‘Ik moet af en toe toch eens kunnen ontsnappen aan het moederschap, dat geeft me weer energie.’
Madice (34): ‘Ik had nooit een moederinstinct, maar het moedergevoel kwam instinctief naar boven bij m’n eigen baby’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Madice (34) merkt dat het niet makkelijk is om een zaak te combineren met een pasgeboren baby. Xavier (34) en zij zijn nu de trotse ouders van William.
‘Mijn zwangerschap kwam onverwacht’, vertelt Madice. ‘Ik ontdekte het pas toen ik al twee maanden ver was. Achteraf gezien is het goed dat het zo gebeurde, want anders zouden Xavier en ik het toch blijven uitstellen. We werken namelijk allebei veel en gaan graag op reis. We hadden wel een kinderwens, maar we schoven dat altijd een beetje aan de kant.’
Genderongelijkheid
‘Ik heb een eigen bedrijf Pino, dus ik stelde me al van in het begin de vraag hoe ik een pasgeboren baby zou combineren met mijn werk als zelfstandige. Ik kan je verzekeren dat je als vrouw die een kind verwacht met de neus op de feiten geduwd wordt dat er nog steeds heel wat genderongelijkheid is op de werkvloer. Het gebrek aan beschikbare crècheplaatsen en de vroege sluitingstijden maken het bijna onmogelijk om als vrouw ook te kunnen focussen op een carrière, terwijl mannen meestal gewoon kunnen doorgaan.’
Het gebrek aan beschikbare crècheplaatsen en de vroege sluitingstijden maken het bijna onmogelijk om als vrouw ook te kunnen focussen op een carrière, terwijl mannen meestal gewoon kunnen doorgaan.
‘Twee weken voor m’n uitgerekende datum had ik een belangrijke beurs in Duitsland’, aldus Madice. ‘Pino is ook mijn “kindje”, dus ik besloot tegen het advies van mijn gynaecologe toch te gaan. Ik had alles voorbereid voor een mogelijke bevalling in Duitsland, inclusief verzekering en ziekenhuizen. Gelukkig bleef ons kindje gezellig zitten en beviel ik tien dagen later pas.’
Automatische piloot
‘Ik vroeg op voorhand niet veel details over een bevalling aan mijn vroedvrouw’, zegt Madice. ‘Ik was nerveus, want hoe krijg je een baby daar “vanonder” uit, maar ik haalde gemoedsrust uit de gedachte dat het elke vrouw lukt. Uiteindelijk verliep de bevalling vlot. Het voelde alsof de natuur en mijn hormonen alles overnamen en ik op automatische piloot werd gezet. Xavier en ik besloten het geslacht van ons kindje niet te weten tot de bevalling zelf. Toen ons kindje op mijn buik werd gelegd, kregen we te horen dat het een jongetje was. Dat is een moment dat we nooit zullen vergeten.’
Ik was nerveus, want hoe krijg je een baby daar “vanonder” uit, maar ik haalde gemoedsrust uit de gedachte dat het elke vrouw lukt.
‘We kozen voor William, een naam die niet vaak voorkomt, maar toch in verschillende talen gemakkelijk kan worden uitgesproken’, aldus Madice. ‘Ik wist niet goed wat ik moest verwachten van het moederschap omdat ik nooit een moederinstinct had. Ik was altijd diegene die andermans baby liever niet vasthield uit angst om hem of haar te laten vallen. Maar dat moedergevoel komt instinctief naar boven bij je eigen baby. Ik zou William niet meer kunnen missen.’
Reflux
‘De eerste weken waren enorm pittig’, vertelt Madice. ‘Ik dacht dat ik mijn bedrijf wel zou kunnen combineren met de zorg voor William, maar al snel bleek dat onmogelijk! Zeker omdat hij reflux had, dus die eerste maanden niet de meest rustige baby was. Xavier nam mijn werktaken over zodat ik voor William kon zorgen, maar ik leerde al snel dat fulltime huisvrouw zijn niks voor mij is. Je wordt wakker, geeft hem eten, troost hem, ruimt alles op terwijl hij slaapt, en begint opnieuw. Dag in, dag uit, terwijl je zelf continu moe bent. Deze routine maakte me ongelukkig. Dankzij de kraamhulp en de oma’s kon ik gelukkig af en toe ontsnappen aan het moederschap en dat gaf me terug energie om ook meer van m’n kindje te genieten. Die afwisseling is echt belangrijk voor mij.’
Ik leerde al snel dat fulltime huisvrouw zijn niks voor mij is. Je wordt wakker, geeft hem eten, troost hem, ruimt alles op terwijl hij slaapt, en begint opnieuw. Dag in, dag uit, terwijl je zelf continu moe bent. Deze routine maakte me ongelukkig.
‘Veel mama’s leggen zichzelf de druk op om alles perfect te doen, ten koste van hun eigen welzijn’, besluit Madice. ‘Maar ik geloof echt in happy mom, good mom. Toen William pas vier weken oud was, ging ik mee met mijn partner op zakenreis en liet ik William bij zijn oma logeren. Sommige mama’s zouden mij gek verklaren dat ik m’n baby al zo snel achterlaat, maar die twee nachten goede slaap en qualitytime met mijn partner deden wonderen. Zorg goed voor jezelf, zodat je ook beter voor je baby kan zorgen.’
Mijn hond Suzan en ik. Ik vroeg me vaak af of ze besefte dat er een mini-mensje aan het groeien was in mijn buik. Ze is net als ons gek op William en heel beschermend naar hem toe.
Fotograaf: Guillaume Behaegel
Deze foto werd genomen twaalf uur voordat mijn water brak.
Fotograaf: Guillaume Behaegel
Hoogzwanger werkte ik vier beursdagen mee. Het deed deugd om ‘actief’ te blijven.
Fotograaf: Guillaume Behaegel
Toen ik 7 maanden zwanger was, stond een fotoshoot gepland voor Pino. Deze beelden moesten tijdloos zijn, dus het was even puzzelen om te kijken hoe ik op de foto moest staan zonder dat het opviel dat ik zwanger was.
Ik hou ervan mama te zijn, maar ik verlies ook mezelf niet uit het oog. Ook tijdens de zwangerschap deed ik nog dingen die ik graag deed, want naast mama blijf ik ook gewoon een vrouw die onder meer enorm van haar job houdt.
William is drie weken oud op deze foto die getrokken werd tijdens een familiefeestje.
Fotograaf: Guillaume Behaegel
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
