Anaïs verhuisde voor de liefde naar New York. Terwijl ze daar haar leven opbouwt, de stad ontdekt en nieuwe vrienden maakt, mist ze soms de oude, zoals Arkasha.
Hoi Arkasha,
‘I invented milk foam!’ Mijn lief komt enthousiast de living binnen met in zijn handen twee warme lattes. Blijkt dat hij tien seconden lang heel hard met de melkbus heeft geschud om er vervolgens een dun laagje ‘schuim’ uit te lepelen. Euh, ja… Wie ben ik om te zeggen dat iets al dan niet een uitvinding is, zeker wanneer ik word omgekocht met een verse tas koffie? Mijn lief is een impulsieve dromer, en dat gaat soms ver.
Na een geslaagd bord mac ’n cheese koopt hij zonder verpinken het boek Running a Restaurant for Dummies, en tijdens het kijken van de Winterspelen betrap ik hem op de optimistische Google-zoekopdracht ‘NY bobsled cheap’. Wanneer zijn veramerikaniseerde top of the world-mentaliteit de overhand neemt, komt er bij mij een nuchtere Tine uit Dertigers piepen. ‘Zijt toch maar voorzichtig, sus.’ Arkasha, ik vraag je: maakt het van mij een partypooper dat ik wil vermijden dat hij met z’n hersenen tegen een ijsmuur knalt?
Echt samen zijn en dag in, dag uit iemand die van mij zou houden? Ik achtte het onmogelijk wegens een te moeilijk karakter.
Voor je denkt dat ik met een twaalfjarige ADHD’er ben getrouwd, wil ik je toch even geruststellen. Het is hij die zich bezighoudt met alles rond visums, belastingen, rekeningen en verzekeringen, terwijl ik hersenloos een heel weekend Love Is Blind lig te bingewatchen (de Amerikaanse én Braziliaanse versie). Omgekeerd zorg ik ervoor dat alles proper en gewassen, de koelkast goed gevuld en ons sociale leven uitgebreid is. We wisselen elkaar af en vullen elkaar aan.
Ik had nochtans nooit gedacht dat ik onderdeel zou uitmaken van zo’n goed geoliede tandem wegens een te moeilijk karakter. Sure, ik had fijne vrienden met wie ik heel close was, maar da’s toch anders. Echt samen zijn en dag in, dag uit iemand die van mij zou houden? Ik achtte het onmogelijk. Tegenover me zit vriendin K., en ze herkent zich in dat gevoel. We drinken samen een cappuccino – met échte milk foam – nadat ze me verdrietig heeft opgebeld. Ze heeft weer ruzie met haar vriend. A total dickhead, maar ik twijfel of ik haar dat zomaar kan zeggen.
Toen ik vroeger zelf met dat type man omging, vaag en manipulatief, nam ik het mijn vriendinnen immers kwalijk wanneer ze me probeerden te waarschuwen. Hun goedbedoelde ‘je verdient echt beter’ vatte ik op als een aanval op hem. Na een tijdje ging ik het zelfs verbergen wanneer we weer gedoe hadden, uit schaamte en om hem te beschermen. Gek hoe een verliefde kop kan (tegen)werken.
Ik besluit begripvol te luisteren en hou m’n mening voor me. Maar wanneer de tranen over haar wangen rollen en ze begint te twijfelen aan zichzelf, kan ik me niet langer inhouden. Misschien weet ik het als vriendin gewoon beter. Ik heb tenslotte al twee seizoenen Love Is Blind achter de rug.
Anaïs
Lees de vorige brieven van Arkasha & Anaïs:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
