Tine Embrechts (47): ‘Als mama van vier kinderen maak ik vaak te weinig tijd voor mezelf’

Tine Embrechts is een van de nieuwe speurders in ‘The Masked Singer’. ‘Het is voor ons speurders echt moeilijker dan voor de mensen thuis, want we horen het één keer en dan nog eens in een studio door een oortje’, vertelt de actrice die vorig jaar zelf meedeed als Flamme Fatale.

Het speurderspanel wordt dit derde seizoen van ‘The Masked Singer’ naast Julie Van den Steen, Kevin Janssens en Andy Peelman uitgebreid met Bart Cannaerts en Tine Embrechts. Die laatste kon je vorig jaar aan het werk zien als Flamme Fatale. ‘Ik vond dat zalig’, vertelt ze. ‘Dat is een van de coolste dingen die ik ooit al gedaan heb! Het is zo’n magische wereld waar je in terechtkomt. Het lijkt alsof je even in een maffe film zit. Het is ook zo plezant dat ik dat samen met mijn vriend Laurent mocht beleven. Ik had nooit verwacht dat ik er zes afleveringen zou inzitten. Het is tegelijkertijd ook wel een van de dingen waar ik de meeste stress ooit voor had.’

Waarom had je zo veel zenuwen?

‘Als ik iets doe, wil ik het goed doen. Ik ben geen zangeres, ik ben een actrice die graag en veel zingt. Ik heb normaal zelden stress als ik moet zingen voor een publiek omdat ik vertrouw op de connectie die ik heb met het publiek in de zaal. Nu zat ik letterlijk opgesloten in mijn hoofd. Bovendien had mijn pak een heel zwaar hoofd, waardoor mijn eigen hoofd en nek voortdurend geklemd zaten. Dat was heel oncomfortabel om te zingen en dat sloeg op mijn stem. Door die twee redenen had ik het gevoel dat ik niet goed kon zingen en dat was heel frustrerend én stresserend.’

Wat is het lastigste voor de deelnemers?

‘Het is moeilijk om dat te veralgemenen, want dat is voor elk pak heel anders. Sommigen zoals Bart Cannaerts hadden het superwarm, anderen zoals Johnny Logan hadden zo een zwaar pak dat hij bijna van zijn sus ging. Bij mij was het vooral de zwaarte van dat hoofd. Ik had zo veel hoofdpijn! Ik ben nog nooit zo vaak naar de osteopaat moeten gaan en ik heb nog nooit zoveel dafalgans genomen! De fantastische ploeg die verantwoordelijk was voor de kostuums en de styling probeerden wel elke week opnieuw om met oplossingen op de proppen te komen om het iets minder zwaar te maken.’

Zei je onmiddellijk ja toen ze je belden om dit keer mee te doen als speurder?

‘Ja! Ik denk meestal niet zo lang na over zo’n dingen (lacht). Ik had daar zo’n mooie herinneringen aan en ik was blij dat ik op een andere manier deel mocht uitmaken van die magische wereld. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat het aan die andere kant ook zo leuk zou zijn! Als je zelf in zo’n pak zit, lijkt die wereld van de speurders heel ver weg en denk je dat die niet zo hard betrokken zijn. Nu moet ik daar op terugkomen, want het is ook heel intens en je wordt er echt in meegetrokken!’

Heb je een streepje voor op sommige andere speurders omdat je zelf ooit in zo’n pak zat?

‘Ik let misschien wel op andere dingen zoals de houding. Tijdens het nummer is alles wat ze doen vastgelegd in samenspraak met een choreograaf. Maar daarna als ze naast de presentator staan en de speurders hun bedenkingen geven, vallen sommigen uit hun rol. Dan kan je wat dingen opvangen.’

Vind je jezelf een goede speurder?

‘In het begin echt niet. In mijn verdediging: het is voor ons speurders wel echt moeilijker dan voor de mensen thuis, want we horen het één keer en dan nog eens in een studio door een oortje. Ik wil geen excuses zoeken, maar het is echt niet simpel! Verder ben ik totaal niet competitief ingesteld, dat zit niet in m’n genen. Ik zal niet slecht slapen als ik niet weet wie er in die pakken zit. Ik ben er dus nooit maniakaal mee bezig geweest. Ik wilde ook vooral een lieve speurder zijn, dat vond ik heel belangrijk.’

Vertel.

‘De speurders zijn de eersten die iets zeggen over wat je staat te doen, en als je in zo’n pak zit ben je daar echt gevoelig voor. Ik probeerde dus vooral om zo ondersteunend en positief mogelijk te zijn voor de deelnemers, want ik wéét hoe heftig het is. Ik zit daar niet om de allerbeste speurder ter wereld te worden. Maar wel om een fijn programma te maken én om de kandidaten te complimenteren, want ze doen het toch maar mooi.’

Is er iets van commentaar blijven hangen bij jou tijdens je deelname als Flamme Fatale?

‘Ik vond het heel spannend, want er zaten een paar mensen achter die desk zoals Ruth Beeckmans en Kevin Janssens die mij heel goed kennen en die me er best wel snel uithaalden. Maar ze spraken altijd liefdevol over mij. Ik vond het een compliment als ze een andere naam noemden zoals Axelle Red of als ze zeiden dat ‘ik zeker een model ben, want kijk naar dat figuur’. Dat is niet meteen wat ik op mezelf zou plakken, dus dat was fijn!’

Heb je een goede speurderstip voor de kijkers?

‘Ik moet toegeven dat ik veel leerde van daar al die weken te zitten. Als ik het volgende seizoen opnieuw speurder zou mogen zijn, dan zou ik het al beter kunnen, want het is echt iets dat je moet leren. Ik kan je alvast meegeven dat het echt in de details zit.’

Vond je het leuker om mee te doen of om te speuren?

Het is sowieso intenser om in het pak te zitten. Of het leuker is, dat weet ik niet, want ik vind speurder zijn ook heel plezant! Meedoen is een onvergetelijke ervaring, daar kan aan de speurdersdesk zitten niet aan tippen. Het is heel anders, maar ik vond het even leuk. Ik heb meer gelachen en genoten. Ik was even betrokken, maar had veel minder hoofdpijn. Je bent ook betrokken bij het hele proces. Het is kitsch, maar het is met zo veel liefde gemaakt! Dat zie je als je ernaar kijkt en dat voel je als je er deel van uitmaakt. Dat is gewoon leuk, gelijk aan welke kant je staat.’

Bij Flair staat self-love centraal: heb je veel self-love?

‘Hoe ouder ik word, hoe meer self-love ik heb. Er is altijd werk aan de winkel. Maar eigenlijk ben ik blij met wie ik ben. Ik probeer goed voor mezelf te zorgen en naar mezelf te luisteren. Dat is niet altijd makkelijk, want ik ben ook een mama van vier kinderen en heb vaak te weinig tijd voor mezelf. Maar in het algemeen ben ik best tevreden.’

Heb je moeite met ouder worden?

‘Totaal niet. Terwijl het medialandschap het ons niet makkelijk maakt. Het is een strijd om ook de iets ouder wordende vrouwen nog op tv te laten verschijnen. Je ziet nog te vaak dat vrouwen van mijn leeftijd een beetje aan de kant geschoven worden. Het is al beter dan een aantal jaar geleden, maar er zijn gewoon minder rollen of aanbiedingen voor een vrouw van 45 dan voor een vrouw van pakweg 25. Ik word 48 jaar, dus ik ben trots dat ik in een programma zoals “The Masked Singer” mag zitten.’

Heb je bepaalde complexen op uiterlijk vlak?

‘Als ik wakker word, denk ik de eerste twee uur ook: hoe verfrommeld zie ik eruit?! Maar bon, we moeten het hiermee doen hé (lacht). Natuurlijk word ik ouder, ik zie dat ook op het scherm. Dat is confronterend, maar geen haar op m’n hoofd dat eraan denkt om te beginnen trekken of sleuren aan mijn gezicht. Ik heb nooit een modellenlijf gehad, want ik eet en drink heel graag. Maar ik sport ook veel. Niet om er goed uit te zien, maar om fit te blijven, want ik voel dat ik naar de vijftig ga.’

Hoe komt het dat we zo streng zijn voor onszelf?

