'De warmte van het water en de gewichtloosheid zorgden ervoor dat de weeën een pak minder pijnlijk aanvoelden.'
Sarah (29) koos voor een onderwaterbevalling: ‘Vier uur later lag ik alweer in mijn eigen bedje’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Sarah (29) koos ervoor om te bevallen in een bad in een geboortehuis. Haar dochtertje Ophelia kwam onder water ter wereld en vier uur later ging het gezinnetje al samen naar huis.
‘Mijn vriend Clercie (29) en ik wilden eigenlijk nog een grote reis maken samen voor we aan kinderen zouden beginnen’, vertelt Sarah. ‘Het coronavirus stak daar een stokje voor, dus we beslisten om toch werk te maken van onze kinderwens. We werden vlot zwanger, maar jammer genoeg verliep de zwangerschap zelf niet zo vlotjes.’
Misselijk als een krab
‘Ik vond het eigenlijk niet zo’n toffe periode’, zegt Sarah. ‘Ik was de eerste zeventien weken zo misselijk als een krab! Mijn zus die bij ons inwoont, zegt dat ik toen nog maar een schim van mezelf was. Ik ging van mijn bed naar de zetel, en omgekeerd. Ik kreeg medicatie om alles nog een beetje leefbaar te maken, maar mooie herinneringen heb ik dus niet aan dat eerste trimester. Wanneer de misselijkheid stilletjesaan overging, begon ik enorm veel pijn te krijgen aan mijn bekken. Kort samengevat: ik was blij dat die negen maanden erop zaten (lacht).’
Mijn zus die bij ons inwoont, zegt dat ik toen nog maar een schim van mezelf was.
‘Wat ik wel heel tof vond, was het goede nieuws aan mijn familie verkondigen’, aldus Sarah. ‘Mijn zussen hadden het vrij snel door. Ik bestelde een mocktail tijdens een cocktailavond en toen viel hun frank (lacht). Een van hen vroeg ik trouwens als meter. De broer van mijn man Johnny, is de peter. Hij heeft een mentale beperking en woont al vier jaar bij ons. We vonden hem mede daarom de geschikte kandidaat. Mijn ouders lichtte ik in op Kerstmis. Mama verzamelt kerststallen en we kochten er eentje voor haar waar we in de plaats van Jezus een briefje plaatsten met daarop: “Wordt gevuld in augustus 2021”. Ze was ontroerd!’
Huiselijke sfeer
‘Ik wou heel graag in een geboortehuis bevallen’, vertelt Sarah. ‘Daar kan je in huiselijke sfeer bevallen onder begeleiding van een vroedvrouw en een huisarts. Na de bevalling kan je een dag blijven of je mag onmiddellijk naar huis gaan, dat beslis je volledig zelf. We gingen een kijkje nemen in het geboortehuis van de vroedvrouwen van MoederThuis in Brugge en ik voelde onmiddellijk een klik. Zij volgden mijn zwangerschap ook verder op tot aan de bevalling.’
‘Wanneer ik 39 weken zwanger was, kreeg ik ‘s morgens plots hevige buikpijn’, zegt Sarah. ‘Een paar uurtjes later brak mijn water. De vroedvrouw van wacht kwam een kijkje nemen nadat ik haar belde en ze besloot om me mee te nemen naar het geboortehuis. Ik nam onmiddellijk plaats in het bevallingsbad. De warmte van het water en de gewichtloosheid zorgden ervoor dat de weeën een pak minder pijnlijk aanvoelden.’
Pijn vergeten
‘Als je in een geboortehuis bevalt, kan je geen epidurale vragen’, vertelt Sarah. ‘Het was dus zeker pittig! Ik bleef in het bad zitten tijdens de bevalling waardoor ons dochtertje onder water ter wereld kwam. Ze voelde zich onmiddellijk goed in het water en draaide een beetje rond, voor de vroedvrouw haar op mijn borst legde. Ik vond dit een prachtig moment.’
De warmte van het water en de gewichtloosheid zorgden ervoor dat de weeën een pak minder pijnlijk aanvoelden.
‘Het klinkt heel cliché, maar ik was onmiddellijk alle pijn vergeten’, aldus Sarah. ‘Ik nam een douche, we aten nog samen spaghetti in het geboortehuis en besloten erna om naar huis te gaan. Vier uur na de bevalling lag ik alweer in mijn eigen bedje, met onze kleine spruit dicht tegen me aan. Veel mensen vinden dit vreemd, maar ik ben heel blij dat ik hiervoor heb gekozen.’
