Sofie Joan Wouters (37) uit ‘Dertigers’: ‘Als vrouw moet je zo veel ballen in de lucht houden’

Sofie Joan Wouters (37), bekend van onder meer ‘In Vlaamse Velden’, speelt de onbezonnen en vrijgevochten Nele Meersman in ‘Dertigers’. Een personage dat voor een groot deel haaks op haar staat, want ze beviel onlangs van haar eerste kindje. ‘Een paar jaar geleden wist ik nog niet of ik eigenlijk wel kinderen wilde. Ik had niet per se een grote kinderwens’, zegt de actrice.

Nele is de oudste van de vriendenbende en de grote zus van Laura. Nele gaat onbezonnen door het leven. Ze wil de wereld zien en zich vooral amuseren. Ze werkt dan ook tot ze voldoende geld heeft om opnieuw te reizen. Ze is rommelig, ongestructureerd en het traditionele plaatje van huisje, tuintje en kindje is niks voor haar. Nele is ook nooit lang samen met iemand, tot ze iets begint met iemand uit de vriendengroep: Marvin.

‘Ik zag een aantal afleveringen van de vorige reeks, maar niet alles’, vertelt Sofie Joan Wouters. ‘Ik kijk namelijk niet zoveel tv. Ik groeide als kind op zonder kabel-tv bij ons thuis. Ik speelde veel buiten en las veel boeken. Toen ik alleen ging wonen, kocht ik ook nooit een tv. Ondertussen heb ik wel Netflix op mijn laptop, maar ik zal sneller een boek vastpakken dan een reeks opzetten.’

‘Dertigers’ was een gigantisch succes, hoop je dat dat opnieuw het geval is?

‘Ik hoop dat de kijkers onze personages omarmen, de verhalen die we brengen tof vinden en er ook zelf iets aan hebben. Ik denk dat als je in een project stapt je altijd hoopt dat het een succes wordt. Ik vind het alleszins heel spannend!’

Ben je bang dat kijkers continu alles gaan vergelijken met de vorige reeks en personages?

‘Nee, omdat het een totaal ander verhaal is. Ik maak me daar niet echt zorgen over omdat ik heel hard geloof in wat wíj hebben gemaakt. Het was zo’n fijne periode. We zijn naast de set ook een hechte vriendengroep en ik hoop dat dit van het scherm spat.’

Wat is volgens jou de sterkte van ‘Dertigers’?

‘De verhalen die we brengen en personages die we neerzetten zijn heel herkenbaar. Die dertig is voor velen toch een kantelpunt in hun leven. Je moet plots belangrijke keuzes beginnen maken. Zo zoekt de ene een huisgenoot, de andere wil kinderen en nog iemand anders zoekt een lief. Dat zijn herkenbare dingen waar iedereen mee worstelt in z’n leven. De kracht is dat het zo menseigen is.’

In de nieuwe vriendengroep speel jij Nele. Heb je veel gelijkenissen met dat personage?

‘Wat ik met haar gemeenschappelijk heb, is haar extraverte karakter. Ik praat ook graag en heb graag veel mensen rondom mij. Verder herken ik haar verlangen om de wijde wereld in te trekken, dingen te ontdekken en nieuwe ervaringen op te doen. Op mijn zestiende had ik een vakantiejob in een bakkerij en al het geld dat ik daarmee verdiende, spaarde ik om te kunnen reizen.’

En haar aversie voor huisje, tuintje, boompje en kindje?

‘Ik beviel op 1 maart van een dochtertje, dus in dat opzicht sta ik haaks op Nele. Maar een paar jaar geleden wist ik nog niet of ik eigenlijk wel kinderen wilde. Ik had niet per se een grote kinderwens en ik dacht zelfs lange tijd dat het niets voor mij was. Ik ben dus zeker geen huisje, tuintje, boompje en kindje-persoon. Ik woonde ook altijd samen met vrienden, want ik was totaal niet honkvast. Ik vond het leuker om steeds nieuwe paden te bewandelen.’

Wanneer maakte je dan die klik?

‘Goh ik ben nog altijd zoekende hoor. Ik weet nog steeds niet perfect waar ik naartoe ga. Ik had gewoon op mijn tweeëndertigste nood aan een eigen stekje. Ik had net veel getourd met mijn theatervoorstellingen en was het beu om steeds uit een koffer te leven. Ik wilde me kunnen terugtrekken in mijn eigen cocon om terug op te laden. Ik was verder best ook wel lang samen met mijn lief en het aan kinderen beginnen, groeide organisch. Ik dacht: áls ik kinderen wil, dan wil ik dat met hem.’

Hoe is het om mama te zijn?

‘Ik nam mezelf op voorhand voor om niet te veel te verwachten buiten algemene chaos. Toen ik zwanger was, kon ik stressen over feit dat ik niet zou weten hoe ik een mama zou moeten zijn, maar ik heb ondertussen wel door dat alles zichzelf uitwijst. Zo had ze een paar dagen geleden een spuitpamper en mijn vriend en ik waren even in paniek. Omdat zij dit heel erg aanvoelde, werd zij ook hysterisch. Het geheim is als wij rustig zijn, dat zij ook rustig wordt. Dus we raapten elkaar bij elkaar, kuisten gewoon alles op en zij stopte met huilen. Ik ben momenteel dus heel veel aan het leren! Als ik borstvoeding geef, kan ik wel naar haar kijken en denken: amai, dat hebben wij gemaakt!’

