Anaïs verhuisde voor de liefde naar New York. Terwijl ze daar haar leven opbouwt, de stad ontdekt en nieuwe vrienden maakt, mist ze soms de oude, zoals Arkasha. Daarom pent ze haar gedachten wekelijks in een brief neer naar haar. Deze week: het heilige gras van Harvard.
Hey Arkasha,
In de lagere school was ik lange tijd bij de besten van de klas, maar na Juf Jeanne en Wouter, de denkbeeldige klaskabouter, kon het me eerlijk gezegd niet meer zoveel schelen. Het was alsof hij met z’n denkbeeldig valiesje ook mijn concentratie had ingepakt. Ik was snel afgeleid, te vaak met m’n hoofd in de wolken en te weinig met m’n neus in de boeken. Later, tijdens het verder studeren, zag ik de bib eerder als een datingvijver en de lessen als een overbodige brug tussen koffiepauzes en cafébezoekjes. Plekken waar jij en ik uren konden babbelen toen we nog mierzoete lattes met slagroom en Maltesers dronken.
Nu mijn lief en ik met vrienden op citytrip in Boston zijn, zie ik mijn kans schoon om me toch eens ongepast geniaal te wanen en over het heilige gras van de beste universiteit ter wereld rond te dwalen: Harvard. Desnoods met een te zware rugzak en enkele boeken onder m’n arm – fake it till you make it. Ik hoop er – als het even kan – interessante gesprekken te voeren en enkele antwoorden te vergaren. ‘Have you seen Wouter?’ De afstudeerceremonies zijn volop aan de gang, en net als in de films dragen de graduates lange zwarte gewaden met zo’n knullig hoedje. Het lijkt er wel Zweinstein.
De hoge poorten zijn gesloten en bewaakt door security. Al wie niet stinkend rijk is of een IQ van 372 heeft, mag zich weer omdraaien en huiswaarts keren. Het is subtieler dan ‘You can’t sit with us, dumb dumb’, maar toch pikt het. Nog voor ik ‘Och, nerds!’ kan terugroepen, bedenk ik me dat de recente school shooting in Texas er mogelijks ook iets mee te maken heeft. Tja, this is America. Het land waar een abortus moeilijker te verkrijgen is dan een geweer. Het land waar politici na zo’n drama medelevende tweets uitsturen, maar nooit echt actie ondernemen. Make it make sense. Dan maar een andere wei opzoeken. Een festivalwei, bijvoorbeeld.
Wanneer we met z’n vieren het gras van Boston Calling betreden, zit de sfeer er al dik in. Net zoals Rock Werchter in België het begin van de zomer inleidt, gaan hier nu ook alle studenten los. En nergens maak je zo gemakkelijk vrienden als op een festival in de avondzon, met een jointje dat de ronde doet (covid, who?), dus vlak voor Weezer aan zijn set begint, raak ik aan de praat met twee law-studenten van Harvard. ‘Aha, I know some law too’, zeg ik. ‘Objection: hearsay!’ Ze kijken me leeg aan, ik kijk terug en draai uiteindelijk mijn rug. Friendship: over. Ach, ze hebben gelijk. Nóg een mening over het proces Depp vs. Heard is even nuttig als de lege thoughts and prayers op Twitter na de zoveelste tragische school shooting.
Anaïs
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
