Arkasha: ‘Ik wens dat het familierecht zich aanpast aan hoe relaties en kinderen vandaag worden gevormd, en niet omgekeerd’

Arkasha woont in Antwerpen. Over alles wat goed gaat in haar leven, en zeker over alles wat misloopt, schrijft ze naar Anaïs, die in New York woont. Deze week: het concept ‘relatie’.

Onlangs was het hier Antwerp Pride. En hoewel ik de queer community graag had aangemoedigd, moest ik – in plaats van vrolijk te schuren tegen de billen van al die mooie mensen – hier thuis mijn terrastafel schuren. Life vs. verbouwing: 0‑1. De week ervoor had ik de decaan van de faculteit rechten aan UAntwerpen geïnterviewd over zijn onderzoek naar queerness – hoe onze wetgeving eruit zou zien als we de fundamenten van een relatie en ouderschap eens kritisch zouden bekijken. Wat hij voorstelde, vond ik best eye-opening.

Een relatie hebben betekent in het familierecht dat je met z’n tweeën bent, samenwoont en een seksuele relatie hebt. Dat vinden we logisch en zo ligt het vast. Zo’n relatie kan dan ook nog eens worden verzegeld met trouwringen. Sinds 2003 wordt het huwelijk ook opengesteld voor mensen van hetzelfde geslacht. Maar, zei de decaan, waarom erkennen we geen relaties met meer dan twee personen? Waarom moet je per se (gaan) samenwonen als je trouwt? En wat dan met koppels die minder of geen behoefte hebben aan seks?

Dé relatie dekt de lading van alle verschillende soorten relaties niet meer. Voor polyamorie, latrelaties, niet-seksuele relaties of zelfs cohousing bestaat er geen familierecht. Ik woonde jarenlang met twee vriendinnen samen. Wij waren ook een gezin, alleen niet in traditionele zin. Nochtans is het veel moeilijker om met drie vrienden een lening vast te krijgen dan als koppel. Doordat ‘relatie’ de lading niet meer dekt in het recht, doet ook het concept ‘ouderschap’ dat niet meer. Want hoewel er door medische begeleiding veel meer mogelijk is, blijven we vasthangen in het concept dat een kind twee ouders heeft die met elkaar een relatie hebben (gehad). Ik ken nochtans minstens drie kinderen die zijn verwekt tussen vrienden.

Ik weet dat je me zou vragen of die vrienden dan seks met elkaar hadden. Het antwoord is nee, want er kwam een plastic spuitje met sperma dan wel een fertiliteitskliniek aan te pas. DIY, maar dan zonder betrekking. Niet omdat ze een relatie hadden, wel omdat ze kinderen wilden en elkaar vertrouwden, kregen ze die samen. En geloof me: ze hadden er héél goed over nagedacht. Van één ouderpaar – zij hetero en alleenstaand, hij homo en in een relatie – weet ik dat ze heel wat afspraken bij de notaris vastlegden over hun kindje, net omdat het recht daar tekortschiet.

Akkoord, je zou kunnen zeggen dat een kind een traditioneel gezin met twee ouders nodig heeft, maar daar zijn deze kinderen noch de kinderen van alleenstaande ouders mee geholpen. Zaken als erfrecht en alimentatie zijn immers óók gebaseerd op de traditionele manier van ouderschap. Dus bij dezen: queer of niet, ik wens het iedereen toe dat het familierecht zich aanpast aan hoe relaties en kinderen vandaag worden gevormd, en niet omgekeerd.

Liefs,

Arkasha

Lees ook:

• ‘Ondanks al die fantastische venten zijn er toch nog steeds een paar assholes te veel’
• ‘Wanneer in je vriendenkring een andere levensfase is aangebroken, is het soms lastig om ongewild aan de zijlijn te staan’
• ‘Verliefdheid gaat over en wordt houden van. Alles went, zelfs het mooiste gevoel ter wereld.’