Anaïs verhuisde voor de liefde naar New York. Terwijl ze daar haar leven opbouwt, de stad ontdekt en nieuwe vrienden maakt, mist ze soms de oude, zoals Arkasha, dus schrijft ze haar brieven. Deze week: een roadtrip.
‘Isn’t this exciting?!’ Terwijl wij verdwaasd ‘euh, yes’ terugmompelen, klinkt de vrouw van de camperverhuur alsof ze ons niet alleen de verzekeringspapieren moet voorleggen, maar effectief mee op reis mag gaan. Haar ongebreidelde enthousiasme doet me wakker schieten: ah ja, we zijn hier voor iets leuks. Na een ochtend maniakaal poetsen en inpakken staan mijn lief en ik met een suffe kop in een kantoortje in New Jersey, volgestouwd met kampeerspullen.
Na de nodige administratie troont de vrouw ons mee naar buiten, waar ze trots onze tijdelijke woning toont. De komende twee weken wordt dit kleurrijke busje niet alleen onze living, slaapkamer, keuken en kantoorruimte, maar ook het vervoersmiddel waarmee we heel de oostkust zullen afrijden: van het herfstige New York tot in het zonnige Miami.
Alleen in Amerika kan je onbeschaamd tips uitwisselen over ongezonde crap.
Na een korte routinecheck rondom de camper van, waarbij mijn lief heel secuur en plichtbewust foto’s neemt van elke vermeende kras en bluts, gooien we onze reistassen op de achterbank en leer ik hem een nieuwe zin: ‘Welle weg!’ Elke roadtrip begint met inkopen, dus houden we twee uur later halt in Wallmart, een soort lokale Colruyt ter grootte van de Lotto Arena. We bevinden ons al in Virginia, wat maakt dat er naast een eindeloze keuze aan chips, sauzen en yoghurtjes ook rayons met wapens en munitie zijn.
Terwijl ik twijfelend voor de instantnoedels sta, parkeert een man met een dikke snor en korte short z’n winkelkar naast de mijne. ‘You should go for the spicy one’, meldt hij. ‘Those are delicious.’ Hij geeft ook nog mee welke zijn vrouw het lekkerst vindt. Alleen in Amerika kan je onbeschaamd tips uitwisselen over ongezonde crap.
Mijn lief vertelt met kleine oogjes en haar dat naar alle kanten steekt dat hij ’s nachts in een lege fles plaste.
Het is al nacht wanneer we op onze eerste kampeerplek arriveren, een terrein versierd met spoken en pompoenen, vlak bij Shenandoah National Park. De nummerplaat van de gigantische mobilhome naast ons leest RTTLESNKE, met erboven een sticker die meldt dat we met ‘white trash’ te maken hebben. Geïnspireerd haalt m’n lief zijn beste dialect boven. ‘Howdy partner, give me some…’ tot er vanuit het donker een zware stem klinkt. ‘Hi there neighbors.’ Verschrikt vindt mijn lief er niet beter op dan in zijn fake accent terug te praten – hij klinkt als Forrest Gump – en volgt er een korte conversatie waarin de ander ons waarschuwt voor wilde dieren. ‘Be careful, they bite. And I do, too’. Met een luide lach verdwijnt hij weer het donker in.
De rest van de avond brengen we in ons busje door, achter gesloten gordijntjes en met de lichten uit. Wanneer de zon weer opkomt, vertelt mijn lief met kleine oogjes en haar dat naar alle kanten steekt dat hij ’s nachts in een lege fles plaste. Zogezegd uit schrik voor beren, ik vermoed uit schrik voor de buren.
Lees ook:
- ‘Na een week nuchter te zijn, begon ik het verschil te merken’
- ‘Mijn lief mag dan ““al bijna 40”” zijn, ik zie dat het puntje van z’n tong komt piepen telkens als hij z’n best doet om de frisbee te werpen’
- ‘Door naakt te tonen zoals het is, haal je die beladen seksuele context er misschien eindelijk af’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
