Hoe kunnen we hier blijven teren op de leuze ‘Antwerpen is ’t Stad en al de rest is parking’ als alles wat hier jong en fris uit de grond ontspruit meteen wordt afgemaaid?
Arkasha: ‘Antwerpen, ik zeg het niet graag, maar op deze manier word je zelf de parking’
Arkasha woont in Antwerpen, maar reist tien weken door Centraal-Amerika. Over alles wat ze daar ontdekt en beleeft, schrijft ze naar Anaïs, die in New York woont.
In Mexico City verslik ik me in mijn margarita, want mijn geliefde Antwerpen lijkt het noorden kwijt. Intussen weet iedereen dat onze burgemeester zich in Terzake bemoeide met hoe er aan cultuurbeleid in Brugge wordt gedaan, al zou hij beter voor z’n eigen Deurnse deurtje keren. Dalilla Hermans werkt al heel haar leven in de socioculturele sector. Ze heeft als auteur, columnist, theaterregisseur, illustrator en muziekkenner het ideale cv om van Brugge Cultuurhoofdstad 2030 te maken. Terwijl dichter bij huis Nabilla – ‘Ik zou gaan werken voor mijn centen’ – Ait Daoud van NV-A zich als Antwerps schepen van Cultuur openlijk afzette tegen de sector waarvoor ze zou moeten strijden. Vóór haar politieke carrière stond Nabilla trouwens broodjes te smeren. Die zullen wel lekker geweest zijn, maar met cultuur heeft een smos kaas weinig te maken.
Hoe kunnen we hier blijven teren op de leuze ‘Antwerpen is ’t Stad en al de rest is parking’ als alles wat hier jong en fris uit de grond ontspruit meteen wordt afgemaaid? Er werd héél veel geld uitgegeven aan de langverwachte opening van het KMSKA (en er was weinig volk, want het regende), maar intussen gingen meerdere kleine culturele organisaties kopje-onder door een gebrek aan interesse van de Stad over wat er nu écht speelt. Ik heb zelfs meegewerkt aan een document voor de schepen, waarin ik theatermakers, modeontwerpers, dansers en muzikanten interviewde over wat de cultuursector nodig heeft als we nog steeds in een bruisende culturele stad willen leven. Het antwoord over de hele lijn was dat jonge makers en beginnende instellingen meer en betere steun moeten krijgen, op alle vlakken.
Maar door de beslissingen die achteraf zijn genomen (en Nabilla’s uitspraken in Gazet van Antwerpen) heb ik het gevoel dat ze dat goed onderbouwde document gewoon naast zich heeft neergelegd. In dezelfde week van het voorval in Terzake las ik dat Onder Stroom op ’t Eilandje, een co-working/atelierruimte/ feestzaal, de deuren sluit omdat de trekkers moegestreden zijn. Ze geven aan dat de stad niet beseft hoe betekenisvol hun vrijhaven is – en dat het hen ook niet echt lijkt te interesseren. Jammer, want ik ken véél Antwerpenaren die Onder Stroom in hun hart sloten.
Ik heb er fantastische vormgeving, meubilair en campagnes zien ontstaan. Ik heb er stomende optredens gezien, nieuwe mensen ontmoet en ideeën uitgewisseld. De trekkers vulden een leegstaand pand in, maar dat wordt nu gesloopt voor een monument voor de Tweede Wereldoorlog, een Vlaams culinair centrum en – jawel – een parking. Intussen vonden ze niet genoeg steun om hun organisatie elders verder te kunnen zetten. Antwerpen, ik zeg het niet graag, maar zo word je zelf de parking. Intussen wens ik Brugge een fantastische kandidatuur toe. Ze hebben er de juiste mensen voor. Hete p(i)epers uit Mexico.
Arkasha
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
