Arkasha: ‘Jij bent iemand die heel veel en heel diep voelt. Ook al zit het je soms in de weg, het siert je.’

Arkasha woont in Antwerpen. Over alles wat goed gaat in haar leven, en zeker over alles wat misloopt, schrijft ze naar Anaïs, die in New York woont. Deze week: welgemeende verjaardagswensen.

Hey lieverd,

Aangezien Moederdag geen optie is om je te feliciteren en vriendjesdag toch vooral dient om nieuwe kinderen naar de jeugdbeweging te lokken, wil ik je proficiat wensen op je verjaardag. Dat ik hem vorig jaar was vergeten en het nu probeer goed te maken met een hele pagina in Flair, heeft er echt helemaal niks mee te maken. Na twee jaar te hebben gespijbeld is de festivalzomer eindelijk weer in België. En nu je zo ver weg bent, hunker ik ernaar om nog eens samen op de wei te staan, met een pintje in de hand, muziek in de oren en knap volk in ’t vizier (ja, ik ben en blijf een jongenszot).

Weet je, als kind, kijkende naar al die rock-’n-roll op het avondnieuws, bedacht ik dat je pas echt groot was als je naar Rock Werchter ging. Een bezoek aan het grootste festival van ons land leek me, nog meer dan een rijbewijs, een mijlpaal die je moest halen om jezelf volwassen te kunnen noemen. Tot mijn grote vreugde zijn jij en ik in de afgelopen jaren meermaals samen groot geworden. Vuil, euforisch en zo fier als een gieter keerden we weer naar huis. Ons festivalbandje hielden we nog minstens de hele zomer aan.

Ik herinner me je productiebaantje in de vip van Werchter nog helder, net als je bijbehorende liefdesavonturen. Het waren spannende, hete tijden, die ene zomer. Er ontstond een allesoverheersende steekvlam in je hart, een kernreactie die alles overspoelde, gevolgd door een hels liefdesverdriet. En door mijn ongerustheid. Want jij was (en bent) iemand die heel veel en heel diep voelt. Net dat siert je zo. Maar het heeft je ook al serieus in de weg gezeten. Ach, sindsdien ben je zo gegroeid. In de liefde, maar vooral ook in het kunnen ontvangen ervan.

Jij was er rotsvast van overtuigd dat een stabiele relatie er voor jou nooit in zou zitten. Ik kon mijn oren niet geloven dat zo’n hilarische, intelligente en prachtige vrouw als jij keer op keer werd teleurgesteld door yet another zelfingenomen douchebag. Het onverwachte – volgens jou een mirakel – gebeurde toch: je kreeg een superleuke relatie met een crème van een kerel. Oké, je moest ervoor naar de andere kant van de wereld verhuizen, maar ook dat is liefde. In je werk ben je ook zo gegroeid. Toen je twee jaar geleden in New York aankwam, werd al meteen duidelijk dat schrijven je nieuwe ding zou worden.

Anaïs, onze Belgische Carrie Bradshaw. Deze briefwisseling werd een oefenveld voor ons beiden, want een eigen column was een grote maar vooral verre droom. Een halfjaar later werden we opgepikt door Flair en konden we dat zelf maar amper geloven. Dat is nu exact anderhalf jaar geleden. Bedankt voor deze bijzondere tijden, lieve Anaïs. En blijf vooral wie je bent: gevoelig, grappig, geniaal, godvermiljaardedju-zo-knap en ook… heel erg geliefd. Gelukkige verjaardag,

Arkasha

Lees ook:

• ‘Ik kan goed doen alsof ik Spaans spreek. Behalve dan die keer dat ik mijn Mexicaanse schoonouders “een gelukkige anus” wenste.’
• ‘Nu ik mijn vriendin haar prachtige baby zag combineren met zelfzorg én plezier, gingen mijn eierstokken toch rammelen’
• ‘Ik zie mijn kans schoon om over het heilige gras van Harvard rond te dwalen’