Margot verloor haar zoontje van 3,5 jaar en helpt nu andere kinderen.
Margot van Kleine Tijger: ‘Toen mijn zoontje overleed, wilde ik mijn woede en verdriet omzetten in iets positiefs’
Proberen goed te doen voor een ander, doet iedereen op zijn eigen manier. Na de dood van haar zoon zette Margot haar verdriet en woede om in iets positiefs: Kleine Tijger, een organisatie die andere zieke kinderen helpt.
‘Mijn zoontje Dalton was 2,5 jaar toen ze ontdekten dat hij een hersentumor had. De situatie zag er niet goed uit, maar we waren vastberaden om samen te vechten. Ik wilde constant bij Dalton zijn, dus trok ik met heel mijn hebben en houden bij hem in het ziekenhuis in. Mijn vriend bracht maaltijden of we gingen wandelen, opdat we toch ons gezinsleven wat konden laten doorgaan.’
Wat een impact
‘Tijdens die periode in het ziekenhuis merkte ik hoeveel impact extra initiatieven en activiteiten hadden, bijvoorbeeld het mooie werk dat Cliniclowns verricht en het wekelijkse bezoek van de muziekjuf. Het was fijn om te zien wat dat bij Dalton losmaakte. Hij had de leeftijd waarop hij die dingen opslorpte als een spons, en voor ons was het telkens een hart onder de riem. Ook na de start van de laatste chemo kwam er een juf bij ons aan huis. Zij bereidde echt mooie dingen voor. Dalton sprong daar gretig op, al kon hij niet goed praten. Zelfs in zo’n donkere periode bracht dat licht.’
Nooit meer vergeten
‘Toen Dalton na een behandeling van anderhalf jaar overleed, wilde ik mijn woede en verdriet omzetten in iets positiefs: ik wilde zieke kindjes helpen. Je weet namelijk dat die parallelle wereld van die patiëntjes bestaat, en dat kan je ook niet meer vergeten. Doordat ik zelf uit de culturele sector kom en veel vrienden heb die in allerlei organisaties zitten, was het een logische stap om iets te doen met die achtergrond.’
Voor mij zal Dalton altijd alles betekenen, maar hij is maar 3,5 jaar geworden en ik wil dat zijn leven een duurzamere erfenis zal achterlaten.
‘Met VZW Kleine Tijger wil ik voor een doorstroom van culturele activiteiten naar het ziekenhuis zorgen. Dat kan gaan van theatervoorstellingen tot workshops waarin kinderen iets leren te creëren. Zulke activiteiten hebben een hoog amusementsgehalte, wat de kindjes even uit hun ziekte haalt. Bovendien helpt het hun ontwikkeling en blik op de wereld te verruimen. Het is “geneeskunst”. Ik besef dat de kinderen daardoor niet plots zullen genezen of allemaal geïnspireerd worden om later de creatieve toer op te gaan, maar ik zie wel dat er altijd een paar kindjes zijn bij wie je voelt dat het hun ding is. De volgende Frida Kahlo (die als kind in haar ziekenbed kunst begon te maken, red.) is misschien al opgestaan. Als je een paar kindjes bereikt en de rest zich goed geamuseerd heeft, is het voor mij meer dan geslaagd.’
Nog in de kinderschoenen
‘Het project staat nog in de kinderschoenen, maar we hebben al toffe dingen gedaan. Zo hebben we tijdens de jeugdboekenmaand samen met de kinderen een boek gemaakt. Auteur Inge Umans hielp hen het verhaal te verzinnen, waarna striptekenaar Steven De Rie, die meewerkte aan de Urbanus-strips, het mee vorm gaf. Ook hebben we met JEF (Jeugd en Film) workshops gedaan, inclusief toonmoment en uitreiking van awards. Voor de kinderen een leuke manier om met elkaar in contact te komen in plaats van alleen op hun kamer te zijn.’
Mijn eigen kindje is er niet meer, maar met Kleine Tijger hou ik nog iets over van mijn moederschap.
‘Voor mij zal Dalton altijd alles betekenen, maar hij is maar 3,5 jaar geworden en ik wil dat zijn leven een duurzamere erfenis zal achterlaten. Stel dat Kleine Tijger blijft bestaan, dan heeft zijn leven iets betekend voor andere kinderen. Met Kleine Tijger hou ik nog iets over van mijn moederschap. Zo heb ik nog iets om voor te zorgen en iets om te doen groeien.’
Meer weten? Neem dan een kijkje op de website.
Tekst: Anaïs Raes
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
