Over zelfliefde, mama zijn en gas geven.
Tatyana Beloy (38) op de cover voor Flair Self-Love Summer: ‘Ik leg de lat hoog voor mezelf, maar put daar veel energie en geluk uit’
Zelfliefde oftewel jezelf graag zien zoals je bent. Het is soms makkelijker gezegd dan gedaan. Zeker als je amper een paar uur geslapen hebt en ’s morgens weer klaar moet staan om voor je kroost te zorgen. Naar die balans zoekt ook presentatrice en digital entrepreneur Tatyana Beloy. Een zoektocht met ups-and-downs, maar ook met elke dag een lach, een levensles, een moment van pure liefde.
Op 9 maart 1985 wordt er een nieuwe Vlaamse ster geboren. Want amper twintig jaar later vertolkt Tatyana Beloy al de rol van Karima in de populaire jeugdserie ‘Spring’. Ze duikt op in de meest uiteenlopende tv-programma’s: van ‘Spoed’ en ‘Gent-West’ over ‘Vlaanderen Vakantieland’ en ‘Volt’ tot ‘Big Brother’. Ze stampt haar eigen onderneming SupaStar uit de grond, waarmee ze zomerstages aanbiedt voor kinderen die net als zij dromen van glitter en glamour, van dansen en zingen. In 2019 schrijft Tatyana Beloy het boek ‘Nooit meer stiefmoeder’, waarin ze vertelt over haar ervaringen als plusouder. Toch is het pas één jaar later, in 2020, dat ze aan haar allergrootste avontuur begint: ze wordt trotse mama van zoontje Wolfgang.
Ondernemer, presentator, acteur, auteur, digital content creator, partner, plusouder en mama. Het is een hele waslijst, dat cv van jou. Druk, druk, druk?
‘Het klopt dat ik – net als zoveel mensen in onze samenleving – vaak allerlei balletjes tegelijk in de lucht probeer te houden. Er zijn zoveel dingen die je lijkt te “moeten” doen in het leven, maar ik heb geleerd dat het helemaal oké is om sommige ballen af en toe gewoon op de grond te laten donderen, als ik de écht belangrijke maar heel hoog in de lucht hou. Die andere balletjes raap ik later wel weer op als het me uitkomt. Mijn prioriteiten stellen, grenzen bewaken en een goed evenwicht zoeken tussen gas geven, maar op tijd en stond ook op de rem gaan staan, dat is voor mij waar zelfliefde voor een groot deel om draait.’
Een goed evenwicht zoeken, zeg je. Vind je het makkelijk om die balans te vinden?
‘Als ik eens een kwartier, een paar uur of een dag vrij heb, vraag ik me vaak af: welk ding op de eindeloze waslijst aan to-do’s ga ik eerst afvinken? Ik heb dus niet per se het gevoel dat ik alles altijd perfect onder controle heb. Maar dat hoeft misschien ook niet. Wat ik wel probeer te doen, is op zo’n moment echt naar mezelf luisteren en me afvragen: wat vind ik op dit moment het belangrijkste? Wat gaat me energie geven? Waar ligt mijn prioriteit?’
Je zoontje Wolfgang is nu drie. Nog heel jong, maar vind je het belangrijk om de boodschap van zelfliefde en omgaan met emoties nu al mee te geven?
‘In het begin probeerde ik op elk moment van de dag een megapositieve mama te zijn. Als Wolfje ’s morgens zei dat hij geen zin had in school, was ik zijn persoonlijke cheerleader: “Jawel, het gaat een topdag worden. Je gaat spelen, en schilderen en liedjes zingen. En het wordt helemaal de max!” Hoe meer ik mijn weg vond in het ouderschap en ik me ook verdiepte in de psychologie van jonge kinderen, hoe meer ik leerde om ook de minder fijne emoties van mijn zoontje te erkennen en toe te laten. Tuurlijk zal hij – net als zijn mama en papa – op sommige dagen echt geen zin hebben. Dat mag. Net als een keertje boos zijn, of huilen. Doe maar, zeg ik nu, want huilen mag.’
Heb je dat ook voor jezelf geleerd, milder zijn als het even wat minder goed gaat?
‘Eerlijk? Ik kan niet zeggen dat mama worden ervoor heeft gezorgd dat ik minder streng ben geworden voor mezelf. Misschien zelfs integendeel. Ik vind het in het moederschap – net als op alle vlakken in mijn leven – voor mezelf belangrijk dat ik op z’n minst mijn uiterste best probeer te doen. Natuurlijk ben ik soms moe en zijn er dagen waarop ik er ook geen zin in heb, maar me honderd procent inzetten voor de dingen die ik belangrijk vind, zit gewoon in mijn DNA. Ik wil graag succesvol zijn. Als ondernemer, als presentator, als partner, als vriendin en al helemaal als mama. Ik leg de lat hoog voor mezelf, maar put daar ook heel veel energie en geluk uit. Het is gewoon wie ik ben’.
‘ Mensen zeggen me weleens: “Wees toch wat minder streng voor jezelf. Je moet liever zijn voor jezelf.” Maar als ik hen vervolgens vraag hoe ik dat dan precies moet doen, valt het gesprek vaak stil. Dat soort self-love-advies klinkt zo vaag voor mij. Niemand staat ’s morgens toch op met de gedachte: vandaag ga ik mezelf eens lekker veel pijn doen?’
Natuurlijk ben ik soms moe en zijn er dagen waarop ik er ook geen zin in heb, maar me honderd procent inzetten voor de dingen die ik belangrijk vind, zit gewoon in mijn DNA.
‘Zolang niemand me een concrete handleiding kan aanreiken die echt aansluit bij wie ik ben en hoe ik in het leven sta, heb ik geen flauw benul van hoe ik dan milder moet zijn. Tuurlijk, het zou helemaal niet erg zijn als Wolfje soms naar de nabewaking zou moeten of opgehaald moest worden door iemand anders, maar mijn man en ik kiezen ervoor om ons leven zo in te richten dat we zo vaak mogelijk bij het luiden van de bel aan de schoolpoort kunnen staan. Een keuze die iedereen voor zichzelf mag maken.’
Misschien is zelfliefde voor sommige mensen ook gewoon net wel heel veel moeite doen?
‘Voor mij klopt dat wel, ja. Al voelen de zaken die mijn man en ik doen niet eens zo vaak als moeite doen. We hechten bijvoorbeeld veel belang aan gezonde voeding, maar onze koelkast volladen met voedzame producten en daar lekkere, gezonde maaltijden mee maken, is gewoon wat we doen. Ik voel me veel minder energiek of gebalanceerd als ik minder gezonde keuzes maak. Uiteraard wordt er bij ons ook weleens een pizza afgehaald, maar geen aandacht besteden aan gezonde voeding of aan voldoende beweging zou voor mij net het averechtse van zelfliefde zijn.’
‘Net als wanneer ik niet op m’n best zou proberen te presteren op het werk of de uren na school niet zou vrijhouden om bewust met ons kind bezig te zijn en dat dan ’s avonds te compenseren door wat later door te werken. In het leven moet je keuzes maken. Wij kiezen ervoor om ons leven zo in te richten dat we best hard werken, maar daar in ruil ook heel veel vrijheid en geluk voor terugkrijgen.’
Waar zit dat geluk voor jou in, in de grote of de kleine dingen?
‘In de eerste plaats natuurlijk in tijd doorbrengen met mijn gezin. Eigenlijk heb ik pas na drie jaar het gevoel dat ik echt behoefte heb om van mijn roze wolk te stappen en weer een sociaal leven op te bouwen. Ik krijg ook energie van stilte en van buiten zijn in de natuur. En lekker gaan eten en dan met iemand een lang en diep gesprek voeren.’
‘Daarnaast zie ik op sociale media vaak de hashtag #kleingelukske. Ik heb dan altijd zin om te reageren: nee, dat is een #megagrootgelukske! ’s Morgens mijn tijd kunnen nemen om ontspannen te douchen, een koffietje zetten en tien minuten hebben om daar ook echt van te genieten, toekijken hoe mijn man met de kinderen speelt, een keertje gaan uitwaaien aan zee of alleen al zeegeluiden opzetten tijdens het ademen, groenten eten, één pagina uit een boek lezen, gewassen aan de schoolpoort staan... In mijn ogen zijn al die dingen net het grote geluk.’
Over hashtags gesproken. Je bent ook digital content creator en post ook regelmatig over het ouderschap. Krijg jij weleens reacties als #famousmommy?
‘Oprecht: I love the online parenthood community. Als je bevalt, is niet iedereen om je heen op datzelfde moment ook net ouder geworden. Soms zijn er zelfs mensen in je omgeving die net door een heel moeilijke periode gaan, omdat ze bijvoorbeeld een miskraam kregen of moeilijk zwanger raken. Het doet me deugd te weten dat er online zo’n grote community is van ouders die vaak wel in hetzelfde schuitje zitten en met wie je tips, advies en ervaringen kan delen. Het doet me vaak beseffen dat we niet alleen zijn als we even struggelen als ouders, en dat aan elke eettafel weleens een kind besluit dat het vandaag niet wil blijven zitten tot iedereen klaar is met eten.’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
‘Anderzijds heb je natuurlijk ook de mommy police. Zo krijg ik weleens een dm waarin een andere mama schreeuwt: “Pas toch op, je kind gaat nog stikken met zo’n doek over de buggy!” Ik denk dan maar: bedankt om die info te delen, maar doe maar rustig, hoor.’
Het doet me deugd te weten dat er online zo’n grote community is van ouders die vaak wel in hetzelfde schuitje zitten en met wie je tips, advies en ervaringen kan delen.
‘Ik moet ook bekennen dat ik bepaalde zaken nooit op mijn socials zal zetten, omdat ik uit ervaring weet dat zaken heel snel uit hun context kunnen worden getrokken. Dat betekent natuurlijk niet dat ik alleen maar de geweldige momenten deel. Zo wil ons zoontje sinds kort absoluut geen short meer aantrekken om naar school te gaan. Toen ik dat deelde, kreeg ik zoveel tips en tricks. Wat een verademing!’
Dat werkt vast in twee richtingen. Er zitten ongetwijfeld heel wat ouders tussen je volgers die ook van jou heel veel leren.
‘Het is heel fijn om mijn bekendheid en platform te kunnen gebruiken om andere mensen te inspireren, te steunen of een handje te helpen. Dat is de mooie kant van sociale media. Maar ik ben me ook bewust van de keerzijde. Daarom leg ik mijn smartphone bewust aan de kant na de schooluren tussen kwart na drie en zeven uur en staat er een begrenzing op mijn Instagram, zodat ik een melding krijg als ik langer dan twintig minuten op het platform zit. Die digitale hygiëne vind ik heel belangrijk.’
Ook schoonheidsidealen zijn voor velen een keerzijde van sociale media. Na een zwangerschap ligt dat voor sommigen nog gevoeliger. Hoe voelde jij je over je post-partumlijf?
‘Ik was tijdens mijn zwangerschap behoorlijk wat kilo’s bijgekomen. Toen mijn gynaecoloog op een bepaald moment zei dat er al vijftien kilo bij was, heb ik haar gezegd dat ik die info eigenlijk niet hoefde te hebben. Schrijf het maar op je blaadje, maar laat mij er maar mee met rust. Ik stond voordien ook nooit op de weegschaal.’
‘Toen ik uiteindelijk bevallen was, keek ik er heel erg naar uit om eindelijk weer mijn gewone kleren aan te doen. Een illusie, ontdekte ik snel, want natuurlijk had ik niet meteen mijn lichaam terug. Ik vond het zo’n bummer om weer in die broeken met elastiek te moeten kruipen dat ik me prompt heb getrakteerd op een aantal nieuwe jurkjes in een maatje groter.’
Laat je inner child gewoon los en geniet zelf ook maar van dat spelen. Een beetje kind kunnen blijven, ook dat is zelfliefde.
‘Omdat ik sowieso een heel actieve levensstijl heb en ik ook één jaar en negen maanden borstvoeding gaf, ging het verdere herstel van mijn lichaam best vlot. Ik besloot ook vanaf dag één na thuiskomst van het ziekenhuis elke dag met mijn kindje naar buiten te gaan. Dat had ik nodig. In de zetel blijven hangen omdat het een zware nacht was geweest, zou mij persoonlijk alleen maar suf en ongelukkig hebben gemaakt. Met als kanttekening dat ik nu dus ook een kind heb dat nooit luilekker met mij in de zetel wil hangen, maar altijd buiten wil spelen. Dan denk ik maar: go for it, Tatyana, laat je inner child ook gewoon los en geniet zelf ook maar van dat spelen. Een beetje kind kunnen blijven, ook dat is zelfliefde.’
Tekst: Elien Geboers, foto’s: Irmy Photography, make-up: Carolien Wardenier
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
