veel afleveringen van “Durf te vragen” worden gebruikt in lessen in het middelbaar onderwijs. Dat vind ik een heel groot compliment!’
Het klinkt misschien oppervlakkig, maar ik denk dat ik een fetisj heb voor schoenen en handtassen (lacht).
Beslis jij zelf ook mee welke groepen aan bod komen?
‘Nee. Dat is de redactie. Ik wilde vanaf het eerste seizoen wel heel graag de vrijmetselaars, maar ik kon er initieel niet veel mensen voor warm maken. Ik ben blij dat ze dit seizoen wel eindelijk aan bod komen en je merkt toch dat die aflevering leeft onder de mensen.’
Heb je nog eentje dat je heel graag in een volgende seizoen aan bod wil zien komen?
‘Eigenlijk niet. Ik focus me volledig op het huidige seizoen en ben daardoor nog niet bezig met de volgende afleveringen.’
Een aflevering gaat over fetisjen: heb jij er toevallig eentje?
‘Ik zou zeggen dat ik er eentje heb voor schoenen en handtassen, maar aangezien ik daar nu ook weer niet seksueel opgewonden van wordt, telt dat niet (lacht). Al word ik er wel heel blij van en heb ik de ‘pech’ dat ik voor mijn job heel veel mooie exemplaren mag aandoen. Dat is dus echt de kat bij de melk zetten. Als mijn dochter dezelfde schoenmaat heeft als ik, zal ze een mooie erfenis hebben.’
Als je luidop mag dromen: zijn er nog programma’s die je heel graag wil maken?
‘Er kwamen al zoveel leuke dingen op m’n pad zonder dat ik die luidop uitsprak, dus ik vertrouw erop dat het in de toekomst ook wel in orde komt. Mijn dromen zijn meestal ook heel klein omdat ik de lat niet onrealistisch hoog wil leggen.’
Vrouwen moesten er jarenlang alleen maar mooi uitzien, voor de rest moesten we niks kunnen. Er was een afwezigheid van feminisme.
Bij Flair staat self-love centraal: heb jij veel zelfliefde?
‘Ik heb veel meer zelfliefde dan vroeger. Ik vind dat niet gemakkelijk en ik vraag me vaak af waarom het vooral als vrouw zo moeilijk is om jezelf volledig te omarmen. Ik ben er wel al beter in, al hangt dat af van dag tot dag. De ene dag kijk ik in de spiegel en denk ik: je ziet er goed uit Siska! Terwijl ik de andere dag mezelf bekijk en denk: ik ga nooit meer eten!’
Waarom zijn we volgens jou zo streng voor onszelf?
‘Vrouwen moesten er jarenlang alleen maar mooi uitzien, voor de rest moesten we niks kunnen. Vrouwen werden daarom ook afgeschreven vanaf hun veertigste omdat ze er dan minder “sappig” begonnen uitzien. Terwijl de mottigste mannen op deze aardbol wél op tv mochten komen. Er was een afwezigheid van feminisme.’
Is dit nu aan het verbeteren?
‘Absoluut, maar we zijn er echt nog niet! Er zijn nog altijd overal veel meer mannen, ze verdienen nog altijd meer geld terwijl ze dezelfde job uitoefenen en ze hebben belangrijkere posities. Dat komt omdat vrouwen anno 2024 nog altijd een minderwaardigheidscomplex hebben.’
Vertel.
‘Ouders blijven tegen hun zoon zeggen dat hij een stoere jongen is en tegen hun dochter dat ze een mooie prinses is. Onze zonen voetballen en onze dochters doen ballet. Onze dochters spelen met poppen waarvoor ze leren zorgen en onze zoons spelen met legermannetjes en politiewagens. Dat zit zo hard in onze maatschappij ingebakken dat het moeilijk is om dit te doorbreken. Ik weet niet of ik het nog ga meemaken dat er echt complete gelijkheid is.’
Spelen media daar ook een belangrijke rol in?
‘Absoluut! Als ik meewerk aan een tv-programma zeg ik altijd dat ik even veel vrouwen als mannen wil die eraan meedoen, maar dan nog blijft het moeilijk om die vrouwen te vinden. Ten eerste door dat minderwaardigheidscomplex, we gaan ervan uit dat onze mannelijke collega het beter kan uitleggen en ten tweede omdat je als vrouw altijd meer wind vangt. Als je als vrouw voor je mening opkomt, krijg je steevast kritiek. Je kan namelijk niet slim en mooi tegelijk zijn. Kijk maar naar “De Slimste Mens ter Wereld”, vrouwen die het daar goed doen, krijgen massa’s haat over zich heen.’
Ik was altijd het dikkerdje van mijn vriendinnen terwijl ik eigenlijk zelfs nooit mollig was. Ik ben een normale vrouw, maar ze kijken nog altijd naar mij als die iets dikkere.
Ben jij vatbaar voor al die perfecte plaatjes op sociale media?
‘Ik volg geen mensen die ik niet interessant vind. Ik ontvolg mensen ook vaak na een aantal weken omdat ik ze heel saai vind. Er zitten veel saaie mensen op sociale media! Ze doen alsof ze een interessant leven hebben, maar ik heb door dat het echt niet zo is. Ik irriteer me daar echt aan!’
Heb je bepaalde complexen op uiterlijk vlak?
‘Natuurlijk! Als ik naar mezelf op tv kijk, zie ik alle “mankementjes”. Zo heb ik geen bovenlip en mijn poep is heel rond. Maar eigenlijk moet ik dit niet uitspreken, want anders gaan mensen dat misschien ook over zichzelf beginnen denken.’
Je postte op je Instagram eens een badpakfoto met daarbij de inspirerende tekst: ‘Als ik nog maar 1 meisje van 16, 25 of 41 jaar kan duidelijk maken dat zachte armpjes, billekes en een nog zachter buikje ook goed kan zijn, dan ben ik blij’. Had je dat als jongere vrouw ook graag gelezen?
‘Heel graag. Ik volg Vivian Hoorn, een Nederlands model en zij is zo inspirerend voor mij. Zij is zo mooi ondanks dat ze geen maatje 34 heeft. Dat bestond niet in mijn tijd, ik had niemand om mezelf mee te vergelijken of naar op te kijken. En ik heb maat 40, dat is een van de meest voorkomende maten en op wereldvlak gezien zelfs een relatief kleine maat. Ik was altijd het dikkerdje van mijn vriendinnen terwijl ik eigenlijk zelfs nooit mollig was. Ik ben een normale vrouw, maar ze kijken nog altijd naar mij als die iets dikkere.’
Ik heb geen stress voor m’n werk, want daar ben ik goed omringd. Mijn grootste stress is de opvang van m’n kinderen. Dat is heel lastig, zeker omdat ik een alleenstaande moeder ben en de kinderen bijna constant bij mij zijn.
Is je self-love veranderd met mama te worden?
‘Ik ben milder voor mezelf. Ik zal nooit wat ik soms over mezelf denk tegen mijn dochter zeggen, dus waarom zou ik mezelf dat aandoen? Dat probeer ik wel in m’n oren te knopen. Ik weiger tegen haar te zeggen dat ze lekkere dikke billen heeft of haar buik moet intrekken.’
Is het mama zijn en je carrière soms een moeilijke combi?
‘Natuurlijk. Ik heb geen stress voor m’n werk, want daar ben ik goed omringd. Mijn grootste stress is de opvang van m’n kinderen. Dat is heel lastig, zeker omdat ik een alleenstaande moeder ben en de kinderen bijna constant bij mij zijn. Zo maakte ik Minnie deze ochtend om kwart voor zes wakker omdat ik ze bij een vriendin bracht die haar naar school zou brengen terwijl ik naar de VRT moest. Lucien is de hele ochtend alleen gebleven. Het is voortdurend puzzelen en dat is heel zwaar!’
Voel je je daar soms schuldig over?
‘Eerlijk: nee! We moeten daarmee stoppen. Mijn kinderen gaan alleen maar blijer worden als ik gelukkig ben, dus het is logisch dat we naast mama zijn nog andere dingen willen zoals werk, hobby’s en een sociaal leven. Geen enkele moeder moet zich daar schuldig over voelen! Ik vind het niet leuk dat ik ze zo vroeg uit hun bed moet halen, maar ik voel me niet schuldig, want uiteindelijk doe ik dit ook om hen een betere toekomst te geven.’
