‘Iemand zou niet meer kansen mogen krijgen puur omdat die als mooi wordt bestempeld, dat vind ik de waanzin.’
Veerle Dejaeger (22): ‘Onze maatschappij hecht veel te veel waarde aan uiterlijk. Je waarde wordt vaak bepaald door je uiterlijk, dat vind ik heel problematisch.’
Veerle Dejaeger (22) speelt Iris in de nieuwe, interactieve serie ‘Assisen’ op Play4. ‘Ik ben geen professionele danseres en ik was daar heel onzeker over’, zegt de actrice.
In de nieuwe fictiereeks ‘Assisen’ wordt balletdanseres Eveline (Violet Braeckman) beschuldigd van de moord op haar mentor. Zes afleveringen lang kan je als kijker de rechtszaak volgen waarin haar advocaat en het Openbaar Ministerie iedereen uitgebreid verhoren. Naast de steengoede cast en geweldige verhaallijn, is het interactieve luik van deze reeks helemaal nieuw. De kijkers thuis beslissen namelijk of Eveline de dader is of niet. De uitslag van die publieksjury zie je in de zevende aflevering. In de achtste aflevering wordt dan weer duidelijk of de kijkers het bij het rechte eind hadden.
Onzeker
Veerle Dejaeger kruipt in de huid van balletdanseres Iris. ‘Ik was onmiddellijk enthousiast over het script, maar ik wilde wel eerst even aftoetsen wat ze van mij verwachtten’, vertelt Veerle. ‘Ik ben namelijk geen professionele danseres en ik was daar heel onzeker over. Ze stelden me gelukkig onmiddellijk gerust toen ze me zagen bewegen tijdens mijn casting en dat dat zeker voldoende was. Ik ging bovendien begeleid worden door de fantastische danser Wim Van Lessen, dus dat gaf me wel het nodige vertrouwen dat mijn personage in zijn plooi begon te vallen.’
Het is een interactieve serie. Dat hebben we nog niet gezien in België?
‘Ik ben heel nieuwsgierig hoe dit gaat aanslaan bij het publiek. Mijn eerste project “wtFOCK” was ook een vernieuwend format en dat was een groot succes. Maar dat was gericht op tieners. “Assisen” heeft een volledig ander doelpubliek. De kijker wordt wel goed begeleid doorheen het interactieve aspect van de reeks zodat je er echt deel van uitmaakt en je betrokken voelt.’
Wie speel jij?
‘Ik ben Iris, de nieuwe sterballerina die Eveline haar plaats inneemt. Iris is een energiek, vreugdevol meisje met een passie voor dans. Ze komt heel oprecht over en ze is een open boek. Ze kan niks verbergen, je leest op haar gezicht wat ze voelt en ze is ook recht voor de raap. Ze voelt zich vertrouwd in de compagnie, maar langzamerhand ontdekt ze dat er achter die muren toch heel wat geheimen schuilen en foute praktijken plaatsvinden.’
Herken je jezelf in haar?
‘Ik ben iets harder qua persoonlijkheid. Iris zet zich verder wat op de achtergrond, terwijl ik wel meer aanwezig ben.’
Had je zenuwen op de set?
‘Ja. Ik was heel onzeker over de dansscènes. Maar Wim en de andere dansers vingen me goed op. Met hen samenwerken en hen observeren, gaf me na verloop van tijd vertrouwen. We filmden twee dagen enkel en alleen dansscènes in de Bourla Schouwburg in Antwerpen en dat waren toch twee nachtjes dat ik niet zo goed heb geslapen.’
Ben je beter geworden in het dansen?
‘Het is echt verbazingwekkend welke vooruitgang je lichaam boekt op een korte tijd. Vanaf het moment dat ik wist dat ik die rol had, ben ik beginnen trainen omdat ik wist dat het een zware draaiperiode zou zijn. Ik pikte ook weer danslessen op in de academie waar ik als klein meisje danste. Mijn toenmalige danslerares ontving me echt met open armen. En je merkt dat er toch wel een basis zat waar ik op kon voortbouwen. Die oude passie is dus echt opnieuw tot leven gewekt dankzij de reeks.’
Had je voor bepaalde scènes een stand-in?
‘Ja. De choreografie was afgestemd op wat ik kon: ze haalden mijn sterkste punten naar boven. Voor de heel technische dansstukken werden de voeten van een professionele danseres gefilmd. Zo is er een moment waarop Violet en ik pirouettes draaien en dat leer je natuurlijk niet op enkele maanden.’
Ik moet eerlijk toegeven dat mijn studies weinig van mijn aandacht krijgen. Mijn hart ligt bij acteren. Ik zie daar echt mijn toekomst in.
We kennen je onder meer uit ‘wtFOCK’ en ‘Mijn Slechtste Beste Vriendin’. Zou je graag eens een hoofdrol spelen?
‘Natuurlijk. Als je actrice bent, is dat toch wel dé droom. Maar ik ben nog jong en ik leer nu ontzettend veel bij van op de set te staan met al die toppertjes. Mijn tijd komt nog wel.’
