Arkasha woont in Antwerpen. Over alles wat goed gaat in haar leven, en zeker over alles wat misloopt, schrijft ze naar Anaïs, die in New York woont. Deze week: (functioneel) naakt.
Hey Anaïs,
Wat zou jij worden als je nu opnieuw kon kiezen? Dat antwoord is veelzeggend over je (nog) niet gerealiseerde dromen, vind ik. Voor mij behoort ‘regisseur worden’ tot een van de wegen die ik niet ben ingeslagen. Het lijkt me – afgezien van de zenuwslopende subsidieaanvragen – een fantastisch beroep omdat je je denkwerk kan koppelen aan esthetiek, en verhalen kan vertellen met beeld. In mijn eerste job moest ik de korte inhoud van tv-programma’s herschrijven. De tekstjes kwamen in de krant en op de digitale tv-gids. Het viel me op hoe clichématig er doorgaans over vrouwelijke personages werd geschreven. Ze waren altijd ‘onweerstaanbaar’, ‘aantrekkelijk’ of ‘sexy’, en met hun looks brachten ze de mannen van de wijs, die verstrooid door zoveel schoonheid een verandering teweegbrachten in het plot.
Mocht ik filmmaker zijn, zou ik mijn female gaze ten volle benutten en dingen tonen die het beeldscherm vaak niet halen: grappige vrouwen, intelligente vrouwen, vrouwen die een scheet laten en vrouwen die zich ontschminken voor ze gaan slapen. In de grote wereldliteratuur en de popcultuur vind je ze amper. Jolene heeft ‘flaming locks of auburn hair’, een ‘ivory skin’ en ‘eyes of emerald green’. Van Valerie worden haar ‘ginger hair’ en ‘the way she likes to dress’ gemist. Naakt in beeld is nog zoiets. Laatst ging het op kantoor over de nieuwe Vlaamse reeks 2DEZIT. Iemand had die in preview gezien en zei dat er veel naakt in komt. ‘Functioneel naakt?’ vroeg een collega. Maar wat is dat zelfs? Dat naakt wordt ingezet omdat een seksscène anders niet geloofwaardig is? Waarom tonen we niet gewoon vaker naakt in een niet-seksuele context?
Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar ik sta ook gewoon in mijn blootje mijn tanden te poetsen, en wanneer ik in bad ga, gebeurt dat zonder allesverhullend badschuim. Door naakt te tonen zoals het is – gewoon normaal – haal je die beladen seksuele context er misschien eindelijk af. Zoals fotografe Noortje Palmers en creatieveling Jasper Declercq, die met hun reeks Taboob foto’s maakten van kunstig versierde vrouwelijke tepels als aanklacht tegen Instagram, die mannentepels toelaat, maar vrouwelijke bant.
Toen ik een paar jaar in Spanje woonde en vaak naar het strand ging, was topless zonnen er zo normaal dat ik dat ook gewoon tussen mijn mannelijke vrienden deed. Dat kan ik me hier in België nog maar moeilijk voorstellen. Zonde. Bij dezen nodig ik alle filmmakers, schrijvers en muzikanten uit om ‘gewoon naakt’ te tonen en hun werk op te hangen aan de ziel, en niet aan de looks, van een vrouw. Want ja, wij zijn onweerstaanbaar, aantrekkelijk en sexy, maar we zijn veel méér dan dat.
Arkasha
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
