‘De aanblik van die hele kleine baby’tjes die aan allerlei kabels en machines hangen, hakt er wel in.’
Tine Embrechts (49) in ‘Een Echte Job’: ‘Ik moest de mama in mezelf uitschakelen omdat ik anders niet deftig deze job zou kunnen uitoefenen’
In een nieuw seizoen van ‘Een Echte Job’ leren vijf BV’s opnieuw de kneepjes van de verpleegkunde. Tine Embrechts is een van hen. ‘Ik was bang dat ik dit emotioneel niet zou aankunnen’, vertelt de actrice.
Ruth Beeckmans, Helmut Lotti, Zita Wauters, Manu Van Acker en Tine Embrechts trekken naar het UZ Leuven, één van de grootste ziekenhuizen van Europa. Onder begeleiding van hun gepassioneerde mentoren leren ze de kneepjes van het vak en ontdekken ze de zorg in al haar uitdagende, emotionele en soms onverwachte facetten. Tine Embrechts staat als stagiaire op de neonatale intensieve zorgen. ‘Ik zei redelijk snel ja om mee te doen’, vertelt Tine. ‘Ik had wel één voorwaarde: het programma moest authentiek zijn. Ik checkte dat bij mijn goede vriendin Nathalie Meskens die vorig jaar meedeed en zei bevestigde dat je écht meedraait als verpleegster en dat niks in scène wordt gezet. Ik wilde namelijk echt iets bijleren, want de zorg staat veraf van de wereld waarin ik normaal vertoef. In coronatijden trad ik vaak met m’n broer op in ziekenhuizen. Ik kreeg toen nóg meer bewondering en respect voor de zorg, en ik ben blij dat ik even deel mag uitmaken van dat beroep.’
Kan je tegen bloed?
‘Ik wist dat eigenlijk niet op voorhand. Ik moest gelukkig nog nooit met een van mijn zonen naar het spoed met een gapende wonde of iets dergelijke. Maar ik val alleszins niet flauw als ik bloed zie, dat is al een goed begin.’
Zou je in real life verpleegster kunnen zijn?
‘Toen mijn job in corona volledig stillag, vroeg ik me af wat ik zou doen als ik niet meer kan acteren. Mijn eerste optie was vroedvrouw worden. Ik heb zelf namelijk ongelooflijk mooie herinneringen aan mijn vroedvrouwen toen ik beviel. Wat zij voor mij betekenden tijdens dit hele proces, is goud waard. Wat ik wel moeilijk vind aan een zorgkundige zijn in een ziekenhuis is dat je altijd binnen zit! Ik zie mezelf wel elke dag voor mensen zorgen, maar ik zie mezelf niet elke dag binnen in een ziekenhuis zitten.’
Ben je blij met je afdeling?
‘Dat is dubbel. Ik was heel blij, want ik ben gek op baby’s. Een baby een badje geven of een volwassen mens moeten wassen, dan is de keuze snel gemaakt (lacht). Maar ik was ook bang, want mijn zoon Emilio kreeg toen hij drie weken oud was het RSV-virus. Hij lag toen op de intensieve afdeling voor kindjes en werd tien dagen in een kunstmatige coma gehouden. Deze afdeling bracht bij mij dus slechte herinneringen boven, want ik dacht dat ik mijn kind zou verliezen. Ik ben nog nooit in mijn leven zo bang geweest als toen. Ik was dan ook bang dat ik dit emotioneel niet zou aankunnen.’
Mijn zoon Emilio kreeg toen hij drie weken oud was het RSV-virus. Hij lag toen op de intensieve afdeling voor kindjes en werd tien dagen in een kunstmatige coma gehouden. Deze afdeling bracht bij mij dus slechte herinneringen boven, want ik dacht dat ik mijn kind zou verliezen.
Wat zijn je sterke punten als verpleegster?
‘Ik ben heel leergierig. Ik wil geen blok aan het been zijn, dus ik heb daadkracht om snel iets zelf te kunnen. Ik kreeg snel het vertrouwen van m’n mentor, en dat deed deugd. Ik ben sociaal en empathisch, wat helpt bij het contact met de ouders van de patiëntjes. Voor hen is dit een vreselijke periode, want hun kindje ligt in het ziekenhuis, dus ik probeerde altijd een fijne babbel met hen te hebben. Als verpleegster moeten al je zintuigen op scherp staan, want elke verandering zoals de kleur van de huid of een buikje dat wat opgezwollen staat, is belangrijk. Je moet alert zijn en dat ligt mij!’
En wat waren je zwakke punten?
‘Ik heb niet zo’n goede fijne motoriek, dus al die draadjes, kabeltjes en buisjes waren voor mij de hel. Verder wordt alles qua data in deze moderne tijden ingegeven in een computer, maar ik ben hopeloos met een computer.’
Zou je tegen al die miserie kunnen?
‘Soms als ik met iets erg geconfronteerd werd, nam mijn emotie de bovenhand. Maar ik draaide onmiddellijk die knop om, want het draait in die situaties niet om mij. Ik moest eigenlijk de mama in mezelf uitschakelen omdat ik anders niet deftig deze job zou kunnen uitoefenen. Een baby heeft er niks aan dat je staat te wenen, maar wel dat je actie onderneemt en er alles aan doet om die te helpen.’
Maar als ik in m’n auto zat op weg naar huis moest ik vaak verwerken wat ik die dag allemaal meemaakte. De aanblik van die hele kleine baby’tjes die aan allerlei kabels en machines hangen, dat hakt er wel in.
Waren het zowel fysiek als mentaal hele zware weken?
‘Fysiek viel dat heel goed mee. Het waren wel lange dagen, maar de job zelfs was fysiek niet afmattend. Mentaal was het pittig! Op het moment zelf niet omdat ik echt in die focus zat. Maar als ik in m’n auto zat op weg naar huis moest ik vaak verwerken wat ik die dag allemaal meemaakte. De aanblik van die hele kleine baby’tjes die aan allerlei kabels en machines hangen, dat hakt er wel in. Ik knuffelde mijn kinderen in die periode zóveel! Het is namelijk geen evidentie dat alles goed gaat met je kinderen. Ik weet niet of ik deze job had kunnen doen vóór ik mama werd. Ik zou echt superbezorgd zijn over wat er allemaal mis kan lopen.’
Gaf het wel veel voldoening?
‘Absoluut! Het feit dat ik deze job even mocht uitoefenen, maakte mij als mens heel nederig. Ik merkte dat zorgkundigen écht iets goed doen voor de maatschappij, zij redden letterlijk levens. Ik besef des te beter hoe blij we mogen zijn dat we in een land leven waar de zorg zo goed ontwikkeld is. Op een gegeven moment stonden we met zes (!) mensen rond een couveuse. Hoe erg het ook is voor dat baby’tje dat het daar ligt, het heeft geluk dat die zorg voor handen is. Dat is helaas niet overal ter wereld het geval.’
Ik weet niet of ik deze job had kunnen doen vóór ik mama werd. Ik zou echt superbezorgd zijn over wat er allemaal mis kan lopen.
Gaan we een andere Tine te zien krijgen als kijker?
‘Ik ben iets minder luid (lacht). Verder probeer ik altijd gewoon mezelf te zijn. Maar in deze job zal je ook de rustige en gefocuste kant van mij leren kennen.’
Had je veel aan je BV-collega’s om even te ventileren?
‘Wij zagen elkaar eigenlijk bijna nooit. We hadden samen die basisopleiding, maar daarna zat iedereen op z’n eigen eiland en in z’n eigen bubbel. Er was geen tijd om na te praten, dus ik ben superbenieuwd om te zien hoe zij het hebben ervaren.’
Wat was voor jou het allermooiste moment van die weken?
‘Een mama moest onmiddellijk na de geboorte van haar kindje geopereerd worden, haar baarmoeder werd verwijderd. Wij zorgden een hele dag voor dat kindje. Pas ‘s avonds kon die vrouw haar pasgeboren baby voor de allereerste keer vasthouden en ík mocht haar kindje in haar armen leggen. De ontroering en blijdschap van die mama zien, was ongelooflijk!’
En het moeilijkste moment?
‘Mijn kinderen waren allemaal gigantisch toen ze geboren werden, ze wogen rond de vijf kilogram. Toen ik de eerste keer een prematuurtje zag dat net één kilogram woog, was ik daar echt slecht van!’
Mijn kinderen waren allemaal gigantisch toen ze geboren werden, ze wogen rond de vijf kilogram. Toen ik de eerste keer een prematuurtje zag dat net één kilogram woog, was ik daar echt slecht van!
Vind je het vreemd om jezelf in beeld te zien in dergelijke realityprogramma’s?