Als je luidop mag dromen: waar zou je dan graag eens in meespelen?
‘Ik hou van grote dialogen en personages die enorm worden uitgediept. Ik ben ook gek op psychologische thrillers. Het lijkt me fantastisch om eens een heel beladen personage te spelen, ik merk dat drama me meer ligt dan humor.’
Is het moeilijk om als jonge actrice aan de bak te geraken?
‘Er is minder vraag dan aanbod. Er zijn ontzettend veel fantastische actrices, dus dat gaat gepaard met een grote onzekerheid.’
Brengt dat stress met zich mee?
‘Het is een momentopname, dus je wil schitteren en dat brengt altijd zenuwen met zich mee. Maar hoe meer castings je doet, hoe beter je daar wel in wordt.’
Je combineert je acteercarrière voorlopig nog met je studies. Lukt dit?
‘Ik volgde een bachelor Handelsingenieur en een master Toegepaste Economische Wetenschappen. Ik ben bijna afgestudeerd en zit nu in mijn laatste jaar. Ik heb op het randje gestaan om te stoppen, maar ik maakte toch de klik om verder te doen omdat ik het eervol vind om dat af te maken. Ik ben heel persistent persoon. Alles waar ik aan begin, wil ik tot een goed einde brengen. Ik deed mijn stage bij de marketafdeling van SBS en ben nu bezig met mijn thesis. Ik moet dus nog een jaartje doorknallen.’
Economie en acteren, dat lijken twee compleet verschillende werelden?
‘Klopt. Die twee werelden zijn ook héél moeilijk te combineren. De universiteit biedt statuten aan voor topsporters en ondernemers, maar niet voor kunstenaars. Dat is zo raar! Ik moet eerlijk toegeven dat mijn studies weinig van mijn aandacht krijgen. Mijn hart ligt bij acteren. Ik zie daar echt mijn toekomst in. Als ik een dag op een set sta, heb ik daarna tonnen energie. Als ik een dag studeer, ben ik futloos en voel ik me wegkwijnen. Ik besef dat ik ten prooi ben gevallen van de maatschappij.’
Hoezo?
‘Ik voelde een maatschappelijke druk vanuit mijn omgeving waar iedereen een universitair diploma heeft. Terwijl ik wel al aanvoelde dat ik meer in de richting van kunst wilde gaan. Ik heb niet de moed gehad om te kiezen voor een onzekere toekomst. Dat in combinatie met faalangst en een enorme bewijsdrang. Ik dacht een lange tijd als ik die studies niet afmaak, ga ik me gefaald voelen in de ogen van de maatschappij. Nu ik bijna op het einde van de rit ben, ben ik wel blij dat ik die zekerheid heb en dat ik altijd iets heb om op terug te vallen. Uiteindelijk heeft mijn studie me ook niet weerhouden om mijn droom na te streven en door beiden te combineren leerde ik veel bij op vlak van stress- en timemanagement.’
Waarom acteer je zo graag?
‘Ik ben heel gevoelig, en ik ben een spons voor anderen hun emoties. Acteren is voor mij een manier om dat een plaats te geven en die gevoelens op een andere manier te ervaren. Ik beschouw het als een metafoor voor reizen. Wie reist, ervaart andere prikkels en krijgt tonnen energie. Je komt daar verrijkt van terug. Bij acteren heb ik dat ook. Je stapt een nieuwe wereld in en je ontdekt situaties of gevoelens die je nog nooit eerder meemaakte, maar die je wel moet uitdiepen, want je moet ze spelen. Elke keer als ik een nieuwe rol speel, denk ik even: ga ik dit wel kunnen? Bij “Assisen” ging het dan vooral over het dansgedeelte. Maar achteraf ben je zo verrijkt.’
Onze maatschappij hecht veel te veel waarde aan uiterlijk. En zeker bij vrouwen. Je waarde wordt vaak bepaald door hoe je eruitziet en dat vind ik heel problematisch!
Vind je het nog vreemd om jezelf op tv te zien?
‘Dat is altijd spannend. Je staat op een set en je voelt die energie, maar je weet niet hoe dat eruit zal zien op televisie. Ik ben dus altijd benieuwd om te zien hoe alles tot z’n recht komt. Ik ben heel expressief en ik hoop altijd dat het niet té groot of overdreven overkomt op scherm. Maar het is leerrijk om naar jezelf te kijken. Ik kan dat echt wel loskoppelen van mijn onzekerheden en kijk naar mijn spel, niet naar mijn uiterlijk.’
Heb je bepaalde complexen op uiterlijk vlak?
‘Ik had een heel groot complex over mijn huid, want ik had twee jaar geleden heel erge acne. Net omdat ik zo kritisch voor mezelf ben, focuste ik daar keihard op elke keer ik in de spiegel keek. Ik heb mezelf gedurende een periode gereduceerd tot enkel die acne. Terwijl ik later van velen hoorde dat dat hen zelfs niet opviel. Ik ben daar nu nog altijd enorm op gefixeerd. Als ik een puistje of een oneffenheid zie op mijn huid, vraagt dat direct veel aandacht.’