Ben je blij dat je iets langer gewacht hebt met kinderen?

‘Ik kan het natuurlijk niet vergelijken en het was geen bewuste keuze om er later aan te beginnen. Maar ik reisde veel en tourde met theaterproducties wat niet evident zou zijn met een kindje. In dat opzicht ben ik wel blij. Ik denk wel dat ik nu ook een rustigere mama ben. Ik sta steviger in mijn schoenen en word minder snel van m’n sokken geblazen. Maar eerlijk: de helft van de tijd doe ik ook maar wat hoor.’

Wat voor mama ben je of wil je zijn?

‘Ik zou het liefst van al meer een soort begeleidende rol hebben of een coach zijn om er een heel liefdevol wezentje van te maken die met heel veel vertrouwen en een open blik in de wereld staat. Liever dat dan iemand die zegt wat ze wel of niet mag doen. Maar ik heb nog geen kaas gegeten van opvoeden, dus we zien wel.’

Had je het tijdens de zwangerschap moeilijk met je veranderende lichaam?

‘Op een bepaald moment, toen ik twintig weken zwanger, paste ik plots niet meer in mijn kledij. Ik wist natuurlijk dat dat moment ging komen, maar ik vond dat wel confronterend. Ik voelde me dik en lelijk, want werkelijk niets in mijn kleerkast paste nog. Ik moest allemaal nieuwe kledij kopen, en ik shop echt niet graag. Een paar weken later zag je echt die mooie bolle babybuik en dan kon ik mijn lijf wel weer omarmen.’

Heb je in het algemeen veel self-love?

‘Dat gaat op en neer. Als ik me goed in m’n vel voel, dan kan ik de wereld aan. Andere momenten kruip ik liever terug in mijn bed als ik in de spiegel kijk. Ik merk wel dat ik als dertiger steviger in mijn schoenen sta. Ik weet beter wat ik wil, wie ik ben en waar ik gelukkig van word. Mijn zwangerschap zorgde ervoor dat ik beter voor mezelf leerde zorgen. Ik was sneller moe en ging dan ook rusten in functie van de baby. Vroeger ging ik heel vaak over m’n grenzen heen, terwijl ik nu sneller op de rem sta en wat tijd voor mezelf neem.’

Heb je bepaalde complexen op uiterlijk vlak?

‘Ik heb een beetje een dubbele kin. Ik focus daar op als ik mezelf op foto’s of op tv zie. Maar ik steek daar gewoon zelf de draak mee en trek opzettelijk veel selfies met die dubbele kin. Dat beter kunnen relativeren, leerde ik met ouder worden.’

Waarom zijn we zo streng voor onszelf?

‘We leggen de lat heel hoog voor onszelf. Als vrouw moet je zoveel ballen in de lucht houden. Je moet een succesvolle carrière hebben, een liefdevolle vrouw spelen, een bloeiend sociaal leven leiden én een goeie mama zijn. Het liefst van al moet je daarenboven ook nog eens mooi zijn. Dat laatste wordt ons echt met de paplepel ingegeven: meisjes moeten mooi zijn en jongens stoer. Meisjes krijgen vooral complimenten over hoe mooi ze zijn of hoe tof hun outfit is, terwijl bij jongens meer aandacht gaat naar hoe goed ze iets kunnen. Door al die ballen in de lucht te houden, zijn we streng voor onszelf.’

Ben jij vatbaar voor perfecte plaatjes op sociale media?

‘Daar heb ik niet veel last van. Ik volg vooral kookprofielen en grappige accounts. Ik vind vrouwen met een normaal lijf die celebs of modelposes nadoen geweldig. Ik lach me daar een kriek mee. Dat is weer die zelfrelativering, ik vind dat zo belangrijk.’

Is dat ook een boodschap die je wil meegeven aan je dochter?

‘Natuurlijk. Ik wil mijn dochter echt op het hart drukken dat ze volledig zichzelf mag zijn. Laat ze maar in bomen klimmen of eens goed op haar gezicht gaan. Ik zal ze ook niet alleen maar zeggen dat ze mooi is, maar vooral dat ze dingen goed doet. Ze moet de vrijheid voelen om dingen uit te testen en vooral om fouten te mogen maken. We vinden dat we geen fouten mogen maken en perfect moeten zijn, maar dat gaat gewoonweg niet. Maak dus maar fouten en vind dat niet erg!’

Self-love slaat ook op mentaal vlak: zijn er bepaalde dingen waar je mee worstelt?

‘Ik ben een ontzettende piekeraar en dat kan om de stomste dingen gaan. Ik probeer veel te mediteren. Ik zeg probeer omdat er periodes zijn dat ik elke dag mediteer, en andere periodes dat je me met geen stok op mijn meditatiemat krijgt. Sporten is voor mij ook een manier om uit mijn hoofd te raken of dingen opschrijven voor ik in bed kruip zodat ze niet door m’n gedachten blijven malen.’

Tot slot: waarom moeten we zeker naar ‘Dertigers’ kijken?

‘Het is gewoon een tof programma met leuke mensen die zich in situaties bevinden of problemen hebben die heel herkenbaar zijn. We amuseerden ons supergoed op de set en dat ga je echt zien op beeld. Het zijn verder keimooie beelden uit de groene gordel. Je zal sowieso goesting krijgen om daar zélf te gaan fietsen.’

Lees ook: