De oorlogsfilm over het bezette Antwerpen is nu te zien in de bioscoop!
Stef Aerts speelt in ‘Wil’: ‘Het beeld van de depressieve kunstenaar wordt zwaar overschat’
Heavy, maar meesterlijk, zo kan ‘Wil’, de nieuwe film van Tim Mielants, in een notendop omschreven worden. Het verhaal speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog in het bezette Antwerpen. Stef Aerts (35) speelt naast zijn boezemvriend Matteo Simoni (36) de hoofdrol van Wil: ‘Ik had niet verwacht dat elke scène zo intens geregisseerd zou worden.’
Waarom wilde je graag aan dit project meewerken?
‘Tim Mielant is een vriend van mij, maar ik ben ook fan van hem. Zelfs nog voor ik het scenario had gelezen, had ik al toegezegd. Daarnaast ben ik een grote geschiedenisfan. Het speelt zich daarbij nog eens af in de stad waarin ik woon. Het leek mij dus echt een droomproject en dat was het ook!’
Ook al is het geen actiefilm, toch is het fysiek best een uitdagende film, omdat mijn personage in elke scène net niet bezwijkt onder de druk.
Heb je iets onderschat aan je rol?
‘Ik had niet verwacht dat elke scène zo intens geregisseerd zou worden. Als acteur maak je je eigen tijdlijn op en daar zitten af en toe scènes tussen waarvan je weet dat ze zwaar zullen zijn en andere minder. Ik had niet verwacht dat Tim elke scène, zelfs de overgangsscènes, zo intens zou regisseren. Ook al is het geen actiefilm, toch is het fysiek best een uitdagende film, omdat mijn personage in elke scène net niet bezwijkt onder de druk.’
Hoe heb je je op de rol voorbereid?
‘Door het gelijknamige boek van Jeroen Olyslaegers te lezen. Ik heb ook lessen gevolgd bij een dialectcoach voor mijn Antwerps, alle platen van Gaston en Leo opnieuw beluisterd en geluisterd naar muziek van Wannes Van de Velde voor het dialect. Daarnaast heb ik op vraag van Tim geprobeerd om mij zo weinig mogelijk voor te bereiden. Mijn personage is een onbeschreven blad dat doorheen de film heen besmeurd en verfrommeld wordt.’
Wat vond je mentaal de grootste uitdaging aan deze rol?
‘Ik kan niet zeggen waarom precies, maar de finale confrontatie tussen Gregor en Wil was om een of andere reden een mentaal zware scène. Dimitrij Schaad die de rol speelt van Gregor liet zich echt gaan toen. Het is ook de scène waarin mijn personage zijn laatste sprankje hoop verliest. Dus misschien om die redenen.’
Je zegt fysiek uitdagend. Op welke manier?
‘Fysiek lijkt gek, want er wordt niet gevochten of gerend, maar elke scène zit vol spanning en dat heeft een impact. Je brengt je lichaam constant in stress, angst en paniek, dus dat voelde ik wel op het einde van de dag.’
Je hebt al eerder op de set gestaan met Matteo Simoni. Was het dit keer anders voor jou?
‘We hebben inderdaad al een paar keer samengespeeld, maar de verhouding tussen onze personages is bij elk project anders. Bijvoorbeeld in “Jan de Lichte” of “Callboys” zijn het zo’n verschillende figuren. Het is niet omdat we al samen op de set hebben gestaan, dat alles vanzelf in de plooi valt of duidelijk is. Er staat telkens iemand anders tegenover je. Maar natuurlijk is het superleuk om met mijn boezemvriend samen te werken. Never a dull moment.’
Is er een genre dat je meer aanspreekt dan het andere om in mee te spelen?
‘Nee. Regisseurs of scenario’s kunnen me wel meer aanspreken dan andere, maar genres niet. Al moet ik wel zeggen dat “Wil” volledig mijn ding is, omdat het over de geschiedenis van Antwerpen gaat. Dat interesseert en fascineert mij enorm.’
Zeker in deze wereld waarin we allemaal aan een hectisch tempo leven is het essentieel om bewust met zelfliefde bezig te zijn.
Bij Flair staat self-love centraal. Wat betekent zelfliefde voor jou?
‘Zelfliefde uit zich het beste in mildheid tegenover jezelf en anderen. Al denk ik dat je pas mild voor anderen kan zijn als je het voor jezelf bent. Het is natuurlijk niet gemakkelijk, maar wel heel belangrijk. Zeker in deze wereld waarin we allemaal aan een hectisch tempo leven is het essentieel om daar bewust mee bezig te zijn. Meditatie en rust zijn heel belangrijk en ook niet te veel op je telefoon bezig zijn.’
Hoe belangrijk is mentale gezondheid voor jou?
‘Dat is de basis. Alleen als je mentale gezondheid goed zit, kan je optimaal functioneren. Dat is natuurlijk niet altijd evident, maar het is belangrijk dat je je mentaal gezond voelt. Het beeld van de depressieve kunstenaar die depressie en kwelling nodig heeft om te kunnen creëren wordt zwaar overschat. Het is natuurlijk goed als je empatisch bent en de minder leuke kanten van het leven kent, maar om je job te kunnen uitoefenen en te acteren is het belangrijk dat je je goed in je vel voelt.’
Hoe doe jij aan self-care in het dagelijkse leven?
‘Ik heb zelfzorg een lange tijd iets te veel verwaarloosd, maar sinds een aantal jaar probeer ik echt voldoende te slapen. Daar was ik vroeger niet mee bezig, maar met ouder te worden heb ik beseft dat ik voldoende slaap echt wel nodig heb. Als ik moe ben, ben ik niet de beste versie van mezelf. Dat lukt natuurlijk niet altijd. Ik heb een kind en slaap niet altijd even vast, maar ik let er dus wel op. Daarnaast is meditatie mijn grootste vorm van self-care. Dat is voorlopig nog geen gewoonte. Ik moet mezelf er altijd toe dwingen, maar ik merk achteraf wel altijd hoe goed het voor mij is.’
Vind je het soms nog vreemd om jezelf op scherm te zien?
‘Ja, maar ik ben er intussen ook wel al gewoon aan geworden. Het is niet meer zo vreemd als vroeger, al blijft het bij elk project best confronterend om mezelf bezig te zien.’
Zijn er toch nog dingen waar je onzeker over bent als je jezelf bezig ziet?
‘Te veel om op te noemen. Het is moeilijk om een voorbeeld te geven, het zit overal.’
Leer je er ook uit door jezelf aan het werk te zien?
‘Ik weet niet of “leren” het juiste woord is. Ik denk dat er een gevaar in schuilt, omdat je jezelf zodanig gaat analyseren en daarna ook te veel zal corrigeren. En dat levert niet het beste resultaat op. Je mag ook gewoon je kleine onvolmaaktheden de vrije loop laten.’
Is er een scène waar je het meeste tegenop keek om te spelen?
‘De scène waar ik word afgetrokken door Annelore’s personage, omdat de insteek nogal awkward was. Die scène hebben we ook in Polen opgenomen met deels een Poolse crew die nogal macho was. Zij vonden dat echt niet kunnen dat het spel vroegtijdig werd stopgezet (lacht). Ik kon me er van tevoren ook weinig bij voorstellen, maar uiteindelijk was het minder erg dan ik had gedacht.’
Is er een scène die je echt heel fijn vond om te spelen?
‘De scène in café De Witte Merel, waar ik zit te luisteren naar de personages van Dirk Roofthooft, Kevin Janssens, Sophie Decleir en Gene Bervoets. Ik keek er ook naar uit omdat ik al die acteurs enorm bewonder.’
Je weet nooit hoe je in extreme situaties en dus zeker in tijden van oorlog op bepaalde dingen zal reageren.
In welke periode zou jij graag nog eens leven?
‘Ik ben benieuwd naar hoe het als volwassene zou zijn in mijn kindertijd, dus eind de jaren 80, begin de jaren 90. Ik heb natuurlijk waardevolle herinneringen aan die tijd, maar ik ben heel benieuwd hoe de wereld er toen écht uitzag. Ik ken die wereld enkel door de ogen van een kleuter.’
Waarom moeten mensen volgens jou ‘Wil’ echt gaan kjiken?
‘Al zeg ik het zelf: het is een indrukwekkende film. Hij is enorm spannend, maar ziet er vooral ook supermooi uit. Robert Heyvaert heeft het indrukwekkend belicht en in beeld gebracht. Regisseur Tim Mielants is zeker niet van de minste. Hij heeft zopas een film geregisseerd met “Oppenheimer”-ster Gillian Murphy in de hoofdrol. En grote Vlaamse acteurs – daar reken ik mezelf niet bij natuurlijk, ook al ben ik blij dat ik ertussen sta – hebben zich allemaal verzameld in deze film om bijrollen te spelen. Redenen genoeg dus om te gaan kijken!’
Tenslotte: kunnen mensen er iets van opsteken?
‘De film laat vooral zien wat voor een onmogelijke situatie een oorlog is, en dan zeker ook op moreel vlak. Het toont dat je niet te snel mag zijn met je oordeel, over anderen, maar ook over jezelf. Je weet nooit hoe je in extreme situaties en dus zeker in tijden van oorlog op bepaalde dingen zal reageren.’
‘Wil’ is nu te zien in de bioscoop.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
