De radio-dj kreeg afgelopen zomer de diagnose van teelbalkanker.
Vincent Fierens (32): ‘De verpersoonlijking van mijn mannelijkheid is niet mijn balzak, dus ik vind het niet erg dat ik nog maar één bal heb’
Vincent Fierens (32) kreeg afgelopen zomer de diagnose van teelbalkanker. Ondertussen stelt hij het goed en maakte hij er de podcast ‘Da’s Klote’ over. ‘Het eerste wat ik dacht als ik hoorde dat ik kanker had, was dat ik ging doodgaan! Gelukkig zei de dokter meteen dat ik er niet van zou sterven’, vertelt de radio-dj.
Trouwe Qmusic-luisteraars merkten dat Q-dj Vincent Fierens enkele maanden geleden enkele weken afwezig was vanwege een medische ingreep. Er werd in de zomervakantie namelijk teelbalkanker bij hem vastgesteld, waarvoor hij een behandeling moest ondergaan. Ondertussen stelt Vincent het gelukkig goed.
Om meer bewustzijn rond het thema te creëren en om lotgenoten een hart onder de riem te steken, lanceerde hij de podcast ‘Da’s Klote’ over het thema. Daarin vertelt hij hoe hij de ziekte, van diagnose tot behandeling, beleefd heeft, praat hij onder meer met een uroloog en psycholoog, en komen zijn ouders en partner aan het woord.
Hoe ontdekte je dat je kanker had?
‘Ik voelde me kiplekker en was veel aan het sporten. Ik voelde me totaal niet ziek, maar ik had plots een bal die opgezwollen was. Het deed totaal geen pijn, want de dag voor ik de diagnose kreeg, speelde ik nog een voetbalmatch.’
Ben je iemand die direct het slechtste denkt of bleef je positief?
‘In raak niet snel in paniek en ik loop niet snel naar een dokter. In het begin moesten mijn lief en ik er mee lachen en dachten we dat dit wel zou weggaan, zoals een blauwe plek. Maar die bal werd na een tweetal dagen toch niet kleiner en ik besloot toch eens te googelen wat dit kon betekenen. De resultaten gingen van dat het twee keer niks was over een vochtophoping tot kanker. Maar ik merkte wel dat de beschrijving van teelbalkanker het beste paste bij wat ik voelde.’
Wat was de volgende stap?
‘Ik heb een familievriend die uroloog is, dus ik contacteerde hem. Ik mocht direct bij hem langsgaan in het ziekenhuis en na één keer voelen wist ie dat het kanker was.’
Ging je alleen naar de dokter?
‘Ja. Op dat moment wist enkel mijn lief wat er aan de hand was, want ze had het uiteraard gezien. Zij moest op dat moment werken en ze hoefde er van mij ook niet echt bij te zijn. Dat was achteraf gezien niet zo’n slimme beslissing, want als je slecht nieuws krijgt, dan heb je toch graag iemand bij je om je op te vangen.’
In het begin moesten mijn lief en ik er mee lachen en dachten we dat dit wel zou weggaan, zoals een blauwe plek.
Wat ging er door je hoofd als je die diagnose kreeg?
‘Het eerste wat ik dacht als ik hoorde dat ik kanker had, was dat ik ging doodgaan! Gelukkig zei de dokter meteen dat ik er niet van zou sterven. Het duurde even voor ik dit kon geloven, maar de overlevingskansen zitten in de negentig procent. Jongere mensen die kanker hebben, reageren blijkbaar helemaal anders op die diagnose dan oudere mensen. Jongeren denken onmiddellijk aan hun carrière, kinderwens of reizen die ze nog willen maken. Terwijl ouderen meer inzitten met hun kinderen of kleinkinderen. Ouderen zijn meer met de dood bezig, terwijl jongeren focussen op het leven. Dat was bij mij ook het geval.’
Hoe reageerde je omgeving?
‘Ik maakte snel de klik dat ik dit zou overleven, maar mijn dichte omgeving was toch meer ongerust. Gelukkig mocht ik de dag erna met mijn ouders en Emma opnieuw langsgaan bij de dokter om al onze vragen te stellen. Zij wilden vooral met hun eigen oren horen dat de overlevingskansen heel hoog waren. Toch blijft het een angstige periode. Ik ging zelfs tijdelijk aan zee wonen met mijn ouders en Emma.’
Hoezo?
‘Emma wilde blijven presenteren als afleiding, maar werkte op dat moment in het Q-beach house in Oostende terwijl we in Antwerpen wonen. Gelukkig hebben mijn ouders een appartement aan zee. Zo werd het pendeltraject verkort van anderhalf uur naar een kwartiertje. Voor mijn herstel was het ook ideaal, want alles bevindt zich op het gelijkvloers en ik kon heel moeilijk trappen doen.’
Is 32 niet heel jong voor teelbalkanker of kan je dat op elke leeftijd krijgen?
