‘Laten we streven naar een omarming van de rauwe kanten van het moederschap in plaats van perfectionisme na te jagen.’
Pathy (28): ‘Mama zijn betekent ook oma-luiers, wallen door gebrek aan slaap en lekkende borsten’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Pathy (28) had een geplande keizersnede omdat de navelstreng tweemaal rond de nek van haar kindje zat. Gunter (29) en zij zijn nu de trotse ouders van Fleur.
‘De eerste vier maanden van de zwangerschap waren een ware beproeving’, vertelt Pathy. ‘Ik moest eindeloos overgeven en viel vaak flauw. Ik kon geen eten binnenhouden, zelfs geen water wat resulteerde in een ziekenhuisopname wegens uitdroging. Terwijl ik zwanger was, waren we ook net bezig met de verbouwingen aan ons huis. Gelukkig nam mijn vriend dat volledig op zich zodat ik voldoende kon rusten.’
Nog meer mooie, inspirerende en ontroerende verhalen van mama’s over het moederschap vind je onder onze rubriek Babyb(r)abbels.
Geplande keizersnede
‘Gelukkig voelde ik me tijdens het tweede semester al een pak beter’, aldus Pathy. ‘We schoten wel een keer in paniek toen ik plots veel water verloor. We reden halsoverkop naar het ziekenhuis en waren bang dat onze baby veel te vroeg ter wereld zou komen. Gelukkig was het vals alarm! Een aantal weken later vertelde de gynaecoloog ons dat ons kindje met een geplande keizersnede ter wereld zou moeten komen omdat de navelstreng tweemaal rond haar nekje zat. Dat was alweer een shock, want daar was ik niet op voorbereid.’
Het idee dat ons dochtertje al in de baarmoeder haar eerste strijd voerde door die navelstreng rond haar nekje vult me met zowel bewondering als bezorgdheid.’
‘Ik was enorm zenuwachtig toen we voor de bevalling naar het ziekenhuis reden’, vertelt Pathy. ‘ Ik lag op de operatietafel omringd door al het medisch personeel en probeerde me te concentreren op het ritmische geluid van de machines. De adrenaline stroomde door mijn lichaam! Het idee dat ons dochtertje al in de baarmoeder haar eerste strijd voerde door die navelstreng rond haar nekje vulde me met zowel bewondering als bezorgdheid.’
Tranen van vreugde
‘Ik kreeg een ruggenprik waar ik even onwel van werd’, gaat Pathy verder. ‘De cirkel was rond: beginnen én eindigen met kotsen (lacht). Mijn ademhaling werd rustiger, mijn spieren ontspanden zich en mijn vriend hield mijn hand vast terwijl de chirurgen aan het werk gingen. Plots hoorde ik haar de allereerste keer huilen en zag ik haar. Tranen van vreugde stroomden over mijn wangen én die van mijn vriend! Dat moment zal ik voor altijd koesteren. Ik ben zo dankbaar voor iedereen die hielp ons kindje veilig ter wereld te brengen.’
Tranen van vreugde stroomden over mijn wangen én die van mijn vriend!
‘Opeens zijn we mama en papa, een gevoel dat ik niet kan beschrijven’, zegt Pathy. ‘Fleur moest enkele uren aan de monitor liggen omdat haar hartje onregelmatig klopte. We waren volledig in paniek toen we haar daar zagen liggen omringd door draadjes. Gelukkig was alles in orde. We doopten haar Fleur omdat we een naam wilden die zowel tweetalig als betekenisvol was, waarbij Fleur – de bloem – perfect bij ons past. Als een eerbetoon aan mijn overleden zus gaven we haar een tweede naam, Barbara. Fleur zal haar tante helaas nooit persoonlijk ontmoeten, maar we vertrouwen erop dat de naam Barbara haar als het ware zal beschermen.’
Eigen intuïtie
‘Het moederschap is een rollercoaster vol emoties, van geluk tot paniek’, aldus Pathy. ‘Er voelt ook immens veel druk op je schouders als kersverse moeder, want iedereen lijkt iets anders te zeggen, waardoor je soms het gevoel hebt dat je voortdurend fouten maakt. Maar ik luister naar mijn eigen intuïtie en vooral naar wat werkt voor Fleur en ons gezin.’
‘Ik heb ook het gevoel dat de meesten enkel de mooie kanten van het mama zijn tonen die eerste maanden’, zegt Pathy. ‘Waar zijn de oma-luiers, de wallen door gebrek aan slaap, de lekkende borsten, de schaarse me-time zelfs voor een eenvoudige douche en die zwangere buik die niet zomaar verdwijnt? Laten we streven naar een omarming van de rauwe kanten van het moederschap in plaats van perfectionisme na te jagen. Laten we elkaar als moeders complimenten geven, want achter die roze wolk schuilt vaak veel onzekerheid.’
Met de baby naar de gym
‘Mijn leven als mama is niet volledig anders, maar mijn prioriteiten liggen gewoon elders’, vertelt Pathy. ‘Ik denk dat je nooit helemaal klaar bent voor een baby, het is iets waarin je groeit. We kunnen er inderdaad niet spontaan meer op uit trekken, maar ik geniet evenveel van een rustige ochtend met ons drietjes in bed. Ik probeer wel ook nog steeds aan mezelf te denken. Zo ga ik naar de sportschool, maar neem ik Fleur mee in de buggy. In het begin keken mensen misschien even raar, maar ze beginnen ook sneller met je te praten. Ik ben nog nooit zoveel aangesproken door mannen in de sportschool (lacht).’
Ik denk dat je nooit helemaal klaar bent voor een baby, het is iets waarin je groeit. We kunnen er inderdaad niet spontaan meer op uit trekken, maar ik geniet evenveel van een rustige ochtend met ons drietjes in bed.
‘Gunter en ik willen zeker nog een kindje’, besluit Pathy. ‘De newbornfase is achter de rug, waardoor we elkaar stiekem hints geven voor een speelkameraadje voor Fleur. Al zal dat waarschijnlijk pas zijn als ze twee jaar oud is, want een baby’tje vraagt toch veel energie en we willen onze aandacht, liefde en tijd nog even volledig aan Fleur geven.’
Na een tumultueuze negen maanden, gekenmerkt door de stress van zwangerschap en verbouwingen, besloten we last-minute om een foto te maken van mijn zwangere buik.Het was ook de allereerste foto die ik deelde van mijn zwangerschap op sociale media.
Dit is het moment waarop Fleur haar ouders voor het eerst ontmoet. De emoties die uit dit beeld spreken, vatten voor ons het begin van een nieuw hoofdstuk samen. De emoties spatten er letterlijk vanaf!
De eerste foto van onze kleine spruit.
Een collega nam enkele prachtige foto’s van ons nieuwe gezinnetje.
Wat zie ik ons dochtertje graag!
Na zeven jaar samen met Gunter wist ik sowieso dat hij de ware is voor mij. Maar de liefde die ik nu voel wanneer ik hem zie zorgen voor ons dochtertje is onbeschrijflijk.
Deze kleine slaapkop zegt hallo.
Ik neem Fleur gewoon met me mee als ik ga fitnessen.
Het voordeel van het leven aan de zee is dat we ons dochtertje al van kleins af aan gewend kunnen maken aan zon, zee en strand.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
