Soe Nsuki (34): ‘Ik heb me heel lang diep geschaamd voor m’n natuurlijk haar terwijl ik nu heel trots ben op mijn afro’

Comédienne, ‘Vlaanderen Vakantieland’-reporter en scenarioschrijver Soe Nsuki presenteert samen met Sven de Leijer ‘Vrede op aarde’ waarin gasten terugblikken op 2022. ‘Een ervaren komiek zei ooit letterlijk tegen mij: “Ik heb nog niemand horen zeggen dat je grappig bent”.’

Je kan vanaf morgen, zaterdag 24 december, twaalf avonden lang terugkijken naar de beste, meest ontroerende of grappigste momenten van het afgelopen jaar in ‘Vrede op aarde’. Sven de Leijer krijgt dit keer hulp van Soe Nsuki om het Eén-programma in goede banen te leiden. Zij zorgt voor de reportages en is de gastvrouw in de beruchte chalet waar een panel van BV’s ‘Vrede op aarde’ awards uitreiken. De jury bestaat dit jaar uit voorzitter Jan Peumans, Fatma Taspinar, Aster Nzeyimana, Jeroen Meus, Erik Van Looy, Gloria Monserez, Hannelore Knuts, Jelle De Beule en Ann Wauters. Elke avond nestelen ook drie bekende gezichten zich in de zetel bij Sven en dat zijn onder meer Metejoor, Danira Boukhriss Terkessidis, Tom Waes, Fien Germijns, Kamal Kharmach, Toby Alderweireld en Ella Leyers.

‘Ik was vorig jaar te gast in het programma en ik vond dat heel plezant’!’, vertelt Soe Nsuki. ‘Ik heb ook een heel leuke chemie met Sven. Elke keer als ik hem zie, tovert hij een glimlach op m’n gezicht. Ik voel me heel comfortabel bij hem, waardoor de grapjes vanzelf komen. Ik werkte bovendien met een heleboel van die mensen achter de schermen ook al samen voor andere programma’s, dus ze kennen me wel al een beetje. Dat alles samen zorgde ervoor dat ze mij vroegen toen Luc Haekens vertrok.’

Zei je direct ja?

‘Mijn standaardantwoord is: “Mag ik er een nachtje over slapen?”. Vroeger zei ik namelijk op álles ja en realiseerde ik me achteraf dat ik daar eigenlijk geen tijd of zin voor had. Bij “Vrede of aarde” had ik wel onmiddellijk een keigoed gevoel, dus de volgende ochtend belde ik terug dat ik er héél veel zin in had. Dat programma past ook gewoon zo hard bij mij.’

Vertel.

‘Eerst en vooral is er die klik met Sven. Onze chemie spat van het scherm en resulteert in hilarische momenten. Daarnaast is het een humoristisch programma én ligt de focus op het positieve wat uiteraard volledig m’n dada is.’

Wat is jouw taak in het programma?

‘Ik ben reporter, dus ik ga op pad om iemand te helpen die met een probleem zit of blij te maken die het moeilijk heeft. Ik probeer dit altijd met een humoristische insteek te doen. In de chalet ben ik de gastvrouw. Ik ontvang de gasten, kook voor hen en zorgen ervoor dat ze zich op hun gemak voelen.’

Ben jij in het dagelijkse leven ook een goede gastvrouw?

‘Ja! Ik doe dat heel graag. Mensen in de watten leggen, vind ik super! Mijn vriend Nikolas en ik nodigen vaak familie en vrienden bij ons thuis uit. Als je ziet dat ze zich amuseren, dan is m’n dag gemaakt.’

Je was tijdens de opnames (hoog)zwanger. Lukte die combinatie?

‘Het was pittig! De eerste vijf maanden van m’n zwangerschap was ik kotsmisselijk. Dat was vreselijk, maar ik ben zelfstandige, dus ik kon het me niet veroorloven om niks meer te doen. Ik besliste daarom dat ik me enkel nog zou focussen op “Vlaanderen Vakantieland”, “Vrede op aarde” en de voorbereidingen voor mijn komedieshow “Soenami”. Voor de rest kwam ik bij wijze van spreken m’n zetel niet uit. Dat lukte me heel goed, dankzij de goede zorgen van de teams achter die programma’s. Zij leefden mee met m’n zwangerschap waardoor ik op drukke draaidagen tijdens de middag even een uurtje kon gaan liggen.’

Vind je het vreemd om jezelf op tv te zien met die bolle babybuik?