‘Teelbalkanker komt blijkbaar het meeste voor bij mannen tussen 15 en 35 jaar. Ik wist dat niet! Niemand heeft me dat ooit verteld. Ik dacht dat het zoals bij prostaatkanker iets is wat vooral bij mannen van boven de zestig voorkomt. Eigenlijk zouden we dit op school moeten leren.’
Het eerste wat ik dacht als ik hoorde dat ik kanker had, was dat ik ging doodgaan!
Hoe zag je behandeling eruit?
‘Je zit op een enorme rollercoaster, want je kiest zelf niet wat de volgende stappen zijn of wat de timing is. Je weet niet wat er op je afkomt, dat is heel heftig. Ik werd eerst geopereerd, want die tumor moest weg en die bal wordt automatisch mee verwijderd. Ze onderzoeken daarna dat weefsel om te zien of je chemo nodig hebt en welke precies. Dat is een spannende periode, want je weet niet wat er volgt en hoe zwaar het zal zijn.’
Wat was het verdict?
‘Ik was er gelukkig vroeg bij. Ik zat in stadium 1 en neigde naar stadium 2, want de kankercellen waren op weg naar boven, waardoor ik maar één dosis chemo kreeg. Met die kuur had ik slechts 5 procent kans op herval, dus ik moest er zelfs niet over nadenken of ik het überhaupt ging doen.’
Hoe reageerde je op de behandeling?
‘Er zijn horrorverhalen over chemo en als ik aan chemo dacht, beeldde ik me ook een mager persoon voor, zonder haar die aan het overgeven is in het toilet. Dat laatste is een misverstand. Je wordt effectief misselijk van chemo, maar er zijn goede middelen voor om dat overgeven tegen te gaan. Ik dacht dat chemo pijn ging doen, want je wordt vergiftigd en in mijn hoofd doet dat geen deugd. Maar ik voelde daar niks van. ‘s Avonds had ik een beetje hoofdpijn. Toen ik de volgende dag wakker werd, voelde het alsof ze beton in mijn hele lijf hadden gegoten dat hard was geworden. Ik had geen honger, nul energie, ik voelde me ellendig en ik was in niks geïnteresseerd. Ik ben een enorme Oasis-fan en hun reünie werd net in die periode aangekondigd, maar ik was zelfs niet enthousiast. Dat duurde tien dagen! Normaal als je ziek bent, wordt het elke dag een beetje beter, maar hier zat géén evolutie in. Ik voelde me elke dag even futloos. Het was een vreselijk periode. Helaas was ik toen ook net jarig.’
Aan wat kon je je toch een beetje optrekken?
‘Mijn lief! Onze relatie is helemaal anders als daarvoor. Die is nog dieper, beter en intenser, want je gaat hier samen door. Emma zag hier ook enorm vanaf, maar zij was nog machtelozer. Ik kon me optrekken aan kleine dingen zoals het feit dat ik de trap weer op kon of een cracker kon eten. Maar zij voelt dat niet, dus voor haar was het afwachten op het resultaat bij de dokter.’
Mannen hechten veel belang aan ‘hun zaakje’. Vind je het erg dat je een bal kwijt bent?
‘Persoonlijk niet. Ten eerste neemt de andere bal puur medisch alles over qua testosteron- en zaadaanmaak. En ten tweede is de verpersoonlijking van mijn mannelijkheid niet mijn balzak, dus ik vind het niet erg dat ik maar één bal meer heb. Ik kon kiezen voor een prothese, maar dat wilde ik niet.’
De verpersoonlijking van mijn mannelijkheid is niet mijn balzak, dus ik vind het niet erg dat ik maar één bal meer heb. Ik kon kiezen voor een prothese, maar dat wilde ik niet.
Heb je een kinderwens en heeft die chemo daar invloed op ?
‘Het allereerste wat ik deed, was mijn zaadcellen laten invriezen. Chemo heeft namelijk een invloed op je vruchtbaarheid. Emma en ik weten dat we kinderen willen, maar we zijn nog niet aan het proberen. We wilden het gewoon niet uitsluiten.’
Stelde je je testament op?
‘Nee. Ik heb ook niet veel (lacht). Emma en ik hebben nog geen huis, we huren momenteel. Het enige wat ik heb, zijn wat spaarcenten die automatisch terug naar mijn ouders zouden gaan als er iets met mij zou gebeuren. Een testament kwam eigenlijk nooit ter sprake.’
Moest je na de chemo onmiddellijk opnieuw op controle om te zien of het aansloeg?
‘Nee. Ik kreeg in augustus chemo en moest pas in oktober op controle. Dat vond ik ook heel vreemd. De uitleg van de dokters was: de chemo werkt, punt. Het was dus spannend afwachten. Herval manifesteert zich namelijk niet als een nieuwe tumor, maar als uitzaaiingen in lymfen of longen en dat zie je pas terug op een scan of in het bloed. Gelukkig kreeg ik goed nieuws! Als er kankercellen zijn die de chemo overleefden, dan zijn ze niet actief of zich nog niet ergens aan het nestelen.’