Heb je in het algemeen veel self-love?
‘Dat is fluctuerend, maar ik ben er wel heel bewust mee bezig om mezelf te accepteren. Ik heb al momenten gehad dat ik echt volledig oké was met wie ik ben en me niks aantrek van wat anderen over me zeggen, en dat gevoel is zo bevrijdend. Ik streef ernaar om dat nog veel meer te hebben en dat dan ook vast te houden. Maar ik ben heel kritisch, perfectionistisch en veeleisend voor mezelf. Dat is echt dodelijk. Ik merk soms dat dat gevoel echt blokkerend werkt, waardoor ik nog onzekerder en angstig word. Dat is zo frustrerend, want ik wil dat mijn leven niet laten bepalen.’
Wat helpt je op zo’n momenten?
‘Praten met anderen. Ik heb supergoede vrienden die me daarin begeleiden. Ik probeer mezelf ook positief toe te spreken en ik bouw rustmomenten voor mezelf in waarop ik mediteer of ga sporten.’
Hoe komt het dat we zo streng zijn voor onszelf?
‘Onze maatschappij hecht veel te veel waarde aan uiterlijk. En zeker bij vrouwen. Je waarde wordt vaak bepaald door je uiterlijk en dat vind ik heel problematisch! We denken dat we pas iets betekenen als we er “mooi” uitzien en dat mooi is dan ook nog eens bepaald door een belachelijk stereotiep schoonheidsideaal. Ik vind mooie vrouwen ook echt fantastisch, maar schoonheid is niet het enige wat ons bepaalt. Iemand zou niet meer kansen mogen krijgen puur omdat die als mooi wordt bestempeld, dat vind ik de waanzin’.
Ben je gevoelig voor negatieve reacties?
‘Het hangt af van wie de commentaar komt. Als het uit mijn dichte omgeving komt van mensen naar wie ik opkijk, dan komt dat uiteraard binnen, maar dan neem ik dat ter harte. Dat is ook opbouwende feedback waar ik alleen maar iets van kan leren. Ik wil ook dat mensen eerlijk zijn. Ik wil niet de hemel ingeprezen worden als iedereen het eigenlijk slecht vond. Ik kwam gelukkig nog niet in contact met haatreacties. Als dat zou voorkomen, dan ga ik daar zeker mijn energie niet aan verspillen.’
Maar ik ben heel kritisch, perfectionistisch en veeleisend voor mezelf. Dat is echt dodelijk. Ik merk soms dat dat gevoel echt blokkerend werkt waardoor ik nog onzekerder en angstig word.
Self-love slaat ook op mentaal welzijn: zijn er bepaalde dingen waar je mee worstelt?
‘Ik bekommer me heel snel om heel veel dingen. Ik ben dus heel makkelijk overprikkeld. Dat kunnen globale dingen zijn zoals de klimaatopwarming. Ik kan daar oprecht stress van krijgen en ‘s nachts wakker van liggen. Maar dat gaat ook om persoonlijke dingen en dan vooral het feit dat ik te hard ben voor mezelf. Ik zie soms het totaalplaatje niet meer dat eigenlijk echt goed is omdat ik me focus op allemaal kleine details die volgens mij scheef zitten. Dat neemt vaak de bovenhand. Ik leef ook soms op een te hard tempo.’
Vertel.
‘Er ontbreekt soms rust in mijn leven. Ik vind het superleuk om activiteiten te doen en bij mensen te zijn. Maar ik voel dat ik dat intenser beleef en die prikkels hard binnenkomen, waardoor ik meer tijd nodig heb om die te verwerken. Ik heb ook een periode echt last gehad van angstaanvallen net omdat ik niet de tijd nam om al die prikkels ook een plaatsje te geven.’
Vind je het belangrijk om daar openlijk over te spreken?
‘Enorm! Onze generatie is het slachtoffer van onze ouders en grootouders die mentaal welzijn achteruitschoven en hulp zoeken als taboe bestempelden. De wereld is nog groter geworden voor ons en er zijn nog meer prikkels dan vroeger, waardoor we gewoon vatbaarder zijn voor stress en angsten. Onze generatie ervaart dus sowieso een grotere druk dan vroeger. We staan gelukkig wel meer open voor communicatie, zijn gevoeliger voor elkaar en valideren gevoelens meer.’
Tot slot: waarom moeten we zeker kijken naar ‘Assisen’?
‘De balletwereld is voor de meesten toch heel mysterieus, en het speelt zich allemaal af achter gesloten deuren. Het is tof om daar nu eens een inkijk in te krijgen. Verder zijn het toffe personages en spannende intriges! Tot slot word je er als kijker helemaal in meegesleurd omdat je er in betrokken wordt.’
‘Assisen’ zie je elke woensdag om 21u op Play4 en GoPlay.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