‘We verwachten dat we álles tegelijkertijd kunnen zijn: een goeie mama, liefdevolle echtgenoot, ambitieuze carrièrevrouw, toffe vriendin en noem maar op. De druk om al die rollen te combineren, ligt hoog en dat voel ik ook. Ik denk soms: Tine, je bent geen dertig meer! Ik heb soms rust nodig. Het laatste jaar ben ik daar bewuster mee bezig en durf ik meer tijd voor mezelf op te eisen. Die tijd gebruik ik dan niet om opnieuw in actie te schieten, maar echt om te ontspannen.’

Je hebt vier kinderen en je werkt fulltime. Hoe slaag je erin om dit bol te werken?

‘Het is serieus plannen! Elke zondagavond zitten Laurent en ik samen om onze planningen samen te gooien en beginnen we te puzzelen. We kunnen dus op elkaar rekenen en daarnaast hebben we een heel goed netwerk. Mijn ouders en Laurents mama zijn van onschatbare waarde, net zoals de ouders van vriendjes van onze kinderen, onze vaste babysits en de extra hulp die we krijgen in het huishouden. Ik heb echt geleerd dat het geen schande is om hulp te vragen. Vroeger vond ik het moeilijk om dit uit handen te geven.’

Vertel.

‘Als mijn twee oudste zonen klein waren was dat schuldgevoel vreselijk. Ik kon het niet over mijn hart krijgen om ze eens in de naschoolse opvang of de crèche te laten om iets te doen voor mezelf. Ik deed dat nooit! Ik wilde de kinderen op tijd van school halen, nog lekker koken, de was en de plas doen en ondertussen een script uit het hoofd leren. Maar dat gaat op den duur niet meer. Je botst op je limieten. Je moet je niet schuldig voelen als je hulp vraagt, maar jezelf dat echt gunnen. Dat heb ik nu dus wat kunnen loslaten. Al heb ik daar wel vele jaren, of beter gezegd vier kinderen over moeten doen om dit te leren. Ik merk dat ik daardoor zelfs een betere mama ben! Gaston wil net heel graag in de opvang blijven omdat hij dan nog wat kan voetballen met zijn vriendjes. Maar als ik die schuldgevoelens losliet, kwamen er wel andere in de plaats.’

Hoezo?

‘Mijn oudste zonen zijn negentien en zestien, en soms heb ik het gevoel dat ik te weinig tijd uittrek voor hen omdat de kleintjes zoveel aandacht eisen. Het is een constante zoektocht en het gaat met vallen en opstaan. Ik heb gelukkig keitoffe zonen en ik heb een heel goede band met hen. Zij zeggen dan ook vaak: “Mama we voelen ons echt niet verwaarloosd”.’

Kreeg je al te maken met negatieve commentaar?

‘Ja. Als er tien positieve reacties zijn en slechts één negatieve, dan zal die laatste toch blijven hangen. Al heb ik daar wel al een olifantenvel voor gekweekt. Toch schrik ik ervan hoe gemeen en grof sommige mensen kunnen zijn. Ik herinner me nog als het bekend raakte dat Laurent en ik een koppel vormden dat ik een Facebookbericht kreeg van iemand die ik totaal niet kende waarin stond dat ik Laurents leven kapot maakte. Ik snap niet wat mensen bezielt om dit naar mij te sturen. Zoiets raakt me niet, want ik weet goed genoeg wat Lauren en ik samen hebben. Vorig jaar toen ik meedeed aan “De Slimste Mens ter Wereld” was er ook iemand die reageerde: “die stomme Embrechts moet met haar bakkes van tv blijven, ik moet kotsen als ik die zie”. Tja, je kan niet voor iedereen goed doen.’

Tot slot: waarom moeten we zeker naar ‘The Masked Singer’ kijken?

‘Het haalt het kind in je naar boven. Er zijn uiteraard heel wat andere zinvolle programma’s waar je naar kan kijken, maar het doet toch eens deugd om gewoon te ontspannen. Het is ook een programma waar je met je hele gezin naar kan kijken. Dat is wat aan het uitsterven terwijl dat eigenlijk keileuk is om te doen.’

‘The Masked Singer’ zie je elke vrijdag om 20u35 op VTM.

Lees ook: