Uma over ‘De Mol’: ‘Als iemand enkele pintjes opheeft, hoop je dat die iets zal verklappen’

Een kleine twee weken geleden kwamen we eindelijk te weten wie de plek van Philippe innam en de nieuwe saboteur werd in het tiende seizoen van ‘De Mol’. Dat was niemand minder dan de 26-jarige Uma uit Kortrijk. Wij spraken de godsdienstlerares over het vertrek van Philippe, haar avontuur en de moeilijkheidsgraad van de opdrachten.

Philippe gooide in aflevering vier de handdoek in de ring en gaf zijn rol als Mol op. Wat ging er toen door je heen?

‘Ik schrok enorm. Het was een heel triest moment, want je ziet iemand die je nog niet heel lang, maar wel al heel goed kent, lijden. Dat deed iedereen pijn. Hij vertrok ook meteen, dus op dat moment hoop je natuurlijk dat het gewoon goedkomt met hem.’

Voelde je het aankomen?

‘Ergens wel, aangezien hij al een tijdje zo stil was. Natuurlijk wilden we allemaal dat hij weer beter zou worden. Al denk ik niet dat iemand had verwacht dat hij zou vertrekken.’

Hebben jullie een moment gekregen om even op adem te komen?

‘Ja, nadat Philippe vertrok, hebben ze ons een uur of twee laten bekomen. Toen stond het spel even on hold en moesten we niks meer verzwijgen. Iedereen zat in zak en as, dus het voelde goed om als groep, zonder leugens, onszelf te zijn en eerlijk over onze gevoelens te kunnen praten. Iedereen was in shock en er vloeiden toen heel wat traantjes, ook bij de crew. Dat moment werd niet getoond op tv, maar gaan wij niet snel vergeten. Ik ben blij dat we daar die dag tijd voor hebben gekregen zonder camera’s.’

Gilles kondigde niet lang daarna aan dat er een nieuwe Mol zou gekozen worden. Hoe ging dat in z’n werk?

‘Het ging allemaal vrij snel. Maar toen we een beetje, nog niet helemaal natuurlijk, bekomen waren, zijn we verdergegaan. De productie vertelde toen over de beslissing om een nieuwe Mol te kiezen en vroeg ons ook of we dat zagen zitten. We konden het ook aangeven als we de Mol niet wilden zijn. Ze hielden echt rekening met onze gevoelens op dat moment.’

Wat ging er door je heen toen je hoorde dat je de nieuwe Mol was?

‘Dat was een rollercoaster van emoties. Ik kan het nog altijd niet goed uitleggen. Ik wist op dat moment ook niet goed welke emotie ik moest aannemen. Ik was nog zo kapot van Philippes nieuws, en tegelijkertijd was ik heel blij dat ik de nieuwe Mol mocht zijn. Van zodra ik het scherm kreeg dat ik de Mol was, was het wel duidelijk: oké, het spel begint nu. Ik moest dus met een neutraal gezicht buitenkomen, maar ergens wilde ik ook wel wat valse teleurstelling laten zien.’

Als kijker krijgen we lang niet alles te zien. Was er ’s avonds na de opnames ook tijd voor een feestje met de nodige alcohol?

‘We hebben natuurlijk weleens een feestje gehad, maar veel feesten hebben we niet gedaan. We probeerden wel héél lang op te blijven, omdat we bang waren dat we belangrijke info zouden missen als we vroeger zouden gaan slapen. Je hoopt dat als iemand enkele pintjes opheeft, dat die persoon sneller iets zal verklappen. Met dat gebrek aan slaap heb ik wel geworsteld. Of de camera nu draait of niet, het spel gaat gewoon door. Je kan wel zeggen: nu gaan we ontspannen en niet denken aan het spel, maar dat gaat gewoon niet. Camera of niet, iedereen let op alles wat je zegt of doet en hoopt dat er iets achter zit.’

Wat vond je de grappigste gebeurtenis tijdens het ‘De Mol’-avontuur?

‘Dat was na de opnames van de aflevering met de maanbuggy’s. We mochten eigenlijk niet zo snel rijden met die buggy’s, maar Bert is nogal een adrenalinejunkie en kon het natuurlijk niet laten om te tonen wat hij ermee kon. Dus na de opdracht, toen we terugreden naar de plek waar we ermee gestart waren, begon Bert zoals in de films te scheuren met die buggy’s terwijl de eigenaar erop stond te kijken. Die verloor helemaal zijn geduld en werd echt razend. Voor ons was dat natuurlijk hilarisch, want Bert had ook niet door dat hij moest stoppen, waardoor hij echt de ene slip na de andere deed. We hebben toen echt goed gelachen.’

Als kijker hadden we bij de uitleg van de opdrachten soms zoiets van: huh?! Snapte jij de opdrachten altijd meteen?

‘(Lacht) Soms gebeurde het inderdaad dat wij de proef ook niet meteen begrepen. Wij kregen de uitleg wel een paar keer, maar dat zie je niet op beeld. Het is belangrijk dat alle kandidaten de opdracht héél goed begrijpen voor het spel begint en gefilmd wordt en dat we mogelijke vragen zeker op voorhand stellen. Want ze kunnen het spel natuurlijk niet stopzetten als je niet mee bent, zeker niet als het met tijd is.’

Vond je het gênant of raar om jezelf op tv te zien?

‘Eigenlijk niet. Mijn papa vindt het jammer dat hij weinig beelden van zichzelf heeft van toen hij jong was. Daarom wilde hij zelf heel veel foto’s maken van zijn eigen kinderen. Dus ik ben echt opgegroeid met de camera altijd op mij gericht. Omdat ik zo op mijn gemak ben voor een camera, kom ik heel naturel over op beeld. Of dat hoor ik toch van anderen. Als ik de beelden achteraf terugzag, herkende ik ook echt mezelf. Ik gedroeg me helemaal niet anders voor de camera.’

Er komt nog een seizoen van ‘De Mol’. Heb je tips voor de kandidaten van volgend jaar?

‘Ik zat van bij het begin eigenlijk helemaal verkeerd, want voor mij was Jens de Mol, dus ik had geluk toen hij eruit lag. Anders was het voor mij misschien anders afgelopen. Ik heb mij vooral in de plaats van de Mol gesteld en gedacht: wat zou ik doen als ik de Mol was? Welke positie zou ik innemen in een spel? Hoe zou ik tijdens een eliminatie reageren? En dan gekeken naar wie zich zo gedroeg. Natuurlijk zonder écht te mollen, want ik wilde ook geld in de pot brengen.’

En voor de volgende Mol?

‘Eigenlijk het omgekeerde (lacht). Ik dacht telkens: wat zou Uma doen als kandidaat? Vandaar ook die krokodillentranen op het dak in de voorlaatste aflevering. Ik wist dat als ik weer voor eigen gewin zou gaan, dat ik als kandidaat in paniek zou zijn en schrik zou hebben van Yens’ reactie.’

Was je ook als niet-Mol af en toe aan het mollen, zoals met de godsdienstvraag over de vier evangelisten bijvoorbeeld?

‘Nee, nee, nee! Ik was niet bewust aan het mollen, maar ik had zo’n voorgevoel dat er in dat hokje een vrijstelling zou liggen, en ik was daar gewoon zodanig op gefocust. Ik vind het nog altijd heel zot dat Bert ‘m niet heeft genomen. Dat maakt ‘m nóg een mooier mens. Maar ik had toen geen flauw idee wie de Mol was, dus ik dacht: ik wil niet naar huis, dus ik moet koste wat kost die vrijstelling hebben. En tegelijk besefte ik dat ik gehaat zou worden door de hele groep. Dus ik sloeg gewoon tilt toen ik daar toekwam en twijfelde om die vrijstelling te nemen. Ik wilde de vraag eigenlijk gewoon skippen (lacht). Voor wie het zich nog steeds afvraagt: Johannes, Marcus, Matteüs en Lucas zijn de vier evangelisten (lacht).’

Je was zelf de Mol, dus je ging zonder geld naar huis. Komt café Baruma er alsnog?

‘Sowieso ooit. Of dat nu binnen vijf, tien of twintig jaar is of pas als ik zeventig of tachtig jaar ben, dat maakt mij niet zoveel uit. Het is mijn ambitie om een café te openen, want in de horeca heb ik echt mijn passie gevonden. Ik hou echt van mensen en een café vind ik zo’n mooi gegeven. Daar komen mensen om te rusten, te vieren of buiten te zijn. Dus ik zou het super vinden om ooit mijn eigen zaak te openen. Het moet fantastisch zijn om van iets dat je heel leuk vindt je beroep te maken. Maar er zit geen haast achter, ik heb tijd.’

Lees ook:

• Hakim Chatar (32): ‘Ik durf mezelf helaas neer te halen in alles wat ik doe’
• Senne (27) over zijn avontuur in ‘Blind Gesprongen’: ‘Ik hou er geen nieuwe job, maar misschien wel een nieuw lief aan over’
• Davina Michelle (26): ‘Het is oké om eens niet oké te zijn. Ik ben ook niet elke dag tevreden met wie ik in de spiegel zie.’