‘Ja! Elke keer als ik het zie, besef ik opnieuw dat ik zwanger ben (lacht). Natuurlijk weet ik dat wel, want ik zie die buik elke dag. Maar jezelf zo op tv zien, is wel speciaal.’

Heel wat vrouwen omarmen zichzelf meer als ze zwanger zijn. Heb jij ook meer self-love nu je in verwachting bent?

‘De laatste jaren was ik enorm bezig met praktische self-love en daarmee bedoel ik: tijd in mijn agenda uittrekken voor mézelf. Ik mag eens in de zetel zitten en niks doen, ik mag een boek lezen zonder om de vijf minuten een mail te beantwoorden, ik mag op gemakje een bad nemen zonder telefoons op te nemen of terug te sms’en. Voor mij betekende self-love mezelf beschermen en grenzen leren stellen. Dat is de grootste uitdaging in deze maatschappij. Tijdens de eerste maanden van m’n zwangerschap móest ik grenzen stellen omdat ik gewoon te misselijk was om iets te doen. Dat was een goeie leerschool en daardoor heb ik echt meer nee leren zeggen. Met het fysieke deel van self-love heb ik het dan weer wat lastiger.’

Hoezo?

‘Ik ben fysiek niet zo sterk meer als vroeger. Ik ben een fervente sporter. Ik sport niet om slanker te worden, maar om me mezelf te voelen. Ik wil sterk zijn waardoor ik me veilig voel en mezelf liever zie. Tijdens een zwangerschap verzwakken je spieren en wordt alles een uitdaging. Plots heb ik keiveel moeite met dingen die vroeger simpel waren zoals een trap oplopen of zelfs gewoon uit de zetel raken. Ik was kwaad op mezelf dat dit niet meer lukte.’

Hoe probeerde je dat toch te omarmen?

‘Het duurde een tijdje voor ik daarmee kon leven en besefte dat er gewoon veel energie gaat naar het maken van dat kindje. Mijn lichaam is eigenlijk supersterk, want ik ben bezig met een mens te maken in m’n buik! Vanuit die bewondering voor wat een zwangerschap eigenlijk is, ging ik terug naar self-love. Wat ik niet meer kan, is in functie van dat kleine wezentje dat in me groeit. Het gaat nu even niet meer over hoeveel ik kan pompen, maar of dat kleintje in m’n buik goed groeit. Als ik liefde aan mezelf geef, geef ik liefde aan m’n kindje.’

Velen worstelen met een laag zelfbeeld. Waaraan ligt dat volgens jou?

‘Voor vrouwen geldt helaas nog steeds de overtuiging: je uiterlijk is je waarde. Dat slaat natuurlijk op niks. Maar in onze huidige maatschappij krijg je dagelijks honderden boodschappen die deze boodschap wel door je strot proberen rammen. Dat is gewoon supervernietigend voor je zelfbeeld. Het is moeilijk om te blijven geloven dat je innerlijk vooral van belang is als heel de wereld schreeuwt dat het toch om je uiterlijk draait.’

Heb jij bepaalde complexen?

‘Nu niet meer, maar vroeger wel. Ik heb lang geworsteld met self-love. Ik vond het vreselijk om een puber te zijn. Ik snap niet waar de sweet in sweet sixteen vandaan komt! Ik had als tiener het gevoel dat ik er niet bijhoorde. We waren arm thuis en iedereen op school droeg coole kledij, maar wij konden ons dat niet veroorloven. Mijn broers en ik waren ook de enigen met een andere huidskleur. Zo hadden de meisjes in mijn klas allemaal lang, sluik haar, maar ik had een afro. Met dat laatste sukkelde ik het meeste. Ik heb me heel lang diep geschaamd voor m’n natuurlijk haar terwijl ik nu heel trots ben op mijn afro. Vroeger zag ik dat gewoon nergens! Ik zag mezelf niet terug op tv of in boekjes, waardoor ik me heel anders voelde terwijl je op die leeftijd gewoon zoals de rest wil zijn. Ik herinner me een voorval nog heel goed.’

Vertel.

‘Toen ik zeventien was, liet ik mijn haar eens invlechten. Omdat we het niet breed hadden, ging ik naar een kapper die dit voor twintig euro deed en het trok natuurlijk op niks! Ik trok mijn kap over mijn hoofd in de hoop het te kunnen verbergen op school, maar een vriend trok die voor te spelen af. Ik weet nog dat ik me doodschaamde. Belachelijk als ik daarop terugkijk. Schaamte is eigenlijk heel vermoeiend. Het kost zoveel energie, voor niks.’

Wanneer heb je die klik kunnen maken?

