Anaïs verhuisde voor de liefde naar New York. Terwijl ze daar haar leven opbouwt, de stad ontdekt en nieuwe vrienden maakt, mist ze soms de oude, zoals Arkasha.
Hoi Arkasha,
Mijn lief is een gedisciplineerde strever. Zo iemand die zijn nieuwjaarsvoornemens tot vér in februari volhoudt en dagelijks zijn lesjes Nederlands studeert. Wanneer hij ’s avonds voldaan polst hoe het ‘overigens nog met mijn Spaans staat’, noem ik hem een dikke seut. ‘Qué?’ ‘Euh, dialect voor “slimmerik”.’ Zelf ben ik iets minder volhardend. Ik ben er zeker niet trots op, maar na 33 jaar heb ik me er zo’n beetje bij neergelegd. Letterlijk. In de zetel.
Af en toe overkomt me een vlaag van enthousiasme en schrijf ik me in voor groepslessen Spaans of een halve marathon. Dan loop ik gedurende twee maanden obsessief vijf keer per week en drink ik smakeloze shakes, om al snel tot de conclusie te komen dat mijn klasgenoten nog steeds onverstaanbaar zijn en 21 kilometer best mucho is. Mijn lief doet het dus beter. Tijdens ons laatste bezoek aan Antwerpen greep hij dan ook de kans om zijn vele lesjes op Duolingo eindelijk eens in de praktijk om te zetten.
Met een extra trage uitspraak en twee uitgestoken vingers probeert hij het nog een keer.
Licht arrogant stapte hij de bakker binnen. ‘Tuwee koviekukn, aljsblift.‘ ‘Watte?’ De vrouw achter de toog veegt druk de toonbank schoon. Ik glimlach en geef hem een bemoedigend knikje. Met een extra trage uitspraak en twee uitgestoken vingers probeert hij het nog een keer. ‘Tuwéééé koviekuukn, alsjblift.‘ Met het aanpassingsvermogen van een Antwerpse flik slaakt de bakkersvrouw een diepe zucht: ‘Dewelleke? We hemme nog chocolat, kriekskes en frangipane.’ In de oren van mijn lief klinkt dat ongeveer als ‘dwwlkmmmoch chocolatte krkskss offrenzy pin’, en dus wijst hij maar gewoon iets aan. Om maar te zeggen dat Nederlands leren best moeilijk is, Dries.
Zo ook voor de elfjarige die ik hier in New York sinds kort privéles taal geef. Ter voorbereiding keek ik alle acht de Harry Potter-films – kwestie van me in haar leefwereld te verdiepen –, om al tijdens de eerste les te ontdekken dat ze alláng alles van Game of Thrones heeft gezien. What’s next, het tweede seizoen van Euphoria? Met m’n rugzak vol spelletjes en cursussen breng ik haar elke zaterdag een bezoek. Ik vind het de max.
De doorman en de liftman, netjes uitgedost in typische klederdracht, knikken me bij aankomst vriendelijk gedag.
Ze woont samen met haar ouders op de hoogste verdieping van een prachtig gebouw met zicht op Central Park. De doorman en de liftman, netjes uitgedost in typische klederdracht – een lange jas met goudkleurige knopen en een hoed – knikken me bij aankomst vriendelijk gedag. ‘Ma’am.’ Het met TikTok geïnfecteerde puberbrein dat voor me aan de eettafel zit, is minder onder de indruk. ‘I’d rather do math’, zegt ze doodleuk met een death stare. En zo komt het dat ik als 33-jarige bang ben van een meisje van elf. Ze vindt me sowieso een dikke seut.
Anaïs
Lees de vorige brieven van Arkasha & Anaïs:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
