‘We schakelden over op volledig plantaardige melk en plots hadden we een andere baby in huis! '
Astrid (29): ‘Mel had een koemelkallergie en schreeuwde soms uren aan een stuk’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Astrid (29) doorspartelde een intens fertiliteitstraject. Stijn (33) en zij zijn nu de trotse ouders van Mel.
‘Stijn en ik wisten op voorhand dat het niet makkelijk zou worden om zwanger te raken aangezien ik geen hormonale cyclus heb’, vertelt Astrid. ‘We dachten wel dat medicatie in de vorm van pillen of spuitjes dit op gang zou kunnen brengen en dat ik dan toch via de natuurlijke manier of inseminatie in verwachting zou kunnen raken. Helaas zaten mijn hormoonwaarden na enkele maanden nog altijd niet op een juist niveau en kreeg ik dus nooit een eisprong.’
Frozen
‘We beslisten dan in samenspraak met de gynaecoloog om over te stappen op ivf’, aldus Astrid. ‘Ook daar kregen we al snel slecht nieuws, want na de eerste poging bleken mijn eicellen van slechte kwaliteit te zijn en bleven er geen goede embryo’s over. We schakelden over op intracytoplasmatische sperma-injectie (icsi). Dit hele traject was enorm zwaar, zowel fysiek als mentaal. Je krijgt altijd teleurstellend nieuws en je moet je hele leven op z’n kop zetten. Je weet pas een dag of maximum twee dagen op voorhand wanneer je naar het ziekenhuis moet, dus andere dingen plannen werd moeilijk. Gelukkig kon ik op veel begrip rekenen van mijn werkgever en vriendinnen.’
Dit hele traject was enorm zwaar, zowel fysiek als mentaal. Je krijgt altijd teleurstellend nieuws en je moet je hele leven op z’n kop zetten.
‘Na de derde poging met icsi, bleken er uiteindelijk twee degelijke embryo’s te zijn’, gaat Astrid verder. ‘De ene werd teruggeplaatst en de andere ingevroren. Die eerste werd helaas geen zwangerschap, maar gelukkig zat er nog eentje in de diepvries. Deze werd een maand later teruggeplaatst, met succes, want ik was zwanger! We gaven onze baby sinds dat moment het koosnaampje Frozen.’
Geplande keizersnede
‘Onze familie en vrienden waren op de hoogte van ons moeilijke fertiliteitstraject, dus ze waren in de wolken toen we het goede nieuws verkondigden’, zegt Astrid. ‘We organiseerden een gender reveal waarbij we bij het doorprikken van een grote ballon door kleine roze of blauwe ballonnetjes ontdekten of we een zoontje of dochtertje kregen. Een heerlijk moment! Ik was heel graag zwanger en buiten vermoeidheid had ik geen andere kwaaltjes. Ik had ook maar een klein buikje waardoor ik fysiek geen ongemakken had.’
We schakelden over op volledig plantaardige melk en plots hadden we een andere baby in huis!
‘Toen ik op 30 weken op controle ging, zag de gynaecoloog dat mijn placenta niet volledig goed lag en vijf weken later werd beslist om een geplande keizersnede uit te voeren op 38 weken’, zegt Astrid. ‘Ik vond het leuk dat ik de geboortedatum op voorhand wist, want dan kon ik alles goed voorbereiden. Zo kookte ik heel wat maaltijden zodat onze diepvriezer vol zat en we daar niet aan moesten denken als ons baby’tje er was.’
Koemelkallergie
‘Op bijna 38 weken kwam onze dochter zoals gepland met een keizersnede ter wereld’, vertelt Astrid. ‘De operatie zelf verliep vlot, maar het herstel was pittig. Ik ben allergisch aan bepaalde pijnstilling, dus ik had die eerste dagen veel pijn. Toen we na enkele dagen naar huis mochten, begon ons dochtertje mettertijd steeds meer te huilen. Toen ze twee maanden oud was, schreeuwde ze soms uren aan een stuk! Enkel wanneer ze in haar draagzak lag, kwam ze tot rust, dus we wandelen zo uren met haar rond.’
Ik vind mama zijn eerlijk gezegd heel zwaar. Het gebrek aan (vrije) tijd mis ik het meeste. Ik zette een deel van mijn hobby’s stop omdat ik het niet meer kon combineren met onze baby.
‘Dat was een enorm zware periode en we waren doodmoe’, aldus Astrid. ‘Gelukkig sprong onze familie af en toe bij, waardoor we wat konden bijslapen. Na verder onderzoek bleek dat Mel een koemelkallergie had. We schakelden over op volledig plantaardige melk en plots hadden we een andere baby in huis! Eindelijk konden we beginnen genieten van een kindje dat na al die tijd haar eerste glimlachjes toonde. Helaas was mijn zwangerschapsverlof dan al bijna voorbij.’
Glimlachen
‘Ik vind mama zijn eerlijk gezegd heel zwaar’, zegt Astrid. ‘Het gebrek aan (vrije) tijd mis ik het meeste. Ik weet dat dit tijdelijk is, maar het is toch pittig. Ik zette een deel van mijn hobby’s stop omdat ik het niet meer kon combineren met onze baby. Ik deed dit uiteraard met plezier, want hobby’s kan ik later nog altijd terug oppikken, maar tijd met Mel nu ze zo klein is, krijg ik nooit meer terug. Haar zien glimlachen, doet me werkelijk alles vergeten! Stijn en ik weten nog niet of we een tweede kindje willen, want het eerste jaar met Mel was loodzwaar. Zwanger raken zou ook terug via een fertiliteitstraject moeten verlopen en dat houdt ons wat tegen omdat dit heel pittig was. We genieten met ons drietjes en we zien wel wat de toekomst brengt.’
We organiseerden een gender reveal met onze ouders en broers/zussen. Ook wij kenden het geslacht pas op het moment van het doorprikken van de ballon.
We kozen voor de kleur terracotta omdat haar babykamer ook deels in die kleur is geschilderd. De geboortegeschenkjes stelden we zelf samen.
Ik was binnen mijn vriendinnengroep de eerste die een kindje kreeg. Mijn vriendinnen keken er allemaal enorm hard naar uit. Deze foto werd genomen tijdens een weekendje weg, ze vonden het super om de baby te voelen bewegen.
We kozen voor twee meters: onze beide zussen. Een maand voor de bevalling organiseerden zij als verrassing een keileuke babyshower.
Ik mocht Mel even aanraken toen ze uit mijn buik kwam en daarna werd ze aan haar papa gegeven tot ze klaar waren met mij.
Mel was 48 cm en 2,745 kg toen we het ziekenhuis verlieten.
Toen Mel twee maanden oud was, deden we een kleine kerstshoot.
Fotograaf Barbara Feyaerts.
Wanneer Mel 6 maanden was, gingen we de eerste keer op reis met haar samen met de familie naar Oostenrijk.
Als Mel 9 maanden oud was, gingen we een weekje op reis met ons drietjes naar Kreta. Stijn was vanaf dag 1 gek op zijn dochter, ik vind het steeds heel fijn om hem met Mel bezig te zien.
Mel is al 1 jaar oud, wat gaat de tijd toch snel!
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
