Kaatje (36) emigreerde met haar gezin van vijf naar Zweden: ‘Dit is het schoonste cadeau dat we onze kinderen konden geven’

De grens over trekken, alles achterlaten en een nieuw hoofdstuk beginnen? Dat is pas avontuur! Het is een kans om van andere culturen te proeven, de wereld te ontdekken, maar vooral jezelf beter te leren kennen. Kaatje en haar man Tim besloten twee jaar geleden om alles achter te laten en naar Zweden te verhuizen. Samen met hun drie kinderen genieten ze er van dichte bossen, zwemmen in de meren en meer tijd met elkaar. Maar dat proces was niet altijd even gemakkelijk...

‘Tim en ik zijn al vijftien jaar samen, maar voelden al enkele jaren een enorme onrust. We kregen het gevoel opgeslokt te worden door al die moetjes, de ratrace waarin velen van ons zich bevinden én continu van hot naar her te gaan. We hadden nood aan meer ademruimte en wilden meer tijd doorbrengen met de kinderen én in de natuur. Daarom hadden we initieel het plan om samen met onze drie kinderen een grote wereldreis te maken. Maar bij het terugkomen zouden we op dezelfde problemen stuiten. Toen we in 2019 met het gezin op vakantie gingen naar Zweden, vielen de puzzelstukjes in elkaar. Wat als we naar hier verhuisden met z’n vijven?‘

Zo gezegd, zo gedaan. Hoe hebben jullie die ingrijpende beslissing aangepakt?

‘We hebben ons huis en onze inboedel verkocht en vertrokken met enkel een aanhangwagen en drie camionettes. We vonden er een huisje, schreven onze kinderen op school in en ik mocht gelukkig lesgeven op een internationale school in de buurt. Maar het is niet altijd zo gemakkelijk geweest, want actief emigreren is hard werken. Tim en ik kenden de taal niet en zijn in het begin vaak met ons hoofd tegen de muur gelopen. Zo zijn we in een jaar drie keer verhuisd en zijn er ook al tranen gevloeid bij de kindjes. Maar vanaf het begin hebben we met hen open kaart gespeeld en hebben we afgesproken dat als er twijfels waren in Zweden, er een mogelijkheid zou zijn om terug te keren. Tenslotte maak je een sprong in het diepe, samen als gezin.’

Dat kan best eng zijn. Hoe reageerden ze toen jullie hen het nieuws vertelden om naar Zweden te verhuizen?

‘We hebben drie heel verschillende reacties gezien (lacht). Mitte, onze oudste, is erg kwaad geworden, kroop onder tafel en huilde een halfuur aan een stuk. Mijn hart brak toen ik haar zo zag. Ik dacht: wat zijn we toch aan het doen? Maar toen ze ze zich herinnerde hoe leuk onze reis was naar Zweden, kwam ze al snel weer bij. Lasse, onze middelste, was wel erg enthousiast. En Pelle, de jongste, was toen vier jaar. Dus die wist niet echt wat er gebeurde. Bij zo’n proces komen er dus heel wat twijfels kijken, want uiteindelijk pluk je je kinderen uit hun leven en plant je ze in een nieuw leven. Je wil dat ze gelukkig zijn, en dat is nu wel het geval. Tot op vandaag ben ik ervan overtuigd dat dit het schoonste cadeau is dat we hen konden geven.’

Jullie leven ziet er dus wel heel anders uit dan voorheen. Wat vinden jullie daar dat jullie zo gelukkig maakt?

‘Die ongereptheid, rust en connectie met de natuur. Dat zijn onze drie key points. Hier leef je met de seizoenen mee, want ons huis ligt midden in de natuur dichtbij een meer. Daardoor zijn we ook continu buiten. In de winter gaan we gemakkelijk schaatsen, langlaufen of skiën. In de zomer gaan we dan weer wildkamperen, crossen in de bossen, zwemmen in de meren of kanoën. We doen die activiteiten supergraag samen, en dat trekt ons hier enorm aan.’

Hoe komt het dan dat jullie je tijd zo anders kunnen invullen?

‘Tim werkt voor zestig procent, ik voor tachtig. Dat is een bewuste keuze, want we willen echt meer bij onze kinderen zijn. Daarbij hebben Tim en ik besloten om elke dag om 5u30 op te staan. Dan geven we eten aan onze schapen, gaan we wandelen met de hond en doe ik bijvoorbeeld nog de was voordat de kinderen naar school gaan. Het is dus ontzettend fijn om mezelf een extra uurtje in de ochtend te gunnen. Mijn werk is een uurtje rijden met de auto, maar dat dient ook als een soort reset. Als ik dan thuiskom? Dan voel ik zalige vrijheid.’

Dat klinkt alsof je het leven als een Zweed volledig omarmt.

‘Het was niet gemakkelijk, maar het is eigenlijk nu pas dat we floreren in ons emigratieproces. De taal beginnen we ons eigen te maken, de vriendjes van de kinderen springen regelmatig bij ons binnen en ook wij zijn hechte vriendschappen aan het smeden met de locals. Het is alsof we nu echt met de voeten in de aarde aan het landen zijn. Maar uiteraard mis ik wel nog steeds mijn vriendinnen, lekkere chocolade en goeie frietjes (lacht)!’

Wanneer je sprak over die vrijheid die je voelde, beeld je je soms in om terug te keren naar België?

‘Die vraag hebben we onszelf al een paar keer gesteld, en telkens horen Tim en ik elkaar nee zeggen. Dus ik denk niet dat wij ooit nog terugkomen. Maar zeg nooit nooit. Is Zweden onze eindbestemming? Voor de komende jaren wel. Maar door al dat verhuizen, beseffen we nu ook dat een huis maar gewoon een huis is, zolang we maar samen zijn. Dus we zien wel. Momenteel wonen we hier graag en is onze onrust getemperd. Want we leiden het leven dat we wilden, brengen meer tijd met onze kinderen door en genieten van een meer kwaliteitsvol leven.’

Benieuwd naar de avonturen van Kaatje en haar gezin? Volg ze op Instagram via @swedish_belgians!

Zij trokken ook de grens over:

• Sigrid en Bryan (27) maakten van wereldreizen hun job: ‘Als je die drive hebt, lukt het je ook’
• Louise (24) trok als verpleegkundige naar Zwitserland: ‘Met mijn eerste loon kocht ik mijn eigen paar ski’s’
• Lieselot (29) verhuisde naar Noord-Finland: ‘Ik gids toeristen door de natuur waar we ijsvissen en zoeken naar het noorderlicht’