Hartje smelt
‘We kozen voor de naam Ophelia omdat we die beiden gewoon mooi vinden’, vertelt Sarah. ‘Haar tweede naam is Liesbeth, de naam van haar meter en dus mijn zus. Die eerste dagen verliepen eigenlijk heel rustig, voornamelijk omdat we gewoon bij ons thuis in onze vertrouwde omgeving waren. De vroedvrouw kwam elke dag checken hoe het met ons ging en gaf me nog wat tips voor de borstvoeding, want dat verliep in het begin niet zo vlotjes.’
De liefde die ik voor haar voel neemt proporties aan die ik nog nooit eerder voelde.
‘Het heeft eerlijk gezegd wel wat tijd gekost voor ik echt besefte dat ik een mama ben‘, aldus Sarah. ‘We zitten op een roze wolk, maar beseffen dat dit voor een groot deel is omdat alles zo goed verliep. Ik ben zo verliefd op mijn meisje. Ik zit vaak gewoon vol bewondering naar haar te staren. De liefde die ik voor haar voel neemt proporties aan die ik nog nooit eerder voelde. Ze is mijn alles!’
‘Wat ik ook geweldig vind, is zien hoe mijn man met ons dochtertje omgaat‘, besluit Sarah. ‘Hij is echt een fiere papa die door het vuur zou gaan voor Ophelia. Als ik zie hoe hij haar knuffelt, dan smelt mijn hart! Het minst leuke aan het mamazijn, is sowieso het gebrek aan slaap. Gelukkig valt dat bij Ophelia nog goed mee. En als ze ons ‘s nachts wakker maakt, dan ben ik dat ‘s ochtends na een lachje van haar alweer vergeten.’
‘We hadden niet zo’n warme zomer in 2021, maar op 21 juli (mijn verjaardag), kregen we toch nog een tropische dag. Ik was toen 38 weken zwanger en kon gelukkig wat afkoeling vinden in het zwembad.’
‘Ophelia was hier net geboren. Ze was heel rustig en keek met grote ogen om zich heen.’
‘Mijn man en ik wilden zomerse kleuren voor het geboortekaartje. Na wat rondzoeken kwamen we een ontwerp tegen op Fientje en co. Mijn man maakte wat aanpassingen en zo ontstond het eindresultaat.’
‘We maakten alle doopsuikers zelf. We kozen voor traditionele doopsuikers in de kleuren van het kaartje, badzout met gele bloemetjes van Studio Ent en verse honing.’
‘Dankzij Ophelia is er een viergeslacht in de familie: mijn meme, mama, ikzelf en mijn dochtertje.’
‘Mijn zus Liesbeth is meter van Ophelia. We kozen ervoor om haar te vragen met een armbandje van Atelier Dichter. De pareltjes vormen in morsecode het woord ‘meter’.’
‘Odette is al vijf jaar deel van de familie. Tijdens de zwangerschap maakte ik me soms wat zorgen over hoe de hond zou reageren op de komst van een baby. Maar dat bleek uiteindelijk voor niks nodig, want zoals je kan zien op de foto kunnen de twee het heel goed vinden met elkaar.’
‘Ophelia lag de eerste twee maanden in de wieg van de familie. Deze wieg is bijna 100 jaar oud. Mijn eigen grootvader, zijn broers en zijn zussen lagen er zelf in als baby. Daarna lagen alle kleinkinderen en ondertussen zelfs de achterkleinkinderen erin. Ophelia was baby nummer 27 die hier haar dutjes deed.’
‘Tijdens mijn zwangerschap had ik voorgenomen om borstvoeding te proberen en vooral niets te forceren. Momenteel is Ophelia twaalf weken oud en groeit ze nog steeds volledig op borstvoeding. Nooit gedacht dat ik hier zo trots op ging zijn.’
‘Op deze foto was Ophelia zes weken oud. Omdat ze een zomerbaby is, had ik heel wat zomerkleertjes voorzien.’
Meer mama’s over het moederschap:
- BABYB(R)ABBELS – Annelies (39): ‘Ik droomde van een hecht gezinnetje, maar het leven besliste daar anders over’
- BABYB(R)ABBELS – Lisa (25): ‘De gynaecoloog vertelde ons niet te hopen op een baby zonder aandoening’
- BABYB(R)ABBELS – Louise (27): ‘Ik vind het pijnlijker om mijn wenkbrauwen te epileren dan om te bevallen’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