‘Ik kijk liever naar mezelf als ik een rol speel, dan wanneer ik mezelf ben. Ik vind mezelf niet per se zo leuk om naar te kijken. Ik ben nogal streng voor mezelf en 80 % van wat ik zeg of doe, vind ik niet goed. Ik verplicht mezelf wel om het te doen, want ik leer eruit en ik ga in de toekomst nog vaak als Tine op tv verschijnen.’
Bij Flair staat self-love centraal: heb jij veel zelfliefde?
‘Zoals bij elke mens is daar af en toe nog wat werk aan. Dat gaat in golven, en hangt af van dag tot dag. In het algemeen probeer ik mild te zijn voor mezelf en te omarmen wat goed én slecht is. Ik word volgend jaar vijftig en ik kan zeggen dat ik best wel trots ben op wat ik al bereikte in m’n leven.’
Heb je nog bepaalde complexen op uiterlijk vlak?
‘Een complex vind ik een te zwaar woord, maar ik ben nooit blij geweest met mijn buik. Ik had nooit een platte buik. Maar ik verzorg mezelf en sport voldoende, dus ik ga echt niet meer wakker liggen van het feit dat mijn buik niet strak is. Hetzelfde met rimpels. Ik zie mezelf letterlijk ouder worden op televisie. Dat is confronterend! Maar er gaan alleen maar rimpels bij komen, dus ik ga daar niet over piekeren. Ik vind dat bij mijn vriendinnen niet lelijk, dus ik moet het bij mezelf ook omarmen.’
Ik vind het niet altijd even leuk om te zien dat ik ouder word, maar ik weiger mezelf strak te trekken!
Ben je vatbaar voor stereotiepe schoonheidsidealen of perfecte plaatjes?
‘Ik probeer zelf mijn steentje bij te dragen om deze te doorbreken. Daarom maakte ik het programma “Menopauzia”. Ik wil vrouwen laten zien dat het normaal is dat je lijf verandert. Je hoeft je daar niet voor te schamen. We moeten eisen dat er meer respect komt voor vrouwen die wat ouder zijn, en dat er net schoonheid zit in een lijf en gezicht dat geleefd heeft. We moeten dit blijven benoemen.’
Schoonheid is heel maakbaar anno 2024. Overweeg jij soms cosmetische ingrepen of botox en fillers?
‘Ik vind het niet altijd even leuk om te zien dat ik ouder word, maar ik weiger mezelf strak te trekken!’
Self-love slaat uiteraard ook op mentaal welzijn: zijn er bepaalde dingen waar jij soms mee worstelt?
‘De combinatie van mama zijn en een fulltime job hebben, is pittig. Ik denk dat elke moeder dat zal herkennen. Het is me soms wat te veel, en dat staat los van de onvoorwaardelijke liefde die ik voel voor mijn kinderen. Ik probeer vaak taboes te doorbreken met zulke eerlijke uitspraken. Zo vertelde ik in “Menopauzia” dat ik door die hormonenschommelingen soms minder zin heb in seks. Als ik met eender welke vriendin praat, hoor ik hetzelfde verhaal, maar helaas kom ik door zo’n quotes in het oog van de storm terecht. Dat is jammer, want ik probeer de deur op een kier te zetten. Maar door die comments wordt die deur onmiddellijk weer dicht geslagen.’
We moeten eisen dat er meer respect komt voor vrouwen die wat ouder zijn, en dat er net schoonheid zit in een lijf en gezicht dat geleefd heeft.
Hoe stop je met piekeren en kom je tot rust?
‘IJsberen is heel goed voor mijn mentaal welzijn. Ik krijg onmiddellijk een positieve mindset van even in dat ijskoud water te springen. Mijn tip is om iets te zoeken dat haalbaar is. Je kan jezelf namelijk zoveel goede voornemens voorleggen in functie van je self-love, dat het té veel wordt en het net afbreuk doet aan je mentaal welzijn.’
Tot slot: waarom moeten we zeker naar ‘Een Echte Job’ kijken?
‘Je krijgt misschien de laatste tijd een overdosis aan programma’s waarin BV’s iets doen, maar eigenlijk draait deze reeks helemaal niet rond ons. Je krijgt een mooie inkijk in de zorgsector. We wensen elkaar altijd een goede gezondheid, maar de zorg krijgt toch nog steeds te weinig erkenning. Op deze manier kunnen we het beroep als zorgkundige toch wat meer in de schijnwerpers zetten.’
‘Een Echte Job’ zie je vanaf 6 januari elke maandag om 20u40 op VTM en VTM GO.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
