‘De eerste maand dacht ik: Ga ik ooit nog een moment rust hebben?’
Stien (31): ‘Ik schrok enorm hoe zwaar het is om van één naar twee kindjes te gaan’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Stien (31) moest even naar een evenwicht zoeken toen ze haar tweede kindje kreeg. Bert (33) en zij zijn nu de trotse ouders van Lou, het kleine broertje van Stig (4).
‘Bert en ik raakten heel vlot zwanger van Stig, dus we gingen ervan uit dat dit bij een tweede kindje ook zo zou zijn’, vertelt Stien. ‘Ik stopte in mei 2021 met de pil en enkele maanden later was ik zwanger. Helaas had ik na zes weken een zwangerschapsverlies. Drie maanden later was ik gelukkig opnieuw zwanger. Toen ik de test deed, dachten we eerst dat het niks was, want er verschenen geen streepjes. Toen ik hem later die dag in de vuilnisbak wilde gooien, zag ik dat er toch een licht streepje opstond! We waren in de wolken.’
Nog meer mooie, inspirerende en ontroerende verhalen van mama’s over het moederschap vind je onder onze rubriek Babyb(r)abbels.
Afscheid
‘Ik vind zwanger zijn niet zo fijn’, zegt Stien. ‘Ik was net als bij Stig misselijk en vermoeid, maar dit keer liep er wel ook een kleuter rond in huis, dus dat was best pittig! Wat dan wel weer zalig is aan die periode is het zien groeiend van die bolle babybuik en de heerlijke stampjes van de baby daarin. We wilden beide zwangerschappen het geslacht niet op voorhand weten. De tweede keer was ik ervan overtuigd dat het een meisje was. We kozen de naam Liz als het een meisje was en Lou voor een jongen.’
Ik lag net op mijn bed toen ik telefoon kreeg dat mijn bomma was gestorven. Ik was zo gelukkig dat ons kindje er bijna ging zijn, maar ook zo verdrietig dat mijn bomma er nooit meer zou zijn.
‘Op mijn uitgerekende datum bezocht ik mijn vierennegentigjarige bomma die toen in het ziekenhuis lag’, aldus Stien. ‘Het was de laatste keer dat ik ze zag, want enkele dagen later werd ik ingeleid. Ik lag net op mijn bed toen ik telefoon kreeg dat mijn bomma was gestorven. Ik was zo gelukkig dat ons kindje er bijna ging zijn, maar ook zo verdrietig dat mijn bomma er nooit meer zou zijn.’
Engelbewaarder
‘De bevalling verliep heel vlot’, zegt Stien. ‘Ik vroeg een epidurale en voor ik het wist mocht ik beginnen persen. Onze baby was net als ons eerste kindje een sterrenkijker, maar ook dat vormde geen probleem. Het allermooiste aan de hele zwangerschap en bevalling vond ik opnieuw het moment waarop Bert en ik in het verloskwartier het geslacht ontdekten. Wat had er nu negen maanden lang in mijn buik gezeten? Ik ontdekte dat mijn voorgevoel toch fout was, want het was een jongen. Ik ben vanaf dat moment officieel een boys mom.’
Het allermooiste aan de hele zwangerschap en bevalling vond ik opnieuw het moment waarop Brecht en ik in het verloskwartier het geslacht ontdekten. Wat had er nu negen maanden lang in mijn buik gezeten?
‘Die eerste dagen in het ziekenhuis waren heel rustig’, aldus Stien. ‘Bij Stig zat mijn kamer altijd vol mensen, maar sinds corona is dat veranderd en ik vond dat stiekem niet zo erg. Zo konden Bert en ik volop genieten van ons kindje. Eenmaal thuis werd die mooie bubbel doorprikt en moest ik onmiddellijk naar de begrafenis van mijn bomma. Ik stond naast de kist met ons pasgeboren zoontje. Geluk en verdriet lagen zo dicht bij elkaar. Maar ik weet zeker dat ze voor altijd als engelbewaarder op Lou zal letten.’
Uitslag
‘Enkele dagen later beleefde ik de schrik van m’n leven’, zegt Stien. ‘Lou had veel uitslag in zijn gezicht en lichte koorts. Ik reed onmiddellijk naar de spoed waar bleek dat hij RSV had, een luchtweginfectie. Gelukkig had hij geen hersenvliesontsteking en mochten we na een week het ziekenhuis verlaten. Eenmaal terug thuis schrok ik ervan hoe zwaar het is om van één naar twee kindjes te gaan. De eerste maand dacht ik: Ga ik ooit nog een moment rust hebben? Het was even zoeken, maar uiteindelijk viel alles in zijn plooi. Toch blijft het druk! Ik ga niet liegen, ik ben blij als ze ‘s avonds allebei in hun bedje liggen.’
Het was even zoeken, maar uiteindelijk viel alles in zijn plooi. Toch blijft het druk! Ik ga niet liegen, ik ben blij als ze ‘s avonds allebei in hun bedje liggen.
‘Ik ben wel een pak chiller met Lou, dan met Stig’, besluit Stien. ‘Bij je eerste kindje zou je bij het minste kuchje naar de dokter lopen. Nu kan ik beter relativeren. Ik heb mezelf echt zien groeien in het moeder zijn. Ik vind mama zijn trouwens het leukste wat er is. Mijn jongetjes zijn mijn wereld. Wanneer Stig me een knuffel geeft of Lou me met zijn kleine handjes grijpt, ben ik intens gelukkig. Mijn hart zegt ja tegen een derde kindje, maar mijn verstand zegt nee. En Bert zegt ook nee (lacht). Ons gezinnetje is compleet!
Stig was in de wolken dat ie grote broer zou worden.
Ik was trots op die bolle buik.
We genoten van die laatste momenten met ons drietjes.
Opnieuw een zoontje en we zijn dolgelukkig!
Ons kleintje had helaas een luchtweginfectie en we moesten een weekje in het ziekenhuis blijven.
Fiere grote broer.
We hielden de doopsuiker en het geboortekaartje neutraal met roest, beige en bruin omdat we het geslacht niet op voorhand wisten.
Stig is gek op zijn broertje.
Ik ben gek op deze tekening van onze mooie familie.
Lou is net als zijn broer een heel vrolijk kereltje.
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
