'Ik heb het er een hele poos moeilijk mee gehad dat ik mijn bevalling niet bewust heb meegemaakt.'
Sarah (33): ‘Ik ben echt zo’n mama die haar kindje mist als ze hem een paar uurtjes niet ziet’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Sarah (33) beviel onder volledige verdoving met een spoedkeizersnede van haar zoontje. Frederik (35) en zij zijn nu de trotse ouders van Leon.
‘Ik had een heel aangename zwangerschap’, vertelt Sarah. ‘Ik was weleens misselijk die eerste maanden, maar voor de rest bleef ik gespaard van andere kwaaltjes. Ik ben ook blijven werken tot twee weken voor mijn bevalling, en tot ons baby’tje er effectief was, deed ik nog alles wat ik ervoor deed. Ik voelde ons kindje wel heel laat schoppen in m’n buik omdat de moederkoek ervoor zat. De eerste keer dat ik een schopje gewaar werd, vond ik dan ook fantastisch! Hij reageerde ook echt op mijn stem, want als ik over mijn buik wreef en zijn naam zei, gaf ie telkens een stampje: zalig!‘
Volledige narcose
‘Helaas ging de bevalling minder vlot’, aldus Sarah. ‘Ik had een spoedkeizersnede onder volledige verdoving, waardoor ik dus niks van de bevalling bewust meemaakte. Ook mijn partner mocht er niet bijzijn. Het moest allemaal heel snel gaan! Blijkbaar brachten ze op minder dan drie minuten nadat ik naar het verloskwartier ben gebracht ons kindje ter wereld. Gelukkig is alles goed gekomen, dankzij het snelle ingrijpen van de gynaecoloog en hield ons kindje er niks aan over. Hij moest maar een nachtje op de neonatologie blijven ter observatie en de volgende ochtend lag hij bij mij.’
Hij reageerde echt op mijn stem, want als ik over mijn buik wreef en zijn naam zei, gaf ie telkens een stampje: zalig!
‘Toch heb ik het er een hele poos moeilijk mee gehad dat ik mijn bevalling niet bewust heb meegemaakt‘, zegt Sarah. ‘Ik heb ons zoontje pas vierenhalf uur na zijn geboorte voor de allereerste keer gezien. Ik reageer heel slecht op verdoving, en ik raakte moeilijk wakker. Het eerste moment dat ie in m’n armen lag, was magisch! Ik was nog een beetje verdwaasd van de verdoving, maar ik was op slag verliefd op dat kleine, perfecte mannetje. De naam lag al de eerste weken vast. We kozen voor Leon omdat zowel Frederik als ik dat mooi vonden klinken.’
Slappe lach
‘Mama zijn, vind ik geweldig’, aldus Sarah. ‘De liefde die je voel voor je kindje voel je voor niemand anders. Leon is mijn allergrootste liefde en als ik eens een mindere dag heb, beurt zijn lachje mij altijd onmiddellijk weer op. Het is ook een heel makkelijke baby: hij slaapt door, hij eet goed en hij is altijd vrolijk. Hij kan zo luid lachen, dat ik er zelfs de slappe lach van krijg (lacht)’
Ik heb het er een hele poos moeilijk mee gehad dat ik mijn bevalling niet bewust heb meegemaakt.
‘Ik merk wel dat kindjes héél snel groot worden’, besluit Sarah. ‘Ik probeer dan ook ten volle van elk moment te genieten. Mama worden, heeft me als persoon niet echt veranderd. Alleen besef ik nu dat ik een enorme verantwoordelijkheid heb voor dat kleine wezentje. Ik zou het mezelf nooit vergeven als hem iets zou overkomen. Ik kan hem daardoor moeilijk loslaten. Ik ben echt zo’n mama die haar kindje als mist als ze hem een paar uurtjes niet ziet. Voorlopig houden Frederik en ik het bij een kindje, maar je weet natuurlijk nooit...’
Deze foto werd vier dagen voor ik bevallen ben, genomen op een uitstapje in Gent.
We vroegen de meter en peter via een ludieke ‘vacaturebrief’. Ze vonden het fantastisch!
Op deze foto is ons klein wondertje twee daagjes oud.
De liefde die je voor je kindje voelt, overstijgt werkelijk alles!
We nemen samen al selfies!
De babyborrel was een fantastische dag samen met al onze familie en vrienden.
We kozen voor een junglekaartje omdat dit past bij zijn naam Leon.
Zo mama, zo zoon.
Leon is altijd vrolijk en zijn lachje werkt aanstekelijk.
Nog meer mama’s over het moederschap:
- Lisa (27): ‘Het buikje van ons zoontje scheurde helemaal open en zijn leven hing aan een zijden draadje’
- Jolien (30): ‘Ik vind het jammer dat er nog een taboe rust op zwanger worden met een beetje hulp van de wetenschap’
- Liesbet (32): ‘Ik ben als mama een pak rustiger geworden. Bij je eerste baby’tje weet je nog niks en raak je bij het minste in paniek.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
