Gabriel (28) en Magdiel zijn nu de fantastische ouders van hun zoontje Lyan.
Magdiel (32): ‘Toen ik hoorde dat ik zwanger was, raakte ik in paniek omdat ik er nog niet klaar voor was’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Magdiel (32) dacht dat ze niet klaar was om mama te worden. Gabriel (28) en zij zijn nu de fantastische ouders van hun zoontje Lyan.
‘Ik stond niet te springen om mama te worden’, vertelt Magdiel. ‘Het was vooral mijn man die een grote kinderwens had en hij liet dan ook vaak subtiele hints vallen. Ook mijn mama zag het al volledig zitten om grootmoeder te worden. Omdat we heel wat verhalen hoorden van koppels waarbij het toch lang duurde vooraleer ze zwanger raakten, hadden we besloten om tegen de feestdagen met de pil te stoppen zodat mijn lichaam zich stilaan kon klaarmaken. Eind oktober 2020 was mijn voorraad echter op en ben ik er niet meer gaan bijhalen.’
Scoliose
‘Ik had nooit verwacht dat ik al een dikke maand later een positieve zwangerschapstest in mijn handen zou hebben’, aldus Magdiel. ‘Ik ging onmiddellijk naar de huisarts en ook die bevestigde dat ik in verwachting was. Ik kon het niet geloven! Ik was wel blij, vooral omdat mijn man en mama in de wolken gingen zijn. Maar eerlijk gezegd raakte ik ook in paniek omdat ik er nog niet klaar voor was. Het heeft dan ook drie dagen geduurd vooraleer ik het nieuws aan Gabriel vertelde omdat ik het eerst nog even moest laten bezinken.’
‘Ik heb scoliose, een verkromming van mijn wervelkolom, waardoor ik vreesde dat ik tijdens mijn zwangerschap vooral zou moeten blijven platliggen om te rusten’, vertelt Magdiel. ‘Gelukkig had ik hier helemaal geen last van! Ik voelde me tot op de laatste dag voor de bevalling helemaal top. Eigenlijk verliep mijn hele zwangerschap vlotjes. Ik had die eerste weken weleens last van misselijkheid en voelde me moe, maar ik ben gespaard gebleven van de grote kwalen. Daardoor was ik heel graag zwanger, al bleven de zorgen in mijn hoofd spoken of ik wel een goede mama zou zijn. Ik was bang dat ik dat fameuze moedersinstinct niet had.‘
Verantwoordelijkheidsgevoel
‘Ik werd ‘s nachts wakker met een soort buikpijn’, aldus Magdiel. ‘Een halfuur later kwamen de krampen op regelmatige basis en werden ze toch een pak heviger. Ik wilde niet te snel naar het ziekenhuis gaan, maar Gabriel stond erop dat we zouden vertrekken. En maar goed ook, want eenmaal in het ziekenhuis bleek dat ik al acht centimeter ontsluiting had. Ik was nog net op tijd om een epidurale te vragen. De daaropvolgende uren las ik nog op mijn gemak een boekje, tot de gynaecoloog er was en het persen kon beginnen. Het is vreemd om dat over een bevalling te zeggen, maar de sfeer zat eigenlijk heel goed (lacht).’
Ik had plots een enorm groot verantwoordelijkheidsgevoel. Ik wist dat het wezentje in mijn armen op me rekende en dat ik er voor hem moest zijn. Toen pas kon ik die klik echt maken dat ik een mama was.
‘Toen ik ons zoontje voor de allereerste keer in mijn armen hield, overviel me een allesoverheersende liefde die ik nog nooit eerder gevoeld had’, zegt Magdiel. ‘Ik werd niet emotioneel, want er was geen traantje te bespeuren. Ik had eerder plots een enorm groot verantwoordelijkheidsgevoel. Ik wist dat het wezentje in mijn armen op me rekende en dat ik er voor hem moest zijn. Toen pas kon ik die klik echt maken dat ik een mama was.’
Beschermengelen
‘Gabriel en ik vonden het ontzettend moeilijk om een naam te kiezen’, aldus Magdiel. ‘We hakten pas een van de laatste weken van mijn zwangerschap de knoop door. Lyan is een samenstelling van Luis y Antonio. Luis is de naam van mijn papa die helaas 20 jaar geleden overleed aan kanker. Antonio is de naam van Gabriels grootvader die tijdens mijn zwangerschap overleed. We vonden het heel bijzonder om ons zoontje te vernoemen naar deze twee speciale personen in ons leven. Het zijn zijn beschermengelen die hem altijd zullen bijstaan.’
‘Ik vond het niet erg dat we door de coronacrisis niet veel bezoek mochten ontvangen in het ziekenhuis’, besluit Magdiel. ‘Zo kon ik op mijn gemakje tot rust komen en wennen aan ons nieuwe gezinnetje. Als het van mij had afgehangen, was ik daar een hele week gebleven (lacht). Gelukkig vond ik eenmaal thuis ook direct mijn draai en bevalt het moederschap me veel beter dan verwacht. Lyan heeft me echt veranderd. Het is soms heel pittig, maar ik mis niks van mijn leven van voor ik mama werd.’
Het was niet de ooievaar, maar Sinterklaas die Gabriel de speciale boodschap bracht. Op 6 december gaf ik hem dit doosje. Ik liet ook een T-shirt bedrukken met ‘Putain, je vais être papa’, want hij is Franstalig.
Op valentijn deelden we het nieuws van onze zwangerschap op onze sociale media. We kregen ontzettend lieve reacties.
We vonden het heel simpel om de peetouders voor Lyan te kiezen. Luis en Mayra zijn onze liefste jeugdvrienden. Ze waren allebei superenthousiast, wat ons nog meer vertrouwen gaf dat we met deze twee toppers de juiste keuze maakten. We zorgden voor gepersonaliseerde cadeautjes: een make-uptasje en een kookschort.
Op de dag dat Gabriel en ik exact een jaar getrouwd waren, organiseerden we een gender reveal party. Enkel de peetouders wisten het geslacht dankzij de gynaecoloog. Dankzij de blauwe confetti – die nog weken erna in onze tuin lag (lacht) – ontdekten we dat we een jongetje kregen.
Gabriel en ik kregen niet één, maar drie (!) babyshowers met telkens heerlijke taart, leuke spelletjes en toffe cadeautjes. We voelden ons erg geliefd.
Ik genoot enorm van de laatste maand dat ik zwanger was en wilde mijn bolle babybuik absoluut vastleggen op beeld. Dat kleine wezentje voelen bewegen was zo magisch.
Als ik naar de foto’s van onze newbornshoot terugkijk, smelt mijn hart. De liefde die ik voor Lyan voel neemt proporties aan die ik nog nooit eerder voelde.
Mijn twee ventjes zijn het mooiste geschenk dat ik me ooit kon inbeelden! Het is ook zo mooi om te zien dat mijn man zo’n goede papa is. Ik zie hem nu zelfs nog liever!
Tijdens Lyans eerste kerst leefde ik me uit met schattige kerstpakjes.
Lyan is ondertussen zes maanden oud. Een half jaar luiers verversen, borstvoeding geven, onderbroken nachten, maar vooral… veel liefde!
Fotografen: Bloomingtales.be en Piccha Photography
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
