Lize werd na drie miskramen mama van de schattige Ella June.
Lize (27): ‘Die moederliefde moest bij mij echt groeien’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Lize (27) kreeg na drie miskramen op de dag van kerstavond te horen dat ze opnieuw zwanger was. Ze is nu mama van de lieve Ella June.
‘Ik gooide in oktober 2018 de pil in de vuilnisbak omdat mijn vriend Wesley (37) en ik aan kindjes wilden beginnen’, aldus Lize. ‘In april was ik al zwanger, maar helaas liep het na enkele weken mis en had ik een miskraam. Ik was niet snel daarna opnieuw in verwachting, maar ook dit keer draaide het jammer genoeg uit op een miskraam. Dit kwam twee keer aan als een enorme klap en we besloten om ons toch even te laten onderzoeken in het ziekenhuis.’
Kerstcadeautje
‘Er was geen enkele reden dat we niet natuurlijk zwanger zouden kunnen raken, maar toch besloten we de natuur een handje te helpen met IUI (intra-uteriene inseminatie of kunstmatige inseminatie)’, zegt Lize. ‘Pas bij de derde poging was het raak, maar dat liep opnieuw na enkele weken fout. Ondanks de vele teleurstellingen wilden we IVF toch een kans geven. Maar door corona moesten we wachten tot maart 2021.’
Ik had enorm veel schrik om opnieuw een miskraam te krijgen. Na een tijdje kon ik gelukkig toch genieten van die bolle buik en het kleine wezentje dat in mij groeide.
‘Tijdens dat wachten zaten Wesley en ik natuurlijk niet stil (lacht). Waardoor ik in december 2020 plots overtijd was. Met een bang hartje deed ik een test waaruit bleek dat ik zwanger was! Een bloedafname bij de dokter op 24 december bevestigde dit goede nieuws: we waren in verwachting. Dat was het allermooiste kerstcadeautje ooit!‘
Beschermengel
‘Mijn zwangerschap verliep deze keer gelukkig zonder problemen’, zegt Lize. ‘Al had ik wel enorm veel schrik om opnieuw een miskraam te krijgen. Na een tijdje kon ik gelukkig toch genieten van die bolle buik en het kleine wezentje dat in mij groeide. Ons kindje voelen schoppen, was het meest geweldige gevoel ter wereld!’
‘We vertelden het goede nieuws aan de hele familie met een echo met daarop de datum waarop ik uitgerekend was’, vertelt Lize. ‘Het was voor mijn grootouders het eerste achterkleinkind, maar helaas stierf mijn opa tijdens mijn zwangerschap aan corona. Dat deed me enorm veel verdriet, want ik had zo graag gehad dat hij haar nog een keertje kon vasthouden. Maar ik weet zeker dat ons kindje nu een goede beschermengel heeft daarboven.’
Moederliefde
‘De bevalling liep enorm vlot’, zegt Lize. ‘Ik heb wel enorm afgezien omdat de epidurale niet werkte. Toch was ik die pijn, zoals het cliché het zegt: onmiddellijk vergeten toen ik ons dochtertje voor de eerste keer mocht vasthouden. Ze woog 2,590 kilogram en mat 47,5 centimeter, wat eigenlijk wat te klein was. Daardoor moest ze de eerste dagen in een verwarmd bedje liggen. Ze haalde die schade ondertussen al goed in, want ze groeit als een kool (lacht).’
Ik had verwacht dat ik me onmiddellijk mama zou voelen, maar dat was helemaal niet zo. Die moederliefde was echt iets wat moest groeien bij mij.
‘We vonden het moeilijk om een naam te vinden die we allebei mooi vonden’, aldus Lize. ‘Uiteindelijk werd het Ella June. We kozen een tweede naam omdat we dat speciaal vinden én omdat we dat kunnen gebruiken als ze stout is later (lacht). Ik had verwacht dat ik me onmiddellijk mama zou voelen, maar dat was helemaal niet zo. Ik vond het zo onwerkelijk allemaal en die moederliefde was echt iets wat moest groeien bij mij. Nu is de liefde die ik voel onbeschrijfelijk groot!’
Roze momenten
‘Eenmaal thuis kwam eigenlijk de zwaarste beproeving’, aldus Lize. ‘Ella was een erg onrustige baby. Ze had veel last van krampjes en huilde heel veel. Ik stond er ook alleen voor, want mijn vriend werkt ‘s nachts. Het was eerder overleven, dan genieten die eerste maanden. Die befaamde roze wolk heb ik dan ook nooit mogen ervaren, het waren eerder roze momenten (lacht). Gelukkig kregen we ontzettend veel hulp van onze vroedvrouw.’
‘Ondertussen geniet ik wel volop van Ella’, besluit Lize. ‘Ze heeft nu al een pittig karakter, maar met haar lachje maakt ze mijn dag altijd goed. Het is ongelooflijk hoeveel je kan houden van zo’n klein mensje. Ik ben helemaal gek op haar! Ik ben door mama te worden ook veel emotioneler geworden. Zo moet ik nu supersnel wenen als er iets aangrijpend te zien is op tv, terwijl ik dat vroeger totaal niet had. Ik ben echt een watje geworden sinds Ella er is (lacht).’
Deze foto gebruikten we om onze zwangerschap aan te kondigen op onze sociale media. We houden allebei van sneakers, dus een minipaartje kon niet ontbreken.
Op deze foto was ik 38 weken zwanger. Ik trok veel foto’s van mijn zwangere buik omdat ik mezelf in die periode echt op mijn mooist en vrouwelijkst voelde.
Mijn mama en zus organiseerden een babyshower voor mij. Ik voelde me zo geliefd die dag en heb van elke minuut genoten.
Ons geboortekaartje is ontworpen door Kadeco. Het is simpel, maar toch met mooie details. Het doopsuiker staat in een reiskoffertje omdat Wesley en ik ontzettend graag reizen.
Dit is onze eerste foto als gezinnetje van drie. De foto werd gemaakt in het ziekenhuis op de dag dat we naar huis mochten.
Elke eerste dag van de maand maak ik een foto van Ella. Ik vind het fijn om te zien hoe ze elke maand verandert. Op deze foto was ze 1 maand oud en nog zo klein.
Ik kreeg van mijn mama een newborn shoot cadeau bij RS photography. Dit was een heel toffe ervaring en het resultaat is prachtig!
Ik ben gek op ons gezinnetje. Alleen maar liefde!
We zijn al tweemaal met Ella gaan bubbelen in de babyspa. Ze geniet er echt enorm van om rond te dobberen in het water.
Dankzij Ella heb ik een nieuwe hobby: foto’s maken, en vooral van haar. Ik heb zelfs een speciale Instagrampagina aangemaakt : @ellajunehouben.
Foto’s: RS Photography.
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