Hoe gaat het nu met je?
‘Goed! De eerste mededeling dat ik kanker had, was een enorme tegenslag. Maar eigenlijk had ik enorm veel meevallers. Ik was er op tijd bij, want ik zat in stadium 1. Ik had van de twee types teelbalkanker de minst agressieve. De chemo bestond maar uit één kuur. Het voelde daardoor als een positief verhaal, want ik had veel geluk! Ik ben een pechvogel, want de kans om teelbalkanker te krijgen is 1 op 20.000. Maar op de dienst oncologie was ik de gelukzak! Dat gevoel overheerste.’
Het allereerste wat ik deed, was mijn zaadcellen laten invriezen. Chemo heeft namelijk een invloed op je vruchtbaarheid.
Is er nog veel schaamte of taboe rond dit onderwerp, zeker bij jonge mensen?
‘Zeker. Terwijl de deur bij de dokters wagenwijd openstaat. Als je iets voelt, mag je direct langsgaan bij een dokter. Je hoeft geen drie maand te wachten. Het is belangrijk om te weten dat het zich niet altijd als een zwelling manifesteert zoals bij mij, het kan ook een knobbeltje zijn. Je wordt niet ziek, je hebt geen klachten en het doet geen pijn, dus een goede raad is om je ballen te controleren en dat kan je enkel door regelmatig aan je ballen te voelen. Dat duurt amper een minuut.’
Hoe doe je dit best?
‘Als je een vuist maakt, moet het aanvoelen zoals die spier tussen je duim en wijsvinger ligt. Als het voelt zoals je bot, dan moet je naar de dokter. Zoals vrouwen aan hun borsten moeten voelen om borstkanker op te sporen. Vrouwen weten dat, maar bij mannen wordt dit niet voldoende benadrukt of is het gewoon niet geweten. Het is nochtans superbelangrijk, want tijd is bij teelbalkanker echt belangrijk. Hoe sneller je erbij bent, hoe minder zwaar de chemo is die je moet krijgen.’
Sta je anders in het leven nu?
‘Ik kan dingen beter relativeren. Dingen die irritant zijn, zoals file, zullen altijd irritant blijven. Maar ik besef nu wel dat er veel ergere dingen zijn dan een halfuur vastzitten in je auto.’
Heb je bepaalde gewoontes aangepast?
‘Gezond eten is altijd een goed idee. Mijn lijf heeft me even in de steek gelaten, dus ik ben daar nu wel iets waakzamer voor. Ik ben me er ook bewuster van als ik iets van alcohol drink of fastfood eet. Maar dat wil niet zeggen dat ik nu volledig anders eet of alle ongezonde dingen ban. Anders blijf je dat kankerverhaal altijd met je meesleuren, terwijl ik het eigenlijk achter me wil laten.’
Ben je bang dat het ooit zal terugkeren?
‘De eerste twee jaar zijn cruciaal, dus ik ga wel pas volledig gerust zijn als die achter de rug zijn. Mijn volgende controle is in april en dat zal toch altijd spannend blijven. Het is ook nog niet zo lang geleden, dus het staat nog op de voorgrond, zeker met de podcast die ik net lanceerde. Ik ga blij zijn als het kerstvakantie is en ik samen met mijn lief twee weken lang over andere dingen kan babbelen.’
Je wordt niet ziek, je hebt geen klachten en het doet geen pijn, dus een goede raad is om je ballen te controleren en dat kan je enkel door regelmatig aan je ballen te voelen.
Waarom besloot je je verhaal in een podcast te gieten?
‘Ik wilde in het begin niemand buiten mijn dichte omgeving op de hoogte brengen dat ik teelbalkanker had. Maar tijdens deze heftige periode besefte ik dat er veel jonge mannen net zoals mij niks over die ziekte weten terwijl het net zo belangrijk is dat je er op tijd bij bent. Ik wil mensen dus vooral sensibiliseren én ze een hart onder de riem steken.’
Deed het jou ook deugd om de podcast te maken?
‘Eigenlijk wel. Je praat met lotgenoten wat inspirerend werkt en met experten waaraan je vragen kan stellen waar je achteraf pas aan denkt. Babbelen met Emma en mijn ouders was ook een fantastische vorm van therapie.’
Ben je bang dat je nu altijd die stempel van ‘kankerpatiënt’ zal krijgen?
‘In het begin zal dat zo zijn, da’s logisch, want ik maakte er een podcast over. Maar op een bepaald punt gaan de andere dingen die ik doe weer de bovenhand nemen.’
Waarom moeten we zeker naar de podcast ‘Da’s Klote’ luisteren?
‘Omdat ik hoop dat elke man die luistert die avond nog aan zijn ballen zal voelen of elke vrouw bij haar partner! Je hoort bovendien ook eens de omgeving van de mensen die ziek waren en dat zijn stemmen die je veel te weinig hoort, want je bent als patiënt nooit alleen ziek.’
De podcast ‘Da’s Klote’ kan je hier beluisteren.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