Ik heb nog nooit iets voor iemand anders gedaan. De dag dat een baas me bijvoorbeeld zou vragen om af te vallen, dan geef ik hem een dikke middelvinger én m’n ontslag.
Heb jij moeite met ouder worden?
‘Ik keek er niet naar uit om veertig te worden. Maar elke veertiger zei dat het alleen maar beter wordt en ik moet nu toegeven dat ze écht gelijk hebben! Vroeger werd ook gezegd dat je vanaf je veertigste werd afgeschreven op tv. Ik was bang dat dit bij mij ook zou gebeuren terwijl ik nu pas op kruissnelheid ben. Maar mijn management zei dat dit bij mij niet zou gebeuren omdat ik wel degelijk iets te zeggen heb in plaats van enkel te teren op m’n looks.’
Zou je ooit cosmetische ingrepen overwegen?
‘Je gezicht vertelt een verhaal en dat is net mooi! Ik ben trots op m’n lachrimpels, want ik lach graag en veel! Dat is mijn levensvreugde die in mijn gezicht staat gekerfd, dat wil ik niet weghalen. Er is niks mis met de natuur een handje te helpen op een subtiele manier. Zo kleur ik ook mijn haar omdat ik anders heel grijs ben. Maar krampachtig er jeugdig willen uitzien, vind ik niet nodig. Ik ga dus zeker niet laten snijden in mezelf. Ik zal dat ook altijd voor mezelf doen, ik heb nog nooit iets voor iemand anders gedaan. De dag dat een baas me bijvoorbeeld zou vragen om af te vallen, dan geef ik hem een dikke middelvinger én m’n ontslag.’
Ga je die self-love er ook bij je kinderen inpeperen?
‘Ja, want ik merk dat zelfs mijn dochter van zeven daar al mee bezig is. Zo zei ze onlangs tegen me dat ze echt niet kan lopen. Maar ik zei: “Je hebt toch twee benen die je na elkaar kan zetten. Misschien ben je niet zo snel als de anderen, maar zij kunnen dan niet zo goed zingen als jou. Je kan niet alles kunnen.” Vroeger werd ook steeds aan mij gezegd dat ik niet sportief was. Daardoor durfde ik er ook nooit aan te beginnen. Nu sport ik wel én doe ik het graag omdat ik besef dat iedereen kan sporten, maar gewoon op zijn of haar tempo.’
Er is nooit iets gebeurd tussen Niels en mij, en dat zal ook nooit gebeuren. Wij werken gewoon veel samen en komen heel goed overeen.
Kreeg je al te maken met negatieve reacties?
‘Natuurlijk. Hoge bomen vangen veel wind. De ene dag raakt het me en de andere dag glijdt het gewoon van me af. Op mijn eigen sociale media valt dat gelukkig goed mee, ik heb heel positieve volgers. Ze weten dat ze op mijn account ook niet moeten zijn voor de serieuze content. Ik relativeer alles, inclusief mezelf, graag.’
Dat deed je ook toen er roddels waren dat je iets had met Niels Destadsbader en je schreef bij een foto van jullie twee #neewijhebbenniks.
‘Klopt! Niels zegt vaak dat ik zijn moeder zou kunnen zijn. Al is dat niet helemaal waar, want hij is niet meer de jongste (lacht). In het begin vond ik dat nog grappig, maar nu hangt het mijn keel uit. Wij werken gewoon veel samen en we komen heel goed overeen. Maar er is nooit iets gebeurd tussen Niels en mij, en dat zal ook nooit gebeuren.’
Tot slot: waarom moeten we zeker kijken naar ‘Durf te vragen’?
‘Je wereld zal ruimer worden. We moeten echt allemaal iets zachter worden voor elkaar. Dit programma is een goed begin, want het helpt vooroordelen uit de wereld.’
‘Durf te vragen’ zie je elke dinsdag om 20u45 uur op VRT 1 en VRT MAX.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