‘De komst van het internet zorgde voor een kentering. In de Vlaamse tv-programma’s of boekjes zag je niks van diversiteit, maar plots werd ik geconfronteerd met filmpjes van over de hele wereld waarin zwarte vrouwen hun natuurlijke haar omarmden en er allerlei toffe dingen mee deden. Ik vond dat zo graaf!’

Moet er volgens jou nog meer diversiteit komen in media?

‘Ja. Er zijn al goeie stappen gezet, maar we zijn er nog niet. Zo word ik zoals iedereen die op tv komt geschminkt, maar sommige make-upartiesten hebben de juiste producten voor mijn huid niet. Zo kreeg ik eens geen foundation omdat ze geen exemplaar voor een donkere huid had. Ik voelde me tijdens die opnames enorm op m’n ongemak onder die felle lampen, want je blinkt gigantisch. Het is trouwens niet enkel in de media een probleem.’

Hoezo?

‘Je merkt het ook gewoon in het dagelijkse leven. Ik ging onlangs bij de dermatoloog omdat ik plekjes op mijn voorhoofd had. Ik kon daarvoor pilletjes nemen of ze laten wegbranden. Gelukkig had die man zelf ook andere roots en waarschuwde hij me dat dat laatste roze vlekken zou achterlaten op mijn zwarte huid. Die info had ik sowieso niet gekregen van een witte dokter die enkel witte patiënten heeft.‘

Kreeg je zelfvertrouwen ook een boost door in de comedywereld te stappen?

‘Absoluut. Al zit mijn verleden als breakdancer daar ook zeker voor iets tussen. In battles tegen elkaar dansen, is het meest stresserende wat ik ooit deed. Maar tegelijkertijd bouw je zo enorm aan je zelfvertrouwen. In comedy is het net hetzelfde: je stapt op een podium en je moet grappig zijn. Het maakt niet uit hoe je je voelt, want mensen hebben een ticket gekocht en willen een plezante avond. Door mijn breakdanceverleden kon ik vrij snel met die druk omgaan. Elke keer als ik op de planken sta, voelt het dan ook als thuiskomen.‘

Wou je niet verdergaan met je danscarrière?

‘Ik deed het supergraag en ik had grote dromen, zo wilde ik wereldkampioen worden. Maar ik had niet de motivatie om er nog veel verder in te groeien omdat je er niet van kan overleven. Dat klinkt superpraktisch, maar ik groeide op in armoede, dus ik wilde daar uit geraken. Ik was het beu om met huisgenoten samen te hokken en die financiële onzekerheid woog door. Ik ben natuurlijk niet met comedy begonnen voor het geld, maar er zit wel meer toekomst in.’

Moet je als vrouw je mannetje staan in comedywereld die toch nog steeds door mannen gedomineerd wordt?

‘Ik kreeg van heel veel collega’s heel veel steun, maar er zijn ook toxische mensen die er niet tegen kunnen dat je goed bent. Er was een ervaren komiek die letterlijk tegen mij zij toen ik helemaal enthousiast van het podium stapte: “Ik heb nog niemand horen zeggen dat je grappig bent”. Ik zou dat nooit tegen een beginner zeggen. Dat is een rotopmerking!’

Kreeg je ook al te maken met negatieve comments online?

‘Natuurlijk. Zo las ik vroeger: “Als Soe Nsuki op tv komt, verdwijnen alle kijkers”. Op wat slaat dit? Wat heb ik die persoon misdaan? Of anderen schrijven dat ik goed Nederlands kan. Daar gaat m’n haar van rechtstaan! Mijn tactiek is om niks meer te lezen, want dat is heel deprimerend. Ik krijg gelukkig meer positieve reacties, maar die ene slechte comment blijft helaas veel langer hangen dan die honderden complimentjes. Da’s heel menselijk.’

Tot slot: waarom moeten we zeker naar ‘Vrede op aarde’ kijken?

‘Het is ene programma dat de warmte van het najaar bij je binnen brengt in de huiskamer. Het voelt als een gezellig familiefeest. We blikken eens terug op de mooie momenten van het afgelopen jaar en niet enkel op de dingen die scheef liepen.’

Lees ook:

• Nora Gharib in ‘Tiny House Battle’: ‘Ik zou naast mijn tiny house een tweede tiny house nodig hebben voor m’n kledij’
• Tatyana Beloy (37) presenteert ‘Big Brother’: ‘Het is tof dat er steeds meer vrouwen zulke grote programma’s mogen dragen’
• Kristi (29) uit ‘Out Of Office’: ‘Het is pas een beperking als je toelaat dat het je beperkt. Ik doe alles wat m’n hartje verlangt.‘