Nele is twee jaar geleden mama geworden en doet het daarom of desondanks nóg eens allemaal opnieuw! Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
‘Doorgaans heb ik nooit erg veel problemen gehad met kinderen, totdat ze zich in mijn onmiddellijke omgeving begonnen te begeven. Dat hadden ze niet moeten doen.’ Dat zijn mijn eigen woorden. Ze stonden in een artikel in dit eigenste magazine en zijn neergeschreven in het gezegende jaar 2008. Dat is maar liefst veertien jaar geleden. De titel van het artikel was De kindkloof, en het ging over de kloof die er vanwege kinderen kan ontstaan tussen beste vriendinnen.
Sociale media waren toen gelukkig nog geen ding, anders had ik sowieso een paar haatmails en luiers vol kak in mijn brievenbus gekregen. Het onderwerp ‘kinderen en vriendschappen’ is namelijk een heikel exemplaar, zoveel heb ik geleerd uit dat artikel en uit eigen ervaring. Zelfs vandaag zijn er weinig artikels die on- en offline zoveel reacties teweegbrengen als artikels over vriendschappen die veranderen omdat een van de partijen zich laat bevruchten en negen maanden later voor een kind moet zorgen. En dat voor een betrekkelijk lange tijd.
Kinderen veranderen alles, en niet in het minst de persoon uit wie die kinderen komen
Uit die on- en offline reacties blijkt dat er enkele chille mensen zijn, maar dat er verder altijd wel iemand beledigd is: ofwel de vriendin zonder kinderen, ofwel de vriendin met kinderen. Iedereen verwijt elkaar van alles, in elke richting: dat het te veel over de kinderen moet gaan of dat het niet genoeg over de kinderen kan gaan. Dat de ene te weinig aandacht krijgt en de andere te veel aandacht eist. Dat er te veel verkleinwoorden gebruikt worden en er te veel lawaai gemaakt wordt. Dat er niet meer aangebeld mag worden omdat de baby slaapt en dat er niemand meer op bezoek komt. Dat er geen tijd meer en te veel tijd is. En voor elke kant valt wat te zeggen, maar altijd komt het erop neer dat er iets veranderd is. Want kinderen veranderen alles, en niet in het minst de persoon uit wie die kinderen komen. En wat blijkt? Mensen hebben het moeilijk met veranderingen, ook en misschien zelfs vooral beste vrienden.
Ook ik ben veranderd. Door mama te worden, door te worstelen met mezelf, door zoveel dingen die het leven me te pas en te onpas voor de voeten gooit. Maar in plaats van ertegen te vechten of het te negeren, onderga ik die veranderingen. Waarschijnlijk hebben die veranderingen enkele kloven geslagen, zelfs bij vrienden mét kinderen. Toch kan ik het iedereen aanraden, want uiteindelijk zorgt het er alleen maar voor dat ik steeds meer mezelf word. In navolging van die ene quote zijn zich in de voorbije jaren steeds meer kinderen in mijn omgeving gaan begeven. Er zijn er zelfs twee uit mijn eigen heel onmiddellijke omgeving gekomen. En ik ben blij dat ze dat hebben gedaan.
Meer columns van Nele:
