'Ik deel op sociale media ook de moeilijke momenten. Ik wil niemand afschrikken die kinderen wil, maar ik wil het zeker ook niet verbloemen.'
Ellen (26): ‘Er zijn nog steeds dagen dat ik me niet echt mama voel’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Ellen (26) vindt het heerlijk om mama te zijn, maar ze praat ook eerlijk over de moeilijke momenten. Jens (28) en zij zijn de trotse ouders van Lotte.
‘Het begin van m’n zwangerschap verliep wat hobbelig omdat ik veel last had van misselijkheid’, vertelt Ellen. ‘Ik kon niks binnenhouden, waardoor ik ook afviel. Wat uiteraard een beetje vreemd is tijdens een zwangerschap. Gelukkig kwam daar na vier maanden verandering in en kon ik eindelijk volop genieten van dat leventje dat in mijn buik groeide.’
Geen epidurale
‘Twee weken voor ik uitgerekend was, begonnen mijn weeën’, zegt Lotte. ‘Ik ging natuurlijk direct naar het ziekenhuis, maar eenmaal daar, waren ze over. Ik had drie centimeter opening, maar toch bleef ons dochtertje er nog twee weken inzitten zoals gepland (lacht). De weeën die ik toen voelde waren veel feller! Ik wist: dit is het moment. Het ging allemaal omdat ik al vijf centimeter opening had. Ik wilde de bevalling zonder epidurale proberen en dat is me gelukt. Al deed het wel ongelooflijk veel pijn, maar ik wilde ons kindje voelen geboren worden.’
Ik zat niet op een roze wolk. Mijn oude leven werd vanonder mijn voeten weggemaaid.
‘Ze weende niet direct, dus dat waren spannende seconden’, aldus Ellen. ‘Gelukkig weerklonk toen haar kleine schreeuw. We wilden een simpele Vlaamse naam die je niet verkeerd kan uitspreken of schrijven. Zo kwamen we op Lotte.’
Schuldgevoelens
‘Het moederschap is niet helemaal wat ik ervan verwachtte’, biecht Ellen op. ‘Ik had verwacht me onmiddellijk mama te voelen, maar ik heb soms nog dagen dat ik me niet echt mama voel. Op sociale media zie je enkel de mooie facetten, en dat is zo jammer! Ik deel bewust ook de moeilijke momenten. Ik wil niemand afschrikken die kinderen wil, maar ik wil het ook niet verbloemen. Ik zat niet op een roze wolk. Mijn oude leven werd vanonder mijn voeten weggemaaid. Ik kon niet meer spontaan met Jens naar de bioscoop gaan of samen gezellig koken, dat alles moest wijken voor de zorg voor Lotte.’
‘Ik startte met borstvoeding, maar schakelde over naar flesvoeding omdat Lotte niet goed dronk van mijn borst en ik kreeg daar heel veel stress van. Ik begon Lotte op de duur te associëren met pijn. Ik had het gevoel dat anderen dit niet snapten, waardoor ik me ook nog eens superschuldig voelde. Ik studeerde pedagogie, maar ik merkte al snel dat ik niet mijn hoofd, maar mijn hart moest volgen bij de zorg van Lotte. Kinderen komen nu eenmaal niet met een handleiding. Toen ik dat doorhad, voelde ik mezelf al een pak beter.’
Huidcontact
‘De mooiste momenten met Lotte zijn wanneer ik samen met haar b(r)abbel en zing. Ze begint dan spontaan te lachen, en daar geniet ik enorm van. Ik vind het ook zalig om haar in een draagdoek dicht bij mij te dragen. Ik merk dat zowel zij als ik door dat huidcontact minder stress hebben. De moeilijkste momenten zijn wanneer ze huilt. Het is dan zoeken naar wat er scheelt, maar je vindt niet altijd een oplossing. Op sommige momenten leg ik ze huilend weg om zelf op adem te komen. Dat is pijnlijk, maar het is ook in haar nadeel als ik overstuur geraak.‘
Ik begon Lotte op de duur te associëren met pijn. Ik had het gevoel dat anderen dit niet snapten, waardoor ik me ook nog eens superschuldig voelde.
‘Ik weet niet of ik nog kinderen wil, en ik vind het vervelend dat ik die vraag heel vaak krijg’, besluit Ellen. ‘Ik moet eerst nog alles uitzoeken met Lotte, dus mijn hoofd staat echt nog niet naar een tweede kindje. Ik heb zelf drie broers waar ik heel veel aan heb, dus ergens wil ik wel een broertje of zusje voor haar. Maar ik wil eerst nog al m’n aandacht focussen op Lotte.’
Lotte was een heel beweeglijke baby!
De dag voor ik een zwangerschapstest deed, zag ik deze poster in een winkel hangen. Ik had al het gevoel dat ik zwanger was en vond dit een toffe manier om het goede nieuws aan Jens te vertellen. We gebruikten de poster uiteindelijk ook om de zwangerschap aan onze familie en vrienden bekend te maken.
Het kaartje maakte ik via Tadaaz. Ik wilde niet iets typisch voor een meisje, maar iets hip. Ik ben er nog altijd weg van!
Op Tadaaz bestelden we bijpassende stickers en labels voor de doopsuiker. Wij zorgden zelf voor zeepjes, suikerbonen en jojo’s voor de kleintjes.
Ik wist dat een bevalling pijn zou doen, maar toch onderschat je die pijn! Hier kan ik nog lachen (lacht).
Ik wou een heel Pinterest-waardige babykamer. Jens en ik deden dit volledig zelf, en ik ben er ongelooflijk trots op. Zo heeft Lotte haar eigen plekje.
Ik stond vroeger sceptisch tegenover een draagdoek. Maar ik merkte al snel dat Lotte heel veel nood had aan huidcontact. Ik gebruik die draagdoek bijna elke dag en ik vind het zelf ook fijn om ze zo dicht bij mij te hebben. Het is ook handig, want ik kan ondertussen nog andere dingen doen.
Ik wilde graag een fotoshoot van ons nieuwe gezinnetje. Ik ben heel blij met het resultaat!
Je ziet op deze foto hoe trots en gelukkig we allebei zijn met onze kleine meid.
Ik kijk ernaar uit om Lotte te zien opgroeien tot een sterke vrouw.
Naam fotograaf: Helga Hoogmartens
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
