'Zelfs vandaag ben ik nog jaloers op mama's die wél op een natuurlijke manier konden bevallen. Het maakt me nog steeds verdrietig.'
Eglantine (30): ‘Opnieuw lag mijn baby in stuit en ik moest voor de tweede keer met een keizersnede bevallen. Mijn droom spatte uiteen’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Eglantines (30) tweede kindje lag opnieuw in stuit, waardoor ze voor een tweede keer met een keizersnede moest bevallen. Haar droom spatte uiteen, maar ze is wel de gelukkige mama van Jérôme en Cilou (2,5).
‘Yorick (30) en ik hebben al een prachtig dochtertje Cilou die deze zomer drie jaar wordt’, vertelt Eglantine. ‘We wilden altijd graag twee kindjes, dus we waren dan ook in de wolken toen we ontdekten dat ik opnieuw zwanger was. Omwille van het werk dat ik doe, moet ik altijd heel vroeg vertellen dat ik zwanger ben. Ik zou het raar vinden als mijn collega’s het voor mijn familie zouden weten, dus daarom vertelde ik het vrij snel aan mijn ouders en dichtste vrienden.’
Opnieuw stuit
‘De rest van de wereld kreeg het geweldige nieuws te horen met een originele foto waar Cilou natuurlijk centraal in stond’, aldus Eglantine. ‘Zij was zo blij dat ze er een zusje of broertje bijkreeg, en het was tof om haar bij alles te betrekken. Door mijn job moest ik ook in een vroeg stadium van de zwangerschap thuisblijven. Maar dat vond ik stiekem niet erg, want zo kon ik ten volle genieten van die groeiende buik en de schopjes van dat kleine wezentje dat in mij evolueerde. De peter en meter waren snel gekozen: onze beste vrienden. Dat zijn schatten van mensen en ons kindje boft met zulke peetouders.’
Zelfs vandaag nog ben ik jaloers op mama’s die wél op een natuurlijke manier konden bevallen. Het maakt me nog steeds verdrietig.
‘Cilou kwam ter wereld met een geplande keizersnede omdat ze in stuit lag’, zegt Eglantine. ‘Ik hoopte dus vurig op een natuurlijke bevalling bij ons tweede kindje. De kans dat je een tweede stuitje hebt, is ook heel klein. Helaas lag onze kleine spruit na 32 weken op dezelfde manier als zijn zus. Dit nieuws was een echte klap voor mij. Mijn droom spatte namelijk uiteen. Ik heb die dag enorm veel gehuild, ik was er echt kapot van.’
Lichaam gefaald
‘Heel wat mensen snapten niet waar ik een probleem van maakte’, vertelt Eglantine. ‘Ze wilden me troosten met uitspraken dat een natuurlijke bevalling veel pijnlijker is, dat ik nu niet veel zal moeten werken tijdens de bevalling of dat ik daar vanonder intact zal blijven. Ik weet dat dit allemaal goedbedoeld was, maar het gaf me het gevoel dat ik onredelijk was en ik begon zelfs te twijfelen of mijn gevoelens terecht waren. Overdreef ik dan toch? Dat was niet zo’n fijne periode. Ik besef nu dat niemand mij mag beoordelen hierop, en dat ik recht heb om me zo te voelen. Zelfs vandaag nog ben ik jaloers op mama’s die wél op een natuurlijke manier konden bevallen. Het maakt me nog steeds verdrietig.’
‘Ik wilde mijn verhaal ook delen om andere mama’s die hetzelfde voelen een hart onder de riem te steken’, zegt Eglantine. ‘Ik heb het gevoel dat mijn lichaam gefaald heeft. Een keizersnede wordt ook vaak onderschat terwijl het zowel fysiek als mentaal heel zwaar is. Ik heb er tot het laatste moment dan ook echt alles aan gedaan in de hoop de baby toch nog te doen draaien. Ik deed yoga, rekoefeningen en zelfs therapie bij een kraker. Maar tevergeefs. De kleine spruit zou met een keizersnede ter wereld moeten komen, en die was gepland voor 9 juli. Ik heb de geboorte van Jérôme wel uitvoerig op voorhand kunnen bespreken met mijn gynaecoloog en op die manier maakten we dit moment toch zo persoonlijk mogelijk. Dat heet Gentle sectio. Zo nam ik mijn eigen geboorteplaylist mee in het operatiekwartier en een dik uur later zag ik Jérôme voor de allereerste keer. Leuk detail: hij kwam ter wereld net op mijn lievelingsliedje. Dat is “Comptine d’un autre été” van Yann TIersen uit de film “Le fabuleux Destin d’Amélie Poulin”. We kozen voor beide kindjes Franstalige namen omdat mijn vader Franstalig is.’
Pijnlijke naweeën
‘Tijdens een keizersnede kan je gelukkig ook het moment meemaken dat je kindje uit je wordt gehaald, dan gaat het doek even naar beneden’, vertelt Eglantine. ‘Yorick mocht de navelstreng doorknippen en daarna werd ons zoontje op mijn borst gelegd. Ik moest niet meer naar de recovery, waardoor ik de hele tijd bij ons wondertje mocht blijven. Het meten en wegen gebeurde ook op de kamer, dus ik week geen seconde van zijn zijde.’
Ik heb het gevoel dat mijn lichaam gefaald heeft. Een keizersnede wordt ook vaak onderschat terwijl het zowel fysiek als mentaal heel zwaar is.
‘Ik had na de bevalling last van naweeën en dat was telkens een pijnlijke scheut in de wonde van de keizersnede’, aldus Eglantine. ‘Dat was even afzien! Na twee dagen was dat gelukkig beter, maar het herstel verliep toch niet zo vlot. De eerste drie weken was Yorick er om me te helpen, maar daarna stond ik er alleen voor: met twee kleine kindjes. Yorick werkt in de horeca, dus hij kon ook niet bijspringen. Gelukkig hielp mijn mama me waar nodig.’
Goed evenwicht
‘Ik vind het geweldig om mama te zijn’, besluit Eglantine. ‘Het is de puurste en meest intense vorm van liefde die er bestaat. Na die eerste zware paar maanden heb ik wel eindelijk het gevoel dat ik terug een goed evenwicht heb in mijn leven. Ik ga weer gaan werken, ik verdeel mijn aandacht tussen de twee kindjes en ik trek voldoende qualitytime uit voor mijn partner en vrienden.’
Grote zus Cilou kondigde de komst van haar kleine broertje aan.
Deze foto werd tweeënhalf uur voor de geboorte van Jérôme getrokken in het ziekenhuis.
Hier maakte ik voor het eerst kennis met de kleine Jérôme.
Yorick mocht de navelstreng doorknippen, een heel intiem moment.
Jérôme begon al direct gulzig te drinken.
Ik ben supertrots op ons fijne gezinnetje.
Broer en zus zijn twee handen op een buik. Dat is prachtig om te zien als ouders.
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
