Brice en Axelle kwamen terecht in een emotionele rollercoaster, maar zijn nu de trotse ouders van Lucía.
Axelle (28): ‘Ik was nét samen met mijn vriend toen ik ontdekte dat ik zwanger was’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Axelle (28) was nog maar pas samen met haar vriend toen ze ontdekte dat ze helemaal onverwacht zwanger was. Brice (28) en zij zijn nu de trotse ouders van Lucía.
‘Ik was in januari vorig jaar eigenlijk nog maar net samen met Brice toen ik ontdekte dat ik vier weken zwanger was’, vertelt Axelle. ‘Het was dus helemaal niet gepland om al een kindje te krijgen. Mijn vriend vond het toen ook veel te vroeg en we kwamen in een emotionele rollercoaster terecht. Toch besloten we er samen voor te gaan. Brice trok bij me in en we zorgden ervoor dat het zou werken!’
Pannenkoeken bakken
‘Die eerste weken had ik totaal geen last van de zwangerschap’, zegt Axelle. ‘Maar vanaf de 28ste week kreeg ik enorme steken in mijn ribben. Hoe ik me ook zette of legde, ik bleef die pijn voelen. Ik was ook ongelooflijk moe en moest elke nacht zo’n zes keer opstaan om naar het toilet te gaan. Ik vond het leuk om zwanger te zijn, maar die laatste weken keek ik toch uit naar de bevalling.’
Ik ga er geen doekjes om winden: bevallen is het zwaarste dat ik ooit fysiek al heb moeten doorstaan. Ik heb geroepen alsof mijn leven er van afhing.
‘Een week vroeger dan gepland, brak mijn water toen ik bij een vriendin in de auto zat’, lacht Axelle. ‘Thuis bakte ik nog snel pannenkoeken omdat ik energie wou opdoen voor het harde werk dat me te wachten stond. Het duurde nog een halve dag vooraleer Brice en ik naar het ziekenhuis reden. Ik hield het niet meer uit van de pijn!’
‘In het ziekenhuis bleek dat ik al vijf centimeter ontsluiting had en kroop ik onmiddellijk in een bad’, aldus Axelle. ‘Ik ga er geen doekjes om winden: bevallen is het zwaarste dat ik ooit fysiek al heb moeten doorstaan. Ik heb geroepen alsof mijn leven ervan afhing. Ik heb me in elke mogelijke positie gewurmd om het sneller te laten gaan: van hurken over ondersteboven hangen tot rondkruipen. Maar niks lukte om het hoofdje er eindelijk door te krijgen. Ze hebben me uiteindelijk wat extra oxytocine (een hormoon, red.) moeten bijgeven omdat het voelde alsof ik ging flauwvallen en iets later kwam ons prutsje eindelijk ter wereld.’
Boze wereld
‘Brice en ik kozen voor de naam Lucía omdat dit licht betekent’, aldus Axelle. ‘Aangezien ik spiritueel werk als energetisch healer vond ik dat heel toepasselijk. Ik hou er ontzettend van om mama te zijn. Ik vind het prachtig om samen met ons dochtertje alles voor het eerst te ontdekken. Liefde krijgt ook een andere dimensie, want je voelt iets dat je tot op dat moment nooit eerder voelde. Hoe graag je je familie of vrienden ook ziet, de liefde tussen een mama en haar kindje is iets uitzonderlijk.’
‘Ik neem mijn taak als mama ook serieus’, besluit Axelle. ‘Ik wil mijn kleintje klaarstomen voor de soms toch boze wereld. Ik hoop dat ze haar kinderlijkheid altijd kan behouden, maar dat ze toch stevig in haar schoenen staat. Het is niet altijd makkelijk om een kindje op te voeden en naast de mooie momenten, zijn er ook veel moeilijke dagen. Gelukkig doet de liefde voor dat kleintje je al je zorgen vergeten.’
Ik vond het enorm fijn om zwanger te zijn, zeker die eerste maanden.
Ik beloofde mijn beste vriendin Harika al op mijn dertiende dat ze ooit meter zou worden van mijn eerste kindje. Ik verraste haar met een gelukskoekje, met daarin de grote vraag: Wil jij mijn meter worden?
Als peter kozen we Loïc, de broer van Brice. Brice schreef een brief en kocht een fles rode wijn genaamd LUCIA. Een dure fles, maar wel de beste die ik tot nu toe al heb gedronken.
Een van mijn favoriete foto’s: mama en papa klaar voor het avontuur van hun leven.
Ik koos er bewust voor om geen epidurale te nemen, dus de bevalling was afzien.
Brice week de hele bevalling lang niet van mijn zijde, hij was mijn grote steun.
De bevalling was keizwaar en ik was zo blij dat ik ons dochtertje na die harde arbeid in mijn armen kon houden.
Dit was de eerste foto die ik nam van mijn twee engeltjes als we ongeveer twee weken thuis waren. Heerlijk deze ochtenden!
Mama zijn is heerlijk en Lucía is zoals haar naam het zegt écht mijn lichtpuntje.
De eerste keer de feestdagen vieren met ons nieuwe gezinnetje, genieten!
Fotografen: Axelle Lioness, Gunther Frans en Stephanie Torfs.
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
